Twijfel in een relatie

De Archiefkast van het Forum. Oude discussies zijn hier nog eens na te lezen.

Moderator: Moderafo's

joris

Berichtdoor joris » 03 aug 2005 22:52

voor mij hoort twijfel er ook helemaal bij. maar altijd komt het weer goed hoor. De ene keer weet zij het helemaal zeker en de andere keer ik. En soms ben je niet heel erg verliefd maar is het toch heerlijk vertrouwd om bij elkaar te zijn. Dat hebik niet bij iedereen dus is het een goed teken.
vooral op momentne dat we twijfels bespreken of andere zaken bespreken dan merk ik dat ik ongelooflijk veel van haar houdt.

Gebruikersavatar
marina87
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1264
Lid geworden op: 03 jun 2005 12:15

Berichtdoor marina87 » 04 aug 2005 15:32

Raido schreef:
marina87 schreef:
Cybercurse schreef:Als je wilt vechten: doe dat!

Als je niet meer wilt vechten: maak het uit.


Tkomt alleen goed als je allerbei wilt vechten, anders niet.
Ik heb zelf te lang gevochten, alleen ik. Dat is doodlopend want er veranderd nix.
En slopend..


Inderdaad, fijne migraine-aanvallen, buikpijn enz. Maandag moet ik hem zien op een bruiloft. Bah, echt geen zin in.Tis al bijna een jaar geleden maar goed het ligt er ook aan waarom het uit gegaan was..vreemdgaan en drugsdealen, nou ik ben er nog steeds kwaad om. :frown:

Gebruikersavatar
hananja
Sergeant
Sergeant
Berichten: 330
Lid geworden op: 21 dec 2004 20:29
Locatie: Veenendaal

Berichtdoor hananja » 16 aug 2005 14:58

Art Girl schreef:Twijfel is echt slopend voor een relatie (spreek uit ervaring).

Ikzelf sloeg na een maandje of 4 aan het twijfelen. Ruzie hadden we niet. Niveauverschil is er niet. We voelen elkaar goed aan. Er zijn geen te grote verschillen tussen ons. Bovendien hielden we veel van elkaar.
En toch ging ik twijfelen. Waar het vandaan kwam? Geen idee. Er was ook niks voorgevallen of zo.

Ik liep met vragen als: is dit wel de ware voor mij? Zie ik mezelf over een x aantal jaar met hem getrouwd?
Nou, om eerlijk te zijn had ik daar geen zin in. En waarom niet? Waar kwam het vandaan? Joost mag het weten (wist die het maar).

We hebben geloof ik een halve nacht gepraat en ik heb al m'n twijfels geuit. Huilend, dat wel, want ik was boos op mezelf. Hij liet me vrij in de keuze tussen doorgaan of uitmaken, al wist ik wel dat hij in dat laatste geval kapot zou zijn.

Afijn, veel gebeden. En alles op een rijtje gezet. Wat gebeurt er als ik het uitmaak? Toen ik hier over na ging denken, besefte ik pas hoe stom ik bezig was. Een leven zonder hem, hoe hád ik er over na kunnen denken?!

Toen pas zag ik in hoe groot de wederzijdse liefde was. Hoe belangrijk ik voor hem ben en hij voor mij. Omdat we erg ver bij elkaar vandaan wonen heb ik hem gebeld. Hij dacht in de eerste instantie dat dat was om mee te delen dat ik er mee wilde kappen. Ik jubelde echter dat ik van hem hield en dat ik dolgraag met hem verder wilde. Indianenkreten van blijdschap in m'n oor. Ik voelde het geluk als het ware in me stromen.

We hebben de nieuwe start gevierd. Het gaat sindsdien stukken beter (terwijl het daarvoor al goed ging). Nog geen trouwplannen daar we nog aan de studie zijn, maar ik weet zeker dat hij de ware is.

Zijn er twijfels, praat er over. Blijf er niet mee rondlopen, want het vreet aan je. Misschien meer dan je denkt. Praten en bidden om wijsheid, dan kom je er samen zeker uit!


