De Heelmeester?

[Mapleleaf]

Heeft Ds. v. Dieren soms gepreekt hierover?

[Raido]

Ja Van Dieren is de bom, nou gepreekt niet helemaal, hij maakt er sloepstatn's een opmerking hier over en ik vond het nog al treffend.

[Mapleleaf]

Wat was zijn standpunt dan

[Raido]

Hij vind, zoals te verwachten dat de huidige tendens in kerken niet verder komt dan het weten dat Jezus de Messias is, en dus concluderen veel kerkgangers dat het wel goed is met hun, omdat er een Messias is, er is een Heelmeester, en dus is men bekeerd.

Misschien begrijp je me; of niet, ik weet niet heel goed hoe ik het onder woorden moet brengen. Men weet dat er een Heelmeester is, maar weten en nodig hebben is wat anders.

[Mapleleaf]

Ik denk dat er verschillende redenen zijn waarom de kerk vol, maar er weinig zijn die in waarheid God dienen. En dat een daarvan is dat die Heelmeester niet nodig wordt geacht.
Veel kerkmensen blijven moedeloos of denken het zal wel als ze het feit van hun onmacht horen in plaats dat ze de slappe knieen oprichten en genezing afbidden.

[Mapleleaf]

Maar volgens mij dwaal ik af

[Marnix]

Raido, dat de dokter ook aan het werk moet zijn klopt, anders word je niet genezen. Maar je beschrijving van evangelisch vs. reformatorisch klopt totaal niet.

Evangelische mensen ontkennen niet dat ze zondig zijn en zonder Jezus Christus de dood tegemoet gaan. Ze ontkennen dus ook niet dat ze de Heelmeester nodig hebben.

Juist omdat ze weten dat de Heelmeester hun kan genezen leggen ze alleen meer nadruk op de genezing dan op het hameren dat ze ziek zijn. Ze weten dat ze ziek zijn maar hebben de bijbelse zekerheid dat Jezus ze wil genezen. Op het moment dat de dokter zegt: Het komt goed, ik maak je helemaal beter, dat is zeker, moet je op dat moment nog steeds telkens zeggen: Ik heb een dokter nodig anders ga ik dood? Kan, is een insteek.... maar als die dokter je aan het oplappen is mag je al weten dat je genezen zal en daar mag je ontzettend dankbaar voor zijn. Dan mag je zeggen: Ik ben gered.

Dat is de evangelische insteek en die is absoluut niet zo vreemd. Op deze manier komt het voorbeeld van ziekte beter tot zijn recht dan hoe jij het uitlegt.

Dan is er nog een interessante vraag. Zijn we nog ziek? Aan de ene kant wel, want we doen nog zonde. Aan de andere kant geeft de bijbel ook aan dat we al verlost zijn. Oude mens versus nieuwe mens, gestorven en weer opgestaan. In hoeverre vinden we daar een goede balans in? En is die balans in onze kerk goed? Of ligt er teveel nadruk op 1 aspect? Misschien interessant om over na te denken.

[Nathanael]

Je wordt pas beter als je de medicijnen die de dokter voorschrijft ook daadwerkelijk gaat innemen.

remonstransch! je weet toch dat je niks kunt doen? God moet je spreekwoordelijk aan het infuus leggen (aldus sommige reformatoricsche kerken).

Je bent pas bekeerd als de Heelmeester met jou bezig is, en jij de medicijnen gebruikt die Hij je voorschrijft (het je naaste lief als je zelf, en God boven alles bijvoorbeeld).

Mijn puntjes lijst klopt dus nu al niet meer *snif* toch is de kern er nog steeds, de evangelischen weten dat er een Heelmeester is, en denken dus genezen te zijn.

Nee, niet "en jij de medicijnen gebruikt die Hij je voorschrijft (het je naaste lief als je zelf, en God boven alles bijvoorbeeld)."
Het medicijn is NIET dit, het medicijn is verdienste van Jezus Christus, Jezus Christus zelf.

Iedereen die om vergeving heeft gevraagd en zijn/haar zonden beleden ZAL vergeven worden. 1 Joh 1: 8-10. (Pssst: dit is de "zuivere" evangelische leer. En ook de reformatorisch of Roomse, maar die formuleren het anders en die hebben weer andere dwalingen dan de evangelischen om het te verduisteren).

Het "innemen" is het belijden van zonden en vragen om vergeving (op grond van Jezus' verdienste). Het "medicijn" dat je met deze belijdenis binnenkrijgt is Jezus zelf. En dat klopt ook nog op een andere manier: de geest van Jezus woont in je hart vanaf het moment van wedergeboorte.

Overigens: God is machtig om iemand weder geboren te laten worden als Hij dat besluit. Bijv. een baby of een geestelijk gehandicapte kan misschien geen zonde belijden. Maar over die moeilijke situaties hoef ik mij geen zorgen te maken - dat regelt God heel eerlijk.

