homofilie

[Pieter]

Hey, watch your back!

*trekt zijn roze kraagje nog eens demonstratief omhoog*

[scape]

Hey, watch your back!

*trekt zijn roze kraagje nog eens demonstratief omhoog*

Yes pieter, join the pink revolution!!! anyway . . lekker off-topic

[Smurffie]

Dat is ook geen vuile homo, het is een vuile kakker!

Zeur niet..je weet best wat ik bedoel

[Shito]

Al denk ik wel dat je mensen moet respecteren die in een eerlijk afweging op basis van de bijbel er anders over denken. Niet om homo's te pesten maar omdat ze daarin de wil van God zien.

Sommige mensen zien het gebod om God lief te hebben (en daarmee de geboden die Hij geeft) als het eerste gebod, en het gebod van naastenliefde als het tweede.

Met hun radicale keuze voor God kunnen ze anderen, en vooral zichzelf, vaak pijn doen.

Maar is dat tegelijk niet iets wat de Bijbel ook zegt? Dat mensen je zullen haten als je voor God kiest? Als je God belangrijker vindt dan hen?

[henkie]

God lief hebben boven alles en de naaste als jezelf kan natuurlijk ook prima samengaan. Móet misschien wel samengaan.
Je kunt iemand bijvoorbeeld op een bepaalde levenswijze aanspreken omdat die niet tot eer is van God maar mede omdat deze je naaste schade kan aanrichten.

[froske]

Wat lijkt iedereen het toch ontzettend goed met me voor te hebben...

Als Christen naastenliefde moet blijken uit verwijzingen naar de hel en handige tips dat je met een molensteen om je nek in de zee mag verdwijnen,........ Dan weet ik het soms ook niet meer.

Klinkt heel herkenbaar. Ik heb deze verwijzingen een hele tijd gezien als hoe God naar mij keek. En dat maakt je echt kapot! Ik begin nu pas een beetje te beseffen dat God me wel lief heeft en dat ik er wel mag zijn en dat God homo's niet haat. Maar door zulk soort opmerkingen van mensen gaat het weer helemaal fout!

Wetenschappers zijn het er in ieder geval redelijk over eens dat bij bepaalde mensen homofilie aangeboren is en bij anderen misschien aangeleerd (hoewel mij dat wat minder werkelijk in de oren klinkt).

Iemand die christen is zal zowieso niet voor zijn plezier homo zijn...

God lief hebben boven alles en de naaste als jezelf kan natuurlijk ook prima samengaan. Móet misschien wel samengaan.
Je kunt iemand bijvoorbeeld op een bepaalde levenswijze aanspreken omdat die niet tot eer is van God maar mede omdat deze je naaste schade kan aanrichten.

Hoe kun je jezelf nog liefhebben als er zoveel haat tegen je is omdat je homo bent?

Is het hebben van een homo-relatie schadelijk voor je naaste? Sorry maar ik zie daar geen kwaad bij...

[Shito]

Als je een christen bent, haat je je medemens niet om redenen als "hij is homo", er zijn maar weinig redenen waarbij haat zelfs maar te overwegen is (als ze er al zijn).

Maar als Christen is je eerste prioriteit, altijd, liefde voor God. Wat niet betekent dat je God altijd meteen gelijk zult geven in Zijn oordelen (Mozes ging ook vaak tegen YHWH in). Maar wel, dat je, in een 'conflict' tussen Hem en je medemens, Zijn kant kiest.

Homosexualiteit is een moeilijk iets, maar het is geen automatische consequentie van homofilie. Het is een keuze. En als je dat niet eerlijk vindt: er zijn talloze andere mensen die hun seksualiteit moeten opgeven voor God. Als je voorbeelden wilt vraag je maar.

[Zareb]

Homosexualiteit is een moeilijk iets, maar het is geen automatische consequentie van homofilie.

