Fobieën

[Ansje]

Owja...kdurf ook niet onder water.... en dat komt omdat ik vroeger koppie onder ben geduwd door een jongen, en bijna geen lucht meer had, en omdat ik een keer in een zwembad in een draaikolk kwam, en bijna niet meer boven kwam.... Sinds die tijd moet ik dus echt bodem onder mn voeten voelen, of in een zwembad de bodem zien, en niet met mn hoofd onder water

[Raido]

En dan te bedenken dat een mens jaarlijks toch een aantal spinnen in zn slaap opeet

Ja en spinnen die eitjes leggen in puisten zodat je bij het uitknijpen opeens jongespinnetjes uit je lichaam kruipen.. of al die huisstofmijten die over je bed paraderen...

Nee ik slaap met gasmasker op... geen probleem

[Maaike]

Ik kan 's nachts zo een paar uur wakker liggen, omdat ik bang ben dat er een slang zo mn kamer binnen kan komen...

[Johanne]

En ja er is een iets wat ik doodeng vind en er echt gillend voor wegren... en nee wat dat is ga ik hier zeker niet posten zeg maar... want dan krijg ik weer dezelfde situaties die ik vroeger op school had, dat je denkt t aan een vriendin te vertellen, die het vervolgens ineens ff door de klas heen moet gillen, en ja vervolgens voel je je nergens meer veilig *als iemand de logica kan volgen;)*

[Leilah]

En ja er is een iets wat ik doodeng vind en er echt gillend voor wegren... en nee wat dat is ga ik hier zeker niet posten zeg maar... want dan krijg ik weer dezelfde situaties die ik vroeger op school had, dat je denkt t aan een vriendin te vertellen, die het vervolgens ineens ff door de klas heen moet gillen, en ja vervolgens voel je je nergens meer veilig *als iemand de logica kan volgen;)*

Lol! Was dat op de basisschool of op Thuredrecht?

[Riska]

Waar jullie het over hebben zijn 'normale' angsten, geen fobieën.
En een post traumatische stress-stoornis is al helemaal geen fobie, al kan dat er wel uit voortvloeien.
Fobieën zijn angsten die de mens volledig beheersen.
Smetvrees bv. Altijd en eeuwig je handen wassen, bij alles wat je doet. Iemand een hand geven is er niet bij - of je moet gelijk weer je handen wassen. Zo iemand poetst de hele dag en als het bv. een moeder van een gezin is, heeft het gezin geen leven meer.

Claustrofobie - niet in kleine ruimten kunnen zijn. Die mensen zullen nevernooit een lift pakken en als het wel moet (bv. omdat het echt te hoog is) raken ze volledig in paniek.

Straatvrees - mensen die in huis blijven, anderen boodschappen laten doen en desnoods verhongeren.
Zo zijn er andere te noemen, waarbij het bijna 'gekmakend' is, die angst

Wat je er aan kunt doen? Ik denk dat bij een echte fobie iemand alleen maar genezen kan - of er tenminste mee kan leren omgaan - door in therapie te gaan en door heel veel steun van de mensen om diegene heen.

[marjo]

Waar jullie het over hebben zijn 'normale' angsten, geen fobieën.

Maar wanneer is zoiets dan een fobie, je kunt toch ook een beetje claustrofobie hebben en dan is het denk ik weer een angst.
Ik heb angst (laat ik het woord fobie niet gebruiken) voor bloed en verwondingen. Soms helpt de conforntatie opzoeken wel, maar dat kost wel veel energie.

[marjo]

En ik ben totaal niet bang voor spinnen en ongedierte, dus ik ben vaak degene die die beesten mag vangen...

[Flex187]

En ja er is een iets wat ik doodeng vind en er echt gillend voor wegren... en nee wat dat is ga ik hier zeker niet posten zeg maar... want dan krijg ik weer dezelfde situaties die ik vroeger op school had, dat je denkt t aan een vriendin te vertellen, die het vervolgens ineens ff door de klas heen moet gillen, en ja vervolgens voel je je nergens meer veilig *als iemand de logica kan volgen;)*

Ja, nou maak je me wel nieuwsgierig.

En om on topic te blijven; ik heb een fobie maar ik zeg lekker niet wat

[Riska]

Waar jullie het over hebben zijn 'normale' angsten, geen fobieën.

Maar wanneer is zoiets dan een fobie, je kunt toch ook een beetje claustrofobie hebben en dan is het denk ik weer een angst.
Ik heb angst (laat ik het woord fobie niet gebruiken) voor bloed en verwondingen. Soms helpt de conforntatie opzoeken wel, maar dat kost wel veel energie.

