(on)geloofsvragen

[elbert]

Tuurlijk moeten wij bidden om vergeving van zonden, anders kunnen we nooit kinderen van God worden.

Wat ik echter door het nt heenlees is dat je,als kind van God, vergeving hebt ontvangen van zonden, waarom iets vragen wat je al hebt.

Wij bidden vaak aan het einde van de dag: wilt u al onze zonden vergeven, maar waarom? Het is al vergeven toch? Daarnaast zie ik ook niet echt het nut van dit zinnetje bidden, behalve dat je wederom erkent dat je hetzelf niet kunt en God nodig hebt, maar de kracht van belijden zit in het benoemen van de zonden.

Een christen heeft een relatie met God. Als we in een relatie uitgaan van vanzelfsprekendheden, dan gaat het volgens mij toch wel een keer mis.
Bijvoorbeeld: als ik een onaardige opmerking tegen mijn vrouw maak, dan kan ik niet automatisch er vanuitgaan dat ze me dat vergeeft. Op z'n minst wil ze dan toch wel een keer "sorry" of "wil je het me vergeven" horen, zeker als ik er niet op terugkom. In elk geval kan ik niet gaan zeggen: "tja, 't is nu eenmaal mijn vrouw, dus die vergeeft me wel zonder dat ik het haar vraag". Dat is de arrogantie ten top en ik denk niet dat ons huwelijk op deze manier de goede kant opgaat.
Elke vergelijking gaat natuurlijk op een gegeven punt mank, maar ik wil er maar mee zeggen dat God ook daadwerkelijk wil dat we Hem onze zonden belijden en dat we vragen om vergeving. Want anders zit er een barriere tussen God en ons.

[naomi]

Belijden is inderdaad zeer belangrijk, het is niet er maar op los leven, want ik ben toch kind van God.
Maar we kunnen soms vergeving vragen en hopen dat God vergeeft(niet zeker weten), terwijl God zegt dat als je je zonden belijdt, hij ze Zal vergeven! Cool he!

[Maja de Bij]

Tuurlijk moeten wij bidden om vergeving van zonden, anders kunnen we nooit kinderen van God worden.

Wat ik echter door het nt heenlees is dat je,als kind van God, vergeving hebt ontvangen van zonden, waarom iets vragen wat je al hebt.

Wij bidden vaak aan het einde van de dag: wilt u al onze zonden vergeven, maar waarom? Het is al vergeven toch? Daarnaast zie ik ook niet echt het nut van dit zinnetje bidden, behalve dat je wederom erkent dat je hetzelf niet kunt en God nodig hebt, maar de kracht van belijden zit in het benoemen van de zonden.

Dit is wel een heel kromme manier van redeneren: stop maar met bidden, want ook zonder te vragen weet de Heere wel wat je nodig hebt. Wil de Heere dan niet gebeden zijn? Het gebed is toch de levensadem van de gelovige? En heeft de Heere zelf ons niet geleerd te bidden : vergeef ons onze schulden?

[naomi]

Het een sluit het ander niet uit. Wat ik probeer te laten zien is dat er twee kanten aan het verhaal zitten. We moeten onze zonden belijden, en dan ZAL God ze vergeven. Staan meerdere beloften van in de bijbel.

Het gaat om het vergeving vragen, maar niet minder om het vergeving ontvangen en daar gaat het nog wel eens mis.

[Jethafa]

Wil je alstjeblieft een beetje uitkijken met je harde uitspraken Jas. Iedereen leest de bijbel vanuit een bepaald kader, ook jij, omdat je het zo altijd geleerd hebt. Als we gewoon open met elkaar in gesprek gaan over die bijbel, kunnen we nog heel veel van elkaar leren.

