De plaats van het Oude Testament

[Yael]

over varkensvlees: kheb een ervaring opgedaan in Israel, we aten bij een restaurant de enigste niet koshere waarachter een varkensboerderij was. bleech wat een stank! als ik daar weer aan terug denk. nu elke keer als ik iets van varkensvlees eet moet ik daar aan denken en smaakt het eten me niet meer Wink maar ik dacht dat je iets anders bedoelde met dat wij vandaar.

Kippen stinken nog erger dus dat is geen probleem

Nee ik houd me niet aan de kashroet. zou ook niet weten hoe.

Je leest de spijswetten en wat daar staat doe je gewoon.

je moet dan ook de wil hebben ze te onderhouden en die ontbreekt mij eerlijk gezegt.

haha nee die stank zal ik niet zo snel vergeten. kippenstank valt wel mee vind ik.

[Cicero]

de besnijdenis was een heenwijzing naar het bloedoffer van Christus, net als het Pascha. Jezus is gestorven, het voorhangsel is gescheurd dus de heenwijzing er naar toe hoeft ook niet meer.

Waar baseer je het op dat de besnijdenis een heenwijzing is? Als dat zo was zou Paulus dat echt wel gezegd hebben omdat hij heel veel over de besnijdenis heeft geschreven. Conclusie: die heenwijzende betekenis is latere theologie en niet in de Bijbel te vinden. Daarom is het niet vreemd dat besnijdenis in het NT níet afgeschaft wordt.

Paulus leefde nog grotendeels als jood. Hij paste zich aan aan heidenchristenen in zoverre dit nodig was voor de tafelgemeenschap. Dus de reindheidswetten zijn ondergeschikt aan het bevel van Christus om een eenheid te zijn en elkaar lief te hebben, maar zijn niet afgeschaft.

[elbert]

Die Torah is naar mijn overtuiging zeer zeker uiterst relevant. In christelijke kring wordt 'ie volkomen ten onrechte massaal genegeerd. Maar in het Nieuwe Testament merk je dat de schrijvers er best wel raad mee weten. Als voorbeeld kan ik 1 Kor. 9:9, alwaar Paulus Deut. 25:4 aanhaalt. (Deuteronomium is een zéér belangrijk boek als bron voor het NT!) Een tekst waar men in onze tijd geen raad mee zal weten, nog minder ermee aan zal komen! In die zin is men toch niet erg in de lijn van de NT-schrijvers, al hoewel men verhoudingsgewijs erg veel in het NT leest.

Daar begin ik nu ook een beetje achter te komen. Er staan behoorlijk wat verwijzingen in het NT naar het boek Deuteronomium. Bijvoorbeeld: de repliek van Jezus op de 3 verzoekingen door de satan komen alle drie uit het boek Deuteronomium.

Concreet: 1e verzoeking:

Matth. 4:3 En de verzoeker, tot Hem gekomen zijnde, zeide: Indien Gij Gods Zoon zijt, zeg, dat deze stenen broden worden.
4 Doch Hij, antwoordende, zeide: Er is geschreven: De mens zal bij brood alleen niet leven, maar bij alle woord, dat door den mond Gods uitgaat.

Dit antwoord komt uit Deut. 8:3:

3 En Hij verootmoedigde u, en liet u hongeren, en spijsde u met het Man, dat gij niet kendet, noch uw vaderen gekend hadden; opdat Hij u bekend maakte, dat de mens niet alleen van het brood leeft, maar dat de mens leeft van alles, wat uit des HEEREN mond uitgaat.
4 Uw kleding is aan u niet verouderd, en uw voet is niet gezwollen, deze veertig jaren.
5 Bekent dan in uw hart, dat de HEERE, uw God, u kastijdt, gelijk als een man zijn zoon kastijdt.

Vers 5 is in dit verband ook niet onbelangrijk: Jezus is in navolging van het volk Israel de ware Zoon en Hij beantwoordt de vraag van de duivel hier met een volmondig ja: het feit dat Jezus het leven van alles wat uit de mond van Zijn Vader uitgaat, belangrijker acht dan brood, is een teken van gehoorzaamheid en dus van het feit dat Hij de Zoon van God is.
Nog een opvallend detail: Israel was 40 jaren in de woestijn, Jezus 40 dagen. En Mozes zat ook 40 dagen en nachten op de berg Horeb (Deut. 9:9), zonder eten en drinken.

