rotss schreef:De grote boze vraag is alleen; is alle popmuziek werelds, en hoe bedoelde Jezus/Paulus de term werelds?
tja, daar zijn de meningen dus over verdeelt!
ik las net even de discussie door, en toen viel me op dat er een paar keer gezegd werd dat je als christen in de wereld moet staan en dat je je dus ook niet af moet sluiten van popmuziek.
ik denk zelf niet dat dat wat met elkaar te maken heeft. als je niet voor je plezier naar popmuziek luistert betekent dat toch niet gelijk dat je niet in de wereld staat? naar mening is het niet bevordelijk voor je geloof en je relatie met God als je met de dingen van de wereld meedoet, als je daar je plezier in vindt. en ik ken de tekst; onderzoekt alles, en behoudt het goede. maar moeten we niet oppassen dat we zulke teksten niet naar ons eigenbelang interpreteren? dat is voormij ook een belangrijke reden geweest, het gaat niet in de eerste plaats om wat wij mooi vinden en om teksten waar wij iets waardevols uithalen. we weten inderdaad niet precies hoe de term werelds in de bijbel bedoelt wordt. moeten we daarom niet voorzichtig zijn met zeggen dat iets wel kan?
Als je er van uit gaat dat alles werelds is maak je het meteen te moeilijk.
Ik vindt dat een problematisch uitgangspunt.
Maar als je een weloverwogen keuze om niet naar popmuziek te luisteren is dat jouw keuze. Daar iets niets verkeerd aan. Er is voor jou ongetwijfeld ook een goede manier om als christen in de wereld te staan.
Maar als je met halve argumenten komt om anderen te vertellen dat ze helemaal verkeerd bezig zijn omdat ze anders met de popcultuur omgaan dan jij, dan krijg je natuurlijk reacties.
Hier wat dingen die ik hier in 2003 over heb geschreven.
Brondenken
Veel christenen verdelen de wereld in seculier of christelijk. De goede bron en de slechte bron. 'Van de Heer' en 'van de Duivel.' Waarom? Alsof een stuk muziek of een boek wat geschreven is door iemand die niet in God gelooft dan ook helemaal slecht zou zijn. Alsof de ene helft van de wereldbevolking helemaal goed is en de andere niet.
Eigenlijk komt alles uit God. Helaas is veel van wat Hij gemaakt heeft vertroebeld. Door de Duivel en door ons. Ten tweede zijn wij als christenen, net zo goed als de niet-christenen, een combinatie van goed en kwaad. Ook wij doen verkeerde dingen. Alleen weten wij de weg terug te vinden omdat we de genade van God ervaren hebben.
Hokjesgeest
Tieners die christelijk opgroeien worden soms tweeslachtig omdat hen geleerd wordt dat leven in de wereld zondig is en leven in de kerk geestelijk. Daardoor weten ze zich geen houding te geven in de disco en op school en gaan een soort dubbelleven leiden. Maar is het niet een onrealistische leer die daar de oorzaak van is meer dan 'foute' muziek en niet christelijke vrienden?
Om verandering te bewerkstelligen zullen Christenen bereid moeten wezen om integer te zijn in alle facetten van het leven en aanwezig in de samenleving. Zo'n leefstijl leer je kinderen niet aan door het leven te verdelen in zwart/wit hokjes en mag wel/mag niet lijsten. Als God de God van heel ons leven is en je Hem een plaats kunt geven in alles wat je doet en waar je mee te maken krijgt in deze wereld, is het ook niet nodig om zo in hokjes te denken.
En God voegt zich niet naar ons hokjes denken, Hij hoeft geen rekening te houden met onze beperkte visie op de wereld en onze menselijke visie op religie. Als Hij door een ezel wil spreken doet Hij dat. Als Hij door MTV, Steven Spielberg’s nieuwe film of de toilet juffrouw wil spreken, dan doet hij dat. Laten we Hem en Zijn invloed niet tekort doen.
Het klooster in
Je kunt de wereld niet ontvluchten. Want het slechte zit in jezelf. De scheidslijn tussen goed en kwaad loopt door ieder hart.
