U2 en Christus

[Collateral]

Idd - een tip: Kliksafe is niet waterdicht...

[kurtyo]

Ik heb een *censuur* plaatje van een band Het adres daarvan wordt geblokt geloof ik. Of misschien bepaalde woorden... Dat wordt dus kliksafe bannen of ergens anders checken

[elbert]

In het Nederlands Dagblad staat vandaag het volgende artikel over de lead zanger van U2:

Bono

door onze redacteur Aldwin Geluk
Is Bono christen? Die vraag stelt het Amerikaanse christelijke tijdschrift World Magazine. Het is geen nieuwe vraag. Bono, voorman van de populaire rockgroep U2, was als tiener lid van een Ierse evangelische gemeente. Bij zijn doop beloofde hij zijn muzikale gaven in dienst van God te stellen, maar al snel verloor hij - in ieder geval het georganiseerde - christendom uit het oog.

De teksten van zijn liedjes lopen evenwel nog steeds over van de verwijzingen naar Jezus en het christendom, al spelen geloofsvragen en -twijfels daarin een hoofdrol. Neem bijvoorbeeld de titel van een van U2's bekendste nummers: I still haven't found what I'm looking for (ik heb nog steeds niet gevonden wat ik zocht).

Toch bevinden zich onder de fans van U2 nog steeds relatief veel christenen. Die hopen misschien dat Bono ooit nog eens blijk zal geven van een echt en ongeveinsd christelijk geloof. Toegegeven: dat zou een geweldig getuigenis zijn, van een van de bekendste popsterren van dit moment.

Voor zulke mensen is er hoop. World Magazine citeert namelijk uit het pas verschenen boek Bono in Conversation with Michka Assayas, waarin Bono openhartig over zijn geloof vertelt. ,,Het is een niet te vatten idee dat de God die het heelal heeft geschapen, op zoek is naar gezelschap, naar een relatie met mensen'', zegt Bono, die vervolgens uitlegt dat hij ,,grote problemen'' zou hebben als God hem verantwoordelijk zou houden voor al zijn fouten. ,,Het is geen goedmakertje voor al mijn fouten, maar ik houd mijn handen op voor genade. Ik houd mij eraan vast dat Jezus mijn zonden met zich meenam op het kruis, omdat ik mijzelf ken en ik hoop dat ik niet zal worden afgerekend op mijn eigen religiositeit.''

Op dit punt begrijpt de interviewer het niet goed. Een getuigende Bono? Ja hoor. ,,Het hele punt van het sterven van Christus, is dat hij de zonden van de wereld op zich nam, zodat onze fouten ons niet blijven achtervolgen en dat onze zondige natuur ons niet leidt naar de eeuwige dood. Het zijn niet onze goede werken die ons toegang geven tot de hemel.''

Dan valt de interviewer van zijn stoel. ,,Jezus de Zoon van God, is dat niet wat vergezocht?'' Bono vindt van niet, en schiet in de verdediging. ,,De seculiere reactie op het verhaal van Christus gaat altijd zo: Hij was een belangrijke profeet, een bijzondere leraar en zeker een interessante man en hij had veel gemeen met andere grote profeten als Elia, Mohammed, Boeddha en Confucius. Maar Christus zelf staat je niet toe zo te denken. 'Hij zegt: Nee, ik zeg niet dat ik een leraar ben, dus noem mij ook niet zo. En ik zeg ook niet dat ik een profeet ben. Ik zeg: Ik ben de Messias. Ik zeg: Ik ben God, die mens geworden is'.''

Er zijn volgens Bono dus twee opties: of Christus is wie hij zegt dat hij is, of hij was een halvegare met grootheidswaanzin. ,,Nu vraag ik jou: hoe waarschijnlijk is het dat de hele westerse beschaving is gevormd door de ideeën van een halvegare? Dát noem ik pas vergezocht,''

Prachtige taal van Bono. Indrukwekkend ook. Alleen blijft na een interview als dit wel de vraag hangen hoe dit te combineren is met met de andere uitspraken van hem.