Nu de tweede verzoeking:

Matth. 4:5 Toen nam Hem de duivel mede naar de heilige stad, en stelde Hem op de tinne des tempels;
6 En zeide tot Hem: Indien Gij Gods Zoon zijt, werp Uzelven nederwaarts; want er is geschreven, dat Hij Zijn engelen van U bevelen zal, en dat zij U op de handen zullen nemen, opdat Gij niet te eniger tijd Uw voet aan een steen aanstoot.
7 Jezus zeide tot hem: Er is wederom geschreven: Gij zult den Heere, uw God, niet verzoeken.

De duivel gebruikt nu een aanhaling van Ps. 91:10-12 om Jezus te verleiden. Maar Jezus gebruikt een aanhaling uit Deut. 6 om aan te tonen dat het Zoonschap van God niet is bedoeld om stunts uit te halen, maar om gehoorzaamheid te tonen:

Deut. 6:16 Gij zult den HEERE, uw God, niet verzoeken, gelijk als gij Hem verzocht hebt te Massa.
17 Gij zult de geboden des HEEREN, uws Gods, vlijtig houden, mitsgaders Zijn getuigenissen, en Zijn inzettingen, die Hij u geboden heeft.

Jezus bewijst hiermee Zijn gehoorzaamheid aan Zijn Vader.

Tenslotte de laatste verzoeking:

Matth. 4:8 Wederom nam Hem de duivel mede op een zeer hogen berg, en toonde Hem al de koninkrijken der wereld, en hun heerlijkheid;
9 En zeide tot Hem: Al deze dingen zal ik U geven, indien Gij, nedervallende, mij zult aanbidden.
10 Toen zeide Jezus tot hem: Ga weg, satan, want er staat geschreven: Den Heere, uw God, zult gij aanbidden, en Hem alleen dienen.
11 Toen liet de duivel van Hem af; en ziet, de engelen zijn toegekomen, en dienden Hem.

De verleiding zit hem hierin, dat de duivel Jezus poogt af te brengen van de weg die Hij te gaan heeft: verzoening door voldoening te volbrengen. Dit was een weg door het lijden en de dood heen. De verleiding door de duivel is dus om een makkelijker weg voor Jezus voor te spiegelen: door slechts op de knieen te gaan zou Jezus Zich die moeilijke weg kunnen besparen. Maar Jezus verwijst hier opnieuw naar Deuteronomium 6:

Deut. 6:13 Gij zult den HEERE, uw God, vrezen, en Hem dienen; en gij zult bij Zijn Naam zweren.
14 Gij zult andere goden niet navolgen, van de goden der volken, die rondom u zijn.

Want wat de duivel voorstelde was om afgoderij te bedrijven en de oproep aan Jezus om aan Zijn Vader ongehoorzaam te zijn.

En even hiervoor staat in dit hoofdstuk het volgende:

4 Hoor, Israël! de HEERE, onze God, is een enig HEERE!
5 Zo zult gij den HEERE, uw God, liefhebben, met uw ganse hart, en met uw ganse ziel, en met al uw vermogen.
6 En deze woorden, die ik u heden gebiede, zullen in uw hart zijn.

Dit alles was dus in het hart van Jezus: Hij was de ware Israeliet, die al de geboden van God in het hart had, Die ze ook daadwerkelijk uitleefde, tot eer van Zijn Vader. Waar Israel in gefaald had, zou Jezus slagen. En bovendien waren deze woorden uit Deuteronomium de basis voor Zijn ethiek: God liefhebben boven alles en de naaste als jezelf.

[hijwel]

het nieuwe testament staat op de schouders van het oude testament.

