Klaas schreef:Elbert schreef:Christus droeg dus de last van de toorn van God aan Zijn mensheid uit de kracht van Zijn Godheid.
Mooi geformuleerd, maar is dat ook een bijbelse formulering?
Je stelt een mooie vraag, geef eens een bijbels antwoord?

Klaas schreef:Mijn conclusie is dat de catechismus zich niet overgeeft aan doelloze spekulatie, maar dat ze heel zorgvuldig aangeeft waarom Christus zowel een menselijke als een Goddelijke natuur heeft.
Het is zeker geen doelloze speculatie maar wel degelijk speculatie. Vanuit de bijbel ontkomen we niet aan het feit DAT Jezus zowel God als mens is. Over de vraag waarom dat zo is en hoe die twee zich in Christus tot elkaar verhouden vertelt de bijbel ons zeer weinig. Ik kom nergens in de bijbel tegen dat Jezus twee ‘naturen’ zou hebben. Alleen die formulering als al twijfelachtig. Ik lees al helemaal niet in de bijbel dat Jezus naar Zijn menselijke natuur dit en naar Zijn Goddelijke natuur dat deed, dacht of zei. Ik kom in de bijbel Christus tegen als 1 persoon. Een man uit 1 stuk. Of, zoals Graafland het zegt: een Man een Man, een Woord.
Misschien zouden wij dat ook moeten doen.
Misschien zouden we ons eens moeten beperken tot datgene wat de bijbel zelf aanreikt.
Klaas
Er staan wel meer dingen niet in de Bijbel die niettemin Bijbels en verdedigbaar zijn. Dat geldt wel voor meer dingen in de theologie.
Bedenk dat heel veel van de antwoorden die de HC geeft, antwoorden zijn op specifieke vragen en ketterijen die leefden in die tijd en die tegenwoordig ook nog leven. Zoals: "ik lees in de Bijbel dat God 1 is, maar toch worden zowel de Vader als de Zoon als de Heilige Geest God genoemd. Hoe moet ik dat zien?"
Of: "ik lees in de Bijbel dat Jezus mens was, maar ook dat Hij God was. Waarom is dat zo?"
Dan kun je moeilijk aankomen met: "nou ja, de Bijbel zegt er niet zoveel over, dus moeten we er maar niks over zeggen". Want er zijn altijd wel mensen die er wel een bepaald antwoord op geven, zoals: "Vader en Zoon en Heilige Geest zijn blijkbaar 1 en Dezelfde, dus niks geen triniteit, maar Ze zijn identiek" (dit is dus een ketterij die ik als voorbeeld geef).
Of: "Jezus stierf helemaal niet voor de verzoening van onze zonden en hij is alleen maar mens" (prof. Den Heyer).
Goede dogmatiek weert af tegen ketterij. Vrijwel alle geloofsbelijdenissen zijn opgesteld in antwoord op bepaalde onbijbelse leringen en dwalingen. Heeft men daarbij soms meer woorden nodig gehad dan alleen direkte bijbeltekstcitaten? Ja, soms wel, maar er zijn dan als het goed is ook wel de nodige argumenten die je aan de Bijbel kunt ontlenen en die niet zomaar uit de lucht zijn komen vallen. En op die argumentatie vanuit de Bijbel kun je een dogmatiek beoordelen.
Anti-dogmatisme in de vorm van "laten we ons beperken tot wat de Bijbel zelf aanreikt" is op zich goed, zolang je daarmee de vragen en dwalingen te lijf kunt (middels direkte bijbelcitaten). Maar als dat niet het geval is, dan zul je toch een antwoord moeten formuleren uitgaande van wat de Bijbel zegt, ook al is de Bijbel zeer summier in aanknopingspunten voor het antwoord.
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)