Wat jij had na 4 maanden verkering, heeft mijn vriend nu na bijna 7 maanden. We hebben absoluut geen ruzie of wat dan ook, maar hij is nu heel erg aan het twijfelen over zijn gevoelens tegenover mij. Of hij nog wel echt van me houd en wat 'houden van' eigenlijk is. Een directe oorzaak voor die twijfel is er niet. We hebben nu een rustperiode afgesproken voor een (nog) onbepaalde tijd, zodat hij rustig er zelf achter kan komen of hij nog met me verder wil. Het is voor mij wel redelijk moeilijk, want er is nu niets dat ik kan doen behalve dan bidden en rustig afwachten. Ik ben wel heel blij dat hij er redelijk openlijk met me over kan praten. En ook dat hij anderen heeft die mij ook kennen en met wie hij ook goed kan praten. Verder zijn er ook wijze mensen om hem heen waar hij voor advies terecht kan, ookal kennen die mij wat minder goed.
Wat wel voor mezelf redelijk moeilijk is zijn dingen als contact met zijn familie op dit moment. Zijn oudste zusje is een heel goede vriendin van me geworden. Zo kwam het ook dat ik het aan haar heb verteld voor jw het heeft verteld. Ik weet niet precies wat hij hier van vind. Toen ik het hem vertelde reageerde hij bijna zo van: en wat zou mij dat nou weer aangaan?? Verder heeft hij het gisteren met hangen en wurgen aan zijn ouders verteld omdat hij vandaag jarig is en ze langs zouden komen op flevo. Ook moesten ze mij nog even zien om wat te geven. Dat ging nu niet omdat ik daar niet meer was. Daarom zijn ze nu net langs geweest voordat je jw op haalden bij het flevofestival. Het is wel een redelijk moeilijke gedachte dat ze nu direct zo naar hem door gaan. Ook voelde het een beetje vreemd om hen te feliciteren met zijn verjaardag. Vooral ook omdat ik dan terug gefeliciteerd wordt. En ik vind het echt niet leuk dat ik nu niet bij hem kan zijn en hem niet persoonlijk kan feliciteren en we het niet samen kunnen vieren. Ik hoop dat alles goed gaat komen, maar het zal nu waarschijnlijk wel een week of 3 duren minstens. Vrijdag hebben we 7 maanden verkering. Het zal dan de eerste keer zijn dat we zo iets niet samen vieren. Ik hou nog steeds enorm veel van hem... Dat maakt de hele situatie wat lastiger. Het leek allemaal bijna perfect te gaan. Om me heen gingen relaties kapot, maar die van jw en mij ging heerlijk. Ik heb nu niet meer echt de behoefte om vrolijk te doen. Soms ben ik het wel, of tenminste een beetje, maar meestal kan ik bijna wel huilen.. Het ene moment heb ik nog redelijk wat hoop, terwijl het andere moment alle hoop de bodem in geslagen lijkt te zijn. Soms zijn zijn reacties heel hoopgevend, terwijl de volgende keer het weer lijkt alsof ik hem helemaal niets meer doe.. Dat is zo enorm moeilijk om goed mee om te gaan. Maar goed. Vandaag of morgen belt hij me nog even voor hij een of 2 weken naar portugal gaat. Dan zullen we even helemaal geen contact meer hebben. Ik zie er persoonlijk enorm tegenop. Maar hij heeft zijn tijd nodig en die wil ik hem ook wel geven.. Het is zo enorm dubbel..
Dat merk ik ook heel erg in hoe ik me lichamelijk voel. Aan de ene kant hebben al mijn ledematen het constant koud, maar aan de andere kant brand er iets in mijn borstkas. En nee, ik ben niet ziek aan het worden, dat voelt bij mij totaal anders. Ik merk wel dat het warm is op mijn kamer, maar zo ervaar ik het niet.
Aan de ene kant ben ik blij dat ik deze week niet meer hoef te werken hier in Wageningen, aan de andere kant mis ik zo ook een heel stuk afleiding.
Maar goed.. ik denk dat ik zo wel weer eer heb gedaan aan mijn traditie eens in de zoveel tijd een enorm lange post neer te zetten :roll: Ik moest even mijn verhaal kwijt, bedankt alvast voor het luisteren. Sommigen van jullie hebben misschien al wel meer gehoord, anderen nog niets.. Maar zo zit het zo'n beetje nu in elkaar. De verdere details houd ik denk ik nu voorlopig iig nog even voor mezelf.

