kurtyo schreef:
Ik zeg overigens niet dat ik nooit gemasturbeerd heb i.c.m. porno. Alleen was er bij mij sowieso geen sprake van verslaving op seksueel vlak, eerder op geestelijk. Uitzonderlijk? Ik geloof daar niet zo in. Ik denk dat veel mannen handelen vanuit een gevoel van eenzaamheid en vanuit een gevoel van leegte, en niet zozeer vanuit een gevoel van pure geilheid of lust. (Hoewel dat zeer regelmatig ook voorkomt natuurlijk.)
Daar gaan we weer! Ik heb er bijkans een dagtaak aan.
Ik zie het allemaal misschien iets genuanceerder wat betreft indeling in terreinen. Ik geloof absoluut niet in loskoppeling van 'seksueel' en 'geestelijk'. Dat hangt heel nauw samen, lijkt me, en overlapt elkaar gigantisch. Ik denk dat de gevoelens van eenzaamheid en leegte leiden tot het zoeken naar een vervulling. En dat die vervulling dan de snelle lust is. Daarmee doe ik niets af aan jouw persoonlijke ervaringen, maar mij lijken die dingen in het algemeen (!) niet zo makkelijk te scheiden. En in hoeverre is een seksuele verslaving niet geestelijk?
kurtyo schreef:
Ja, wellicht is dat de bedoeling van de meeste pornografie. Maar (zeker als je een relatie hebt) is dit vaak niet de reden waarom men porno kijkt, denk ik. Het probleem van porno-verslaving is dat het een verborgen verslaving is en een verslaving waar veel mensen aanstoot aan nemen. Terwijl m.i. de drang naar seks of leegte-opvulling een stuk logischer is dan veel andere zaken (roken, drugs en alcohol bijvoorbeeld). .
In het algemeen geldt, denk ik, dat verslavingen een opvullen van leegtes is, of het nu gaat om gokken, alcohol, drugs, koopverslaving. Het is altijd een verkeerde kanalisatie van onlust- en onrustgevoelens. Vergis je overigens niet in het verborgen karakter van andere verslavingen. Dat er meer een taboe licht op seksverslaving, zeker binnen de gereformeerde gezindte, dat ben ik met je eens. Dat is een grotte vorm van hypocrisie, een rangorde aanbrengen in zonde die niet bijbels is. Je hoort dan weinig over de materialistische verslavingen die je in 'onze' kring tegen komt. Maar dat is een discussie op zich.
Voor de helderheid, ik denk dat we elkaar goed begrijpen. Alleen leg jij de nadruk op de oorzaak: gevoel van leegte, en ik op het gevolg: behoefte aan snelle behoeftenbevrediging, opwinding etc. Die twee staan natuurlijk in een direct verband met elkaar en sluiten elkaar juist (!) niet uit. Lees ik het verkeerd, als ik denk dat jij de oorzaak en het gevolg gelijk stelt en ziet?
kurtyo schreef:Vaak is het ook een logisch gevolg van de ontwikkeling, je wordt puber, en dus ouder. Je krijgt meer gevoelens, zeker ook op seksueel vlak. Je gaat experimenteren met masturbatie (of je hoort het van anderen of je ontdekt het 'bij toeval'). Je komt een keer in aanraking met pikante folders (ondergoed van V&D of zo) en je krijgt bepaalde gevoelens in je onderbuik. Vervolgens ga je een keertje experimenteren met porno, etc. Ik zeg niet dat het goed is, wel dat het logisch is. Zelfs bij vrouwen komt het veel voor (zeker het masturbatie-gedeelte)...
Hoewel men soms anders wil doen geloven, spelen dit soort zaken ook bij vrouwen. We moeten eens af van de karikatuur van de man als een brok ongeremde hormonen en de vrouw als vestaalse maagd. Die ontwikkeling op zich is logisch, natuurlijk, maar hoeft geenszins tot een verslaving te leiden, hoewel dat gevaar er reeël wel is natuurlijk. Ook in dat opzicht doet seks niet onder voor drank. De nieuwsgierigheid naar een wijntje of een biertje hoeft niet te leiden tot het elk weekend jezelf van de wereld drinken. Het kan wel, maar dat hangt van veel factoren af.
kurtyo schreef:Gewaagde bewering, maar wellicht zit er wat in. Ik denk dat (voor mij persoonlijk) het anders ligt. Natuurlijk, je komt in een cirkel terecht, je draait maar door en door en het wordt een vast patroon (kenmerkend voor verslavingen). Maar vaak zorgt een vriendin toch voor een bepaalde remming en in veel gevallen voor een complete stop. Zeker ook omdat een relatie intimiteit, warmte, volheid e.d. kent (als het goed is). Zo heb je porno niet meer nodig als uitvlucht en als opvulling van de leegte en de kilte....