Toen U2 twee weken geleden drie concerten in de Amsterdam Arena hield, had Bono het namelijk ook over het geloof, maar toen sprak hij een andere taal, namelijk die van de religieuze verdraagzaamheid. Telkens herhaalde hij het zinnetje: Jesus, Jew, Mohammed. It's true - All sons of Abraham. (Jezus, jood, Mohammed, Het is waar: allemaal zonen van Abraham). Tijdens een gedeelte van het concert droeg hij een doek om zijn hoofd met daarop het woord Coexist (samenleven), waarbij de c, de x en de t waren vervangen door een halve maan, een davidsster en een kruis. Tijdens het nummer Jahweh (een van de Bijbelse namen van God), vloeiden deze drie religieuze symbolen op een groot televisiescherm in elkaar over en werden zij één. Bono's boodschap toen: jodendom, christendom en islam hebben dezelfde bron, de aanhangers ervan zijn dus broeders en zusters en eigenlijk komt het allemaal op hetzelfde neer.

Is Bono christen? Hij blijft verwarring scheppen.

[debutler]

In het Nederlands Dagblad staat vandaag het volgende artikel over de lead zanger van U2:

Bono

door onze redacteur Aldwin Geluk
Is Bono christen? Die vraag stelt het Amerikaanse christelijke tijdschrift World Magazine. Het is geen nieuwe vraag. Bono, voorman van de populaire rockgroep U2, was als tiener lid van een Ierse evangelische gemeente. Bij zijn doop beloofde hij zijn muzikale gaven in dienst van God te stellen, maar al snel verloor hij - in ieder geval het georganiseerde - christendom uit het oog.

De teksten van zijn liedjes lopen evenwel nog steeds over van de verwijzingen naar Jezus en het christendom, al spelen geloofsvragen en -twijfels daarin een hoofdrol. Neem bijvoorbeeld de titel van een van U2's bekendste nummers: I still haven't found what I'm looking for (ik heb nog steeds niet gevonden wat ik zocht).

Toch bevinden zich onder de fans van U2 nog steeds relatief veel christenen. Die hopen misschien dat Bono ooit nog eens blijk zal geven van een echt en ongeveinsd christelijk geloof. Toegegeven: dat zou een geweldig getuigenis zijn, van een van de bekendste popsterren van dit moment.

Voor zulke mensen is er hoop. World Magazine citeert namelijk uit het pas verschenen boek Bono in Conversation with Michka Assayas, waarin Bono openhartig over zijn geloof vertelt. ,,Het is een niet te vatten idee dat de God die het heelal heeft geschapen, op zoek is naar gezelschap, naar een relatie met mensen'', zegt Bono, die vervolgens uitlegt dat hij ,,grote problemen'' zou hebben als God hem verantwoordelijk zou houden voor al zijn fouten. ,,Het is geen goedmakertje voor al mijn fouten, maar ik houd mijn handen op voor genade. Ik houd mij eraan vast dat Jezus mijn zonden met zich meenam op het kruis, omdat ik mijzelf ken en ik hoop dat ik niet zal worden afgerekend op mijn eigen religiositeit.''

Op dit punt begrijpt de interviewer het niet goed. Een getuigende Bono? Ja hoor. ,,Het hele punt van het sterven van Christus, is dat hij de zonden van de wereld op zich nam, zodat onze fouten ons niet blijven achtervolgen en dat onze zondige natuur ons niet leidt naar de eeuwige dood. Het zijn niet onze goede werken die ons toegang geven tot de hemel.''

Dan valt de interviewer van zijn stoel. ,,Jezus de Zoon van God, is dat niet wat vergezocht?'' Bono vindt van niet, en schiet in de verdediging. ,,De seculiere reactie op het verhaal van Christus gaat altijd zo: Hij was een belangrijke profeet, een bijzondere leraar en zeker een interessante man en hij had veel gemeen met andere grote profeten als Elia, Mohammed, Boeddha en Confucius. Maar Christus zelf staat je niet toe zo te denken. 'Hij zegt: Nee, ik zeg niet dat ik een leraar ben, dus noem mij ook niet zo. En ik zeg ook niet dat ik een profeet ben. Ik zeg: Ik ben de Messias. Ik zeg: Ik ben God, die mens geworden is'.''

