Kindermishandeling

[Hester]

Dit is idd een onderwerp dat al meermalen is besproken op RW-forum.

Ok, er zijn er die beweren dat je een kind geen tik mag geven.
Er zijn ook "gogen" die beweren dat je een kind niet voor straf naar hun kamer mag sturen, want een slaapkamer is om te slapen, een kind moet zich daar prettig voelen en moet daar dus niet voor straf zitten.

Je kind voor straf negeren, word gezien als geestelijke mishandeling.

Opsluiten is natuurlijk helemaal uit de boze.

In de gang vinden mijn kinderen helemaal niet erg, ze gaan gezellig kiekeboe spelen door de brievenbus met voorbijgangers.

Als ze op "het strafstoeltje" (schatjes!!) moeten zitten, krijgen ze evengoed wel aandacht van een langslopend broertje of zusje en hebben ze het nog prima naar hun zin.

Kortom: kinderen kunnen op geen enkele manier bestraft worden, want alles is op een of andere manier mishandeling.

Inderdaad, als je al die mensen hoort, die het zo goed weten, ben je je kind altijd aan het mishandelen als je het straft. En ik geloof niet in die slappe methoden die ze in schatjes voorstaan.
Het is beter ouders te hebben die af en toe goed laten voelen dat ze de baas zijn, dan ouders die al die kunstmatige truckjes uitvoeren zonder werkelijk van de kinderen te houden.

[Hester]

...

[Riska]

Lees het onderwerp "pedagogische tik" nog maar eens door. Het heeft geen zin er hier verder op in te gaan.
En zoals ik zei, mishandeling is meer - er zijn dus verschillende manieren om mishandeld te worden als kind.
Wat daaraan te doen is nog een grote vraag - er zijn teveel kinderen die het zwaar te verduren hebben - er zijn teveel kinderen die doodgeslagen worden en/of voor het leven beschadigd.

[Mariamagdalena]

Regelmatig kom je het tegen in de krant. Kindermishandeling. Het moet meer voorkomen dan wij denken.
Kun je stellen dat er na een pak slaag al sprake is van kindermishandeling? Of moet je zeggen dat dat gewoon is? Een kind moet immers duidelijk zijn grenzen kennen en weten waar hij aan toe is.

Het ligt eraan wat voor pak slaag.
Als een klein kind het bloed onder je nagels vandaan zuigt, dan een tik voor de broek, niet dat het echt pijn doet, maar meer de schrikreactie, of als ze ongeveer 4 zijn en echt irritant dwars dat je ze bij hun armer pakt, strak aankijkt en ff een beetje door elkaar schudt.
Dat heb ik wel gedaan.
Maar zelf kreeg ik slaag met een leren pantoffel of paardenzweep of hondenriem, en ik werd geestelijk mishandeld.
Nooit van mijn vader.

Geestelijke mishandeling is vaak veel erger dan een tik.

En ik ben het met Riska eens, dat verwennen ook mishandeling is.
Want kinderen die altijd erg verwend zijn, worden geestelijke wrakken als ze in de grote mensen wereld op eigen benen komen te staan en het zit even tegen...........

[hooligan]

Bij mij in de winkel kwam altijd een alleen staande vrouw met 3 kinderen van verschillende vaders.
De kinderen zijn nu bij haar weggehaald omdat ze verdacht word van mishandeling!
Ik geloofde niet dat zij dr kinderen zou mishandelen want nu die kinderen weg zijn, loopt ze heel de tijd te huilen enzo.
Ik vond het zo verschrikkelijk zielig voor haar, maar nu heb ik gehoord dat dit 'normaal' is voor mensen die hun kinderen mishandelen.
Ze doen alsof ze zelf het slachtoffer zijn.
Ik heb ook welleens gehoord dat mensen die zelf als kind mishandeld werden, zelf ook vaak hun kinderen gaan mishandelen..

[Mariamagdalena]

Nou, misschien doet ze niet net of ze slachtoffer is, maar misschien is ze psychisch in de war, dat ben je zowiezo als je je kinderen mishandeld.
En ze kan volgens mij oprecht erg verdriet ervan hebben dat haar kinderen weggehaald zijn.
Het kan iemand zijn die haar handelen niet onder controle heeft.......
Ze zal geestelijke hulp moeten hebben, want zo iemand kan ook zichzelf wat aan doen, nu.

En het hoeft niet zo te zijn dat je je eigen kinderen gaat mishandelen als je zelf mishandeld bent.
Wel is het zo, dat je als je mishandeld bent, hebt geleerd om je emotie in slaan over te zetten, dat is erin geprent, maar als je het echt vreselijk vindt, en er goed oplet, hoef je je eigen linderen niet te mishandelen.
Ik heb mijn kinderen toch ook nooit mishandeld?
En ik ken er zat die veel slaag hebben gehad en dat niet bij hun kinderen doen.
Vroeger werd je ook makkelijk in een kolenhok opgesloten of zo, gebeurde bijna overal, zulk soort dingen.
Daarom hoef je dat nog niet bij je eigen kids te doen.

[hooligan]

Ik zeg ook niet dat iedereen dat doet, maar dat ik gehoord heb dat dat vaker voorkomt.
Maar je legt wel mooi uit wat ik bedoel, dat over die emoties

[linde]

En het hoeft niet zo te zijn dat je je eigen kinderen gaat mishandelen als je zelf mishandeld bent.

toch is het negen van de tien keer wel zo.....tenminste wel bij geestelijke mishandeling en dat heeft geloof k ook weer te maken met die slachtofferrol, zovan het is bij mij toch ook gebeurd...naja beetje moeilijk uit te leggen enzo...maar t is ook zeker zo dat als je er zelf heel bang voor bent dat het absoluut niet kan gebeuren.

