Liturgie: soberheid of feestelijkheid?

[Nathanael]

Ik ben het hele jaar door blij! Zelfs als ik verdrietig ben

Dat is dus onzin en onbijbels. God vraagt ons niet onze gevoelens te negeren, maar ze recht te doen. Als ik verdrietig ben, laat ik dat gewoon toe.

Ik bedoel het andersom. Niet: ik druk mijn gevoelens weg, maar op de bodem van mijn gevoel blijft (bijna) altijd een laagje blijdschap die ik heb in Jezus Christus! Zoals Paulus zegt: verblijdt u ten alle tijd. Dus: alle, ook al weet ik niet precies hoe dat moet.
Overigens, als het onbijbels is, waar staat dat dan? Wel goed voor ons om te weten.

[Marnix]

Hm precies. Je hebt altijd nog je Vader in de Hemel die van je houdt.... en die belooft dat alles nieuw zal worden. Hoe zwaar je leven ook is, dat laat altijd wel ergens in je hart volgens mij een beetje vreugde en hoop over.

[Riska]

Overigens, als het onbijbels is, waar staat dat dan? Wel goed voor ons om te weten.

Wat ik bedoel is dit: dat het onbijbels is, om eigen gevoelens weg te drukken of te ontkennen.
Wij zijn aanvaard, zoals we zijn, dus met de vreugde, maar zeker ook met het verdriet in ons leven.
Soms wordt van ons gevraagd - door anderen - om ons in allerlei kronkels te wringen, om maar te voldoen aan een ideaalbeeld.
Geloven betekent niet dat ons iets gespaard blijft.
Voor mij ademt met name het Evangelie van Jezus Christus uit, dat wij mogen zijn wie we zijn en niet eerst zus of zo moeten zijn...

[Nathanael]

Wat ik bedoel is dit: dat het onbijbels is, om eigen gevoelens weg te drukken of te ontkennen.

Ik begrijp wat je bedoeld en ik zeg niet dat ik er het mee eens ben. Maar soms gaan onze menselijke gezegden (hoewel vaak best wel waar) een eigen leven leiden: dus waar staat dit in de bijbel?

Misschien is het stiekem wel goed om in bepaalde situaties je gevoelens weg te drukken. Ik zeg niet dat het zo is, maar ik leef op bewijs :-) Dat is mijn karakter.

[Marnix]

Het staat niet ergens in de bijbel. De bijbel is vol van voorbeelden van mensen die emoties niet onder (kerk)stoelen of banken stoppen..... dus waarom zouden wij dat wel doen?

[johannes1]

de bijbel spreekt ook van verheugde mensen die al hun goede dingen gingen opnoemen en van mensen die gebukt gingen onder hun dingen. en hiermee doel ik op de tollenaar en farizeër in het gebedshuis.

[Optimatus]

Maar waarom gaan vele reformatorische Christenen dan zo somber gekleed naar de kerk?

[johannes1]

het staat vast wel ergens in dit topic, optimatus. en jij weet inmiddels het antwoord toch al?

[Optimatus]

Maar ik kan er nog steeds niet bij. Je gaat vieren dat Christus is opgestaan, soms neem je deel aan zijn bruiloftsmaal en jij komt dan gekankt en gekrookt en gebogen en met een stijf gelaat de kerk in.

[jas]

Maar ik kan er nog steeds niet bij. Je gaat vieren dat Christus is opgestaan, soms neem je deel aan zijn bruiloftsmaal en jij komt dan gekankt en gekrookt en gebogen en met een stijf gelaat de kerk in.

Christus kan wel voor je opgestaan zijn, maar ervaar je in weerwil daarvan niet je eigen verdorvenheid dan? Ik word daar in elk geval niet vrolijk van al kleed ik me daar niet naar en kijk ik ook niet somber. Innerlijk verscheurt het me soms. En als ik dan al die vrolijke mensen om me heen zie, die toch uitwendig geen andere dingen doen dan ik, ervaar ik dat het niet anders kan dan dat mijn inwonende zonden veel en veel groter en zwaarder zijn dan van al die mensen bij elkaar. Ik voel me dan een vreemde eend in de bijt, ik voel me er niet thuis en dan verlang ik naar eenzaamheid, ver weg van alle mensen.