Er zijn volgens Bono dus twee opties: of Christus is wie hij zegt dat hij is, of hij was een halvegare met grootheidswaanzin. ,,Nu vraag ik jou: hoe waarschijnlijk is het dat de hele westerse beschaving is gevormd door de ideeën van een halvegare? Dát noem ik pas vergezocht,''

Prachtige taal van Bono. Indrukwekkend ook. Alleen blijft na een interview als dit wel de vraag hangen hoe dit te combineren is met met de andere uitspraken van hem.

Toen U2 twee weken geleden drie concerten in de Amsterdam Arena hield, had Bono het namelijk ook over het geloof, maar toen sprak hij een andere taal, namelijk die van de religieuze verdraagzaamheid. Telkens herhaalde hij het zinnetje: Jesus, Jew, Mohammed. It's true - All sons of Abraham. (Jezus, jood, Mohammed, Het is waar: allemaal zonen van Abraham). Tijdens een gedeelte van het concert droeg hij een doek om zijn hoofd met daarop het woord Coexist (samenleven), waarbij de c, de x en de t waren vervangen door een halve maan, een davidsster en een kruis. Tijdens het nummer Jahweh (een van de Bijbelse namen van God), vloeiden deze drie religieuze symbolen op een groot televisiescherm in elkaar over en werden zij één. Bono's boodschap toen: jodendom, christendom en islam hebben dezelfde bron, de aanhangers ervan zijn dus broeders en zusters en eigenlijk komt het allemaal op hetzelfde neer.

Is Bono christen? Hij blijft verwarring scheppen.

Aldwin Geluk had beter moeten luisteren naar Bono. Hij zegt niet dat het allemaal op hetzelfde neer komt maar dat mensen van de verschillende religies wel samen zouden moeten kunnen leven.

Dit stukje in het licht van de 'coexist' symboliek zegt genoeg.

Dit is waar U2 het grote probleem dat veel christenen hebben met kunst en symbolen aan het licht brengt; veel kerken hebben kunst verketterd en begrijpen er niets meer van en door hun profetische uitingen in muziek en symboliek maakt U2 duidelijk waar het conflict zit.

Als de kerken kunst weer gaan aanvaarden en een echte plaats geven kan dit veranderen.

[debutler]

In het Nederlands Dagblad staat vandaag het volgende artikel over de lead zanger van U2:

Ik heb de krant van maandag gechecked maar daar kon ik het niet vinden. Wanneer stond het nu in de krant?

[debutler]

Wat moet je nog zeggen als Bono met een ketting met een kruis dat op de kop hangt te zingen dat ie sympathy for the devil heeft.

Hij zingt helemaal niet dat hij sympathy for the devil heeft! Wanneer gaat
hier nu eindelijk eens begrijpend gelezen worden?

Vind je jezelf nu geloofwaardiger worden? Oké, hij zingt dat lied, altans een fragment er uit, met een kruis om zijn nek dat op de kop hangt en het is allemaal gewoon prikkelend enzo.

Waarom zou iemand dat willen doen?

Ik vind mezelf niet ongeloofwaardiger worden. Waar dat kruis op slaat weet ik eerlijk gezegd ook niet, ik kan het niet zo plaatsen. Maar om aan te nemen dat het een (bewust) satanisch gebaar is en de hele band derhalve van de duivel is gaat mij vele malen te ver. Dat zou namelijk recht in strijd met de boodschap van de band zijn. Hoe moeten we dan bijvoorbeeld weer verklaren dat Bono in het interview waar dit topic mee begon zegt dat een satanist als Charles Manson 'totally nutcase' talkt?

Als voortschrijdend inzicht zulke grove misinterpretaties met zich meebrengt begin ik me toch af te vragen in hoeverre dat inzicht voortschrijdend is..

Je zou advocaat moeten worden. Je verdachte is aangehouden met het moordwapen in de hand, bij het ontzielde lichaam. Dit staat op video.
Vervolgens zeg je: Tja, interessant en prikkelend, maar het zegt echt niets over de verdachte. Een uiteindelijke veroordeling benoem je als "grove misinterpretaties".

Het is niet de veroordeling an sich die ik als misinterpretatie af doe, maar als je zegt dat Bono (of Mick Jagger) zingt dat hij sympathy for the devil heeft heb je echt die tekst nog niet begrepen.

