Geen zelfstandigheid door verkeerde opvoeding?

[*Annet*]

Ik denk dat de mate van zelfstandigheid heel veel te maken heeft met het soort gezin waarin je wordt opgevoed.

Wij werden wel zelfstandig opgevoed, net als bijv. Marjo zei. Moest ook overal zelf op af gaan, vond ik ook niet altijd leuk. Dat ik 14 was en naar een reuni van kamp wilde, bracht me moeder me tot de bushalte (50 meter van huis) en daar ging ik. Mijn neef had op papier uitgezocht hoe ik moest reizen naar ergens op de Veluwe, 100 km van huis vandaan. Eerlijk gezegd was ik heel zenuwachtig, heb het juist paar weken terug pas tegen mijn moeder gezegd. Alle dingen die ik wilde moest ik zelf maar zien te komen. Het was echt niet altijd leuk, maar ben er heel zelfstandig van geworden.

Als ik nu kijk naar velen, ook volwassenen, om mij heen. Die zijn nog zo onzelfstandig als het maar kan. Hebben kinderen, zien een of ander iets niet zitten wat ze doen moeten en hup, ze hangen al weer bij mams aan de telefoon. Of ze daar niet hun kinderen kunnen brengen o.i.d.

Ik kende iemand die durfde met haar 17e nog niet alleen met openbaar vervoer te reizen, waarom? Omdat mama alles regelde. Zelfs nu ze volwassen en getrouwd is en een kind heeft. Echt waar, als haar moeder zegt dat het kind een schone broek aan moet dan doet ze het. En ook nog daar waar haar moeder zegt dat ze het moet gaan doen. (maar dit heeft wss ook veel te maken met de bemoeizucht van haar moeder)

[André]

Delfos is een genie.

Ik ben wsl geen genie maar ben in een andere tijd op aarde geland

Leer ze zelfstandigheid, verantwoordelijkheid, consequenties van hun gedrag inzien en breng ze dosis fatsoen bij. Daar maak je fijne mensen mee.

Geheel met de spreker eens.
Misschien nog een overbodige toevoeging, wees consequent, 1 keer nee blijft nee (desnoods met redenen omkleed)
En als je als ouder een tijd van binnenkomst noemt (s'avonds) dan moet 1 keer de limiet noemen voldoende zijn. (wsl ben ik nu streng en hopeloos ouderwets)

[Loezje]

Delfos is een genie.

Ik ben wsl geen genie maar ben in een andere tijd op aarde geland

Leer ze zelfstandigheid, verantwoordelijkheid, consequenties van hun gedrag inzien en breng ze dosis fatsoen bij. Daar maak je fijne mensen mee.

Geheel met de spreker eens.
Misschien nog een overbodige toevoeging, wees consequent, 1 keer nee blijft nee (desnoods met redenen omkleed)
En als je als ouder een tijd van binnenkomst noemt (s'avonds) dan moet 1 keer de limiet noemen voldoende zijn. (wsl ben ik nu streng en hopeloos ouderwets)

André, jouw opmerking dat "nee" ook "nee" moet blijven vind ik heel terecht; in mijn omgeving kom ik het regelmatig tegen dat na drie keer "nee" het de vierde keer "ja" is. En dat hoef je maar één keer te doen, de kids weten het meteen! Soms krijg ik het gevoel dat mensen gewoon te moe of uitgeput zijn om nog consequent te zijn. Komt misschien ook dat ik in mijn omgeving veel tweeverdieners met kids zie: 's avonds na hun drukke baan hebben ze eigenlijk geen energie meer voor de kids. 'k Begrijp ook wel dat je ze óók spuugzat kunt zijn als je ze de hele dag al om je heen hebt gehad (en dat je ze 's avonds van pure ellende een keer hun zin geeft als ze nog één verhaaltje willen horen); maar dat is toch anders dan dat ze de hele dag op een 'ukkiedump' hebben doorgebracht.
Of zouden mensen écht denken dat kinderen er beter van worden als ze met enige regelmaat hun zin krijgen?
Zelf heb ik geen kinderen, maar 'k heb wel geregeld een stelletje om me heen. Soms vind ik het dan érg moeilijk om consequent te blijven: nadat ik vijf keer naar boven ben geweest om er eentje 'vermanend toe te spreken' betrap ik mezelf er ook op dat ik denk "Zucht! Zal 'k 'm dan tóch maar ff meenemen naar beneden...?" Maar dat moet dus juist niet, want dan weet dat schatje dat het de volgende keer na vijf keer blèren tóch lukt...

[André]

Mmmm, het geheel moet je dan wel weer compenseren met het geven van welgemeende positieve aandacht.

[Loezje]

Mmmm, het geheel moet je dan wel weer compenseren met het geven van welgemeende positieve aandacht.

En dàt is dus soms best lastig na een lange dag werken, eten koken, kids badderen en naar bed brengen... Als de kids je alleen maar zó kennen is het idd foute boel..

[André]

Mmmm, het geheel moet je dan wel weer compenseren met het geven van welgemeende positieve aandacht.

En dàt is dus soms best lastig na een lange dag werken, eten koken, kids badderen en naar bed brengen... Als de kids je alleen maar zó kennen is het idd foute boel..

Mmmm, je hoeft daar ook geen dagtaak van te maken, wat me btw ook wel eens opvalt is, dat als ik denk, mmm was nie zo'n gezellig dagje, dat een van de kids dan juist hardop uitspreekt dat het leuk en gezellie was.
Dus blijkbaar klopt het dan wel wat er in de bijbel staat dat je ze soms mag tuchtigen.

[Pauline]

nou ik vind het allemaal wat zwart wit wat die psychologe zegt, in ieder geval, hoe het hier staat geschreven, ik denk dat het best goed kan zijn om dingen die niet leuk zijn te moeten doen, maar dat het ook goed is om dingen te doen die wel leuk zijn. en het is trouwens niet zo dat het in het onderwijs allemaal zo is dat het alleen maarleuk moet zijn. als kinderen bij mij iets niet leuk vinden moeten ze dat echt wel af en toe doen. maar het is ook belangrijk om weer grenzen te respecteren, om iemand de hele tijd over zijn grenzen te stouwen omdat dat grensverleggend is, werkt wel een tijdje, maar waar denk je dat al die burn-outs etc. van daan kunnen komen, omdat mensen te weinig op hun eigen grenzen leggen.
ik vind dat er gewoon een middenweg is, een balans tussen leuke dingen en minder leuk.
als kinderen vet streng worden opgevoed is ook niet goed.
ook niet te los. zorgt er allebei voor dat het basisgevoel veiligheid word geschaad.

Pauline

[Annemieke86]

Als je je kinderen zelf beslissingen laat nemen dan worden ze ook zelfstandig. Ik heb nooit beslissingen zelf mogen nemen en nu pas (ben 19) ben ik een beetje zelfstandig aan het worden omdat ik nu naar buiten kijk. Maar ik had al veel eerder zelfstandig kunnen zijn!