Berichtdoor try » 23 sep 2005 23:31
Wat die dominee zei over, dat een mens een nul is, vind ik niet het juiste woordgebruik om de waarheid, die hij bedoelt uiteen te zetten.
Ik ben het ermee eens, dat we zeggen, dat de mens geen toegang tot God heeft. Hij leeft, geniet, hij werkt, hij kent liefdes, hij woont en spreekt en heeft contacten.....dat kan allemaal en dat kan allemaal op zich hogelijkst gewaardeerd worden.maar de mens kent God normaalgesproken (van nature) niet. Daarmee is hij geen nul, maar een waardevol schepsel, dat zijn God niet kent. dat is wat anders dan een nul.
Maakt deze boodschap nu deprimerend. Ik denk het niet. Allereerst om de reden, die ik al heb aangegeven: de mens is niet niets; hij is kunstig gemaakt, heeft een prachtig lichaam, is begiftigd met verstand, inzicht, liefde, verlangen en schoonheid.
Maar de boosschap hoeft ook niet deprimerend te zijn, omdat ze melding maakt van de grote kloof tussen schepsel en Schepper.
Immers, het feit alleen al, dat men dat te horen krijgt is winst. Velen hebben nooit over God nagedacht of weten niet dat God een werkelijkheid is. Daarom is de harde boodschap, dat we God kwijt zijn niet ongunstif voor ons als mens. Hiermee worden we immers op het spoor gezet van God. We gaan nadenken, we gaan wellicht zoeken en vragen: hoe zit dat met God en zo... En misschien is het wel het begin van eenverlangen naar datgene wat we kennelijk missen.
Boevndien sluit de harde waarheid, dat we God niet kennen en Hem nooit kunnen hebben gezien, gehoord of gekend goed aan bij de alledaagse werkelijkheid. Inderdaa, we hebben Hem nog nooit gezien.
Daarom, de harde waarheid omtrent ons mensen (dat we God niet kunnen kennen) kan heel verhelderend en verduidelijkend werken. Aha, is dat de reden, dat ik nog nooit één signaal van God heb gekregen in mijn leven. Dat is gewoon de normale gang van zaken. Er is niemand, die God ooit heeft gezien.
Toch moeten we hier niet bij stil blijven staan. Ook en tegelijkertijd (!) moet ook het tweede, het vervolg genoemd worden. Ook God weet hoe groot de kloof is en dat niemand van zijn schepselen zich naar boven, naar de hemel, naar hem toe kan worstelen. Nooit zal er een mens op eigen kracht komen aankloppen bij de hemelpoort. Het is precies daarom, dat God zelf een weg heeft bedacht en gemaakt. Het is Zijn liefde, die hem niet deed stilzitten, maar hem dreef om zijn schepselen weer te kunnen ontmoeten.
Dan hebben we het over de grote gebeurtenis van Gods liefe: de zending van Zijn Zoon, Jezus Christus.
De booschap, dat we zelf niets kunnen doen om God te ontmoeten is hard, maar waar en verhelderend (de waarheid maakt ons vrij). Maar die boodschap werkt alleen deprimerend, wanneer we de indruk zouden kunnen krijgen, dat God het verder voor gezien houdt.
Nee, het is niet uit, het is niet over. Er is een weg. Weliswaar smal, d.w.z er is maar één manier om aan de eenzaamheid buiten God te ontsnappen, maar die weg is wel betrouwbaar, open en begaanbaar.
Wie gelooft in de Zoon van God heeft eeuwig leven. Geloof, dat is het gebruik maken van de weg, die God heeft aangelegd om zijn schepselen weer te kunnen verwelkomen.
Daar wordt alle depressie mee uitgeschakeld.
try