Ik schrijf wat ik meen te moeten schrijven. Zonder restricties, of ik schrijf helemaal niet. Dan moeten ze me van refoweb knikkeren, vind ik ook best.

je schrijft maar wat je wilt schrijven, ik kan wel tegen zo'n opmerking

maar er klopt niks van, dus dat is een beetje vreemd. Jezus bloed heeft ons witgewassen. Ik hoef me niet iedere dag te bekeren, want ik doe niet iedere dag zonde. Ik bekeer me als ik zonde doe. Bekering is geen gebedje, het is jezelf omdraaien en je afkeren van het gene wat je verkeerd hebt gedaan. wedergeboorte = 1 keer, bekering = iedere keer na zonde

maar als je je bekeerd hebt van zonde, dan ben je schoon. er staat in (pfiew, heb ff geen bijbel bij de hand): he forgot all my sins, oftewel, hij vergat al mijn zonden. vergeten betekent dat ze er niet meer zijn. weg. opgelost door zijn bloed.

ik ben geen zondaar meer!!

Het een sluit het ander niet uit. Wat ik probeer te laten zien is dat er twee kanten aan het verhaal zitten. We moeten onze zonden belijden, en dan ZAL God ze vergeven. Staan meerdere beloften van in de bijbel.

Het gaat om het vergeving vragen, maar niet minder om het vergeving ontvangen en daar gaat het nog wel eens mis.

Het gaat niet mis. de belofte klopt en zal ook gebeuren, maar wij gaan er zo vaak niet in wandelen. Als ik bijvoorbeeld iets heel ergs heb gedaan en ik heb om vergeving gevraagd, heb ik het gekregen. het is dus weg, hoewel wij zelf onze fout nog zien en ons er nog voor schamen. schaamte hoort niet bij een christen en onze fout is al witgewassen en uitgewist.

God zal je nooit terug vragen om wat je vroeger fout hebt gedaan en wat je vergeven is. NOOIT!!!

ookal nemen wij het soms niet aan, dat betekend niet dat het niet weg is!

[Collateral]

Even nog over het onderstaande, ik had tot nu toe geen tijd om daarop te reageren;

Tenslotte wil ik geen gras voor Elberts voeten wegmaaien, maar ik kan het niet nalaten op het volgende te reageren

Waar het me om gaat is dat sommige uitspraken (zoals "Alle zwanen zijn wit") in principe geen context nodig hebben om duidelijkheid te verschaffen over de bedoeling.

Dat is een onjuiste conclusie. Althans, het voorbeeld dat je geeft ondersteunt je conclusie niet.

Klopt, het is een slecht voorbeeld. Ik bedoelde eigenlijk dat je aan een uitspraak met een directe context die niet naar een alternatieve verklaring wijst geen alternatieve verklaring moet toekennen. Wanneer iemand in een omgeving zonder zwanen tegen je zegt: "Alle zwanen zijn wit," zonder dat er een verbinding is met een andere context dan de meest algemeen mogelijke, dan lijkt het me duidelijk dat diegene bedoelt dat alle zwanen die bestaan daadwerkelijk wit zijn.

Ik neem aan dat we serieus op zoek zijn naar antwoorden. Dan moeten we de ons ter beschikking staande gegevens ook van alle kanten onderzoeken en elk accent meenemen.

Dat is precies wat ik doe. Echter, soms is een bepaalde tekst zo duidelijk dat de context daar weinig aan kan veranderen.

Dat is subjectief.

Juist, en zo is dan ook ieder godsbeeld subjectief.

Dat is a la Kuitert en van zijn hyperrationalistische denkbeelden ben ik geen aanhanger.

Tja, ik trek alleen jouw eigen conclusie door. Of drijf ik nu weer door?

Maar de Bijbel heeft het over een objectief godsbeeld, nl. Christus (2 Kor. 4:4, Kol. 1:15). Wie Hem kent, kent God.
Alle andere godsbeelden kunnen daarmee de prullemand in.

Daar kan ik me in vinden. Zo kunnen wat mij betreft alle godsbeelden die niet betuigen dat God iedereen zalig kan maken en dat Hij dat ook zal doen de prullenmand in. Bij die godsbeelden is namelijk een subjectieve keuze gemaakt tussen een almachtige God en een volmaakt liefhebbende God.