[Bumblebee]

Het staat niet ergens in de bijbel. De bijbel is vol van voorbeelden van mensen die emoties niet onder (kerk)stoelen of banken stoppen..... dus waarom zouden wij dat wel doen?

Maar mogen dat dan alleen BLIJDE emoties zijn?

Ik vind het zo jammer dat het soms wel lijkt alsof een kerk zwart of wit is... in traditionele kerken is weinig ruimte voor vreugde, in "jubelkerken" is weinig ruimte voor rouw (of zondebesef).

Heb ik persoonlijk niet meegemaakt want mijn leven gaat vrij prima, maar van mensen die net een kindje hadden verloren - die kregen een beetje het gevoel dat ze met hun verdriet niet naar de kerk mochten omdat je daar blij moet zijn: Jezus is immers opgestaan?

[Marnix]

Het staat niet ergens in de bijbel. De bijbel is vol van voorbeelden van mensen die emoties niet onder (kerk)stoelen of banken stoppen..... dus waarom zouden wij dat wel doen?

Maar mogen dat dan alleen BLIJDE emoties zijn?

Nee. Heb ik dat ergens gezegd dan?

Ik vind het zo jammer dat het soms wel lijkt alsof een kerk zwart of wit is... in traditionele kerken is weinig ruimte voor vreugde, in "jubelkerken" is weinig ruimte voor rouw (of zondebesef).

Yep. Met het mogen uiten van emoties bedoel ik inderdaad blijdschap, vreugde, dankbaarheid... maar ook verdriet. Het is jammer dat inderdaad in veel kerken meer aandacht is voor het een dan voor het ander... en in sommige kerken het normaal is om helemaal geen emotie te tonen. Aan den andere kant denk ik dat er wel veel kerken zijn waar best ruinmte is voor alle soorten emotie... maar waar de blijde emoties overheersen. Op zich vind ik dat niet verkeerd. Ik bedoel, Jezus heeft de dood overwonnen... dus mogen de blijde emoties toch ook wel overheersen?

Heb ik persoonlijk niet meegemaakt want mijn leven gaat vrij prima, maar van mensen die net een kindje hadden verloren - die kregen een beetje het gevoel dat ze met hun verdriet niet naar de kerk mochten omdat je daar blij moet zijn: Jezus is immers opgestaan?

Tja das idd wel een spanningsveld... Het is goed als er een goede sfeer in de kerk is... want het evangelie is een blijde boodschap. Maar als je iets dergelijks meemaakt kan dat ook botsen met je eigen gevoel.

[Marnix]

Maar ik kan er nog steeds niet bij. Je gaat vieren dat Christus is opgestaan, soms neem je deel aan zijn bruiloftsmaal en jij komt dan gekankt en gekrookt en gebogen en met een stijf gelaat de kerk in.

Christus kan wel voor je opgestaan zijn, maar ervaar je in weerwil daarvan niet je eigen verdorvenheid dan? Ik word daar in elk geval niet vrolijk van al kleed ik me daar niet naar en kijk ik ook niet somber. Innerlijk verscheurt het me soms. En als ik dan al die vrolijke mensen om me heen zie, die toch uitwendig geen andere dingen doen dan ik, ervaar ik dat het niet anders kan dan dat mijn inwonende zonden veel en veel groter en zwaarder zijn dan van al die mensen bij elkaar. Ik voel me dan een vreemde eend in de bijt, ik voel me er niet thuis en dan verlang ik naar eenzaamheid, ver weg van alle mensen.

Volgens mij stierf Jezus om je daarvan vrij te maken. Het wil niet zeggen dat je geen zonde meer doet.... het wil ook niet zeggen dat we dat maar door de vingers moeten zien... en altijd maar blij moeten zijn.... maar het houdt wel in dat Hij het telkens weer vergeeft en wegdoet. Als de Geest in je woont mag je blij zijn.... ondanks dat we inderdaad als christenen dagelijks worden geconfronteerd met het feit dat we zondig zijn... en dat we in een zondige wereld leven.