Als je het goede verwacht van een ‘fijne’ christelijke omgeving vraag je om problemen. Als jij in een klooster gaat wonen zondig je nog net zo hard. Het is een illusie dat je jezelf zo van het slechte kunt verwijderen. Daar is een klooster zelfs ook niet voor bedoeld.
De enige realistiche hoop die je hebt is Christus
in jou. En je hebt tijd nodig om te veranderen.
Moeten we als monniken leven of juist onder de mensen zijn?
Ik zie mensen buiten de kerk die niets van het geloof begrijpen en binnen de kerk zie ik Christenen die weer niets begrijpen van de niet gelovige mensen. Zelfs Christenen die uit ‘de wereld’ komen lijken te zijn vergeten hoe het voor hen geweest is en waarom ze God en de Kerk voor hun bekering ooit hebben afgewezen. Het is verleidelijk om snel te oordelen vanuit jouw interpretatie van het christelijke geloof maar beter begrip van de motivaties en lifestyles van de buitenkerkelijke mensen zou zo'n snel oordeel kunnen omzetten in compassie en genade.
De betekenis van 'de wereld'
Een van de uitdagingen voor ons als gemeente is er voor te zorgen dat we
in de wereld zijn maar niet
ervan.
Op het éne niveau leren we uit de Bijbel dat God de wereld liefheeft [Joh 3:16], maar op hetzelfde moment krijgen we waarschuwingen om de wereld en dingen in de wereld niet lief te hebben [1 Joh 2:15-16].
Het woord dat gebruikt wordt in het Nieuwe Testament; ‘kosmos’ of ‘wereld’, heeft drie betekenissen.
->ten eerste betekent ‘wereld’ letterlijk de schepping en het heelal
->ten tweede betekent het de mensen in de samenleving
->en ten derde betekent het de manier waarop de wereld functioneert sinds de zondeval, vol van zonde en gestructureerd en georganiseerd in verzet tegen God.
Het is deze laatste beschrijving van de wereld waarmee Satan geïdentificeerd wordt als Prins [Joh 12:31].
Jezus bad voor zijn discipelen dat ze niet uit de wereld genomen zouden worden maar beschermd tegen de duivel. [Johannes 17:15]
Als je je neus optrekt voor die bescherming door zelf een schijn-veiligheid te creëren in de vorm van een club, ideologie of plaats lijkt me dat een nogal rare reactie op het gebed dat Jezus bad. In feite zeg je dan: 'houd die bescherming maar, wij zitten al veilig en wel in onze christelijke bolwerken. Zelf gebouwd! Een mooie kooi voor onze God!'
Dat klinkt heftig maar het is niet zo'n vreemd beeld. Veel christenen zien de wereld als een vijandige omgeving en de kerk als veilige burcht. We weten dat de Duivel actief is in de wereld maar als we goed opletten zien we dat hij ook actief is in de kerken. Waarom schuwen we een wereld waar de duivel actief is en schuilen we in kerken waar hij ook actief is? Een vaste burcht is onze God! Niet 'de kerk!'
Doe iets goeds
Als je ziet dat er iets nieuws ontstaat in de wereld van muziek, TV of andere media, wil je dan alsjeblieft niet vragen of het van God of Satan is? Wil je het alsjeblieft heiligen en er iets goeds mee doen?
Creativiteit, kunst en media zijn er ook voor jouw gebruik, tot eer van God. Je hebt de kracht en autoriteit gekregen om er iets mee te doen. Geef het dan niet aan de duivel omdat je nog niet weet wat je ervan moet denken. Maar wees pro-actief; neem het en gebruik het tot eer van God. Niet om het van de wereld af te pakken en geschikt te maken als propaganda voor de kerk. Niet voor jezelf, niet voor een club, maar voor God en de wereld. . . Zodat de genezing, vernieuwing en liefde van God er doorheen kan werken.
Ik hoop dat meer mensen dit gaan aandurven. Want we zijn er nog niet. We still haven’t found what we’re looking for.
. net zo goed als jij je vraag tekens bij mijn mening zet, zet ik mijn vraag tekens bij die van jou.
