Aragorn schreef:Hm, ik ga m'n verhaal van gisternacht nog maar eens proberen te posten.
jacobH schreef:Vooraf gezegd, Aragon ben ik niet veranderd. Het stuk wat ik heb neergezet is al weer een aantal jaren oud. En als ik het lees sta ik er nog steeds in hoofdlijnen volledig achter. Dat ik misschien wat milder over komt is omdat het me waarschijnlijk persoonlijk niet meer raakt.
pop muziek in het algemeen komt uit een cultuur waar ik inmiddels volledig uitgegroeid bent. Heel soms luister ik nog wel eens radio. En als ik dan de teksten hoor, zijn die er de laatste tijd niet verbetert. Dus mijn bezwaren zullen nog wel even actueel zijn als vroeger.
Ikzelf heb ook weinig met de popcultuur zoals die via tmf, yorin, etc. over ons uitgegoten wordt. Vaak gaan de teksten idd nergens over, clips lijken niet compleet zonder tietschuddende negerinnen en muzikaal is het bij vlagen dankzij een paar briljante producers die het halve muziekaanbod creeeren. Dat is voor mij echter geen reden om alle niet-geestelijke en -klassieke muziek maar te verwerpen. Er is namelijk zoveel meer.
Rebelie.
Je geeft aan niets tegen rebelie te hebben. Ik heb daar alles tegen. Jezus heeft altijd aangeven het wereldlijk gezag te dienen behalve als die je tot zondige zaken aan zet. Sterker nog, de woede van de Joden was juist tegen Hem dat hij het gezag niet aanpakte. Ik vind rebelie dus verwerpelijk in de zin van opstand tegen de bijbelse normen. En het is onontkoombaar dat juist de muziek daar een cruciale rol in heeft gespeeld.
Zoals ik al aangaf met het voorbeeld van Bono is rebellie maar net hoe je het interpreteert. Ik vind het wel aardig dat je juist Jezus aanhaalt. Enerzijds rebelleerde hij niet tegen de keizer, maar anderzijds rebelleerde hij juist heel sterk tegen de gevestigde religieuze orde, die veel meer invloed had op het Joodse volk.
Daarom veracht ik de muziekstijl en alles wat er mee te maken heeft. Ze verachten alles wat mij heilig is. En ja ik ben me er van bewust dat ik de scheidslijn niet helemaal recht trek. Ergens in Judas staat dat je ook de Rok moet haten die met het bloed bevlekt is.
Ik zie geen enkele reden om de hele stijl te verachten op grond van de attitude van een aantal bands. Er zijn namelijk een heleboel artiesten die niet op die manier rebelleren. Bovendien, als ik elke rok zou moeten haten die met bloed bevlekt is komt het christendom er ook niet al te goed vanaf..
Bono
Hij neemt onmiskenbaar een andere plaats in. Ik zou wel wensen dat hij nog veel meer dan nu zijn christen zijn uit probeert te dragen. Het ontroerde mij werkelijk hoe hij sprak over de verschillende godsdiensten, en hoe hij het christendom omschreef. Hij raakte daarin de kern van mijn overtuiging. Maar wat ik tegen hem hebt is het volgende. Hoe kan iemand nou fan zijn van SMF Prince. En hoe kun je nou iemand die Jezus omschrijft als een wezenloze je goede vriend noemen. Uiteraard mag er best een collegiale band zijn. Maar op kunst gebied vind ik dat toch wel even anders dan in een werkrelatie. In kunst laat je de geest tot expressie komen. En als die geest dan anti jouw waarden is. Is het dan niet erg slap om dat voor lief te nemen. Ik neem aan dat Bono anders zou reageren als een bevriende collega zijn vrouw in het gezicht spuugt…….
Tja, Bono maakt blijkbaar andere keuzes dan jij op bepaalde gebieden. Voor mij is het bepaald geen reden om dan maar alle muziek van iemand die andere keuzes maakt te dissen.
Want ja Bohemian Rhapsody van Queen is toch wel een super nummer. En ach, tja hij zegt wel vreemde dingen in maar ja het is toch eigenlijk een beetje een nummer dat gaat over een depressief figuur. Maarr het komt voor mij schokkend over als iemand zegt dat de overste der duivelen een duivel voor hem heeft weggelegd. Ik vind niet dat je daar ongevangen naar kan luisteren.
Ik vind niet dat hij vreemde dingen zegt. Het is niet schokkender dan het lezen van Brieven uit de Hel, bijvoorbeeld.
Laten we nog maar niet over de levenstijl van Queen hebben. Ik ben een christen die best in de wereld wil staan. Maar dat betekent niet dat ik alles in die wereld wenst te consumeren.
Dat is terecht, denk ik.
Maar goed. Mensen noem nu een de top 25 van je meest geliefde artiesten. Dan weten we waar we over praten.