[Riska]

Het is niet zo dat iemand die emotioneel/geestelijk mishandeld is dat ook bij haar kinderen doet, omdat 'het ook mij is gebeurd'.
Het gaat vaak vanzelf. Als ik niet weet hoe het is om er te zijn voor kinderen, hoe moet ik er dan voor ze zijn?
Als jij alleen maar te horen hebt gekregen dat je niet deugt, dat je waardeloos bent en de gevolgen daarvan nog met je meedraagt, hoe moet je dan je kinderen leren dat ze waardevol zijn?
Als iedere liefkozing 'fout' was (er moest iets tegenover staan) en je kinderen willen even met je kroelen, is er die gedachte: "wat moet je van me?" Is er vaak sprake van totale verkramping, zonder het te willen.
Niet voor niets heb ik hier al eerder aangehaald dat de ongerechtigheid der vaderen bezocht wordt aan de kinderen tot in het derde en vierde geslacht. Niet omdat je het doorgeven wilt, maar domweg omdat het gewoon gebeurt...

Ik heb nooit begrepen dat mensen die zelf lichamelijk mishandeld zijn dat bij hun kinderen ook doen. Je wéét dan toch hoe verwoestend het kan zijn, hoe zeer het doet - niet alleen letterlijk, maar vooral ook figuurlijk?
Mijn handen zijn altijd gebonden geweest. Ik kon het domweg niet. Vaak is mij gezegd: "je hebt ze toch een pak op hun broek gegeven?" Nou, niet dus, want alleen al de gedachte om mijn kinderen te slaan bracht in mij een vloedgolf van gevoelens mee, waarvan ik niet en nooit zou willen dat mijn kinderen die gevoelens zouden leren kennen.

[linde]

je kan et goed omschrijven riska...dat bovenste bedoelde k eigenlijk...

[MissF]

Hmm....ik vind mensen die hun kinderen een tik of pak slaag (moeten) geven zelf de slechtsten zijn. Ze geven hun kids wel de schuld, maar eigenlijk zijn zij de reden (niet altijd, maar vaak wel) dat hun kinderen klieren en niet luisteren...Enkele uitzonderingen daargelaten.

Mijn ouders zijn fel tegen slaan, en ik ben ook nooit geslagen in mijn leventje, op 1 x na, en dat heeft er zo ingehakt dat ik het nog steeds weet en mezelf nog voor me zie

Ik denk dat ouders die hun kinderen (dagelijks) slaan eerst naar zichzelf moeten kijken.
Waarom haalt jouw kind je het bloed onder je nagels vandaan? Omdat het kind zo vervelend is, of omdat jij gewoon niet lekker in je vel ff zit, of shagrijnig bent, of het gewoon niet aankan, of moe bent.......En moet je kind daar echt de dupe van zijn???

(oke, er zijn uitzonderingen, dat weet ik)

[Romy]

Hmm....ik vind mensen die hun kinderen een tik of pak slaag (moeten) geven zelf de slechtsten zijn. Ze geven hun kids wel de schuld, maar eigenlijk zijn zij de reden (niet altijd, maar vaak wel) dat hun kinderen klieren en niet luisteren...

Ik heb wel eens gehoord dat je onderscheid kunt maken in een tik: een 'medische' tik of een 'juridische'
Klinkt heel ingewikkeld, maar bij de eerste heb je het behoud van het kind op het oog, een tik waarvan het kind 'beter' wordt. De tweede is alleen omdat het kind straf verdient, omdat jij boos bent. Je kijkt eerst naar je eigen schade, maar denkt niet aan het kind.
Eerlijk gezegd vind ik die medische tik heel natuurlijk... Ik denk dat een 'juridische' tik een vorm is van kindermishandeling. Dan ga je teveel af op je eigen gevoelens en ben je niet meer met het kind zelf bezig. Het wordt voor het kind onbetrouwbaar wanneer jij boos bent en het dus een tik krijgt.

[mystery]

Ik heb het idee, maar dat kan ook een heel scheef en verkeerd idee zijn, dat slaan veel voortkomt uit de 'juridische' tik. Je wordt boos op je kind omdat hij/zij iets doet wat je niet accepteert. Als je dan slaat, wie zegt dat dat is uit 'medische' overwegingen?

kortom: wie bepaald wat medisch en wat juridisch is? waar zit de scheiding? hoe weet je dat je puur uit leerzaamheid voor het kind slaat?

[Romy]

ik denk niet dat die scheiding zo duidelijk is, dat is het probleem.
toch weet je bij je zelf wel of het kind wat leert van jou tik of dat het zinloos is.
Het kan puur medisch zijn: als een kind steeds iets van de tafel pakt, en het mag gewoon niet is een tik soms duidelijker. Ik denk dat het ook wel beide kan zijn, maar puur juridisch is fout! Daar blijf ik bij!

[Riska]

Wat ik jammer vind is dat deze discussie telkens weer 'ontaardt' in de vraag of een pedagogische tik of slaan in het algemeen wel of geen kindermishandeling is.
Er zijn zoveel soorten mishandeling meer dan alleen de fysieke mishandeling.
Er wordt met geen woord gerept over wat we onder geestelijke, emotionele mishandeling verstaan - ik noem maar een paar dingen.
De vraag over het slaan verzandt binnen de kortste keren in een eindeloos nietes-welles.