maken wij het niet veel te moeilijk?

[jas]

ja zo wordt het jou geleerd he in je kerk. Maare is dat ook jou beleving?
Of is dat langzamerhand jou beleving geworden omdat je het zo moest voelen?

God kan zo wel werken, maare waarom niet op een andere manier. De bijbel staat er vol van!

Toch ben jij ook heel eenzijdig in je voorstelling. Je hebt het maar over Jezus aannemen, maar ik wil je toch wijzen op het volgende: Toen Jezus gevangen genomen werd in Matth. 26, eindigt die gevangenneming met deze woorden: "Toen vluchtten al de discipelen, Hem verlatende".
Ken je dat ook? Want je hebt het altijd maar over leven, maar ben je ook met Hem gekruisigd en gestorven?

[joepie]

Moet dat dan?
Is dat de voorwaarde die God steld?

Of zegt Hij: volg mij!

[joepie]

Noem jij dit goede werken?
Dan nog maar eens goed lezen!
Het heet overgave. Je volledig afhankelijk weten van je Verlosser.

Wow, het kost wat moeite maar we hebben het voorelkaar. Rome leert de goede werken. Wij leren de overgave.

Als we het maar zelf kunnen doen...

Je hebt het nog niet door denk ik.
Overgave is juist je ervan bewust zijn dat je niets zelf kunt doen.
Overgeven aan een ander wil zeggen dat je alles uit handen geeft.
Dat je weet : ik kan zelf niets.
De enige die voor mijn zonden heeft kunnen sterven was Christus!
Ook al doe ik hier nog zo mijn best: Ik verdien er geen seconde eeuwige heerlijkheid mee. Dat heeft Christus al volkomen betaald.

En die strijd die jij zo graag voor iedere Christen wil? Dat is pas denken zoals Rome denkt: Ik moet nog wel strijd hebben anders is het te gemakkelijk!
Maar de strijd waarvan de Bijbel spreekt is van een geheel andere orde.
Je hoeft niet zelf nog eens te lijden om er echt van verzekerd te zijn dat je een kind van God bent.
Dat lijden heeft Christus al vervuld.

Je lijden houd gewoon in, dat je dingen niet doet die anderen heel gewoon vinden, dat je je oude leven aflegt en je nieuwe leven aandoet.
Dat je soms alleen staat als de andere kinderen uit je klas naar de disco gaan en jij niet.
Dat je alleen staat in je optie op het huwelijk.
Dat je alleen staat in je optie op het krijgen van kinderen.
En zo zul je er genoeg in kunnen vullen, waar best weleens een bepaalde soort strijd voor geleverd moet worden.
Want laten we wel zijn: De wereld met zijn kwade begeerte is ons niet vreemd!

[Raido]

En zo komen we in de eindeloze loop van het naar elkaar gewijs op grond van Bijbelteksten, de lichte kant maakt de zware kant uit voor te zwaar en denkt dat die kant geen zekerheid kent, de zware kant maakt de lichte uit omdat ze Jezus zelf toeigenen.

En iedereen die er tussen zit valt tussen wal en schip. Wat heerlijk toch allemaal. Is het dan zo moeilijk om van elkaar te accepteren zonder elkaar dood te gooien met Bijbelteksten (zorgvuldig uit hun verband gerukt).

Iedere christen heeft strijd als hij volgeling van Christus is geworden, en waarom? omdat het een radicale keuze is, geen 'laten we maar proberen' of met een misschientje.

Ja Jezus leed voor ons, Hij droeg de schuld. Maar daarbij is je zonde vergeven ja, maar dat wil niet zeggen dat de zonde niet mee drukt. Jezus komt in jou hart wonen, hij laat zich niet zomaar vast pakken, je kunt Jezus niet in je hart stoppen zoals een pakje sjag in je borstzakje.

Je hoeft niet te lijden zoals Christus leed, maar je lijd wel onder het kruis van de zonde wat jij ervaar in je eigen leven.

