volgens mij snap ik het verschil.
distantieren is op het moment van de gebeurtenis.
zeg maar bijv. een verkrachting dat je dan weg bent.
en dissosieren later, als er een trigger is geweest die dan linkt naar de traumatische gebeurtenis. dan neem je er geen afstand meer van in de zin van zoals je dat deed tijdens het trauma, maar achteraf=dissosieren dan...
ja? nog te volgen?
ow en over dat punt van Raido,
het is niet leuk om een sticker op je kop te krijgen die er dan zo duidelijk zit. maar het kan ook juist weer helpen om dingen helder te krijgen, ja tenzij je het fijn vind om het onzeker te houden, maar vermijd je de hele boel dan niet juist?
door te weten wat je hebt kun je het ook aanpakken.
idd soms door medicijnen, of door psychotherapie.
het is soms niet leuk, maar het kan goed zijn om stickers te krijgen.
ik heb een tijd gehad dat ik allemaal klachten had van een trauma maar ik snapte absoluut niet wat het was. ik had wel aan een mogelijkheid gedacht maar die werd door therapeuten de grond in geboord. een half jaar later toen ik allang had geaccepteerd dat wat ik dacht dat het was, het dus niet was zeg maar. kwam een andere peut wel met die diagnose. en ik was zelfs opgelucht dat hij dat zei. want ik snapte eindelijk wat ik had.
en ik kon er eindelijk aan gaanwerken.
het kan dus zeker heel positief zijn.
volgens mij help je alleen maar jezelf de verkeerde kant op als je het niet wil weten.
soort van vluchten.
Jewel
Volgens mij is een trigger juist iets dat iets losmaakt. To pull the trigger > schieten.