Lalage
Generaal
Generaal
Berichten: 8286
Lid geworden op: 13 sep 2002 15:39
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Berichtdoor Lalage » 16 aug 2005 15:08

Wow lastig Hananja :cry:
Bidden is inderdaad het enige wat je kunt doen. Veel sterkte ermee!

Gebruikersavatar
TheEdge
Luitenant
Luitenant
Berichten: 594
Lid geworden op: 03 jan 2003 12:36
Locatie: Den Haag
Contacteer:

Berichtdoor TheEdge » 16 aug 2005 17:23

Lalage schreef:Wow lastig Hananja :cry:
Bidden is inderdaad het enige wat je kunt doen. Veel sterkte ermee!


Hoi Hananja,

Bidden is okee! Moet je zeker doen. En stimuleer je vriend om niet met vragen te blijven zitten, maar vooral veel te praten met "ervaringsdeskundigen":
* pas getrouwden
* mensen die gaan trouwen
* mensen die zijn gescheiden
* mensen die er bewust voor kiezen om alleen te blijven

Volgens mij heeft iedereen in zijn relatie wel een moment dat een van beiden zich afvraagt of de ander de ware is, en of het uberhaupt niet beter is om alleen te blijven (al dan niet met de achterliggende gedachte dat God dan beter gediend zou kunnen worden). Ikzelf heb die twijfels in elk geval wel gehad.... tot verdriet van m'n vriend. Gelukkig is het goed gekomen uiteindelijk... ik wens dat jou ook toe.

Sterkte!
TheEdge leest voor 't eerst de bijbel van kaft tot kaft.

Tussenstand: Ester 1 (19/08/05)

Gebruikersavatar
hananja
Sergeant
Sergeant
Berichten: 330
Lid geworden op: 21 dec 2004 20:29
Locatie: Veenendaal

Berichtdoor hananja » 16 aug 2005 17:29

Dank je TheEdge.. Dat is hij voor zo ver ik kan zien al heel druk aan het doen... Verder wordt ik door een heleboel mensen idd gerustgesteld dat het redelijk normaal is, dat veel meer stellen dat na 6, 7 maanden hebben, en dat het vaak ook wel goed komt. Ik hoop het dus heel hard..
Tot nu toe is van de rust die we af hebben gesproken nog niet echt heel erg veel gekomen, allerlei dingetjes zorgden er voor dat we elkaar toch minstens 1x per dag spraken...
Vandaag is hij jarig... Ik heb echt geen idee of ik hem nou nog een smsje moet sturen of niet... :cry: k had een leuke verjaardagskaart en een leuk idee voor een cadeautje, maar daar was niet genoeg tijd voor geweest om dat uit te voeren... Ik hoop dat het nog komt.. anders doe ik het iig volgende week en dan zie ik wel of ik het nog kan geven..

Gebruikersavatar
eddywally
Mineur
Mineur
Berichten: 248
Lid geworden op: 21 mar 2004 19:43
Locatie: Maassluis
Contacteer:

Re: Twijfel in een relatie

Berichtdoor eddywally » 16 aug 2005 21:27

ezri schreef:Ja... wat te doen als je twijfelt in een relatie? Waar ligt de grens tussen stoppen met de relatie en er voor blijven vechten?

En over welke dingen twijfel je in je relatie?


Ik denk als jij twijfelt binnen je relatie om erover te praten met een goede vriend of vriendin en zeker met die gozer of meisje.

En proberen uit te praten wat er eventueel dwars zit, en als het neit meer lukt dan maar uit maken want er zijn zat leuke jongens/meisje.

Jos123

Re: Twijfel in een relatie

Berichtdoor Jos123 » 19 aug 2005 08:48

eddywally schreef:
ezri schreef:Ja... wat te doen als je twijfelt in een relatie? Waar ligt de grens tussen stoppen met de relatie en er voor blijven vechten?

En over welke dingen twijfel je in je relatie?


Ik denk als jij twijfelt binnen je relatie om erover te praten met een goede vriend of vriendin en zeker met die gozer of meisje.

En proberen uit te praten wat er eventueel dwars zit, en als het neit meer lukt dan maar uit maken want er zijn zat leuke jongens/meisje.