Natuurlijk wel.
De beleving van seksualiteit, of dat nu in een relatie of buiten een relatie is, blijft. Ook al "doe je er niets mee". Ik ken in mijn vriendenkring verschillende jongens die vanuit hun persoonlijke overtuiging ervoor kiezen geen seksuele relatie aan te gaan. Maar stuk voor stuk geven ze allemaal toe dat daarom die seksuele gevoelens en verlangens niet weg zijn.

Het is een keuze.

Dat is niet helemaal waar.
Juist als je redeneerd vanuit een afwijzend standpunt t.o.v homoseksualiteit klopt jouw verhaal niet. Want dan is het zo dat hetero's die hun seksualiteit opgeven dit doen vanuit een vrije keus. Immers, voor hen blijft de mogelijkheid open om wel een relatie en dus seksualiteit te beleven. Homoseksuelen hebben dan die keus niet maar het word hen min of meer verplicht opgelegd.
Dus kortweg, hetero's kunnen een, al dan niet, bewuste keus maken. Homo's hebben geen keus.

En als je dat niet eerlijk vindt: er zijn talloze andere mensen die hun seksualiteit moeten opgeven voor God. Als je voorbeelden wilt vraag je maar.

Tja, ik zou die voorbeelden wel eens willen zien.

[Zareb]

Je kunt iemand bijvoorbeeld op een bepaalde levenswijze aanspreken omdat die niet tot eer is van God maar mede omdat deze je naaste schade kan aanrichten.

Biedt de Bijbel ruimte aan een duurzame relatie tussen „homoseksueel gerichte mensen in dienende liefde”? Ja, stelt dr. B. Loonstra, christelijk gereformeerd predikant in Emmeloord, in zijn deze week verschenen boekje ”Hij heeft een vriend. Homorelaties in de christelijke gemeente”.
De uitgave is geboren uit „pastorale verlegenheid”, zo schrijft hij. Hoe om te gaan met een gemeentelid dat komt vertellen dat hij, of zij, iemand heeft gevonden van hetzelfde geslacht - en dat vanaf dat moment de zon in hun leven is gaan schijnen? Dat zij samen een leven willen opbouwen in liefde en trouw, analoog aan wat het huwelijk voor heteroseksuelen is? Dat zij nu graag de belijdeniscatechese willen volgen of aan het avondmaal willen (blijven) deelnemen?
Binnen de kerk komen verschillende reacties op deze vraag voor, constateert de predikant, die aangeeft op zoek te zijn naar duidelijkheid. En een voorwaarde voor het scheppen van duidelijkheid is „dat er een klimaat is waarin de problematiek onder ogen wordt gezien.” Zijn boekje (uitg. Boekencentrum, 95 blz.) is bedoeld om „aan het ontstaan van zo’n klimaat bij te dragen en een aanzet tot meer duidelijkheid te geven.” Mede op grond van Paulus’ woorden „Alles is geoorloofd” -door hem getypeerd als het centrum van Paulus’ ethiek- komt dr. Loonstra tot de conclusie dat „homoseksuele relaties in liefde en trouw” geoorloofd zijn. „Immers, als alles geoorloofd is, is ook homoseksuele gemeenschap geoorloofd. Alleen, niet alles is nuttig en opbouwend, en veel werkt verslavend en vormt een belemmering om te leven in de vrijheid. (…) Wanneer er echter integere homoseksuele relaties kunnen bestaan die exclusief en duurzaam zijn en doortrokken van dienende liefde, dan zouden die ook nuttig kunnen zijn voor beide partners, opbouwend binnen de gemeente, en niet gebaseerd op verslavende begeerte. Daarmee zouden ze beantwoorden aan de bedoeling van Gods geboden. De teksten in Romeinen 1:26-27 en 1 Korinthe 6:10 over homoseksuele praktijken staan dan in een ander verband. Die betreffen homoseksuele praktijken waarin schandelijke, schadelijke en verslavende begeerten worden uitgeleefd.”
Maar, zijn homoseksuelen wel in staat om een bevredigende en stabiele samenwoningsrelatie te onderhouden? is de vraag die de Emmeloordse predikant opwerpt. Zijn antwoord luidt bevestigend. Homorelaties die een „intiem, duurzaam en exclusief karakter” dragen, zijn geen uitzondering, stelt hij. En aan zulke relaties zou ruimte gegeven moeten worden binnen de gemeente van Christus. „Het evangelie stelt ons in de vrijheid van het nieuwe leven voor Gods aangezicht. In de gebroken schepping mogen homochristenen op een aangepaste en voorlopige manier in een duurzame relatie de zegeningen van Gods Koninkrijk (zoals verzoening, aanvaarding, gemeenschap, liefde, trouw, dienstbaarheid, vergeving, gastvrijheid) ontvangen, beleven en uitdragen.” Daarbij benadrukt hij wel dat een homorelatie een „noodoplossing” blijft, die „enerzijds veel goeds kan brengen voor beide betrokkenen, maar die anderzijds de vervulling van het huwelijk mist. Een homorelatie is niet gelijkwaardig aan een heterohuwelijk.” Mag een homorelatie kerkelijk worden bevestigd? Nee, stelt dr. Loonstra. „De homorelatie is namelijk geen instelling van God in de Bijbel. Daarom ontbreekt voor de kerken de basis om homorelaties die voor de overheid als huwelijk gelden in de gemeente van Christus als huwelijk te bevestigen.” Dat neemt volgens hem echter niet weg „dat de sociale erkenning en de juridische bescherming van een homorelatie van belang zijn. Daarom doen beide betrokkenen er goed aan hun relatie juridisch te laten beschrijven en in de christelijke gemeente voorbede voor hun leefverband te vragen. In de gemeente wordt dan een zegen over hun verbintenis afgesmeekt.”