Het is geen omgekeerd kruis. Het is een sieraad met een kruisje dat hang aan een extra stukje waardoor het in die lichtval een ondersteboven kruije lijkt, Het is het niet.
Op deze pagina kun je de foto's bekijken waar Bono dit kruisje draagt. Kijk goed naar de foto's!
http://forum.refoweb.nl/viewtopic.php?t=8920&postdays=0&postorder=asc&start=360

[debutler]

Misschien zouden degenen die U2/Bono verdenken van satansympathie dit artikel eens moeten lezen. Bono is een rebel, maar ook christelijk. Hij heeft zich door de jaren nogal geërgerd aan christelijke misstanden (terecht), en dat laat zich zien in de muziek van U2. Dat neemt niet weg dat hij misschien wel christelijker is dan bijv. de 'praise the lord'-christenen die zich niet bekommeren om de rest van de wereld.

Oei, niet zo'n lekker artikel.

Hier mijn reactie erop (tussen de teksten van het artikel):

Et Tu, Bono?
Publish Date: 1/14/2004

An editorial by Megan Basham

U2's frontman has long taken a secretive stance on his personal faith--attacking the organized Church on the one hand while espousing biblical philosophy on the other. But his recent commitment to fight the tide of AIDS in Africa and provide relief to AIDS sufferers has prompted him to approach American churches for the first time in nearly 20 years.

And church members--many former U2 fans who felt burned by the singer's belittlement of "organized" Christianity--are understandably responding to Bono's outreach with a bit of trepidation. After hearing statements like, ""I don't set myself up as any kind of 'Christian'... I don't feel comfortable with that badge," Christian leaders can't help but wonder, "Is Bono a part of the body or not?" DB: If you believe that only organised religion with its buildings and ministries actually is the body and that the organic and fluid forms of faith community are not good enough then Bono is probably not a part of ‘the Body.’ But you seem to know little about Bono’s being part of and commitment to the body of Christ. In your article it sounds a bit like membership, sunday attendence and buildings are the only relevant forms of church to you. If that’s so than maybe the church of Christ is bigger and wider than you realise.

While his above comment does smack of flavorless salt, the rock star still claims to be salt nonetheless.
DB: What a harsh statement about a man who’s poured his life into making a difference for Christ in this world! He’s been stronger salt than some organised churches have been. He’s been humble enough to admit his faults and shortcomings, a thing which some churches have not been willing to do a lot. He has real impact on this world. He was able to promote biblical guidelines for looking after the poor, the widows and the orphans, even on MTV. If that isn’t salt I don’t know what is! And pastors like Bill Hybels of Willow Creek Church in Illinois believe him. After meeting with the singer during his weeklong speaking tour to drum up Evangelical awareness for the African AIDS crisis, Hybels stated, "I came away convinced that Bono's faith is genuine; his vision to relieve the tragic suffering in Africa is God-honoring."

Then there's the word of Bono himself. Forced into a corner at a press conference of Christian journalist's last year, Bono finally stated, "I am believer and I have faith in Christ." It's a belief that has been with him since childhood.

After his mother died when he was 14, Bono (real name Paul Hewson), David Evans (known as guitarist The Edge) and Larry Mullen Jr. (U2's drummer) became involved in Shalom, an informal Christian fellowship in Dublin, Ireland that met regularly for Bible study and worship.

It was only when Shalom grew into a more structured church (and the band's popularity began to soar) that Bono and his band mates left. Ironically, at about the same time, their reputation as a groundbreaking Christian rock act took off. DB: Here is that popular claim again which so many christians have made through the years: ‘U2 is/was a groundbreaking Christian rock act.’ Wake up call: they are not. They never were. They should never be. They are artists who are christians. And they try to do what they believe God called them to do: make a smooth path for Christ in popculture. They are doing their best. But they are not owned by any christian subculture. Which is probably what upsets some churches.

Their second release, October (1981), was marketed explicitly as a Christian album, sold in Bible bookstores, and reviewed in major Christian music magazines. The lead song, "Gloria," incorporated phrases from the Psalms.

Their follow-up album, War (1983) was also perceived as a Christian record and opened with the hit "Sunday Bloody Sunday," which contained a call to "claim the victory Jesus won," and closed with a hymnic meditation on Psalm 40.