[Boekenlezer]

Die Torah is naar mijn overtuiging zeer zeker uiterst relevant. In christelijke kring wordt 'ie volkomen ten onrechte massaal genegeerd. Maar in het Nieuwe Testament merk je dat de schrijvers er best wel raad mee weten. Als voorbeeld kan ik 1 Kor. 9:9, alwaar Paulus Deut. 25:4 aanhaalt. (Deuteronomium is een zéér belangrijk boek als bron voor het NT!) Een tekst waar men in onze tijd geen raad mee zal weten, nog minder ermee aan zal komen! In die zin is men toch niet erg in de lijn van de NT-schrijvers, al hoewel men verhoudingsgewijs erg veel in het NT leest.

Daar begin ik nu ook een beetje achter te komen. Er staan behoorlijk wat verwijzingen in het NT naar het boek Deuteronomium. Bijvoorbeeld: de repliek van Jezus op de 3 verzoekingen door de satan komen alle drie uit het boek Deuteronomium.

Daarom heb ik het bijbelboek Deuteronomium ook als eerste helemaal doorgenomen, nadat ik een oriënterend boek over het Oude Testament had gelezen. Ik zag er nogal wat redenen voor. Deuteronomium speelt een grote rol in de Bijbel, in heel veel boeken die daarachter staan in de Bijbel (dus ook in het OT). Daarom wilde ik op zijn minst Deuteronomium van haver tot gort grondig kennen.

[elbert]

Het zegt wel wat dat de 9 van de 10 x er op zondag uit het NT gepreekt wordt....

Inderdaad. Daar irriteer ik me soms ook groen en geel aan.

Vandaag is er een onderzoek gepresenteerd over de tekstkeuze in een gereformeerde bondsgemeente in de afgelopen 25 jaar:

'Praat met kerkenraad over tekstkeuze'

door onze redacteur Gerald Bruins
ALBLASSERDAM - Predikanten hebben een smalle preekbijbel, blijkt uit een onderzoek van de theoloog Bas Jongeneel. Opmerkelijk, zou je de uitkomsten van het onderzoek waarop theoloog Bas Jongeneel afstudeerde aan de kerkelijke opleiding van de Protestantse Kerk aan de Universiteit Utrecht kunnen noemen.

De jonge theoloog verzamelde de tekstkeuzen van een gereformeerde-bondsgemeente in het midden van het land over een periode van vijfentwintig jaar.

De vier predikanten, maar ook de gastpredikers, lazen bij de 1526 tekstlezingen uit die periode slechts uit 38,8 procent van de hoofdstukken uit de Bijbel. Met stip op nummer 1 staan de evangeliën (596 keer), gevolgd door de brieven van Paulus (172). Uit het boek Openbaring werd bijvoorbeeld maar 46 keer gelezen.

Hoewel het Oude Testament de meeste boeken bevat, wordt er het minst uit gepreekt: 27,3 procent van de lezingen (NT 79,6 procent). Uit negen boeken werd helemaal niet voorgelezen: 1 Kronieken, Amos, Obadja, Nahum, Habakuk, Sefanja, 2 Tessalonicenzen, Filemon en 3 Johannes. Voor andere bijbelboeken kozen de voorgangers maar weinig (twintig procent van de hoofdstukken): Leviticus, Jozua, Ezra, Nehemia, Ester, Job, Spreuken, 2 Samuël, 2 Kronieken, Jeremia en Ezechiël. Voor voorgangers zijn deze boeken witte vlekken, stelt Jongeneel.

De theoloog uit Alblasserdam, die wacht op een beroep binnen de Protestantse Kerk in Nederland, is geen man van grote woorden. Dat de predikanten eenzijdig zijn in hun tekstkeuze, vindt hij een te scherpe conclusie. ,,Ik zeg ook niet dat het geheel anders moet. Dat dominees vooral kiezen voor teksten uit de evangeliën ligt voor de hand, want ze preken tenslotte voor nieuwtestamentische gemeenten. En de geslachtsregisters zijn leuk om de herkomst van Christus vast te stellen, maar ze zijn geen preekstof.''

,,Maar toch'', zegt hij voorzichtig, ,,we moeten onszelf de vraag stellen of wij de diverse geluiden uit de Schrift niet te veel geweld aandoen.'' Welke geluiden? ,,Het geluid van de profeten, waarin onder meer maatschappijkritische noties doorklinken, hoor je weinig. Bij de ambtsdragersvergaderingen van de Gereformeerde Bond kon je horen dat kerkbezoekers de laatste jaren liever een preek over een zorgende God willen dan over een rechtvaardige God. Kan die ontwikkeling niet te maken hebben met de tekstkeuze van de predikanten?''

