Loezje schreef:Mwah, mag ik jouw argumenten toch redelijk materieel noemen? Oh ja, eerst bestrijd ik ook nog even dat je max. 4 kinderen zou kunnen onderhouden van een modaal salaris.
Je kunt mijn argumenten materieel vinden, ik ben blij dat ik deze argumenten heb. En over dat modale salaris en het onderhouden van meer dan 4 kinderen, dat moet je dan een keer voor mij uitrekenen. Ik noem dan:
* kleding
* school
* fiets
* sport
* muziek
* vakantie
Ik ken héél veel gezinnen waar ze met meer kinderen rondkomen van minder. En die kinderen worden niet verwaarloosd; niet geestelijk, niet lichamelijk. Het is maar net hoe creatief je bent, hoeveel eisen je stelt... etc.
Ik krijg het idee dat jouw definitie van verwaarlozing ruimer is dan de mijne. Ik wil graag elk van mijn kinderen veel aandacht schenken en dat kan niet wanneer ik druk ben om geld te verdienen om een gezin van meer dan 4 kinderen te onderhouden.
En of je bereid bent je tijd te steken in de opvoeding; in het klaarstomen voor de maatschappij.
Volgens mij heb ik dat duidelijk aangegeven.
Kinderen opvoeden en begeleiden naar hun toekomst is niet "thuis zitten". Dat "thuis zitten" zoals jij dat noemt kan wel eens veel beter zijn voor de mensheid dat je traineeship te gelde maken; een 'loonslaaf' zijn van een grote onderneming.
Ten eerste gaat het helemaal niet om het te gelde maken van, maar om zelfontplooiing.
Ten tweede is het helemaal niet verkeerd voor kinderen om 2 dagen per week naar de opvang te gaan, dat is goed voor hun sociale ontwikkeling.
Ten derde is jouw beeld over het werknemer zijn c.q. werken veel te negatief. Ik neem aan dat jouw man ook werkt. In die zin is iedereen een loonslaaf.
Maar je kinderen zullen je wèl dankbaar zijn dat je er altijd was als ze uit school kwamen. Dat je tijd had voor hun verhalen; dat je ze soms hielp met het huiswerk. Dat ze niet als sleutelkinderen in een koud huis kwamen...
Wanneer je rond de 7 à 8 kinderen hebt, dan heb je geen tijd om al de verhalen aan te horen, geen tijd om hen met hun huiswerk te maken. Daarnaast is de term sleutelkind een beetje uit de tijd.
Voor alle duidelijkheid: ik weet hoeveel moeite een studie kost; ik weet hoeveel voldoening je werk je kan geven als je je studie daarvoor kunt gebruiken. Maar er zijn dingen die belangrijker zijn...
Dat vind jij blijkbaar, er zijn mensen die zelfontplooiing ook erg belangrijk vinden. Zelfontplooiing en opvoeding zijn geen twee zaken die elkaar uitsluiten.
Maar... waarschijnlijk ga jij dat 'probleem' ook creatief oplossen: je toekomstige vrouw gaat werken en jij blijft thuis bij de kids!
Ik denk zeker dat ik in de toekomst minder ga werken als dat mogelijk is, zodat mijn vrouw en ik allebei drie of vier dagen kunnen werken als de kinderen groot genoeg zijn.
Alle tijd en ruimte om ze naar de sportclub te brengen... En je kunt ze volledig naar eigen inzicht begeleiden in hun algemene en culturele ontwikkeling. Alleen voor de verre reizen misschien nog even samen vakanties plannen...?
Wanneer onze kinderen op ons lijken, dan houden ze van vakanties waarin je meer doet dan op de camping rond hangen. Met reizen bedoelde ik dus vakantie.
Daarnaast krijg ik het idee dat jij denkt dat wij mensen ons maar onbegrensd moeten voortplanten. In een andere reactie geef je aan dat de pil als medicijn niet juist is. Je doet net of zwangerschap een ziekte is, of dat dat zo wordt opgevat door mensen die voorstander zijn van geboorteplanning.
Je blijft tevens voortdurend hameren op het feit dat je ingrijpt in Gods werk wanneer je voorbehoedsmiddelen gebruikt. Ik zie dat niet zo. Wanneer je bijv. een erge ziekte hebt ga je naar de dokter en krijg je medicijnen om het te verhelpen, je laat het dan ook niet op zijn beloop door maar af te wachten of God de ziekte geneest. In de bijbel staat ook nergens de opdracht om kinderen te krijgen, en zeker niet hoeveel. Er staat tevens niets in over geboortebeperking. Jouw gevoelens zijn dus indirect afgeleid uit de bijbel. De opdracht in Genesis 1:27 en 28 gaat niet over het fysieke voortplanten, maar over de geestelijke voortplanting.