Op een ander forum stelde iemand de volgende vraag:
In de preek van vorige week zondagavond stelde de dominee dat de mens op zichzelf een nul is, niets waard. Alleen dankzij God wordt de mens veel waard.
Hij zei: hoeveel is twee maal nul? Zei een kind in de kerk: dat is nul.
zei de dominee: hoeveel is drie maal nul? Zei een ander kind: dat is nul.
Toen zei de dominee: zolang het aan ons mensen ligt, blijft het nul. Het is aan God te danken - God zet een 1 voor de 3 nullen, dan is het niet meer 000 maar 1000 - dat de mens veel waard is.
Gisterochtend eveneens een preek gehoord, waarin we mochten horen dat de mens zich niet op gelijke hoogte met God mag stellen door kritiek op Hem te uiten.
Ook moest de mens net als Job zijn plaats weten en het vooral niet beter weten dan God...... (dat naar aanleiding van de tekst: De Here heeft gegeven, de Here heeft genomen, de naam des Heren zij geloofd)
Eerlijk gezegd raak ik een beetje gedeprimeerd door dit soort boodschappen.
Het komt op mij over alsof alle mensen verwaand en hoogmoedig zijn en dat ze in de kerk zitten met de bedoeling van God weg te lopen!
Met mijn verstand weet ik dat dat niet zo is, maar de sfeer die zo'n preek bij mij oproept brengt mij in verwarring. Zo'n preek komt heel erg koud over bij mij.
Zelf heb ik behoefte aan een zo nauwkeurig mogelijke uitleg over wat God nu echt van ons wil in het dagelijks leven. En als ik eerlijk mag zijn, weten mijn christelijke vrienden me dat vaak beter te vertellen dan sommige preken die ik 's zondags in de kerk hoor.
Mijn vrienden laten me gewoon weten dat God van ons houdt, en - heel belangrijk! -dat voel ik ook aan de manier waarop ze over Hem praten. Dat vóelen dat God van ons houdt en JA tegen ons zegt, dat mis ik zo vaak in de preek!
Ik hoop maar dat jullie wel die preken horen waarin je kan voelen dat God van mensen houdt!
Ik ben benieuwd wat jullie reactie hierop is!
(oeps, zie net dat ik m onder een verkeerd forum heb gezet, had m onder 'algemeen' willen plaatsen, dus excuus!)
...