Romeinen 8 vind ik erg mooi als het hierover gaat:

Dus wie in Christus Jezus zijn, worden niet meer veroordeeld.

2 De wet van de Geest die in Christus Jezus leven brengt, heeft u bevrijd van de wet van de zonde en de dood. 3 Waartoe de wet niet in staat was, machteloos als hij was door de menselijke natuur, dat heeft God tot stand gebracht. Vanwege de zonde heeft hij zijn eigen Zoon als mens in dit zondige bestaan gestuurd; zo heeft hij in dit bestaan met de zonde afgerekend, 4 opdat in ons wordt volbracht wat de wet van ons eist. Ons leven wordt immers niet langer beheerst door onze eigen natuur, maar door de Geest. 5 Wie zich door zijn eigen natuur laat leiden is gericht op wat hij zelf wil, maar wie zich laat leiden door de Geest is gericht op wat de Geest wil. 6 Wat onze eigen natuur wil brengt de dood, maar wat de Geest wil brengt leven en vrede. 7 Onze eigen wil staat vijandig tegenover God, want hij onderwerpt zich niet aan zijn wet en is daar ook niet toe in staat. 8 Wie zich door zijn eigen wil laat leiden, kan God niet behagen. 9 Maar u leeft niet zo. U laat u leiden door de Geest, want de Geest van God woont in u. Iemand die zich niet laat leiden door de Geest van Christus behoort Christus ook niet toe. 10 Als Christus echter in u leeft, bent u door de zonde weliswaar sterfelijk, maar de Geest schenkt u leven, omdat u door God als rechtvaardigen bent aangenomen. 11 Want als de Geest van hem die Jezus uit de dood heeft opgewekt in u woont, zal hij die Christus heeft opgewekt ook u die sterfelijk bent, levend maken door zijn Geest, die in u leeft.

Daarna heeft Paulus het ook over de shcepping die gebukt gaat onder de zonde en dat dat ook voor ons persoonlijk geldt, maar dat de Geest ons helpt.

Paulus zegt niet: Wees altijd blij. Ook niet: Voel je constant ellendig, ga in zwarte kleren lopen etc. Hij zoekt een mooie balans in het ervaren van de gebrokenheid van het bestaan, en het feit dat Jezus Christus stierf om ons daar juist van te verlossen. En dat, omdat we de Geest hebben ontvangen, we een soort van voorschot op het eeuwige leven hebben ontvangen de het perspectief op een fantasische toekomst ons nu al vreugde mag geven, ook al is het leven lang niet altijd een pretje.

[jas]

Maar ik kan er nog steeds niet bij. Je gaat vieren dat Christus is opgestaan, soms neem je deel aan zijn bruiloftsmaal en jij komt dan gekankt en gekrookt en gebogen en met een stijf gelaat de kerk in.

Christus kan wel voor je opgestaan zijn, maar ervaar je in weerwil daarvan niet je eigen verdorvenheid dan? Ik word daar in elk geval niet vrolijk van al kleed ik me daar niet naar en kijk ik ook niet somber. Innerlijk verscheurt het me soms. En als ik dan al die vrolijke mensen om me heen zie, die toch uitwendig geen andere dingen doen dan ik, ervaar ik dat het niet anders kan dan dat mijn inwonende zonden veel en veel groter en zwaarder zijn dan van al die mensen bij elkaar. Ik voel me dan een vreemde eend in de bijt, ik voel me er niet thuis en dan verlang ik naar eenzaamheid, ver weg van alle mensen.

Volgens mij stierf Jezus om je daarvan vrij te maken. Het wil niet zeggen dat je geen zonde meer doet.... het wil ook niet zeggen dat we dat maar door de vingers moeten zien... en altijd maar blij moeten zijn.... maar het houdt wel in dat Hij het telkens weer vergeeft en wegdoet. Als de Geest in je woont mag je blij zijn.... ondanks dat we inderdaad als christenen dagelijks worden geconfronteerd met het feit dat we zondig zijn... en dat we in een zondige wereld leven.

Romeinen 8 vind ik erg mooi als het hierover gaat:

Dus wie in Christus Jezus zijn, worden niet meer veroordeeld.