Daarbij komt nog eens dat het woordje "alle" of "allen" in de Bijbel (het Griekse woordje "pas") regelmatig niet alle betekent in de zin van iedereen of alles, maar allerlei.

Tja, de brave statenvertalers (en welke vertalers niet?) hebben het toch maar mooi met 'allen' vertaald. En in deze context wordt het ook gewoon met 'allen' vertaald. 'Allen' is verreweg de meest gehanteerde vertaling.

Voorbeelden: Matth. 3:5 (geheel Judea), 5:11 (allerlei kwaad) enz.
Je kunt alle dus lang niet altijd opvatten als alles en iedereen.

Lang niet altijd? Zeg maar rustig bijna altijd...

[Klaas]

Dat klopt. God wist dat Adam zou zondigen en heeft toch willens en wetens besloten om de schepping zo te realiseren zoals hij is.

En zo heeft Hij dus ook de zonde gewild.

Ik weet niet wat je denkt te bereiken met het letterlijk herhalen van je vragen, maar als je denk dat ik dan vanzelf wel eens toe zal geven dan moet ik je teleurstellen. Ik blijf erbij dat 'God heeft de zonde gewild'een onjuiste weergave van de werkelijkheid is. Nogmaals mijn voorbeeldje: als ik mijn kinderen niet wil dwingen naar de kerk te gaan (hoewel ik heel graag wil dat ze dat wel doen) en mijn kinderen als gevolg daarvan ook daadwerkelijk niet meer naar de kerk gaan dan is het toch de reinste kolder om vervolgens te stellen: Klaas wil niet dat zijn kinderen naar de kerk gaan?

Dat geldt alleen binnen het determinisme en zoals gezegd ben ik geen determinist. Alleen al het feit dat ik een vrije wil veronderstel is daarvoor voldoende bewijs. Determinisme en en vrije wil sluiten elkaar nl. uit.

Staat er niet geschreven dat God alle dingen werkt naar de raad van Zijn wil? Hoe moet ik dat dan opvatten?

Over de vraag wat we daar onder moeten verstaan hebben we het nou de hele tijd... Ik zie trouwens het verband tussen wat ik over determinisme schreef en je vraag niet echt.

Ja en nee. God wist dat Adam zou zondigen en 'heeft dat laten gebeuren'. Je kunt echter niet stellen dat God bepaald heeft dat Adam zou zondigen. Dat was zijn eigen keuze. Het was Adams keuze om te zondigen en Gods keuze om die zonde toe te laten.

Door met de schepping te beginnen heeft God bepaald dat alles zou gaan zoals het zou gaan. Ook de zonde dus. Hoewel dat op individueel niveau een menselijke keuze is, is het op hoger niveau Gods keuze.

Als je stelt dat God bepaald heeft dat Adam zou zondigen dan lees ik dat als: "God zorgde ervoor dat Adam zondigde". Wil je dat dan zeggen? Het is Gods keuze om het toe te staan, maar je kunt niet stellen dat Hij ervoor gezorgd heeft dat Adam zondigde.

Nee, de mens ervaart niet alleen vrijheid. De wil van de mens is (was) vrij.

Zijn we vrij om te doen wat God weet dat we niet zullen doen?

Je moet oorzaak en gevolg scheiden. Wij maken onze keuzes niet omdat God onze keuzes kent. God kent onze keuzes omdat we ze maken.

Ha, dat is grappig. Had Jezus geen beter karakter? En hoe kan Jezus' karakter identiek geweest zijn aan miljarden verschillende karakters?

Ik schreef niet voor niets dat Jezus karakter niet principieel kan verschillen van onze karakters. Natuurlijk zijn al onze karakters uniek en zo was ook Jezus' karakter uniek. Onze karakters zijn echter daarin gelijk dat deze het zondigen niet uitsluiten. Als je stelt dat Jezus karakter het zondigen wel uitsloot dan heb je het over een principieel verschil.

Als je ervan uitgaat dat Jezus niet een principieel ander karakter had gaat deze redenering dus niet op.

