Fobieën

[tanteoranje]

... wat betreft die confrontatie aangaan... dat helpt bij mij niet. Ik ga als 't niet anders kan altijd weer braaf mee met de auto en de ellende is dus de snelweg waar ik ooit een hyperventilatieaanval kreeg . Iedere rit word ik opgegeten door de spanning en 'k ben er een paar dagen versleten van. In de kerk ben ik ook gespannen maar dat kan ik beheersbaar krijgen door een rustgevertje. Ben wel jaloers op de mensen die lekker droog in hun bankje zitten en relaxed luisteren...

[Ness]

Wat herkenbaar... Ik heb geen last van hoogtevrees, ongedierte oid... maar wel van ijzel.
Ik heb een speciale fiets waarbij het zwaartepunt nogal hoog ligt... met ijzel/sneeuw ed. 'trekt' mijn fiets me omver... en hij is ook nog eens heel zwaar zodat je een enorme smak maakt. Bovendien is mijn evenwicht soms verstoord Dus toen ik een keer doodkalm naar school fietste, het had gevroren en de weg was spekglad, ging ik 3 keer zo hard onderuit (vlak voor een paar auto's) dat ik er weken last van had. De rest van de weg heb ik gelopen... en sindsdien krijg je mij amper de deur uit met ijzel. Lopend gaat het nog, maar fietsend... zelfs als ik op een andere fiets rijd ben ik zo ontzettend bang dat ik zowiezo omval. En ook achterop durf ik haast niet.
Mijn moeder heeft me ooit achterop genomen en me toen halverwege onder dwang laten ruilen. Ik stond gewoon te huilen, maar heb het uiteindelijk toch gedaan. (Het ging goed, al was ik erna compleet verstijfd van angst... maar daar kom je wel overheen... ) Het had die dag trouwens niet eens geijzeld, alleen gevroren en hier en daar lag sneeuw, maar dan durf ik het ook al niet meer.
Het allerergste: zelfs midden in de zomer controleer ik de weg of ie niet glimt... en de temperatuur...

[paprikameisje2]

als ik eerlijk ben vind ik hoogtevrees geen fobie hoor?????!!!

of zie ik dat allemaal weer te nuchter in????

de een durft geen spin te pakken, de ander durft nite op een ladder te klimmen.

ikzelf zie als fobie: mensen die d ehanden kapot gewassen hebben.... etc etc.

[essieee]

Misschien goed om eerst duidelijk te krijgen wat is nu een fobie?

Code: Selecteer alles

Een fobie is een irreële angst voor plaatsen en/of situaties waar geen aanwijsbaar gevaar aanwezig is en waarbij zeer onaangename klachten kunnen optreden; dien ten gevolge van hyperventilatie. Mensen met een fobie hebben vaak een onbedwingbare neiging plaatsen en/of situaties te vermijden waar voor hun gevoel angsten kunnen optreden. Er bestaan vele uitingsvormen van fobieën, waarvan de meest ernstige kunnen zijn:

Agorafobie .......


[Raido]

Hoogtevrees als in 'niet zo fijn om op een ladder te staan' ja dat valt imho niet onder fobie, maar onder fobietje Maar mijn vader vind het al gruwelijk om op de carport te staan van 3 meter hoog, hij zweet, trilt en allere hande verderfelijkheid, ja dan is het dus echt een fobie

Maar ook bijvoorbeeld, al helemaal hysterisch worden als je over twee weken met de boot naar engeland gaat ofzo (idem voor vliegtuig).

[tanteoranje]

Maar ook bijvoorbeeld, al helemaal hysterisch worden als je over twee weken met de boot naar engeland gaat ofzo (idem voor vliegtuig).

...jaaa, maar 'k zou me er niet toe laten dwingen. Want wat hebben ze aan me als ik helemaal tipsy wordt van de angst?

[cwvegmond]

Maar ook bijvoorbeeld, al helemaal hysterisch worden als je over twee weken met de boot naar engeland gaat ofzo (idem voor vliegtuig).

...jaaa, maar 'k zou me er niet toe laten dwingen. Want wat hebben ze aan me als ik helemaal tipsy wordt van de angst?

Daar zit je kleinzoon niet op te wachten!

[tanteoranje]

Maar ook bijvoorbeeld, al helemaal hysterisch worden als je over twee weken met de boot naar engeland gaat ofzo (idem voor vliegtuig).

...jaaa, maar 'k zou me er niet toe laten dwingen. Want wat hebben ze aan me als ik helemaal tipsy wordt van de angst?

Daar zit je kleinzoon niet op te wachten!

... en z'n moeder ook niet!

[Rock-G]

Maar kan iemand mij uitleggen wat de oorsprong van een fobie is dan? De definitie is dat het niet reele angst is..maar zo relativerend kun je dan niet denken. (Heb zelf reptilofobie, slaap een week niet als ik een slang op tv zie, en haai-o-fobie lol,maar dat komt door een bijna 'aanvaring' met zo'n beest)
Je ermee confronteren lijkt me idd niet zo'n goed plan

[Gershwin]

Confronteren is wel degelijk een goed plan, het is namelijk de enige manier om er ooit fatsoenlijk vanaf te komen. Maar, zoals André op de eerste pagina zei: als je dat zelf doet is het niet heel efficiënt, je kan dan het beste professionele hulp inschakelen, of in elk geval zorgen dat je een methode volgt.