2 De wet van de Geest die in Christus Jezus leven brengt, heeft u bevrijd van de wet van de zonde en de dood. 3 Waartoe de wet niet in staat was, machteloos als hij was door de menselijke natuur, dat heeft God tot stand gebracht. Vanwege de zonde heeft hij zijn eigen Zoon als mens in dit zondige bestaan gestuurd; zo heeft hij in dit bestaan met de zonde afgerekend, 4 opdat in ons wordt volbracht wat de wet van ons eist. Ons leven wordt immers niet langer beheerst door onze eigen natuur, maar door de Geest. 5 Wie zich door zijn eigen natuur laat leiden is gericht op wat hij zelf wil, maar wie zich laat leiden door de Geest is gericht op wat de Geest wil. 6 Wat onze eigen natuur wil brengt de dood, maar wat de Geest wil brengt leven en vrede. 7 Onze eigen wil staat vijandig tegenover God, want hij onderwerpt zich niet aan zijn wet en is daar ook niet toe in staat. 8 Wie zich door zijn eigen wil laat leiden, kan God niet behagen. 9 Maar u leeft niet zo. U laat u leiden door de Geest, want de Geest van God woont in u. Iemand die zich niet laat leiden door de Geest van Christus behoort Christus ook niet toe. 10 Als Christus echter in u leeft, bent u door de zonde weliswaar sterfelijk, maar de Geest schenkt u leven, omdat u door God als rechtvaardigen bent aangenomen. 11 Want als de Geest van hem die Jezus uit de dood heeft opgewekt in u woont, zal hij die Christus heeft opgewekt ook u die sterfelijk bent, levend maken door zijn Geest, die in u leeft.

Daarna heeft Paulus het ook over de shcepping die gebukt gaat onder de zonde en dat dat ook voor ons persoonlijk geldt, maar dat de Geest ons helpt.

Paulus zegt niet: Wees altijd blij. Ook niet: Voel je constant ellendig, ga in zwarte kleren lopen etc. Hij zoekt een mooie balans in het ervaren van de gebrokenheid van het bestaan, en het feit dat Jezus Christus stierf om ons daar juist van te verlossen. En dat, omdat we de Geest hebben ontvangen, we een soort van voorschot op het eeuwige leven hebben ontvangen de het perspectief op een fantasische toekomst ons nu al vreugde mag geven, ook al is het leven lang niet altijd een pretje.

Beste Marnix, datgene wat je schrijft is allemaal wel zo. En ik weet me ook verlost, maar ik voel ook een grote inwendige strijd. En volgens mij is dat geheel Bijbels.

[Marnix]

Klopt. Het is ook niet verkeerd... sterker nog, ik denk dat het wel zo moet zijn. Als de Geest in je woont botst dat met zonde en zo, want die dingen gaan niet samen.

Zolang je maar niet vergeet dat je gered bent en dat God je wil vernieuwen en je eens zonder zonde mag zijn. Dat mag denk ik wel weer blijdschap geven.


Om toch nog even terug te komen op wat je hiervoor zei, over wat je bij andere ziet en wat je zelf ervaart. Je geeft zelf wel aan dat je je niet kleedt naar je gevoelens en ook niet somber kijkt. Dat het echt een innerlijke strijd is.... en dat je het idee hebt dat je zonden veel groter zijn dan die van al die andere mensen bij elkaar.... maar waarschijnlijk hebben die mensen ook zo hun innerlijke strijd, maar laten ze dat net als bij jou niet zo aan de buitenkant zien (als dat al zou kunnen). Het is logisch dat je dan denkt dat het bij jou veel erger is omdat je het bij jezelf ervaart en bij anderen niet... maar anderen ervaren het ook weer bij zichzelf en zien het niet bij jou.

Tja, uiteindelijk zijn we allemaal zondaars, en is onze schuld groot genoeg om het verdiend te hebben om eeuwig verloren te gaan.... en is Christus groot genoeg dat Hij voor ieder die gelooft verdiend heeft dat hij/zij behouden wordt.

Mooi he... onbegrijpelijk mooi....