Idd is het praten met iemand buiten de relatie goed om twijfels te bespreken. Hij/zij kan objectiever naar de problemen kijken en aangeven wat hij/zij er van vind. Maar de grens tussen stoppen en doorgaan is p.p. verschillend. Ik heb er bv. bijna een half jaar over gedaan om te stoppen met een relatie. Dat is iig geen aanrader :(

Gebruikersavatar
Tijn
Luitenant
Luitenant
Berichten: 566
Lid geworden op: 26 jun 2004 10:51
Locatie: Zwijndrecht
Contacteer:

Berichtdoor Tijn » 07 okt 2005 10:38

Liefde is een keuze, dat heb ik ook moeten leren, maar het is voor mij echt waar gebleken...
Laat je leiden door Hem!

Gebruikersavatar
LeChat
Generaal
Generaal
Berichten: 4857
Lid geworden op: 27 jun 2005 22:18
Locatie: Zeeland
Contacteer:

Berichtdoor LeChat » 07 okt 2005 10:41

Tijn schreef:Liefde is een keuze


Je bedoelt de keuze om bij twijfel door te gaan of te stoppen? Of meer in het algemeen?
Gelijk hebben is wat anders dan gelijk krijgen

Gebruikersavatar
Tijn
Luitenant
Luitenant
Berichten: 566
Lid geworden op: 26 jun 2004 10:51
Locatie: Zwijndrecht
Contacteer:

Berichtdoor Tijn » 07 okt 2005 11:06

LeChat schreef:
Tijn schreef:Liefde is een keuze


Je bedoelt de keuze om bij twijfel door te gaan of te stoppen? Of meer in het algemeen?


Meer in het algemeen. Het helpt om over de kleine ergernissen heen te stappen, want vaak maak je binnen je relatie van een muis een olifant, terwijl dat echt niet nodig is...
Laat je leiden door Hem!

Jerryman

Berichtdoor Jerryman » 07 okt 2005 11:15

*inactive*
Laatst gewijzigd door Jerryman op 06 dec 2005 10:43, 1 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
Tijn
Luitenant
Luitenant
Berichten: 566
Lid geworden op: 26 jun 2004 10:51
Locatie: Zwijndrecht
Contacteer:

Berichtdoor Tijn » 07 okt 2005 11:36

ik doe dit soort dingen graag ;)

en ik deel ook alleen maar dingen die ik heb meegemaakt hoor...
Laat je leiden door Hem!

Gebruikersavatar
*Annet*
Generaal
Generaal
Berichten: 4052
Lid geworden op: 24 apr 2003 21:20

Berichtdoor *Annet* » 07 okt 2005 12:40

[quote="Jerryman]
Heeft me egt goed gedaan. Hopelijk kunne we er wat mee. Egt heel erg bedankt![/quote]

Over niveau gesproken......... als ik HBO niveau zou hebben en zulke taalfauten zou maken zou ik me nog maar eens bedenken voor ik bepaalde uitspraken zou plaatsen.........

Gebruikersavatar
TheEdge
Luitenant
Luitenant
Berichten: 594
Lid geworden op: 03 jan 2003 12:36
Locatie: Den Haag
Contacteer:

Berichtdoor TheEdge » 07 okt 2005 12:50

Jerryman schreef:
Sabra schreef: Hangt beetje van persoonlijkheden af, maar persoonlijk ervaar ik omgang met HBO'ers geheel anders dan met MBO'ers. (...) Maar begripsverschillen zijn er wel soms. En dat kan soms fataal zijn, dat bedoelde ik. Dat hoeft niet overal, maar t kan wel voorkomen. Soms merk ik wel verschillen in benadering van bepaalde dingen. Soms kan dat leiden tot confrontaties.


Ik kan het me goed voorstellen. Als je omgaat met MBO'ers denk je nu eenmaal anders dan als je omgaat met HBO'ers. Dat ligt niet aan intelligentie, maar aan de manier waarop je dingen leert aanpakken. Van elkaar en vanuit je opleiding.

Zet voor de grap eens een informaticus en een psycholoog (ik noem maar wat) bij elkaar, en laat ze samen een probleem oplossen. Ookal hebben ze hetzelfde intelligentieniveau en allebei een masterstudie afgerond, ze zullen elkaar niet begrijpen, omdat een informaticus tijdens zijn opleiding heel anders heeft leren denken dan een onderwijskundige.
TheEdge leest voor 't eerst de bijbel van kaft tot kaft.



Tussenstand: Ester 1 (19/08/05)


Terug naar “Archief”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 37 gasten