Despite this success (or perhaps because of it), U2 then spent the better part of the late eighties and nineties distancing themselves from their Christian music past. DB: Again; U2 have no christian music past. They were never with a christian record label. They never called themselves a christian rock band. They did distance themselves from people who tried to claim them for their own goals and they did react to the perception in the press that Bono had become a self proclaimed rock messiah. They did need to rethink their beliefs and question their faith. Bono said recently that he must doubt his faith, but it’s his faith and not God whom he doubts.

For the most part, their endeavor was successful.

As lyrical references to their faith became more cryptic (one reporter stated that the favorite pastime of Christian teens in the 90s was playing a musical version of "Where's Waldo", trying to locate biblical messages in U2 songs), their over-bloated concert productions became more worldly. (1994's PopMart tour featured an intermission sequence in which a transvestite's genitals were displayed on stadium monitors for several minutes.) DB: Never seen this in the many publications on U2 and their shows that I’ve read. Never heard of it. This sounds like another piece of gossip or a small incident taken out of context. Were you there? [/b]

Bono, in particular, seemed bent on shedding his saintly image. DB: And rightly so. He knew he wasn’t Jesus. He made a real effort to show his audience he was just another failing human, no more. Thank God for honest and humble rock stars! Even if they get it wrong sometimes. Just before U2 launched the "Zoo TV" tour, Rolling Stone ran a profanity-laden interview with the rock star in which he spoke of drinking and partying. He went on to talk about U2's music and his spirituality in a way that let church-going Christians know that, publicly anyway, he wanted little to do with them.

To Bono, established churches didn't uphold biblical mandates well enough for him to be associated to them. They didn't do enough international work and they didn't demonstrate real brotherly love. (Speaking of upholding biblical mandates, Titus 2:8 tells us to "show integrity, seriousness and soundness of speech that cannot be condemned, so that those who oppose you may be ashamed because they have nothing bad to say about us," but perhaps he didn't get a chance to read that one before the Rolling Stone interview.) From that time on, U2's acknowledgement of their original Christian fan base was nearly non-existent. DB: Not true. They still respected other christians, keeping in touch with them and struggled to keep the faith. And Bono has kept making personal statements about his faith to some of the more trustworthy members of the press.
But U2 simply didn’t allow any religious organisation or church to use them and their work for their own selfish or religious purposes. In hindsight, I believe that was real wisdom on the band’s part, however painful it may have been for some christians at the time.

Until last year that is, when Bono's goodwill crusade brought him once again to the doorstep of the church. His genuine commitment to help heal the sick became a common interest on which he and church leaders could engage one another.

The problem is that while Bono has been willing to engage churches on the matter of AIDS in Africa, he's not been willing to show them much respect. During his speaking tour, he continued to deride what he called "organized religion," despite the fact that he was addressing some of its organizers.
DB: Here’s a man who’s not afraid to confront the difficult issues and face the people who’s opinions he has criticised. Many criticise but aren’t willing to confront. Bono is willing to confront.
Of course, this in and of itself is not necessarily a bad thing. Bono's criticisms are often well-deserved. When he calls today's Christians, "a load of sissies who run around in their 'bless me' clubs...asleep to the millions of lives being lost," our indignation is probably more defensive than righteous. And he's certainly right that American Christians have a tendency to be complacent in their luxury, oblivious to the immense suffering of their brothers and sisters in other countries. More than a few us were disheartened by a 2001 Barna Research poll that discovered that a scant 3 percent of Christians say they intend to help with AIDS internationally, compared with 8 percent of non-Christians. And Christians were the least likely of the polled groups to support children orphaned by AIDS. Our prevailing attitude on a great many causes seems to be, "Hey, I'm happy and my kids are happy, so what's that got to do with me?" DB: I’m glad you can see that! Many people are blind to this.

However, when Bono rails that the African AIDS crisis is "the defining moral issue of our time" he conveniently ignores the other moral crises that have mobilized Christian Americans. Perhaps abortion as a social cause has less traction in his famous circles? His defenders would be quick to point out that it's wrong for us to judge the motives behind Bono's activism. But if so, then it is equally wrong for Bono to judge American Christians for not prioritizing the geopolitical issues he deems most important.

