Opdracht van eenheid, tot welke prijs?

[JMvVliet]

De laatste decennia ontdekt de ware christen (even de definitie in het midden gelaten) steeds meer dat hij andere ware christenen nodig heeft. Immers, de kerken lopen leeg... Het accent verschuift (in mijn ogen gelukkig) van uniformiteit naar pluriformiteit (vormverschillen mogen)... Ik zie er wel een gevaar in dat het accent naar pluraliteit schuift, en op dat moment wordt de geloofswaarheid niet meer als Waarheid gezien... Dat is iets wat mij wel bezighoudt.

Moet ik mij werkelijk één voelen met hen die dwalen? Moet ik, omwille van de éénheid openstaan voor andere meningen van mensen die zich ook kinderen van God noemen (ik kan niet zien of ze het echt zijn).

We moeten denk ik goed in de gaten houden dat een dwaling niet hetzelfde is als ongeloof (het bewust afhouden / negeren van de Waarheid). Paulus spreekt de gemeente in (ik dacht) Korinthe niet voor niets aan als 'heiligen', terwijl daar toch ontstellend veel mis was.

Die laatste opmerking uit de quote tussen haakjes: dat is een lastig punt. Voor mij betekent het: zolang ik geen ongeloof kan constateren, vertrouw ik erop dat de ander een kind van God is...

[Marnix]

Kerken praten vaak met elkaar over samengaan en zo.... het problee is dat dit puur op bestuurlijk niveau gebeurt. De kerkraden van 2 kerken praten dan met elkaar over mogelijk samengaan.... Misschien zou je moeten beginnen met het organiseren van gezamelijke activiteiten en zo. Je kan niet samengaan zonder eerst samen te werken... en dat moet verder gaan dan puur op bestuurlijk niveau en het uitwisselen van dominees. Je moet als gemeenteleden meer samen doen denk ik, samen een band krijgen.... samen eenheid ervaren, misschien wel ondanks verdeeldheid. Dat is denk ik de eenheid waar we naar moeten streven.

Dit is volgens mij ook het model dat in veel gereformeerde kerken en hervormde gemeentes is gebruikt om tot SOW (nu PKN) te komen. Eerst de plaatselijke gemeente samenvoegen, en pas als laatste de kerken fuseren.

Dat vind ik een goede zaak, hoewel het lang niet overal goed is gegaan. Daarnaast denk ik dat het goed is om, voor je plaatselijk gemeenten samenvoegt, je eerst plaatselijk gemeenten laat samenwerken... na een aantal jaren samenwerken wordt het samengaan een stuk makkelijker, omdat je dan een band met die mensen hebt gecreeerd.

[Riska]

Dat vind ik een goede zaak, hoewel het lang niet overal goed is gegaan. Daarnaast denk ik dat het goed is om, voor je plaatselijk gemeenten samenvoegt, je eerst plaatselijk gemeenten laat samenwerken... na een aantal jaren samenwerken wordt het samengaan een stuk makkelijker, omdat je dan een band met die mensen hebt gecreeerd.

En vooral ook respecteren als het uiteindelijk helemaal niet gaat, samen verder te gaan, omdat er teveel verschillen zijn...Hoe jammer het ook is, bepaalde processen laten zich niet dwingen.

[Marnix]

Nee.

Dat moet je niet accepteren.

Dan moet je niet accepteren dat het niet gaat.

Dan moet je de problemen aanpakken en oplossen.

Want als Christus centraal staat kan het samen gaan. Zo niet, dan moeten mensen zich aanpassen en Hem centraal zetten.

Onchristelijke dingen moet je niet accepteren. Die moeten veranderen.

[Riska]

Nee.

Dat moet je niet accepteren.

Dan moet je niet accepteren dat het niet gaat.

Dan moet je de problemen aanpakken en oplossen.

Want als Christus centraal staat kan het samen gaan. Zo niet, dan moeten mensen zich aanpassen en Hem centraal zetten.

Onchristelijke dingen moet je niet accepteren. Die moeten veranderen.

Ten dele ben ik het met je eens. Maar soms is het beter te accepteren, dan dat je teveel water bij de wijn moet doen of jezelf (je kerk) helemaal moet laten ondersneeuwen. Dan komt er uiteindelijk ook weer geduvel van. (en ik gebruik niet voor niets dit woord!)
Ik ben wel met je eens dat we in Christus'naam alles moeten doen wat in ons vermogen ligt, maar uiteindelijk blijft het mensenwerk en daarin gaan (soms) dingen niet zoals ze zouden moeten gaan...

[naomi]

Maar daar ligt juist het probleem. Wij willen het teveel mensenwerk laten zijn. Het is de Geest die ons samenbind. Als we ons door Hem laten leiden, misschien dat het dan wel gaat zoals het zou moeten.

[Riska]

Maar daar ligt juist het probleem. Wij willen het teveel mensenwerk laten zijn. Het is de Geest die ons samenbind. Als we ons door Hem laten leiden, misschien dat het dan wel gaat zoals het zou moeten.

Helemaal met je eens Naomi, maar jij en ik weten dat we er nog ver van af zijn. Als de Geest ons geleid had, had de vorming van de PKN geen veertig (!!) jaar geduurd en was er geen scheuring ontstaan met de HHK. Want als het erop aankomt geloven wij allen hetzelfde: dat wij verlost zijn door onze Heer Jezus Christus... En dat is toch de kern van alle christelijke geloof: Zijn dood en Opstanding voor ons, zondaars...