Volgens Jongeneel biedt een preekrooster waarin de tekstkeuze vooraf is vastgelegd geen verbetering. Die er zijn, leggen volgens hem nog meer nadruk op de evangeliën. ,,In drie tot vier jaar komt een aantal teksten aan bod. De rest blijft dan alsnog liggen.''

Wat ziet hij als oplossing? ,,Het zou goed zijn als predikanten hun tekst of onderwerpen binnen de kerkenraad bespreken. Ik kan me voorstellen dat een ouderling bij een bepaald onderwerp zegt: Hé, daar zou deze tekst uit Nahum goed bij passen.'' Ook ziet hij veel in een terugblik op het afgelopen preekjaar. ,,Zo krijg je de persoonlijke voorkeuren van dominees er een beetje uit. Het is ook goed dat de prediker in overleg met de kerkenraad let op de pastorale nood van de gemeente en de geestelijke vragen die er leven. Dat kan heel goed in de keuze voor de in de dienst te lezen teksten uitkomen.''

Opvallend zijn de tekstkeuzes bij huwelijksdiensten. Uit de evangeliën wordt nauwelijks gelezen, wel uit de boeken die Jongeel onder het kopje Wijsheid bracht (Job, Spreuken, Prediker). De Psalmen zijn torenhoog favoriet. Het gedeelte uit de 'liefdesbrief' 1 Johannes staat op een goede tweede plaats. Ook hier bespeurt Jongeneel een bepaalde eenzijdigheid.

De uitkomsten van Jongeneels onderzoek zijn vandaag verschenen in De Waarheidsvriend, het orgaan van de Gereformeerde Bond in de Protestantse Kerk in Nederland.

Er is dus sprake van duidelijke voorkeuren qua tekst- en preekkeuzes.

[Boekenlezer]

Kort geleden kwam ik een boek tegen in de boekenkast van mijn vader. Het heet Nieuwe Testament: boek van het verbond, en de auteur is dr. C. van der Waal. Eind jaren '70 is het verschenen. Heel mooi en interessant boek! Daarin komt aan bod hoe de lijnen van het Oude Testament doorlopen in het Nieuwe Testament, m.n. ook w.b. Gods verbond. In dat boek kwam ik iets tegen wat ik wou citeren. Ik heb dat boek echter niet hier liggen, dus daarom is het er nog niet van gekomen. Het citaat vertelt dat het preken uit het Oude Testament in de laatste tijden sterk achter blijft bij het Nieuwe Testament, in de gereformeerde kerken wereldwijd.
Goed, dat komt nog een keer. Dat houden jullie nog even te goed.

Er is dus sprake van duidelijke voorkeuren qua tekst- en preekkeuzes.

Goed, de kwaal is dus duidelijk gediagnostiseerd.
Wat is daar echter een goede oplossing voor? Dat is een andere vraag.
Ik denk niet dat het afdoende zou werken als de predikanten nou ineens gaan zeggen: 'Ik moet vaker uit het Oude Testament preken, dus ik kies vaker een tekst uit het Oude Testament voor mijn preek.' Ik denk dat dat slechts symptoombestrijding zou zijn.
Wat ik denk is, dat er iets mis is met de kijk op de Bijbel. Wordt de Bijbel niet te veel beschouwd als een boek, waar je zo willekeurig naar hartelust een tekst uit kunt kiezen voor de preek? Zeg maar een groot spreukenboek, waaruit je naar hartelust zo eens een spreuk uit kunt kiezen die jou bevalt.
Uiteraard weten alle predikanten donders goed dat je zo niet met de Bijbel om mag gaan. Toch heb ik de indruk dat het echter onderhuids wel een beetje zo functioneert.
Echter, de Bijbel is een boek, met een begin, en met historische lijnen. Ook een boek met een bepaalde opbouw: Torah - Historische boeken - Profeten - Geschriften - Evangeliën en Handelingen - Brieven van de apostelen - Openbaring.
Dan moet je dat boek uiteraard ook benaderen als een boek met een dergelijke opbouw. En daar merk ik dus bar weinig van, om niet te zeggen: niks.
Sinds ik wat meer ben ingeleid in het vak Oude Testament, heb ik oog gekregen voor deze opbouw van de Bijbel. Vóór die tijd bekeek ik de Bijbel ongeveer net zoals het beeld tot mij kwam van de predikanten: een boek waaruit je naar hartelust kan kiezen om te lezen/studeren.
Ik kan dit rustig beschrijven als een heuse revolutie in mijn bijbelbeschouwing. Het heeft vèrgaande consequenties voor hoe ik met de Bijbel omga, en hoe ik die benader. Ik kijk er gewoon totaal anders tegenaan. Het begon ruim een jaar geleden met ongenoegen over het weinig kennen van het Oude Testament. Ik begon een inhaalrace. Langzamerhand gingen mijn ogen open voor de opbouw van de Bijbel. Sinds die tijd zou ik absoluut voor geen goud meer terugwillen naar het tijdperk waarin vooral het Nieuwe Testament voor mij voorop stond, en waarin het Oude Testament vooral een groot onbekend en wild land voor mij was, dat ik niet kende.

