essieee schreef:Geplaatst: Za Apr 09, 2005 7:30 pm Onderwerp:
--------------------------------------------------------------------------------
frekje schreef:
jas schreef:
frekje schreef:
Nou essieee, je moet ook idd echt niet te bang zijn dat je jezelf bedreigt. Wel is het goed om jezelf te onderzoeken, maar jezelf bedriegen doe je ook niet zomaar.
Jer. 17:9 "Arglistig is het hart, meer dan enig ding, ja, dodelijk is het, wie zal het kennen?"
Dat is zeker waar, absoluut! Maar ik lees ook:
2 Kor. 5:17 Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel; het oude is voorbijgegaan, ziet, het is alles nieuw geworden.
Dus het is niet direct waar dat wij direct moeten denken dat wij ons bedriegen, maar het is wel goed om zelfonderzoek te doen! Maar een dominee (of iemand anders) die continu beweert dat hij bang is dat hij zichzelf bedriegt, mmm, volgens mij mag er ook zeker geloofszekerheid zijn!
'
Absoluut. Twijfel is geen bewijs van geloof, maar van ongeloof.
Het ware geloof twijfelt niet, de ware gelovige echter wel. Dat onderscheid moet je goed en duidelijk maken. De ware gelovige is en blijft gebrekkig mens tot hij door de doodsjordaan is heengegaan. En in dat gebrek, doordat de zonde scheiding blijft maken tussen de mens en God, ontstaat twijfel. Als de ware gelovige dus twijfelt, is dat een gevolg van de zonde en niet een gevolg van het feit dat hij een ware gelovige is. De twijfel is dus geen kenmerk van het ware gelovige zijn, maar is juist één van de vele vijanden waarmee de ware gelovige in dit leven nog te kampen heeft.
Om je vraag te beantwoorden moet je dus wat meer expliciet aangeven wat je bedoeling ervan is. Bedoel je:
1. of de twijfel een kenmerk is van het ware geloof, en derhalve noodzakelijk om een ware gelovige te zijn, of anders gezegd, kan de twijfel een toetssteen zijn der ware genade?
Dan is het antwoord voluit: nee, geenszins.
maar als je bedoelt:
2. of elke gelovige vanaf het moment dat hij tot geloof gekomen is, tot aan zijn dood ten volle verzekerd is en blijft van de zaligheid, en dus aan geen enkele twijfel onderhevig is, of anders gezegd, kan een ware gelovige benauwd worden en aangevallen door twijfel waardoor hij bij tijd en wijle geen zicht meer heeft op de zaligheid?
Dan is het antwoord: ja, dat kan maar is niet noodzakelijk. Want als het noodzakelijk was, dan zou het weer een kenmerk zijn en dat is het niet.
Bovendien moet opgemerkt worden, dat de Heere Zijn kinderen niet in de wanhoop laat liggen maar dat Hij ze in het geloof weer opricht en laat zien op de gekruisigde en opgestane Jezus, zoals het volk Israël in de woestijn mocht zien op de verhoogde koperen slang en daarin haar behoud vond, en zoals Petrus zijn blik van de golven naar Jezus wendend in het geloof Diens hand grijpen kon en niet in het water door ongeloof omkwam.
Ik hoop dat het antwoord wat je bedoelde er bij zit.
En Thomas antwoordde en zeide tot Hem: Mijn Heere en mijn God! (Joh. 20:28 )
Als ik zo'n uitspraak zou moeten kwalificeren zou ik eerder het woord 'eerlijk' gebruiken.
.