Dus om op de vraag van Lichtzwaard terug te komen: het antwoord is (1) met die verstande dat "bezig met je is", betekent: je helpt het medicijn in te nemen. En dat doet God ook, al zie je dat zelf misschien niet altijd precies.

[Shito]

Je weet het zodra je de brief binnen krijgt dat je clean bent.

Hetgeen niet zal gebeuren als je de dokter niet accepteert.

En tot die brief komt, zul je het maar moeten geloven.

[gertio]

Dan is er nog een interessante vraag. Zijn we nog ziek? Aan de ene kant wel, want we doen nog zonde. Aan de andere kant geeft de bijbel ook aan dat we al verlost zijn. Oude mens versus nieuwe mens, gestorven en weer opgestaan. In hoeverre vinden we daar een goede balans in? En is die balans in onze kerk goed? Of ligt er teveel nadruk op 1 aspect? Misschien interessant om over na te denken.

We zijn en blijven arme zondaars. Elke kerk zou op het naambordje moeten durven schrijven: kerk van zondaars.

Ook al ben je nog zo wedergeboren, de zonde blijft opspelen.

Daarom heb je elke dag je Medicijnmeester broodnodig.

We moeten ons als christenen maar niets verbeelden.

Zelfs Paulus schreef als bekeerde christen: als ik het goede doe, neemt het kwade mij in de tang.

Ik denk dat kerken van de gereformeerde belijdenis hier meer van doordrongen zijn dan veel evangelisch groepen.

Of zie ik dat verkeerd?

[Raido]

Ja wij dweepen met meer met de ellendekennis dan onze evangelische medechristen, we praten hun de hel in omdat ze God aannemen als Vader, wij verbannen de dankbaarheid naar de Hemel en de verlossing, hum tja... weet je eigenlijk wel zeker dat je je een kind van Jezus mag noemen?

Er is een verschil tussen iets weten/ervaren en iets uiten, een evangelo weet ook van zijn zonde, maar loopt daar niet mee te koop, een refo trekt zwarte kleren aan (deed David ook, dus moet dat) en gaat teneer geslagen door het leven, wat een leven heb je dan.. durven wij niet te getuigen van het offer van Jezus? Mogen wij niet blij zijn als wij weten, gewassen te zijn in het bloed van Christus?

En om je arme zondaar te blijven noemen, als Jezus in je woond, vind ik wel erg dubieus..

[Shito]

Als je weet dat je nog elke paar maanden verkouden wordt, kan het best slim zijn om daar in elk geval zover bij stil te staan dat je een trui aantrekt :).

Als christen hoef je jezelf niet kapot te denken in je zonde, want God wìl je ervoor vergeven. Maar het is WEL verstandig om er minstens heel sterk bij stil te staan, want God eist wel van je dat je jouw keiharde best doet niet te zondigen (Jezus zelf zegt ook voortdurend: zondig niet meer; hij benadrukt de Wet keer op keer). Jezus' offer reinigt je, absoluut, maar er staat ook talloze keren in de bijbel, dat God geen behagen heeft in offers. Lees Jesaja 1 eens door voor de lol om te weten hoe God denkt over jou offer (Jezus) als jij maar gewoon door zondigt.

Je moet jezelf niet veroordelen in je zondenbesef, maar weet wel, dat voor elke zonde die jij pleegt, je een spijker in Jezus' handen mept. Voel dat maar eens echt bij elke zonde, misschien leer je het dan af. Vergeving is GEEN excuus om in zonde te blijven leven.

[Maja de Bij]

Je moet jezelf niet veroordelen in je zondenbesef, maar weet wel, dat voor elke zonde die jij pleegt, je een spijker in Jezus' handen mept. Voel dat maar eens echt bij elke zonde, misschien leer je het dan af. Vergeving is GEEN excuus om in zonde te blijven leven.

Voor elke zonde die ik doe, is Christus uit de dood opgestaan. Daar gaat het volgens mij veel meer om.

[essieee]

Voor elke zonde die ik doe, is Christus uit de dood opgestaan. Daar gaat het volgens mij veel meer om.

En ik voel meestal.......heeft Christus moeten lijden........

[gertio]

Voor elke zonde die ik doe, is Christus uit de dood opgestaan. Daar gaat het volgens mij veel meer om.

En ik voel meestal.......heeft Christus moeten lijden........

Zondebesef is noodzakelijk om het offer van Christus op waarde te schatten.

Heb ik het fout dat vaak door evangelischen meer over de Geest wordt gesproken dan over Jezus Christus?

En heeft dat ook iets te maken met hun kijk op het zondeleven, dat we grotendeels achter ons gelaten zouden hebben?