Wat ik niet echt begrijp, is, waarom bij mij zo sterk dat bewustzijn is gegroeid (door zelfstudie), terwijl ik daar bij veel predikanten weinig van merk, hoewel zij toch een volledige theologisch opleiding genoten hebben. Die notie zie ik overigens ook niet in het artikel terug!

De theoloog uit Alblasserdam, die wacht op een beroep binnen de Protestantse Kerk in Nederland, is geen man van grote woorden. Dat de predikanten eenzijdig zijn in hun tekstkeuze, vindt hij een te scherpe conclusie. ,,Ik zeg ook niet dat het geheel anders moet. Dat dominees vooral kiezen voor teksten uit de evangeliën ligt voor de hand, want ze preken tenslotte voor nieuwtestamentische gemeenten. En de geslachtsregisters zijn leuk om de herkomst van Christus vast te stellen, maar ze zijn geen preekstof.''

Hierin trek ik dus wat andere conclusies dan hij. Ik vind de tekstkeuze wel degelijk eenzijdig, en zou graag zien dat dat radicaal verandert.
Vandaag hoorde ik iemand voorlezen uit Romeinen 9, en wat mij opviel was: het lijkt haast wel een preek over een oudtestamentisch bijbelgedeelte! Een tekstbehandeling van een tekst uit het OT, met een toepassing voor vandaag. Dat dominees vandaag voor nieuwtestamentische gemeenten preken, vind ik dus een slechte smoes. Paulus deed dat toch ook?
(En ja, ik ben inderdaad veel meer een man van fikse woorden dan de theoloog uit Alblasserdam.)

Wat ziet hij als oplossing? ,,Het zou goed zijn als predikanten hun tekst of onderwerpen binnen de kerkenraad bespreken. Ik kan me voorstellen dat een ouderling bij een bepaald onderwerp zegt: Hé, daar zou deze tekst uit Nahum goed bij passen.'' Ook ziet hij veel in een terugblik op het afgelopen preekjaar. ,,Zo krijg je de persoonlijke voorkeuren van dominees er een beetje uit. Het is ook goed dat de prediker in overleg met de kerkenraad let op de pastorale nood van de gemeente en de geestelijke vragen die er leven. Dat kan heel goed in de keuze voor de in de dienst te lezen teksten uitkomen.''

Ik vraag me sterk af of dat veel verandering biedt. Blijven we dan niet hangen in een zeer sterk bevoorrechten van het NT? Hoewel ik niet tegen het voorstel op zichzelf ben, denk ik dat wanneer je de oplossing hiertoe beperkt, de Bijbel te veel functioneert als een boek met oplossingen voor onze problemen en situaties. Maar de Bijbel biedt zèlf een verhaal, met een opbouw. De Bijbel is dus niet slechts voor ons, maar ook tegenover ons. Dat moeten we serieus nemen. Laat de Bijbel alsjeblieft niet het grote spreukenboek blijven, waaruit wij vooral kiezen wat ons interesseert.

