joepie schreef:Je zegt: zoveel kinderen als God geeft.
Maar ergens zal er toch iets gedaan moeten worden om te zorgen dat er geen meer komen. Of dat nu bij het gezin met dat ene kind is of met die twintig. Ook die hebben niet altijd maar gemeenschap gehad, maar ook op een bepaalde manier gepland.
En als je toch niet van plan bent om advies van artsen op te volgen waarom ga je dan naar een arts? Zoals jij een voorbeeld gaf van een vrouw die na haar vierde eigenlijk niet meer zwanger had mogen worden maar toch werd, vind ik dus typisch een voorbeeld van onverantwoordelijkheid.
Het ging hier toevallig goed, maar dat hebben ze dan niet aan zichzelf te danken. Daarin is God goed geweest.
Maar voor hetzelfde geld ( en dat zal in de meeste gevallen zo zijn) is een advies van een arts niet voor niets, en waren er wel problemen gekomen.
En denkend dat je op een natuurlijke manier tussen 20ste en 50ste niet meer zwanger wordt is altijd nog tien jaar waarin het wel kan.
Daarbij zijn vrouwen nog na hun 50ste vruchtbaar. Ook als er al geen menstruatie meer is, of in veel gevallen, menstruaren vrouwen ook nog na hun 50ste. Dat heeft dan weer te maken met ons westerseetpatroon denken de artsen. Dus tegenwordig zijn vrouwen veel langer vruchtbaar dan vroeger.
En ook in die tijd zul je iets aan geboorteregeling moeten doen als je niet zwanger wilt worden.
Dus dan blijft nog steeds de vraag: wat dan?
Maar gewoon doorgaan met gemeenschap hebben en maar zien wat er van komt, of ga je dan verantwoord met elkaar om en zorg je er op een bepaalde manier voor dat je niet zwanger kunt worden.
Want ook met je ontzag voor de wonderen van God; die wondertjes hebben wel opvoeding nodig en kunnen soms knap lastig zijn. Want ze worden nu eenmaal allemaal in zonde ontvangen en geboren.
Ook als Christen is het goed om met je beide benen op de grond te staan en dingen soms gewoon nuchter te bekijken.
Daarmee is er niemand die hier vind dat kinderen geen gave van God is, ook als ze aan geboorteregeling doen.
Maar het is wel zo fijn als elk kind wat God geeft een gewenst kind is.
Daarin geeft Hij ons de verantwoordelijkheid.
"Maar ergens zal er toch iets gedaan moeten worden om te zorgen dat er geen meer komen." Ja. Daar heb je gelijk in. En ik ben er van overtuigd dat God ook hiervoor kan zorgen. En daarmee zeg ik niet dat je er onverantwoord op los moet leven, je hoeft je niet als een beest te gedragen (hoewel het daar soms fatsoenlijker aan toegaat dan bij de mensen), maar wel dat je kunt vertrouwen op God. In andere topics lees ik ook over het vertrouwen in God, etc., waarom dan hier niet?
Ik weet niet wat die ouders van vier kinderen er aan hebben gedaan om er niet meer te krijgen; maar ik weet wel dat die laatste zes niet buiten Gods bedoelingen om op de wereld zijn gekomen. Nergens beweer ik overigens dat die ouders die gezonde kinderen aan zichzelf te danken hebben, misschien kun je dat dan ook beter niet suggereren in je antwoord.
Dat sommige vrouwen nog na hun 50ste kinderen krijgen, dat hoeft toch niets onverantwoords te zijn? Zolang de natuur het toelaat... Of moeten we al grenzen gaan trekken als de kans op een kind met het down-syndroom boven een bepaald percentage komt? We leven hier niet in China...
Ik ben het met je eens dat we nuchter en met beide benen op de grond moeten blijven... Laten we dan wat we kunnen overlaten aan God ook echt aan Hem overlaten. Zelf zou ik de beslissing 'ik wil nu even niet zwanger worden' niet durven nemen, al weet ik wel dat je tijdens een zwangerschap die niet lekker verloopt zoiets gaat denken. Maar daarna? Als het lichaam weer functioneert?
We kennen allemaal de tekst waarin wordt genoemd dat kinderen een zegen zijn... mogen we die dan weigeren? Mogen we voor onszelf besluiten: 'ik heb er nu al 10, een 11e hoeft er echt niet meer bij'? En als dat 11e kindje nu juist wèl geboren moet worden?
Reactie op Windekind en HappyOne: ik zeg niet dat zoveel mogelijk kinderen wíllen per definitie goed is. Een wedstrijdje wie het meeste kinderen kan baren? Arme kids... maar het komt voor, ook in Nederland. Ik doelde op het gebruik van voorbehoedsmiddelen omdat éérst een opleiding moet worden afgemaakt, omdat éérst een beetje carrière moet zijn gemaakt, omdat éérst die wereldreis moet zijn gemaakt, omdat éérst een huis moet worden gekocht, omdat éérst... ikke aan m'n trekken wil komen... Windekind, je noemt het "dat het als je psychisch labiel bent misschien beter is geen kinderen te krijgen", maar tegelijk citeer je mij als ik zeg dat je m.i. wel voorbehoedsmiddelen mag gebruiken als het medisch niet verantwoord is (meer) kinderen te krijgen. De vrouw/moeder heeft maatschappelijke verantwoordelijkheid, het nog niet verwekte kindje niet... Waar wil je naar toe?
Het feit dat we leven in de eindtijd (dat is aan alles te merken), betekent dat 1:1 dat we aan geboortenbeperking moeten doen? Het verband zie ik niet echt, om eerlijk te zijn...
André, ik begrijp je opmerking, maar (zoals ik hierboven zei) je hoeft er ook niet als een beest op los te leven. Natuurlijk heb je je verantwoordelijkheid naar je partner toe (wederzijds). Maar stel dat man en vrouw beiden lichamelijk gezond zijn (een zwangerschap zal niet levensbedreigend zijn), geestelijk en verstandelijk in staat zijn kinderen op te voeden en ook nog zoveel van elkaar houden dat een kind geen 'lijmpoging' is.... tja... dat vind ik het èrg gewaagd besluit om te zeggen 'nu even niet'. Ik denk dat het de verantwoordelijkheid van de mens is om meer op God te vertrouwen en niet alles zelf te willen regelen. (Ok, dat zie je niet alleen op dit gebied, ook nog op tal van andere...)
Nee, ook die grotere auto en dat extra slaapkamertje vind ik geen excuus... (krijg ik nog wel eens te horen). Dat getuigt niet echt van dankbaarheid aan God...
)