25 zullen het er niet worden, maar hier wat ik zo'n beetje luister op dit moment: U2, Muse, Radiohead, Dire Straits, Jeff Buckley, Nirvana, Stef Bos, Coldplay, Placebo, Solo, Jimi Hendrix, 16 Horsepower, Lenny Kravitz, Leonard Cohen, The White Stripes, The Zutons, etc, etc.
Niet van God dus van de duivel is een debiele geachte kronkel.
Hoho, dat zei ik niet. Ik had het over muziek die
niet direct over God gaat, en dus over het leven, de liefde, whatever.
Kunst is nooit waarde vrij. Of het nu een schilderij of een film of een muziekstuk is. De maker heeft overal een bedoeling mee en werkt vanuit een overtuiging. )En dat kan zelfs rijk worden zijn m.i.) En omdat muziek dus ook niet waarde vrij is, vind ik het erg makkelijk om muziek te plaatsten in een grijs tussengebied. Niet voor en niet tegen. Dat kan wel in een aantal gevallen, maar ook heel vaak is dat helemaal niet het geval.
Idd is kunst niet waardevrij, ik denk echter niet zozeer in een zwarte en een witte kant als wel in een kleurenpalet.
Ik zal je een voorbeeld geven dat het niet zo debiel lijkt als dat Aragon het doet voorkomen. Het liedje altijd is kortJAKJE ziek gaat over een hoer die altijd op bed ligt (en niet ligt te slapen!!) maar op zondag niet werkt. Zo netjes is dus dat liedje helemaal niet. Maar ieder kind kent dat liedje. En ik neig ernaar om dit liedje als een fout liedje (zondig liedje) te bestempelen. Ik weet ook wel dat dit in onwetendheid kan worden gezongen. Maar het is niet zo moeilijk om de oorsprong van een liedje te ontdekken.
Tja, afgezien van de vraag of een liedje dat over een hoer gaat verkeerd is kan ik toch erg moeilijk de zondigheid van het zingen van een loos liedje dat voor niemand een relevante foute boodschap heeft en niemand iets doet en waarvan niemand weet wat het inhoudt inzien. Hoe kom je trouwens aan die info?
Ik onderschrijf daar de opmerking van Aragon ten dele. Maar ik wil je wijzen op het boek het negende uur van Paul Nowen. De hoofdpersoon doet alles tot meerder glorie van zichzelf. Het staat God niet in de weg. Maar het is niet tot Gods eer. Althans dat was niet de bedoeling. En juist dat zou mij extra meerwaarde geven
Ik ken het boek, en dat zou idd idealer zijn. Maar het is voor mij geen principieel probleem of een reden om weg te blijven.
Zo te zien is er weinig “goeds” meer bijgekomen. Al deze muziek was er al in mijn tijd. En ik ken ze dus allemaal. November rain van GNR is niet bijzonder, zeker niet anti christelijk. Maar de stijl van deze heerschappen is dat zeker wel. Laten we pardise city maar nemen. Of ze het nu bewust of onbewust doen is eigenlijk helemaal geen kwestie. Een christen kan het namelijk wel beoordelen.
Klassieker moeten meestal wel een aantal jaren rijpen voor ze bovenaan de top1000 komen, dus zo raar is dat niet. Overigens stond het album OK Computer van Radiohead laatst wel op no.1 van een 'beste albums ever'-lijst.
Wat de heren van Guns n' Roses allemaal uitgespookt hebben moeten zij weten, het weerhoudt mij er niet van om November Rain een erg fijn nummer te vinden en het derhalve ook met enige regelmaat te draaien.
Eagles. Wat is dit voor een liedje. Wat is dat voor een hotel. Is het geen satanskerk achtige gang van zaken. Ik kan mijn vinger er niet achter krijgen. Maar vaag is het zeker.
Hier heeft debutler al eea over gezegd, ik vind het een erg interessante tekst en de muziek mag er ook zijn.
Ik heb er geen zin meer in. Het lijkt me toch wel duidelijk dat Satan zijn grip heeft in deze wereld. En daar kunnen uitzonderingen als U2 weinig aan doen.
U2 hoeft de wereld ook niet te redden van het Kwaad, het is allang fijn dat er rock n' roll dankzij dit soort bands niet beperkt blijft tot jaren '60 rebellie.
U2 staat er ook in. Met of zonder U, kan ik niet leven. Wat wil je hier nu mee zeggen vraag ik me af. Is dit nou gewoon een liefdes liedje. Het gaat m.i nergens over.
Dat is wel erg makkelijk, als je het even niet begrijpt af doen als: het gaat nergens over. Zo kan ik de hele bijbel wel dissen. Het mooie van veel U2-nummers vind ik juist dat ze multi-interpretabel zijn en dat ze op het ene moment voor de ene persoon iets heel anders kunnen beteken dan voor iemand anders op een ander moment.
Maar begrijp ik het goed dat jij het liefst eenduidige en niet te ingewikkelde geestelijke liederen hebt?
Overigens verzandt de discussie zo wel een beetje in geneuzel over individuele nummers, terwijl het (mij iig) vooral gaat om een grondhouding bij het beluisteren en beoordelen van moderne muziek.