[Boekenlezer]

Ik herinner mij dat de Canadese theoloog J.I. Packer hier ook iets over geschreven heeft. Ik citeer even waar ik nu aan denk:

Lees de bijbel

Laten we dus de bijbel lezen, als we dat kunnen. Maar kunnen we dat wel? Velen van ons hebben dat vermogen verloren. Wanneer we onze bijbels openen, doen we dat vanuit een gedachtenwereld die een onoverkomelijke barrière vormt om hem überhaupt te lezen. Dat klinkt verwonderlijk, maar het is de waarheid.
Wanneer u een boek leest, gaat u ervan uit dat het een eenheid is. U verwacht een rode draad, een opbouw en een ontknoping, zodat u tot het einde doorleest. U laat uw gedachten leiden door die van de schrijver. Misschien bent u in het begin nog wat afstandelijk, maar als u het niet meteen terzijde legt, krijgt u vroeg of laat het verlangen om het helemaal uit te lezen. U wilt het beter begrijpen, de inhoud tot u nemen. U zet er tijd voor opzij en reist zorgvuldig en zonder haast het hele boek door.
Maar wanneer we de Heilige Schrift voor ons nemen, gedragen we ons anders. Om het beginnen behandelen we hem helemaal niet als één boek, een eenheid, maar eenvoudig als een verzameling afzonderlijke verhalen en gezegden. We gaan ervan uit dat al deze losse stukjes praktische morele adviezen zijn, of troostrijke bemoedigingen in tijden van nood, meer niet. Dus nemen we de bijbel tot ons in kleine hoeveelheden, een paar verzen per keer. We lezen een bijbelboek niet in zijn geheel door, laat staan de twee Testamenten. We bladeren wat en zoeken wat in de ouderwetse taal van de Statenvertaling of de omgangstaal van Het Boek van onze gading is, iets wat ons raakt. Wanneer we stuiten op een mooie gedachte of een aansprekend beeld, menen we dat de bijbel zijn werk heeft gedaan. We zijn de bijbel gaan beschouwen als een verzameling mooie en beeldende fragmenten en niet als een boek. Zo gaan we er ook mee om.
Het gevolg is dat we de bijbel nooit "lezen" in de gewone betekenis van het woord. We gaan ervan uit dat wel heel godsdienstig met de Heilige Schrift omgaan, maar wat we doen, is in feite bijgelovig. Het is, denk ik, een vorm van natuurlijke religie, geen uiting van ware godsdienst.

(J.I. Packer, Oppervlakkigheid troef?, indringende vragen aan christenen, Apeldoorn 1995, blz. 14-15)

Grappig te merken, dat datgene wat ik aanvoel, nl. dat de Bijbel meer als spreukenboek wordt gehanteerd dan als een boek met een eigen opbouw, dat J.I. Packer dat ook verwoordt in deze tekst.

[Riska]

Ik citeer uit "De Verdieping" van Trouw, waarin bladen besproken worden.