Bedoel je dat Jezus' karakter even slecht was als dat van de gemiddelde mens?

Allereerst zijn we allemaal gevallen mensen en Christus was dat niet. In die zin was er een wezenlijk verschil. Wat ik wel bedoelde heb ik zojuist uitgelegd.

Ik heb aangegeven dat wanneer er sprake is van een vrije wil God inzake die wil niet iets 'vantevoren kan verhoeden' aangaande die wil. Als God dat zou kunnen zou er geen vrije wil zijn.

Je ontkent dus dat je karakter bepaalt dat je bepaalde zaken niet kan willen?

Nee, ik stel alleen dat een karakter dat bepaalt dat deze specifieke zaken niet kunnen gebeuren een beperking van de vrije wil is.

Heeft Jezus het slechte kunnen willen?

Ja. Jezus heeft gestreden om Zijn wil in overeenstemming te brengen/houden met die van de Vader. Denk aan Gethsemane.

Is het voor het christendom dus puur geluk geweest dat Jezus uiteindelijk niet het slechte heeft gewild? (...)Aha, de wil van de mens is dus als een dobbelsteen die toevallig zo kan vallen zoals God het wil.

Nee. Puur geluk heeft te maken met toeval, het gooien van dobbelstenen. Hier hebben we het niet over dom toeval maar over een redelijke wil.

Kan het zo zijn dat iemand met een volmaakt goed karakter iets slechts wil doen?

Dat ligt er maar aan hoe je een volmaakt goed karakter definieert.

God kan dat sowiezo. God had sowiezo vantevoren kunnen beslissen om niet aan de schepping te beginnen.

Dat zijn 2 verschillende dingen. God was vrij om wel of niet aan de schepping te beginnen. Als Hij echter besluit om aan de schepping te beginnen dan kan Hij niet aan elke denkbare schepping beginnen. Zijn Wezen sluit dat uit. Los daarvan is het logisch gezien simpelweg onmogelijk om de wil van een vrij persoon te bepalen. Het bepalen van een vrije wil is een contradictie interminus. Ook met een almachtige God kun je dat niet rechtbreien.

Ik denk omdat je daardoor in de problemen komt met je eigen denkbeelden. Je zou namelijk moeten concluderen dat het puur toeval is dat Jezus met zijn (vrije) wil niet het zondige heeft gewild. En dat de mens, als die hetzelfde karakter en dezelfde wil had gehad als Jezus evengoed in de zonde was gevallen (Jezus is immers aan de mens gelijk, uitgenomen de zonde..). Dat lijken me niet de meest wenselijke conclusies.

Ik zie niet in hoe ik in de problemen zou komen met mijn denkbeelden. Jij gooit allerlei verschillen de concepten op een hoop, roert daar even in en meent vervolgens daaruit te kunnen concluderen dat mijn stellingname onjuist is. Om dat te kunnen beoordelen had je echter allereerst in moeten zien dat je al die concepten niet op 1 hoop kon gooien.

Het verschil tussen Adam en Jezus is geen verschil in karakter. Beide konden ze de zonde weerstaan. Het verschil is dat Adam dat niet deed en Jezus wel. Met het idee van Jezus in het paradijs kan ik verder bijzonder weinig omdat de incarnatie dan vooraf gaat aan de zondeval en dat slaat nergens op.

Klaas

[Klaas]

Wanneer iemand in een omgeving zonder zwanen tegen je zegt: "Alle zwanen zijn wit," zonder dat er een verbinding is met een andere context dan de meest algemeen mogelijke, dan lijkt het me duidelijk dat diegene bedoelt dat alle zwanen die bestaan daadwerkelijk wit zijn.

Dus moet je eerst kijken of het om een omgeving met of zonder zwanen gaat. En dus kun je de situatie niet los zien van de context.

Klaas

[essieee]

geloofsvraag van mij: waarom zijn er mensen die christenen zondaars noemen, terwijl we witgewassen en vrijgezet zijn door Jezus' bloed?

kbegrijp dat niet, kgeloof dat niet

Omdat je de Bijbel niet kent. Of alleen datgene wat in je straatje past.

