Ik heb maar even gewacht met reageren, want ik wilde er eerst eens goed over nadenken. Mijn vrouw en ik waren allebei echt heel verdrietig tijdens en na de documentaire. Geen moment heb ik gedacht dat dit "goed" af zou lopen.
Ik geloof dat God geneest. In de praktijk zie ik echter: meestal niet en soms wel. In het evangelie lees ik herhaaldelijk, dat Jezus
allen genas, die tot Hem kwamen. Het verschil kan ik niet verklaren. Is het omdat Hij Jezus is en wij niet? Ik denk het niet. Als Jezus Jes. 61 aanhaalt in de synagoge van Nazareth, dan zegt Hij dat hij de dingen die Hij doet, door de Heilige Geest doet. Wij hebben nu nog altijd met dezelfde Jezus en dezelfde Heilige Geest te maken. De bewering van sommigen, dat de wonderen alleen voor vroeger waren, mist m.i. iedere bijbelse basis.
Ook in Handelingen lees ik dingen, die ik op z'n zachtst gezegd niet vaak om me heen zie gebeuren.
Toch geloof ik in genezing. Ik bid zelf regelmatig voor zieken en ik heb mooie dingen zien gebeuren. Omdat ik zo'n fantastisch geloof heb? Nee, want ook geloof is een gave en niet een prestatie van jezelf en ik heb vaak gebedsverhoringen gezien
ondanks mijn twijfels.
Toch is er duidelijk een verband tussen geloof en gebedsverhoringen c.q. wonderen. Lees Hebr. 11 maar. In Nazereth kon Jezus weinig wonderen doen
door hun ongeloof. Jacobus schrijft, dat we moeten bidden in geloof om iets van God te kunnen ontvangen.
Maar met de extremistische wiskunde formule: "wel geloof, dan wonder; geen geloof, dan geen wonder", loop je vast.
Ik vind dat we bij de vraag van "het wonder dat niet gebeurt" duidelijk twee aspecten moeten onderscheiden: het
pastorale en het
theologische. Meestal wordt het probleem alleen theologisch benaderd. Er komt dan van alles voorbij: Geloof/ongeloof, de wil van God, de soevereiniteit van God een (overigens taalkundig volkomen ongegronde) leer over de Griekse woorden logos en rhema, onbeleden zonden, etc. Ik ben van mening, dat het meeste dat er over gezegd wordt niet bijbels is, maar gebaseerd op theologische vooronderstellingen, persoonlijke ervaring die veralgemeniseerd wordt, of gewoon eigen gedachten. En welk antwoord er ook gegeven wordt, het leidt al gauw tot extremiteiten of absurdismen. En de meeste antwoorden zijn onbevredigend.
Waarom? Omdat het hier veel meer om een
pastorale vraag gaat, dan om een theologische. Stel, dat je het theologisch helemaal rond zou kunnen krijgen. Zou een terminaal zieke dan zeggen: nu ik weet waarom ik niet genezen wordt, vind ik, dat ik idd maar moet sterven...? Ik geloof er niets van. Het is voor de patiënt veel belangrijker om te leren omgaan met het feit
dat hij of zij ziek is, dan met het
waarom. De waarom-vraag veronderstelt ook dat er een reden
is, waarom dingen ons overkomen. In Job. 2:3 kun je lezen, dat dat bij Job in ieder geval niet zo was, omdat God zegt, dat het
zonder reden is...
Omdat dit een pastorale kwestie is, moeten we met het hele onderwerp pastoraal omgaan en daar hoort nooit bij, dat we onszelf "overschreeuwen" en dat gebeurt te vaak bij gebedsgenezing. Ik heb één keer Benny Hinn meegemaakt en ik vond veel van z'n uitspraken nogal overspannen. B.v. "God will heal every sick person in this meeting today..." Ik verwachtte het niet, want ik voelde aan, dat het geen geloofsuitspraak was, niet geïnspireerd, maar eerder peptalk. Hetzelfde heb ik in de documentaire gehoord: van die overspannen uitspraken door de gebedsgroep en door de Russin. Het klonk me meer in de oren als het overschreeuwen van eigen twijfels, dan als echt geloof. En het ergste was natuurlijk wel, om iemand vergeving te laten bidden voor twijfel. Op die manier werd het een grote mentale oefening: "ik mag niet twijfelen, niet twijfelen, niet twijfelen...".
Bijbels geloof is vertrouwen (het in het NT gebruikte Griekse woord 'pistia' betekent zowel geloof als vertrouwen). Dat is ontspannen. En ontspanning is wat nu juist ontbrak in de docu. Ik verwijt dat zeker niet het betreffende echtpaar, want het was door alle oppepperij moeilijk om ontspannen te zijn.
Het gekke is, dat als je op deze manier naar geloof gaat jagen, dat dan de eerlijkheid verdwijnt om voor jezelf vast te kunnen stellen, dat je twijfelt. Want dat bleek wel heel duidelijk uit de docu. Ik vond al die bidders uitstralen, dat ze eigenlijk twijfelden, maar dat overschreeuwden met stoere taal. Zonder zich daarvan bewust te zijn. Voor mij is de docu geen bewezen voorbeeld van 'wel geloof en toch geen wonder'. Ik neem dat niemand kwalijk, want zelf zou ik ook aan alle kanten getwijfeld hebben in die situatie. Ik bedoel het dus niet als beschuldiging, verwijt, of wat ook, maar alleen als nuchtere vaststelling.