It seems that his resistance to be a member of, and have accountability to, any church body has left him with an outwardly childish understanding of a biblical commitment to Christ. After all, Hebrews 10:25 exhorts us not to "give up meeting together, as some are in the habit of doing, but let us encourage one another." In other words, modeling Christ-like behavior requires much more than simple activism. DB: I find this a childish criticism. Just because Bono does not show up at your type of church and doesn’t seem do things your way doesn’t mean has does not have church. He may have it more than once or twice a week. Just because it does not fit your boxed thinking doesn’t mean it isn’t genuine.
And just because U2 have chosen to not speak to the press about their faith doesn’t mean they have given up on meeting together and encouraging eachother. Their recent shows are full of the life and joy that comes from meeting together and encouriging one antother. That’s where it shows. Not in the manipulative press but during the concerts.

By making inflammatory comments like, "What's on trial here is Christianity itself" and "If the Church doesn't respond to this, the Church will be made irrelevant," Bono minimizes the power of the Cross. DB: No, he is commenting on what ‘the church’ has made of the message of the cross. That is a heavy but much needed criticism.

Even if Christians of this time fail (as Christians in the past have failed) to do good works, the message and motive of Jesus Christ's Church will remain relevant because there will still be sinful people on Earth who need redemption. Christ came to accomplish infinitely more than easing suffering in this life. He came to save the soul of man for eternity. And one cannot experience full growth as a believer as a solo act. DB: Bono is far from being a solo act. He has mentors, tour pastors, his wife, his bandmates, many friends who critisise him and more. You obviously don’t know a lot about Bono. Because if you did, the last thing you’d call him is ‘a solo act.’ I find that a lack of research has caused you to seriously distort the U2 story in your article.

While Bono understands that being a follower of Christ must involve a sense of community responsibility, of charity, and of caring for one's neighbor, he doesn't seem to understand that connecting to the body is essential too. Perhaps if he did, Bono would be as willing to forgive his fellow church-going believers for their blind spots as much as we, his Christian fans, are willing to forgive his.
DB: Bono is forgiving and keeps an open dialogue going with his fellow believers in the ‘organised’ churches. But he is also willing to take any beating for critisising the bigotry, dishonesty and apathy that’s so prevalent in many churches.

You can be upset by this and turn it into a childish argument. But I thank God for Bono’s humility and willingness to give himself to bring healing and justice into places where sickness, poverty and corruption rule. He may be a failure sometimes (he says so himself) but the way he rises above this by humbling himself and doing the work God calls him to is a real example for me. I have found only a few mentors like that in the organised churches that I have been a faithful member of for the past 24 years. We need more examples like that.

[Klaas]

http://www.spon.com/design/main.html -> klik op U2 Yahweh

Is dit wat er tijdens de concerten op de videoschermen te zien is?

[debutler]

Ja.
Of het exact dezelfde versie is weet ik niet zeker.
Bono en Edge speelden een acoustische versie en het filmpje liep daar synchroon mee. Maar ik herken de meeste beelden van dit filmpje wel.

[TheEdge]

http://www.spon.com/design/main.html -> klik op U2 Yahweh

Is dit wat er tijdens de concerten op de videoschermen te zien is?

Ik wacht nog tot het filmpje is geladen, maar de eerste 30 seconden herken ik inderdaad. Hoezo?

[Klaas]

Ik heb het zelf niet live gezien en ik kan op basis hiervan beter een mening vormen dan op basis van een krantenartikel. Voor hetzelfde geld was het echter werk van een fan geweest die geïnspireerd was door de 'echte' video.

[TheEdge]

http://www.spon.com/design/main.html -> klik op U2 Yahweh

Is dit wat er tijdens de concerten op de videoschermen te zien is?

Directe link:

http://www.spon.com/design/mov/U2_Yahweh.mov

Als je op deze link klikt met je rechtermuisknop, kun je de link opslaan, trouwens...

[Aragorn]

Het is wel ongeveer hetzelfde ja, alleen was het op het scherm een stuk minder scherp zichtbaar en alleen maar in geel (maar dat komt misschien ook omdat wij er zo dichtbij stonden). En het laatste stuk (door die stad) duurde naar mijn gevoel langer.