Ouders... :@ :@ :@

[Javaca]

Ik voel me heel zwaar kl*te...
Vandaag was wel een gave dag, vanmorgen met een goede (ongelovige) vriendin naar de kerk geweest waar een vriend van me in de band moest spelen. Naderhand goede gesprekken en veel lol.
Vanmiddag met die vrienden, m'n vriendin en anderen wezen zwemmen en 's avonds een etentje.
Met m'n vriendin had ik afgesproken dat ik bij haar zou blijven slapen. Haar ouders zijn niet thuis, het is daar dus rustig. Mijn ouders hebben we dit niet verteld omdat zij nogal bekrompen denken. Vanavond (half 12, laatste bus was weg ) toch nog ff laten weten dat ik daar bleef slapen (anders maken ze zich zwaar ongerust en heb ik de poppen helemaal aan het dansen). Eerst m'n moeder aan de telefoon die half hysterisch m'n vader gaf. Na wat heen en weer geruzie heb ik de hoorn er op gegooid. Pa riep dat hij me kwam halen. Dit met m'n vriendin besproken en omdat ze geen ruzie wilde me om laten praten en mee gegaan met m'n vader. In de auto begon hij verwijten te maken (de relatie met m'n ouders is de laatste tijd toch al niet zo best). Ik heb niets gezegd, ben thuis meteen naar boven verdwenen, deur op slot. 10 min later wilde pa me naar beneden halen om te praten, waar ik dus geen behoefte aan had. Heel stoïcijns gezwegen en gewacht tot hij afdroop.

Vanavond nog met m'n vriendin gebeld, werden we beiden wat rustiger van. Toch ben ik nog steeds gefrustreerd... We zijn 19 en 20 jaar. Onze relatie is serieus en we houden verschrikkelijk veel van elkaar. We hebben samen -in de relatief korte tijd dat we elkaar kennen- al veel obstakels overwonnen.
Over wat we doen en laten hebben onze ouders niets te zeggen, dat is een zaak van m'n vriendin en mij samen.

[Javaca]

Net besloten dat ik m'n ouders niets meer te melden heb...
M'n ma stond achter de deur, weer aan het zeuren. (er staat een gitaarkoffer onder de klink, heb geen slot) Heb me stil gehouden, geen zin meer om met ze te praten. Na 5 min stond ze zelfs te janken achter de deur. Ze zoekt het maar uit, hoop dat ze nu een klein beetje doorheeft hoe ik me nu al het hele jaar voel t.o.v. hen.

Nu ik dit tik gaat m'n mobiel twee keer... klik weg

http://jaapvanclepel.web-log.nl/log/2998150
Dit gedicht schreef ik eerder dit jaar...

Ze werken me echt verschrikkelijk op m'n zenuwen. M'n moeder leeft in de zelfgecreëerde schijnutopie van een vrolijk, probleemloos, 'godvergetenchristelijk*' gezinnetje. Thuis had ze dit niet. Nu ze het wel heeft -of denkt te hebben- waakt ze er als een soort moederkloek over, misschien begrijpelijk maar het is zo verschrikkelijk verstikkend.

Ze denkt me te kennen, maar in werkelijkheid kent ze alleen het maskertje. Ze wil een soort 'superkinderen' van ons maken.

Omdat hij steeds vroeg uit zijn bed komt
en om acht uur buiten staat,
altijd in dezelfde trein zit,
om half zes naar huis toe gaat.
Omdat zijn wereld is gebouwd op stiptheid
gaat het nooit verkeerd.

En hij is o zo braaf
en hij is o zo fijn
en hij is o zo degelijk
en daar mag hij trots op zijn.
Hij wordt zeer gerespecteerd
hier in de stad
en hij doet braaf
wat pa hem heeft geleerd.

En hij houdt zo van zijn tuintje
en hij vindt zijn sigaren het best.
En hij is beter dan de rest
en zijn zweetlucht ruikt het best.
En hij hoopt het geld te krijgen
van zijn vader als die sterft.

En hij is o zo braaf
en hij is o zo fijn
en hij is o zo degelijk
en daar mag hij trots op zijn.
Hij wordt zeer gerespecteerd
hier in de stad
en hij doet braaf
wat pa hem heeft geleerd.

Hij gaat altijd naar de beurs
want hij heeft certificaten.
Hij aanbidt het meisje hiernaast
want hij durft niet met haar te praten.
Maar zijn moeder weet het beste
wat het huwelijk met zich brengt.