En omdat ik idd een christen ben maar in alles zondig. Ik besta uit zonde...Hij stierf voor onze zonden en wil ze ook vergeven maar daarmee blijf ik een zondaar tot de laatst adem!
Idd....lees de Bijbel maar eens....

wat een angsten, wat een onwetenheid..........

Waarschijnlijk bedoel je....wat een zelfkennis!

[jas]

Wil je alstjeblieft een beetje uitkijken met je harde uitspraken Jas. Iedereen leest de bijbel vanuit een bepaald kader, ook jij, omdat je het zo altijd geleerd hebt. Als we gewoon open met elkaar in gesprek gaan over die bijbel, kunnen we nog heel veel van elkaar leren.

Ik schrijf wat ik meen te moeten schrijven. Zonder restricties, of ik schrijf helemaal niet. Dan moeten ze me van refoweb knikkeren, vind ik ook best.

je schrijft maar wat je wilt schrijven, ik kan wel tegen zo'n opmerking

maar er klopt niks van, dus dat is een beetje vreemd. Jezus bloed heeft ons witgewassen.

In Jes. 2:18 lees ik; "Komt dan, en laat ons samen rechten, zegt de HEERE; al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol."
Er gaat aan dat witwassen een rechtzaak vooraf. Ben je wel eens met de Heere in het gericht geweest?
Verder lees ik dat de uitdrukking "gewassen worden in Zijn Bloed", gebruikt wordt bij degenen die uit de grote verdrukking komen.
Kom je uit de grote verdrukking? Zo ja, dan is er nog hoop. Zo nee, waarop baseer je dan dat die tekst voor jou is?

Ik hoef me niet iedere dag te bekeren, want ik doe niet iedere dag zonde.

Arme, arme jongen toch. Wat bedrieg je toch jezelf. Ik heb diep medelijden met je en ik hoop dat je er in dit leven nog achter mag komen, dat je zo niet voor God kunt verschijnen. Waar is je schuld toch gebleven. Zonder schuld is er geen vergeving. O wat dwaal je toch als je de boosaardigheid van je hart niet ziet of kent. Ik hoop dat je blinde zielsogen eens geopend mogen worden door het slijk van het Evangelie, in plaats van dat ze nu dichtgeplakt zitten met de zoetigheid van de zonde en zelfbedrog.

[elbert]

Ik las gister een boekje van Alister McGrath waarin hij stelde dat als we met vergeving zo omgaan dat het een pure zaak van het verstand is, we er waarschijnlijk nog nooit behoefte aan hebben gehad en er dus ook niet de rijkdom en diepte van hebben geproefd. Hij pleit er dus voor om zowel de Bijbel als onszelf te onderzoeken om die diepte te ontdekken.

Ik moest daar wel aan denken toen ik hier sommige posts las, waarin mensen min of meer lijken te zeggen dat ze niet elke dag zonde doen, of dat ze geen vergeving hoeven te vragen omdat ze toch al wedergeboren zijn.
Maar dat is een gruwelijke misvatting. "Er is niemand die goed doet, er is ook niet tot een toe" (Ps. 14:3, Ps. 53:4, Rom. 3:12). Het staat tot 3 keer toe in de Bijbel, dus moet het voor ons zo helder als glas zijn dat we zondig zijn en elke dag struikelen. God haat de zonde en verdraagt die in ons niet, ook niet als we door een waar geloof aan Christus verbonden zijn, Die afdaalde in de diepte van ons bestaan om met Zijn bloed onze zonden af te wassen. Hebben we wel enig besef van hoe diep dit is gegaan? Hoe ernstig God de zonde neemt, dat Hij Zijn enige Zoon heeft gegeven om voor die diepe schuld te boeten? Daarom zondigen we nooit goedkoop en is elke zonde een zaak die ons verdriet zou moeten doen, want het heeft Zijn bloed gekost.
Een flinke scheut bevinding op dit punt kan alleen maar tot ons voordeel zijn.