Nu een paar quotes:
Riska schreef:Gebedsgenezingsdiensten zijn gevaarlijk. Waarom wordt meneer of mevrouw A wel genezen en meneer of mevrouw B niet? Geloof dat goed was? Of juist niet?
Waarom overleed mijn moeder, op 31-jarige leeftijd, terwijl de hele kerkelijke gemeente, de 'hemel stukgebeden' heeft. Geloofde ze niet goed genoeg?
Mijn moeder overleed toen ze 40 was aan kanker en ik heb me dezelfde dingen afgevraagd. Ik heb voor mezelf wel ontdekt, dat gebedsgenezing pijnlijk wordt, als men te overspannen uitspraken doet, want dan is de desillusie groot. Ik bid nog steeds voor zieken, maar ik bid niet alleen om genezing, maar ook over het pastorale aspect aan ziekte. Ik beloof nooit dat God wel even gaat genezen. Ik ben God niet! Een enkele keer heb ik meegemaakt, dat er een geloof, een zekerheid was, waarvan ik ervoer, dat het van God kwam en dan was er ook genezing. Maar ook dan doe ik geen stoere uitspraken, want "
Want het koninkrijk van God bestaat niet uit woorden, maar uit kracht. (1 Cor. 4:20)". God heeft mijn stoere uitspraken niet nodig om een wonder te doen.
Ik weet dus, net als jij, wat het is als je moeder jong sterft en jij met de vragen blijft zitten. Maar ik ga niet mee in een algemeen "Gebedsgenezingsdiensten zijn gevaarlijk". Want het kan - en gebeurt - ook anders. Laten we niet het kind met het badwater weggooien!
Guinevere schreef:Wat ik echt kon proeven uit die laatste gebeden was hun eigen wanhoop, hun eigen teleurstelling. Ik vond dat ze op een gegeven moment echt voor god gingen spelen, God gaat over leven en dood, dat betekent ook dat Hij daarover beslist, en niemand anders.
Het was inderdaad wanhoop en dan reageert een mens niet optimaal. Op zichzelf vind ik het voorbarig, om te zeggen dat ze voor God speelden. Je mag in principe voor alles bidden, mits het niet tegen het Woord ingaat. Laten we oppassen met oordelen.
Caprice schreef:Nochtans moeten we voor de doden niet bidden. Hun lot voor de eeuwigheid is al beslist, en dat is een onveranderlijke beslissing van een onveranderlijke God.
In de bijbel gebeurde het wel!
Cathy schreef:Het kan idd aan verschillende dingen liggen, maar imo waren hier alle 'ingrediënten' bij elkaar voor een wonder. Het geloof van de genezers, omstanders en het echtpaar. Voor zover je dat als kijker kunt beoordelen natuurlijk.
Volgens mij kun je dat als kijker niet beoordelen, want alleen God kan in de harten kijken. Bij jou komt het zo over; ik zag meer paniek dan ontspannen, vertrouwend geloof. Maar dat is mijn indruk. Alleen God weet het en het is niet aan ons om te oordelen.
Riska schreef:Wij kunnen niet en nooit God onze wil opleggen.
Inderdaad, maar volgens mij mij wilden deze mensen dat ook niet proberen. De bidders waren er namelijk van overtuigd, dat het gevraagde wonder de wil van God was en je kunt dus niet stellen, dat ze God hun wil wilden opleggen. Of die overtuiging juist was, is een ander punt, maar ik geloof niet, dat ze wilden dat God iets anders zou doen dan Zijn wil.
Feit is, dat Gods wil vaak niet gebeurt. Waarom leert Jezus ons anders bidden "Uw wil geschiede" (of eigenlijk: in het Grieks staat er "Uw wil
moet geschieden" - gebiedende wijs - dus, je schaart je voor 100% achter Zijn wil. Het is meer dan een wens. Het mooie is, dat God ons laat bidden, dat Zijn wil gebeurt, omdat Hij ons deel wil laten zijn van Zijn plan. Zo kun je bidden om de bekering van b.v. je buurman, omdat de bijbel duidelijk aangeeft, dat God wil dat alle mensen behouden worden. Het is dus een gebed naar Gods wil, maar wij mogen bidden, dat Zijn wil gebeurt.
Elbert schreef:"Want de mens geneest niet, maar God."
Dat is waar, maar hij schakelt wel mensen in (denk aan de uitzendig van de 70, denk aan de lamme bij de Poort). Hij geeft gaven van genezing. Petrus "bestaat" het zelfs om tegen de lamme te zeggen: "zilver en goud
heb ik niet, maar wat ik
heb, zal ik u geven...". Voor de gemiddelde Calvinist eigenlijk een totaal onverantwoorde uitspraak... Trouwens, zei Jezus zelf niet "Geneest de zieken"?
Elbert schreef:Paulus bad dat een doorn in zijn vlees verwijderd zou worden en hij werd niet verhoord (2 Kor. 12:7).
Nergens staat, dat deze doorn een ziekte was. Vanuit de context ligt het meer voor de hand, dat hij de weerstand en de vervolging bedoelde, die hij bij de evangelieprediking onderging.
Elbert schreef:Mozes bad dat hij alsnog het beloofde land in mocht gaan, maar hij moest toch sterven (Deut. 3:23-27).
Wat heeft dit met gebedsgenezing te maken?