[froske]

Als je een christen bent, haat je je medemens niet om redenen als "hij is homo", er zijn maar weinig redenen waarbij haat zelfs maar te overwegen is (als ze er al zijn).

Er zijn idd weinig redenen te bedenken maar toch is die haat er. Hoe vaak wordt "homo" als scheldwoord gebruikt?(vooral op refo scholen). Er is daar vooral weinig begrip. En als je sommige mensen hoort praten over homo's is dat vol afschuw, misschien niet altijd haat, maar soms komt dat er wel doorheen.

[Pieter]

Ik denk dat christenen en met name reformatorischen eerst maar eens hun best moeten gaan doen om homofielen als gewone mensen, als hun naasten te accepteren. Dat is de eerste taboe die nog lang niet doorbroken is.

Vanuit die positie kun je namelijk ook veel makkelijker praten over de uitleving van homofilie, d.i. homosexualiteit.

[Ansje]

Ik vind homo zijn moeilijk...ook hoe er tegenaan te kijken...
Bijbels gezien vind ik het niet goed te keuren, denk aan Sodom en Gomorra, die verwoest zijn omdat er zoveel homofilie was...

Anderzijds kijk ik er mensen niet op aan als ze homo zijn, en zéker niet als ze een christelijke of reformatorische achtergrond hebben. Je merkt dan zelf aan die personen dat ze het moeilijk hebben met hun geaardheid, en ik heb dan eigenlijk medelijden met ze, omdat zij ook weten dat ze niet mogen samenleven met iemand, terwijl ze dat toch diep in hun hart graag willen...
Ik zie het als een soort kruis dat God je oplegt, en dat je moet dragen...hoe moeilijk ook.

[scape]

Maar als Christen is je eerste prioriteit, altijd, liefde voor God. Wat niet betekent dat je God altijd meteen gelijk zult geven in Zijn oordelen (Mozes ging ook vaak tegen YHWH in). Maar wel, dat je, in een 'conflict' tussen Hem en je medemens, Zijn kant kiest.