[jas]

Ik las gister een boekje van Alister McGrath waarin hij stelde dat als we met vergeving zo omgaan dat het een pure zaak van het verstand is, we er waarschijnlijk nog nooit behoefte aan hebben gehad en er dus ook niet de rijkdom en diepte van hebben geproefd. Hij pleit er dus voor om zowel de Bijbel als onszelf te onderzoeken om die diepte te ontdekken.

Ik moest daar wel aan denken toen ik hier sommige posts las, waarin mensen min of meer lijken te zeggen dat ze niet elke dag zonde doen, of dat ze geen vergeving hoeven te vragen omdat ze toch al wedergeboren zijn.
Maar dat is een gruwelijke misvatting. "Er is niemand die goed doet, er is ook niet tot een toe" (Ps. 14:3, Ps. 53:4, Rom. 3:12). Het staat tot 3 keer toe in de Bijbel, dus moet het voor ons zo helder als glas zijn dat we zondig zijn en elke dag struikelen. God haat de zonde en verdraagt die in ons niet, ook niet als we door een waar geloof aan Christus verbonden zijn, Die afdaalde in de diepte van ons bestaan om met Zijn bloed onze zonden af te wassen. Hebben we wel enig besef van hoe diep dit is gegaan? Hoe ernstig God de zonde neemt, dat Hij Zijn enige Zoon heeft gegeven om voor die diepe schuld te boeten? Daarom zondigen we nooit goedkoop en is elke zonde een zaak die ons verdriet zou moeten doen, want het heeft Zijn bloed gekost.
Een flinke scheut bevinding op dit punt kan alleen maar tot ons voordeel zijn.

Bevinding? Wat is dat? Weg met de bevinding. Wij zijn verlost. Meer hoeven we niet te weten. Dat is onze bevinding, het staat toch in de Bijbel?

[elbert]

Ik las gister een boekje van Alister McGrath waarin hij stelde dat als we met vergeving zo omgaan dat het een pure zaak van het verstand is, we er waarschijnlijk nog nooit behoefte aan hebben gehad en er dus ook niet de rijkdom en diepte van hebben geproefd. Hij pleit er dus voor om zowel de Bijbel als onszelf te onderzoeken om die diepte te ontdekken.

Ik moest daar wel aan denken toen ik hier sommige posts las, waarin mensen min of meer lijken te zeggen dat ze niet elke dag zonde doen, of dat ze geen vergeving hoeven te vragen omdat ze toch al wedergeboren zijn.
Maar dat is een gruwelijke misvatting. "Er is niemand die goed doet, er is ook niet tot een toe" (Ps. 14:3, Ps. 53:4, Rom. 3:12). Het staat tot 3 keer toe in de Bijbel, dus moet het voor ons zo helder als glas zijn dat we zondig zijn en elke dag struikelen. God haat de zonde en verdraagt die in ons niet, ook niet als we door een waar geloof aan Christus verbonden zijn, Die afdaalde in de diepte van ons bestaan om met Zijn bloed onze zonden af te wassen. Hebben we wel enig besef van hoe diep dit is gegaan? Hoe ernstig God de zonde neemt, dat Hij Zijn enige Zoon heeft gegeven om voor die diepe schuld te boeten? Daarom zondigen we nooit goedkoop en is elke zonde een zaak die ons verdriet zou moeten doen, want het heeft Zijn bloed gekost.
Een flinke scheut bevinding op dit punt kan alleen maar tot ons voordeel zijn.

Bevinding? Wat is dat? Weg met de bevinding. Wij zijn verlost. Meer hoeven we niet te weten. Dat is onze bevinding, het staat toch in de Bijbel?