Het idee achter confrontatie is ook niet (ik neem even als voorbeeld Aragnofobie, spinnenangst) dat je een spin in iemands nek zet en dat die dan van zijn of haar fobie afkomt. Te snelle confrontatie maakt het alleen maar erger. Goede (begeleide) confrontatie begint heel voorzichtig, met bijv. alleen maar een verhaaltje lezen over een spin en daar rustig onder kunnen blijven. Vervolgens een plaatje kijken, dan een filmpje kijken, dan een echte spin achter glas zien, etc., etc. En het werkt wel degelijk

[tanteoranje]

... misschien werkt confrontatie bij de ene persoon wel, bij de andere niet. Hier spreekt een persoon uit ervaring ... vele medicijnmeesters , medicatie en therapieen, ze hebben niet mogen baten. Het hangt wel van de soort fobie af. Als ik spanning dan wel hyperventilatie krijg in een ruimte met mensen durf ik die confrontatie aan omdat ik weet dat ze me wel oprapen in geval van flauwvallen . Maar in een auto op de snelweg is 't een ander geval... dan ben ik zomaar niet van die snelweg af en de angstklachten daar zijn veel erger dan in die ruimte met mensen.

[*Annet*]

Hoe komt iemand aan een bepaalde angst of fobie voor iets?

Volgens mijn schoonmoeder wordt een kind niet bang geboren maar bang gemaakt. Eerlijk gezegd geloof ik hier helemaal niets van. Ons zoontje was bang voor de kat (en dat was een hele lieve kat) van iemand anders terwijl we zelf ook een kat hebben en daar alles mee deed.

Ik geloof wel dat langzaamaan en rustig confronteren met bijv. een spin kan helpen. Ik was eerst ook noodbang van spinnen en dat is wel minder geworden. Vooral sinds ik op mezelf woon. Als er een spin in huis zit en ik wil dat ding weghebben moet ik het toch zelf doen als mijn husband niet thuis is. Zette bijv. voorheen de stofzuiger de rest van de dag buiten na een spin opgezogen te hebben, nu denk ik daar niet eens meer aan.

[tanteoranje]

... een fobie kun je krijgen als je in een bepaalde situatie een hyperventilatatieaanval hebt gekregen. En meestal ben je vatbaar voor zo'n aanval als je oververmoeid bent. Iemand die een paniek/ hyperbentilatieaanval tijdens een kerkdienst krijgt zal heel veel moeite hebben om een volgende keer z'n plekje daar weer in te nemen. Als het in de trein gebeurt ga je een treinreisje zien te voorkomen. Idem voor een autorit op de snelweg als het zich daar voor deed... een spin- of lift-fobie kan ik niet verklaren want meestal hebben mensen die daar last van hebben geen hyperventilatieaanval gehad. (tenminste, diegenen die ik ken niet )

[Aragorn]

Volgens mijn schoonmoeder wordt een kind niet bang geboren maar bang gemaakt.

Hehe, schoonmoeders weten het altijd wel weer zo te vertellen dat het aan hun schoonzoon/dochter ligt en niet aan de natuurlijke aanleg van hun kleinkind.

[Romy]

Ik schaam me er soms voor, maar ik durf absoluut niet in kleine ruimten te zijn. Wel als het open is, maar zodra er geen zichtbare uitweg is, krijg ik het. Een lift pak ik nooit, ik ren altijd de trappen op met een geintje dat ik eerder wil zijn dan de lift. Iedereen gelooft dat, want ik doe ben meestal sportief en zoek alle uitdagingen op. Het stomme is, dat niemand het bij mij verwacht, denk ik. Daarom durf ik het ook niet goed te vertellen.
Ik was als puber maar wat blij dat de toiletten op school van die schuif klinkjes hadden en geen draaiknop. En dat er een ruimte onder en boven de deur was. En nu nog: als ik naar een toilet ga, waar het helemaal dicht is, durf ik de deur niet op slot te doen. Dan ga ik gewoon niet, of er is iemand van m'n dierbare fam bij me die er voor blijft staan .

Ik vergeet nooit meer dat ik in Londen ongemerkt in een lift kwam. We mochten niet met de trap om een of andere veiligheidsmaatregel en ik had het nog niet door. Toen stonden we in een behoorlijk grote ruimte, waar ineens de deuren van dicht gingen. Mijn broers, die wisten dat ik anders nooit zou gaan, hadden me gewoon een lift ingezet. Ik moest m'n ogen dicht houden om het niet uit te gillen en het leek alsof ik stikte. Toen we eruit kwamen, heb ik tien minuten zitten janken omdat ik weer naar beneden moest en alles overgegeven. Mijn broers hebben wel geweten wat ze zichzelf en mij hebben aangedaan!!

Ik begrijp echt niet hoe ik er aan kom en ik zou er maar wat graag vanaf willen. Want het past totaal niet bij me! Ik houd van uitdagingen, parasailen, raften, paardrijden doe ik met een big smile, maar ik durf niet in een lift! Mijn broers dachten me te helpen door me dus gewoon ongemerkt er mee te confronteren, maar na die tijd is het alleen maar erger geworden. Het is echt rot, vooral als je het zo wilt verbergen. Groei je er over heen, of blijf je zoiets altijd houden? Op sommige dagen heb je er geen last van, maar zordra de vertrouwde omgeving er niet meer is en je 'vreemde' ruimten tegen komt, ben ik gespannen. En daar is m'n angst voor spinnen niets bij!