Zoals ik schreef: angsten die je leven volledig beheersen. Je bent er dag en nacht mee bezig, je raakt geïsoleerd en legt door jouw angst dwingend op aan de ander om zich zus en zo te gedragen (bv. bij smetvrees).

Angst voor spinnen bv. wordt een fobie, wanneer je je huis bijna niet meer in durft 'voor het geval dat' of dat je je niet meer in je huis durft verplaatsen of gaan slapen. Dan beheerst het je zo dat het leven tot een verschrikking wordt.

[Cisca]

Misschien ervaren mensen angst verschillend, als je bekend bent met het afschuwlijke fenomeen "paniekaanval", weet je, dat het, voor jou in ieder geval, niet om een "normale" angst gaat, ook al is het misschien een veel voorkomend iets, wat een ander heel gewoon vindt, en daar totaal niet bang voor is.

[André]

Of als je naar een winkelcentrum loopt, en daar komen een tiental mensen uit, maar in jouw ogen zijn het er honderden waar JIJ op in moet lopen, en rustig boodschappen moet doen, ik heb toch zeker een halfjaar gehad dat ik voor geen goud naar binnen ging.
En dat er iemand met mij mee ging, toen het het ergst was iemand vroeg om te gaan.
Maar therapie en medicijnen hebben het beheersbaar gemaakt.(bijna altijd nu)

[linde]

En ik ben totaal niet bang voor spinnen en ongedierte, dus ik ben vaak degene die die beesten mag vangen...

komt me bekend voor volgens mij heb ik geen fobien...iig niet zo erg dat ik er mee op sta en mee naar bed ga want dan had ik ze nu wel geweten

[Daphne]

ik heb ook jarenlang een fobie gehad. Gelukkig is dat nu over, ik heb mezelf er overheen kunnen zetten.
Het begon allemaal toen ik een jaar of 7 was. Wij zaten op de voorste bank, op de galerij, bij ons in de kerk. Ik moest op een gegeven moment naar de WC en had het gevoel dat iedereen me zat aan te gapen en vond dat heel benauwend, heel eng. De volgende keer dat ik naar de kerk ging, was ik heel bang, dat ik weer naar de WC zou moeten, omdat ik bang was voor het idee dat de mensen me dan weer zouden bekijken. Met als gevolg, dat ik op een gegeven moment niet meer in de kerk durfde te zitten. Ik ben toen een tijdje thuisgebleven. Op m'n 9e ben ik n de zaal gaan zitten bij de kerk. Dit heeft tot mn 15e geduurd. Toen gingen we over naar een andere kerk en ik dacht: Hier weet niemand van mijn fobie, ik ga gewoon weer in de kerk zitten. Achterin op een hoekje. Dat is toen helemaal goed gegaan! Ik zit inmiddels al een jaar of 3 op een koor en zing zelfs mee met uitvoeringen!

[sweap]

Ik heb een posttraumatische stress-stoornis, en daardoor ook straatvrees gehad. Ik durfde het huis niet meer uit, niet eens de tuin in. Ik was verschrikkelijk bang dat mij iets zou overkomen. Heb namelijk in Tunesië in het ziekenhuis gelegen. Eenmaal thuis, was ik bang weer ziek te worden, terwijl ik van huis zou zijn. Dus bleef ik thuis. Het heeft erg lang geduurd voordat ik naar buiten durfde. Had ook last van paniekaanvallen. de angst beheerste mijn hele leven, want ik was dag in dag uit, week in week uit zenuwachtig. En niet een beetje, maar verschrikkelijk gestresst, helemaal verkrampt e.d.

Onder begeleiding stukje bij beetje uitgebouwd. Inmiddels fiets ik weer zelf naar het dorp, kom weer in de kerk, zelfs op concerten enz. Maar als ik wegga, zie ik er als een berg tegenop. erg bang dat ik middenin een zaal ga hyperventileren. Ga ook altijd zo zitten, dat ik snel bij de uitgang zit.

Net als Johanne ook snel bang dat ik wat onder de leden heb. Dit komt denk ik omdat ik 'vroeger' erg veel ziek geweest ben.

Het gekste vind ik nog dat ik dit nooit van mezelf verwacht had. Ik durfde altijd veel, ben op stage in Zuid Afrika geweest, op vakantie naar Spanje, Italie, Zwitserland enz enz. Tot m'n vakantie in Tunesië. Dan gebeurt er iets met je wat je niet begrijpt. En dan de reacties: huuuh, JIJ?
Maar goed, het gaat de goeie kant weer op