Berichtdoor windekind » 09 sep 2005 12:46
De vriendin die ik niet had
droeg woorden als in een gedicht,
schoon en aandoenlijk, ze zaten
haar als gegoten. Ach,
waarom ook niet. Ze was zacht
voor mij, droomster, licht-
voetig maar met o zo diepe
gronden, bodemloos. Grondeloos,
als enkel haar aanwezigheid,
legde ik mijn hart in haar handen
en zij kneep ze dicht.
aan stuurboord liggen kapers
en aan bakboord zwemmen haaien
maar ik houd vannacht het roer wel recht