joepie schreef:Als je het hele gedeelte leest zul je het in zijn verband zien.
Dus nee, Jas, wij worden geen wormen genoemd.
God noemt Zijn volk heel liefdevol wormpjes. Precies zoals Jas schreef "Gods kinderen mogen zich anders graag een wormpje weten voor hun Verlosser. " Mathey Henry maakt in z'n Bijbelverklaring op dat dit juist zo mooi is, dat we geen "adders" genoemd worden.
Op het kleinste ziet Hij toe, de worm, later "het musje" en zelfs Jezus heeft het over de hondjes. Hoe klein, en hoe ontbetekend vaak voor het oog van hen die niet verder kijken.
Maar is die worm zo onbelangrijk? In tegendeel, zonder wormen zou de aardkost al helemaal dichtgeslibt zijn. Zonder mussen die zorgen voor de bestrijding van inseksten en het overbrengen van zaden zou de wereld er heel anders uitzien. En als God's volk zich dan graag een wormpje mag noemen is dat alleen maar om Hem eer te bewijzen. Dat het Allerhoogste wat er is, wil zorgen voor zoiets schijnbaar onbetekenends. Want dat maakt dat volk klein en Hem Groot. En daar is het uiteindelijk om begonnen. Hem komt alle lof toe. En is het dan zo erg om op de laagste plaats te zitten? Of is het niet tegelijk een heerlijke gedachte dat Hij vanaf die onmetelijke hoogte voor zo iets schijnbaar onbeduidends wil zorgen?
En ik wilde weer aangeven dat het om beeldspraak gaat en die bijbeltekst niet zegt dat we onszelf als wormen moeten zien