Ik neem aan dat je dit niet zelf meent.
Maar ik bedoelde zoiets (citaat van Calvijn):

Wij bevinden in de rechtvaardigmaking dat de mens moet beginnen met een erkennen wie hijzelf eigenlijk is. En deze zelfkennis moet niet oppervlakkig zijn en vluchtig, nee, de mens moet zijn geweten durven plaatsen voor Gods rechterstoel; en als hij dan van zijn eigen slechtheid genoeg overtuigd is geraakt, moet hij ook tegelijkertijd de strengheid van Gods oordeel bedenken, een oordeel dat tegen alle zondaars wordt uitgesproken. En zo door eigen ellende beschaamd en verslagen, moet hij zich voor God neerbuigen en zich vernederen. Elk vertrouwen op zichzelf moet hij maar laten varen. Hij kan dan nog alleen maar zuchten, als was zijn definitieve ondergang nabij.

Tot de zaligheid staat de toegang niet open, tenzij alle trots is afgelegd en een grondige nederigheid is aangenomen. Dat is: een ongeveinsde vernedering van het gemoed, dat door een ernstig besef van zijn ellende en armoede verslagen is.

Door zulk een verbrijzeling moet uw hart gewond zijn, indien u met de nederigen, naar Gods woorden, verhoogd wilt worden. Als dat niet geschiedt, zult u door de machtige hand Gods vernederd worden tot uw schaamte en schande.

[elbert]

Calvijn doet ons in het citaat dat ik gaf een verwijzing naar de Bijbel aan de hand, die we als christen niet zomaar naast ons neer kunnen leggen. Want God is het die de nederige verhoogt en dit gegeven komt zo vaak in de Bijbel naar voren, dat het eens handig is om die Bijbelteksten eens op een rijtje te zetten:

Ps. 147:6 De HEERE houdt de zachtmoedigen staande; de goddelozen vernedert Hij, tot de aarde toe.
Jes. 57:15 Want alzo zegt de Hoge en Verhevene, Die in de eeuwigheid woont, en Wiens Naam heilig is: Ik woon in de hoogte en in het heilige, en bij dien, die van een verbrijzelden en nederigen geest is, opdat Ik levend make den geest der nederigen, en opdat Ik levend make het hart der verbrijzelden.
Ez. 17:24 Zo zullen alle bomen des velds weten, dat Ik, de HEERE, den hogen boom vernederd heb, den nederigen boom verheven heb, den groenen boom verdroogd, en den drogen boom bloeiende gemaakt heb; Ik, de HEERE, heb het gesproken, en zal het doen.
Luk. 1:51 Hij heeft een krachtig werk gedaan door Zijn arm; Hij heeft verstrooid de hoogmoedigen in de gedachten hunner harten.
52 Hij heeft machtigen van de tronen afgetrokken, en nederigen heeft Hij verhoogd.
53 Hongerigen heeft Hij met goederen vervuld; en rijken heeft Hij ledig weggezonden.
Luk. 18:13 En de tollenaar, van verre staande, wilde ook zelfs de ogen niet opheffen naar den hemel, maar sloeg op zijn borst, zeggende: O God! wees mij zondaar genadig!
14 Ik zeg ulieden: Deze ging af gerechtvaardigd in zijn huis, meer dan die; want een ieder, die zichzelven verhoogt, zal vernederd worden, en die zichzelven vernedert, zal verhoogd worden.
Jak. 4:6 Ja, Hij geeft meerdere genade. Daarom zegt de Schrift: God wederstaat de hovaardigen, maar den nederigen geeft Hij genade.
7 Zo onderwerpt u dan Gode; wederstaat den duivel, en hij zal van u vlieden.
10 Vernedert u voor den Heere, en Hij zal u verhogen.
1 Petr. 5:6 Vernedert u dan onder de krachtige hand Gods, opdat Hij u verhoge te Zijner tijd.

[naomi]

Even over dat stuk van Calvijn: ik ben het hier inderdaad niet mee eens. Dit doet mij denken dat je eerst zeg maar 10 kilo zondebesef moet hebben, voordat je naar God toe mag gaan. Dan moet je dus nog aan allerlei voorwaarden voldoen.
Heel veel mensen durven niet naar God te gaan: omdat ze voor hun gevoel niet genoeg zondebesef hebben. Is dat wat God wil?