[lin]

Hier zit ik ook al een tijdje over na te denken, in het begin werd gezegd tot welke prijs....zowiezo moet er wel een prijs zijn, kijk het is natuurlijk heel menselijk dat niet iedereen het met elkaar eens is, mss vinden ger gemmers het wel raar al die blije evangelische mensen, of anders om mss worden evangelische mensen (noem ze voor het gemak maar even zo) wel heel depri van ger gemmers! Tuurlijk heel begrijpelijk, maar kijk is door muren heen, vergeet al de regels, kijk naar je doel, uiteindelijk hebben we allemaal het zelfde doel! En dat is juis wat ons allemaal een zou moeten laten zijn! Het een zijn begint al met gedag zeggen tegen geloofs genoten die naar een andere kerk gaan op zondag. Daarnaast zijn mss activiteiten tussen verschillende gemeentes ook iets wat je samen bindt! Dit is dus een oproep, BEGIN BIJ JE ZELF, ZO VORM JE EENHEID!!!!!

[jas]

Hihi, zoals je misschien al gemerkt hebt ben ik een absolute voorstander van eenheid onder christenen.
Uit eigen ervaring weet ik dat het kan. Dat je een kunt zijn ook al denk je over bijzaken anders.

1 Kor 12,12
Een lichaam is een eenheid die uit vele delen bestaat; ondanks hun veelheid vormen al die delen samen één lichaam. Zo is het ook met het lichaam van Christus.

Ef 4,3
Span u in om door de samenbindende kracht van de vrede de eenheid te bewaren die de Geest u geeft:

Kol 3,14
En bovenal, kleed u in de liefde, dat is de band die u tot een volmaakte eenheid maakt.

Dus 1: we vullen elkaar aan; 2: we moeten ons ervoor inspannen; 3: we moeten ons bekleden met liefde en vanuit die basis op zoek gaan naar eenheid!

Dat klinkt mooi, tot je gaat benoemen wat bijzaken zijn.

[naomi]

Ik probeer me niet te richten op bijzaken, maar op de hoofdzaak: Het volmaakte offer van Jezus Christus, waardoor wij, door het geloof in Hem, kinderen van God mogen worden! En daarin voel ik mij met zeer veel verschillende mensen, uit zeer veel verschillende kerken en gemeente 1!

[jas]

Ik probeer me niet te richten op bijzaken, maar op de hoofdzaak: Het volmaakte offer van Jezus Christus, waardoor wij, door het geloof in Hem, kinderen van God mogen worden! En daarin voel ik mij met zeer veel verschillende mensen, uit zeer veel verschillende kerken en gemeente 1!

Dat kan. Maar de ware Kerk wordt niet bewezen door de veelheid van gelovigen. Integendeel; de Bijbel spreekt over "een klein kuddeke." Die superlatieven kun je dus wel weg laten. Of doet dat 'zeer'?

[Marnix]

Een kleine kudde is iets anders dan honderd kleine kudde's

En je kan best verschillen benoemen zonder dat dit problemen geeft. ALs Christus centraal staat en verschillen op allerlei punten ondergeschikt zijn aan de eenheid in Hem, het offer van Hem, de liefde van Hem en de verlossing door Hem, dan hoeven dit helemaal geen problemen te zijn. Dan ga je samen voor Hem zingen, voor Hem aan de slag, over Hem vertellen aan anderen. In plaats van over bijzaken te gaan bekvechten.

[jas]

Een kleine kudde is iets anders dan honderd kleine kudde's

En je kan best verschillen benoemen zonder dat dit problemen geeft. ALs Christus centraal staat en verschillen op allerlei punten ondergeschikt zijn aan de eenheid in Hem, het offer van Hem, de liefde van Hem en de verlossing door Hem, dan hoeven dit helemaal geen problemen te zijn. Dan ga je samen voor Hem zingen, voor Hem aan de slag, over Hem vertellen aan anderen. In plaats van over bijzaken te gaan bekvechten.

Ja maar dit is circelredenering. Want nu stel ik weer mijn vraag: geef dan eerst eens aan wat bijzaken zijn. Misschien vind ik jouw bijzaken wel hoofdzaken of v.v.

[Marnix]

Uiteindelijk is de hoofdzaak dat we door Christus verlost worden van zonde en dood en God dankzij Hem onze Vader is en wij Gods kinderen mogen zijn.

Al het andere zijn bijzaken, om de simpele reden dat die geen belemmering voor verlossing hoeven te zijn. Zo vind ik bijvoorbeeld de doop heel balangrijk, maar toch een bijzaak, want iemand wordt niet op basis van de doop behouden. Iemand die niet gedoopt is of als volwassene gedoopt is kan ook een kind van God zijn en behouden worden.

Je kan dan zeggen: Ik vind het een heel belangrijk punt. Terecht zeg je dat dan. Maar het is niet zo belangrijk dat het de eenheid in Christus (want we zijn kinderen van Hem) aan zou moeten tasten. Als we wel om dat soort punten gaan bekvechten en zo is er ruzie in Gods gezin, als we met die ander niet willen optrekken is er verdeeldheid onder zijn kinderen.

[Maja de Bij]

Uiteindelijk is de hoofdzaak dat we door Christus verlost worden van zonde en dood en God dankzij Hem onze Vader is en wij Gods kinderen mogen zijn.

Al het andere zijn bijzaken

Dat is wel waar, maar volgens mij kun je hier niets mee, omdat je niet alles zegt wat je denkt. Want volgens je definitie is dan dus bijvoorbeeld de opstanding van Christus bijzaak. En ook het werk van de Heilige Geest. En de wederkomst. Dat zul je niet bedoelen, dus daar ga je al.
Misschien kun je beter de kern van je geloof zoeken in de apostolische geloofsbelijdenis, of zo.