[joepie]

Je hoeft niet te lijden zoals Christus leed, maar je lijd wel onder het kruis van de zonde wat jij ervaar in je eigen leven.

Is dat dan een vereiste?

[Boekenlezer]

Je hoeft niet te lijden zoals Christus leed, maar je lijd wel onder het kruis van de zonde wat jij ervaar in je eigen leven.

Is dat dan een vereiste?

Nee, een gegeven.

[joepie]

Je hoeft niet te lijden zoals Christus leed, maar je lijd wel onder het kruis van de zonde wat jij ervaar in je eigen leven.

Is dat dan een vereiste?

Nee, een gegeven.

Dus als je dat niet hebt dan mag je wel eens gaan twijfelen?

[Pieter]

Ja, als je die strijd met jezelf niet kent, dan is er alle reden tot twijfel.

[joepie]

Ja, als je die strijd met jezelf niet kent, dan is er alle reden tot twijfel.

Maar het geloof is toch een zeker weten en een vast vertrouwen.
Als je dat nu hebt, waarom zou je dan die strijd MOETEN hebben?
Daar geloof ik namelijk niet in.
En ik twijfel in het geheel niet.

[Aragorn]

Volgens mij bedoelen ze de strijd tegen de zonde, niet de strijd om geloofszekerheid, joepie.

[Pieter]

Wat je zegt, is deels waar.

Maar dat neemt niet weg dat er bij een gelovige weldegelijk momenten van twijfel, ongeloof en strijd zijn. Bij de ene zal dat weliswaar meer zijn dan bij de andere, maar ik denk dat iedere ware gelovige met deze elementen te maken krijgt.

Denk aan Abraham, de vader aller gelovigen. Als er één was die een hechte relatie met zijn God had, was hij het wel. En toch heeft hij jarenlang in twijfel geleefd, of Gods toezeggingen wel zouden uitkomen. Sara geloofde er zelfs helemaal niets meer van, en lachte in haar tent.

Ik denk dat als je een 'geloof' hebt waarin strijd totaal ontbreekt, je jezelf voor de gek houdt.

[joepie]

Als ik het goed begrijp bedoelen ze dat je moet lijden door het kruis van je eigen zonde. Dus dat je zonde doet en elke keer weer opnieuw, moet een lijden te weeg brengen.

Maar ik hoef niet te lijden.
Dat heeft Christus al gedaan.

[Pieter]

Met lijden bedoel ik dat je telkens weer geconfronteerd wordt met je eigen zondige bestaan. Ook al heeft Christus voor ons geleden, dat zondige ik is tot aan onze dood bij ons. En dat zorgt voor strijd. Mensen die heel dicht bij Christus leven en veel van Hem kennen, zullen daar minder last van hebben dan 'kleingelovigen'.

[jas]

Met lijden bedoel ik dat je telkens weer geconfronteerd wordt met je eigen zondige bestaan. Ook al heeft Christus voor ons geleden, dat zondige ik is tot aan onze dood bij ons. En dat zorgt voor strijd. Mensen die heel dicht bij Christus leven en veel van Hem kennen, zullen daar minder last van hebben dan 'kleingelovigen'.

Dat is niet waar. Mensen die een nauw leven met God hebben, merken het meteen als Hij ook maar even van hen wijkt. En Gods gemeenschap wordt verbroken door de zonde, want Hij kan daarmee geen gemeenschap hebben. Mensen die niet zo'n nauw leven met God hebben, of helemaal niet, merken het ook niet als Hij van hen wijkt. Want ze menen dat in een situatie waar God niet is, Hij er wel is. Daarom kunnen ze nooit het verschil merken.

[Pieter]

Laat ik het anders zeggen dan: mensen met een grote(re) kennis van Christus zullen -denk ik- minder snel in geloofstwijfel vervallen. Daarentegen heb je gelijk als je stelt dat zij de gemeenschap met Hem des te sterker zullen missen, als zij in de zonde vervallen.