En hij is o zo braaf
en hij is o zo fijn
en hij is o zo degelijk
en daar mag hij trots op zijn.
Hij wordt zeer gerespecteerd
hier in de stad
en hij doet braaf
wat pa hem heeft geleerd.

Dit is wat ze van me willen maken...
Hoe meer ze me vast proberen te houden, hoe meer ik hier weg wil. Het is zo benauwd, zo gemaakt, zo'n verplichte gezelligheid, verplichte familie en 'vrienden' op verjaardagen...

De opleidingsweg die ik ben gegaan is zo gegaan omdat m'n ouders het zo uitgestippeld hadden. Nu loop ik hier compleet mee vast.

Overal hebben ze commentaar op. M'n kleding, haardracht (lang en een sikje). muziek, vrienden. En als ik dan eens wat zeg over hen is het meteen verkeerd...


*('godvergetenchristelijk' is een term die ik gebruik voor mensen die zich perfect christelijk voordoen maar er ondertussen in naam van dat geloof een enorme zooi van maken. Ik gebruik het ook voor bijv. George Bush, 'Let's go to kill some people in Irak, God will be with us.")

[mystery]

Wat wil je van ons hiermee?
Ik begrijp dat het rot voor je is dat je ouders niet zo denken als jij. Dat is vaak zo met kinderen en ouders. Mij lijkt het de beste oplossing om toch een gesprek aan te gaan met je ouders, desnoods met iemand die jou begrijpt erbij. Vertel rustig hoe jij over dingen denkt, wat jij van je ouders wil, etc. Als je ouders gaan schelden of dingen zeggen die jij niet vindt kunnen, zeg dit dan, maar blijf wel rustig. Dat is moeilijk hoor, maar wel het beste.
Mij lijkt het nu dat je ouders erg ongerust zijn. Je kunt zo wel laten merken dat je het allemaal niet tof vindt, maar het is niet superduidelijk voor ze. Snap je?
Je kunt ook dingen op papier zetten voor ze, zodat ze weten wat jij nu voelt en denkt?
Sla niet alles van je ouders in de wind hoor, je ouders bedoelen het vast goed. Ook al zie jij het als bemoeierij en bekrompenheid. Ik begrijp dat best, heb ik ook vaak zo gezien van mijn ouders.
Leg je ouders uit wat jouw mening en overtuiging is. Sterkte!

[Javaca]

Ik wil niet meer praten,
Ze zie hun waarheid als de enige die er is en weten je zo vast te praten dat je daar wel mee in moet stemmen.


Kwam net dit nummer tegen van Metallica:
Dyers eve
Heb het nu knoerdhard aanstaan. Goed nummer.

[Evelien]

Een tip: Ga het huis uit en ga op je zelf.

Ik heb nu ontzettend goede relatie met mijn ouders, nu ik op mezelf woon!!

Nee dit was geen uitvlucht. Maar ik ga nu wel een betere toekomst te gemoed!!

[André]

Een tip: Ga het huis uit en ga op je zelf.

Misschien een goed plan, misschien kun je over enkele jaren eens een praatje met je ouders maken.

[Evelien]

Een tip: Ga het huis uit en ga op je zelf.

Misschien een goed plan, misschien kun je over enkele jaren eens een praatje met je ouders maken.

wil je de laatste zin even uit leggen?

[André]

Dat als Javaca op zich zelf gaat wonen, schept dat wsl iets rust zowel bij zijn ouders als bij hem en kan het misschien zo zijn dat ze over enkele jaren wel kunnen praten over problemen van toen.

[Lalage]

Dat kwam ook meteen bij mij op: ga alsjeblieft op kamers. Ik zou echt niet kunnen leven met zulke ouders en 19 is een prima leeftijd om op jezelf te gaan wonen. Kan je vriendin ook gezellig bij jou logeren. Maar ga wel af en toe bij je ouders langs.

Mijn vriend heeft ook ouders die goed kunnen zeuren over zijn uiterlijk bijvoorbeeld. Ze leven in een totaal andere wereld dan wij en snappen een heleboel dingen niet, ze vinden andere dingen belangrijk. Ik herken ook wat je zegt over dat christelijke: zijn ouders vinden het heel belangrijk wat je aanhebt als je naar de kerk gaat en owee als je niet twee keer meegaat... ondertussen zijn hun kerkdiensten donders saai en zitten ze daar met een pokerface psalmen te zingen.
Toch denk ik dat het belangrijk is om contact te houden met je ouders, ze blijven je ouders en die plek kan niemand anders innemen. Ga bijvoorbeeld eens in de zes weken daar eens eten. Je kunt ook beslissen om er een tijdje alleen samen met je vriendin te komen en niet alleen, zodat je samen sterk staat als ze weer kritiek op je hebben.