Wat als God iemand op je weg zend met wie je een relatie aangaat? Voor zowel hetero's als homo impliceerd dit meer dan alleen seksualiteit. Een levenspartner is er niet alleen voor de lol of behoeftebevrediging. Er zit ook een verantwoording en opdracht aan vast.

Er voor elkaar zijn, elkaar helpen groeien in het leven. Mijn ervaring is dat een relatie met een levenspartner hele andere dimensies heeft dan een goede vriendschap. Daarnaast zie ik veel jongens om mij heen die vastlopen in de Gayscene omdat een relatie in liefde en trouw niet mag vanuit hun kerkelijke achtergrond. . . .

Een ding waar ik ook huiverig voor ben is dat geaardheid soms gekoppeld wordt aan 'dit is jou strijd, jou leven.' Ik ken mensen die hier helemaal in opgaan om maar de acceptatie van hun medegelovigen te krijgen. Maar ik zie juist dat ze hierdoor niet tot hun recht komen en andere kwaliteiten niet kunnen inzetten of ontwikkelen. In mijn leven stonden dit soort reacties juist Gods plan met mij in de weg . . . Ik ben God dan ook dankbaar dat dit niet meer een conflict is en dat God mij inzet voor deze wereld.

one luv, Scape

[Cisca]

Ik vind homo zijn moeilijk...ook hoe er tegenaan te kijken...
Bijbels gezien vind ik het niet goed te keuren, denk aan Sodom en Gomorra, die verwoest zijn omdat er zoveel homofilie was...

Anderzijds kijk ik er mensen niet op aan als ze homo zijn, en zéker niet als ze een christelijke of reformatorische achtergrond hebben. Je merkt dan zelf aan die personen dat ze het moeilijk hebben met hun geaardheid, en ik heb dan eigenlijk medelijden met ze, omdat zij ook weten dat ze niet mogen samenleven met iemand, terwijl ze dat toch diep in hun hart graag willen...
Ik zie het als een soort kruis dat God je oplegt, en dat je moet dragen...hoe moeilijk ook.

Dat klopt niet helemaal lees maar goed, het gaat daar om mensen die hetero zijn, en zich dus tegennatuurlijk gedragen.

Wat m'n 2e vet gequote deel van je post betreft, medelijden heeft men niets aan, meeleven, en accepteren, dat zijn dingen die belangrijk zijn.

[Zareb]

Ik vind homo zijn moeilijk...ook hoe er tegenaan te kijken...
Bijbels gezien vind ik het niet goed te keuren, denk aan Sodom en Gomorra, die verwoest zijn omdat er zoveel homofilie was...

Tja, dat is een uitleg die voor discussie vatbaar is.

Anderzijds kijk ik er mensen niet op aan als ze homo zijn, en zéker niet als ze een christelijke of reformatorische achtergrond hebben. Je merkt dan zelf aan die personen dat ze het moeilijk hebben met hun geaardheid, en ik heb dan eigenlijk medelijden met ze, omdat zij ook weten dat ze niet mogen samenleven met iemand, terwijl ze dat toch diep in hun hart graag willen...
Ik zie het als een soort kruis dat God je oplegt, en dat je moet dragen...hoe moeilijk ook.

Fijn dat je er over na denkt. Mijn reactie is dan ook niet zozeer tegen jou gericht maar wel tegen de instelling die je verwoord.

Legt God je dat "kruis" op, of leggen anderen, die hun eigen uitleg van de Bijbel hebben, je dit kruis op?

Een ding waar ik ook huiverig voor ben is dat geaardheid soms gekoppeld wordt aan 'dit is jou strijd, jou leven.' Ik ken mensen die hier helemaal in opgaan om maar de acceptatie van hun medegelovigen te krijgen.

Inderdaad, daar gaan mensen soms gewoon aan kapot.