In dat opzicht ben ik een stuk minder optimistisch (reeëler? *provoceert*). Niet omdat ik twijfel aan de kracht van liefde, maar wel omdat ik de kracht van een verslaving, zeker als deze al langer stand houdt nauwelijks te overschatten vind. Ik denk ook dat je vriendin als reden geen goede reden is om te stoppen, om remming te voelen. Een verslaving pak je in de eerste plaats aan voor jezelf. En een verslaving is complex, stel, en ik zeg stel, het oorzaaksgevoel van leegte verdwijnt, ook dat is geen garantie voor het verdwijnen van de gevolgsgevoelens. Je bent die bevrediging lekker gaan vinden bijv., het is anders dan intimiteit met je vriendin, waarom dat stoppen? Ook dat zal per persoon verschillen. Vergelijk het met de alcohol. Als je vriendin wil dat je minder drinkt, dan stop je misschien, maar het biertje blijft hetzelfde smaken. Je hebt misschien niet meer de behoefte om naar de kroeg te gaan, je kunt het nu thuis vinden, maar ook thuis smaakt dat biertje nog opperbest, toch?
kurtyo schreef:
Zo had ik het nog niet bekeken. Ja, dat is moeilijk. Als je eerlijk bent (wel gewenst in een relatie) dan weet ze inderdaad af van je verslaving of je moeilijkheden met porno. Aan de andere kant (mezelf als voorbeeld nemende) had ik eigenlijk geen behoefte meer aan porno tijdens mijn relatie. De leegte was gevuld, de warmte was er (was terug). Wat ook mogelijk is: je vriendin werkt ONBEWUST zuiverend. Je gaat de relatie aan in de wetenschap dat je voorheen porno keek. Je doet dat niet meer tijdens je relatie en onbewust zorgt je vriendin daarvoor. Als je problemen blijft houden heb je een nog veel serieuzer probleem en op dat moment moet je uiteraard mensen inlichten (vriendin en evt. prof. hulp-instanties). ....
Dan de ethische vraag: hoeveel is je relatie waard wanneer je vriendin niet weet van je probleem en ze buiten haar weten om onbewust als zuiveringsinstallatie wordt gebruikt? Want bij het aangaan van die relatie heb je geen garantie dat je niet terugvalt en je houdt het verborgen. Je geeft het zelf aan het einde al aan. Misschien toch wat ik eerder zei: pas relatie als je verslaving hebt opgelost? Of, indien je toch een relatie aangaat, helemaal openkaart en je vriendin de keuze laten wel of niet om te gaan met die verslaving?
kurtyo schreef:
Vanuit jouw gezichtspunt zou ik het volgende durven stellen: met een pornoverslaving moet je een relatie NOOIT AANGAAN. Maar vanuit mijn gezichtspunt is dat dus wel mogelijk.
Ik begrijp je punt en kan tot op een behoorlijke hoogte met je meekomen (we liggen niet zo ver uit elkaar als het lijkt op dit gebied). Alleen, ik denk dat je te algemeen praat (dat doe ik wellicht ook, maar dat terzijde). Ik geloof dat het heel verschillend is. Iedereen staat anders in het leven en heeft zijn eigen redenen voor het consumeren van porno en andere verslavingen etc. .
En vanuit het gezichtspunt van de vriendin? Bij dit soort discussies generaliseert iedereen, jij ook, geschokt?
Dat moet ook, anders zou een discussie geheel onmogelijk zijn. Als je elk detail van elk individu moet bespreken is het forum te klein. Ik geloof alleen wel in absolute waarheden die voor elke situatie in meer of mindere maten gelden. Ondanks verschil in motieven kun je stellen dat het mishandelen van je vriend/of vriendin niet gezond en dus schadelijk is. Laat ik het voorzichtig stellen en zeggen dat elke relatie beter af is zonder de pornoproblematiek. Tenzij beide partners graag samen bezig zijn met porno. Dat is weer een heel andere discussie. Bovendien kom je dan op het theologisch, ethisch terrein of porno als verschijnsel toelaatbaar is en dat lijkt me hier te ver voeren. Het gaat in essentie om de verslaving op zich, dan de aard daarvan, we moeten ook niet alles hier willen voor-, her- en uitkauwen!