In ieder geval sterkte ermee en succes met een kamer zoeken!

[Evelien]

mee eens Lalage!!!

[muiz]

Dat was ook het eerste dat bij mij opkwam toen ik je verhaal las: het huis uit, en snel. En ook: stoppen met je opleiding en iets kiezen dat je zelf leuk vindt. Het is jouw leven en je moet ermee doen wat je zelf wilt, en het niet door je ouders laten bepalen.

Aan de andere kant vind ik het toch niet echt van volwassenheid getuigen om de deur dicht te houden en niet meer met ze te willen praten. Ze snappen je duidelijk niet, en dat vind ik dan best wel weer sneu voor ze. Slet je eens voor dat jij een zoon hebt waar je vreselijk veel van houdt en die gedraagt zich dan zo... daar wordt je toch ook niet vrolijk van?

Maar ik kan me levendig voorstellen dat je het zat bent ouders zijn echt raar volk af en toe. Maar goed, ik ben gelukkig al jaren het huis uit, ga een keer in de twee weken nog eens langs en voel me daar prima bij.

[Night]

Aan de andere kant vind ik het toch niet echt van volwassenheid getuigen om de deur dicht te houden en niet meer met ze te willen praten. Ze snappen je duidelijk niet, en dat vind ik dan best wel weer sneu voor ze. Slet je eens voor dat jij een zoon hebt waar je vreselijk veel van houdt en die gedraagt zich dan zo... daar wordt je toch ook niet vrolijk van?

Je hebt er nu weinig aan, maar ik wil het toch melden.
Later, als God je ooit geeft eigen vlees en bloed te mogen hebben, en ook al zijn ze nog maar 4, 5 jaar oud.....begrijp jij je ouders beter. En je zult ervaren, ookal neem je je nu 1000x voor het veeeeel beter en totaal anders te doen, dat sommige dingen, die je nu tegenstaan, en misschien op totaal verkeerde wijze worden gebracht, toch zo gek nog niet waren. In ieder geval zul je het beter begrijpen.

Dit is geen pleit voor je ouders, of tegen jou, maar een stukje relativering. Waar je mogelijk nu niets aan hebt. Maar toch. Poog je te verplaatsen in je ouders, die voor jouw gevoel misschien wel heel vreemd doen, maar waarschijnlijk ongelooflijk veel van je houden en daaruit handelen. Je vormt samen met hen een gezin, een leefgemeenschap, en woont in 1 huis. Dat schept verplichtingen. Ookal ben je (naar de wet) volwassen.

Succes en sterkte in ieder geval om hier weer grip op te krijgen.

[Lalage]

hey dat had ik nog niet eens gezien: dat je opleiding door je ouders bepaald is... weet je hoe erg... als je nu een andere opleiding kiest (je kunt je nog tot 1 september bij de meeste opleidingen inschrijven, ga eens met een studie-adviseur praten) dan kan je ook meteen op kamers

[Javaca]

Niet direct gekozen door m'n ouders. Maar het was eind vorig schooljaar, ik had nog geen vervolgopleiding en wist niet wat ik wilde gaan doen.

Op mijn school hadden ze een project met ASD'ers (Aanstormend Docenten) dit zijn leerlingen die na een korte stoomcursus les geven aan kinderen in de lagere klassen. Dit project is opgezet ism de Archimedes Lerarenopleiding in Utrecht. Omdat één van mijn grootste hobby's geschiedenis is kwam m'n moeder met het idee om daar eens te gaan kijken.

Zo gezegd, zo gedaan... Op de opendag zag het er allemaal heel goed uit (dat ziet het overal), en na wat wikken en wegen en veel gepush van m'n ouders toch gekozen om deze opleiding te gaan doen.

[muiz]

Als ik het allemaal zo eens lees, houden ze hartstikke veel van je en willen ze ook dat je het naar je zin hebt. Ze maken zich alleen zorgen over je en dat vind jij nogal beklemmend. Ze maakten zich waarschijnlijk ook zorgen oer je keuze van een vervolgopleiding. Het valt me nog reuze mee moet ik zeggen dat je moeder je gestimuleerd heeft in iets dat je ook echt leuk vindt, ook al komt dat nu dwingend over. Weet je nu wel wat je graag wilt dan? Je bent nog maar 1 jaar bezig, dan kan je nog makelijk overstappen op iets anders.

Ik wens je veel vrede en liefde en wijsheid