"In de Waarheidsvriend, het weekblad van de Gerformeerde Bond in de PKN, onderzoekt dominee B. Jongeneel uit Alblasserdam over welke Bijbelgedeelten wordt gepreekt.
De voorkeur voor het Nieuwe Testament is verpletterend. Van veel andere delen van de Bijbel maken preekheren zelden of nooit gebruik.Jongeneel onderzocht 1526 preken, gehouden in een periode van 25 jaar. De shriftlezingen bleken afkomstig uit 38,8 procent van alle bijbelhoofdstukken. Dat betekent dat ruim zestig procent van de bijbelhoofdstukken nooit wordt aangeroerd. 24 Procent van de hoofdstukken kwamen in de kwarteeuw maar tot driemaal aan bod. Het komt er dus op neer dat maar zestien procent van de bijbelhoofdstukken met een zekere regelmaat de basis voor een preek vormden.
Er zijn zelfs hele bijbelboeken waarvoor de predikanten geen enkele belangstelling toonden. In het Oude Testament schuwden ze consequent 1 Kronieken, Amos, Obadja, Nahum, Habakuk en Zefanja. In het Nieuwe Testament troffen ze 2 Thessalonicenzen, Filémon en 3 Johannes met een boycot.
De kerkelijke feestdagen werken in het voordeel van het Nieuwe Testament. Toch: het Oude Testament heeft bijna viermaal zoveel hoofdstukken maar de voorgangers haalden in twee van de drie preken uit het Nieuwe Testament.
Het zwaartepunt ligt bij vijftien Bijbelboeken, waarvan meer dan 90 procent van alle hoofdstukken in de preken zijn gebruikt. In het Oude Testament zijn dat Genesis, Ruth, Psalmen en Jesaja, in het Nieuwe Testament Mattheüs, Marcus, Lucas, Handelingen, Romeinen, Efeze, Filippenzen, Hebreeën, 1 Petrus, 1 Johannes en Openbaring. Het Johannesevangelie ontbreekt op de lijst.
Jongeneel heeft niet onderzocht of er in de loop van de jaren een verschuiving is opgetreden. Het zou leuk zijn om te weten of de voorkeuren buiten de Gereformeerde Bond anders liggen.
Jongeneel geeft ook, afgezien van een verwijzing naar het kerkelijk jaar, geen verklaringen.
In zijn opvatting speelt de Heilige Geest een belangrijke rol bij de keuze, maar ook het verstand. Gedetaillleerde gegevens zijn te vinden op www.preektekstkeuze.nl "

[Boekenlezer]

Dit artikel vind ik een stuk mooier om te lezen dan het vorige, omdat de zaken hier heel wat puntiger verwoord worden. Wat minder politiek correct, om zo te zeggen, al blijft het verder erg netjes.

[Yael]

nou over de laatste 2 weken mag ik zeker niet klagen vorige week zondag hadden we een dominee (ds zonneveld) die preekte uit Jona (3 en 4) en de dominee (ds a baars) die we gister hadden preekte s morgens uit Jesaja en smiddags uit 2 korinthe 13. meestal preekt onze eigen ds bouw uit het NT. (ik heb niks hoor tegen het NT maar het zou wel fijn zijn als het in evenwicht was.)

[Raido]

En zo zie je maar weer wat voor kerk de PKN is... eenzijdige prediking uit het Woord Nee, geef dan de Gergem maar..

We hebben net 8 weken lang een preek uit 1 Koningen 5 gehoord (Naaman), daarnaast is er woensdagsavond vaak ook een preek(2 jaar terug over de tabernakel, vorig jaar over de hogepriester), de eerste 6 preken van Ds.V.D gingen over de vrijsteden, smiddags is er soms een preek, ook altijd over het OT (Laatste tijd over David)..

Zo zie je maar weer dat niet alles voor alles representatief is

[Riska]

En zo zie je maar weer wat voor kerk de PKN is... eenzijdige prediking uit het Woord Nee, geef dan de Gergem maar..

We hebben net 8 weken lang een preek uit 1 Koningen 5 gehoord (Naaman), daarnaast is er woensdagsavond vaak ook een preek(2 jaar terug over de tabernakel, vorig jaar over de hogepriester), de eerste 6 preken van Ds.V.D gingen over de vrijsteden, smiddags is er soms een preek, ook altijd over het OT (Laatste tijd over David)..

Zo zie je maar weer dat niet alles voor alles representatief is

Is dat niet erg kort door de bocht? De PKN bestaat uit meer dan alleen de Gereformeerde Bond. Veel kerken houden zich aan het zgn. "oecumenisch leesrooster" en die gaat door heel de Bijbel heen.

[elbert]

Ach, en bij die Gereformeerde Bond is ook niet alles hetzelfde. We hebben nu al een tijdje een serie preken over Elia gehoord en daarvoor over Elisa (uit de boeken 1 en 2 Koningen).

Maar afgezien daarvan is het natuurlijk een beetje vreemd om dit soort argumenten aan te dragen (:oops:) die uitgaan van een enkele situatie, terwijl er over het geheel genomen wel een bepaalde eenzijdigheid is. Ik denk dat men op basis van deze studie wel iets gaat doen om die eenzijdigheid te corrigeren en dat is winst.

[Raido]

Ik meende het niet zo serieus Riska; vandaar ook dat (:P)