respect

[Raido]

Hum. hum... feministisch geneuzel ach, heb er niks op in te brengen ik ben een man en ik kom net kijken

ben alleen nu al jalours op mijn vrouw dat zij de borst mag geven aan dat lieve pummeltje, dat ze dat 9 maand in haar lichaam mag dragen.. als vrouw heb je toch eigenlijk 9 maand eerder een kind..

[trijntjejohanna]

Hum. hum... feministisch geneuzel ach, heb er niks op in te brengen ik ben een man en ik kom net kijken

ben alleen nu al jalours op mijn vrouw dat zij de borst mag geven aan dat lieve pummeltje, dat ze dat 9 maand in haar lichaam mag dragen.. als vrouw heb je toch eigenlijk 9 maand eerder een kind..

nou 9 maand eerder ben ik het niet mee eens..,... bovendien heb je als vrouw ook al die lichamelijke ongemakken.... nou die wil jij denk ik liever niet hebben.. al meer dan 12 week elke ochtend boven de wc hangen.. nou ik weet niet of jij dat graag wilt

[Raido]

Dat had ik er voor over ja... het lijkt me fan-tas-tisch... raar he? ben ik vast een jongen voor, maar ik verlang naar die dingen..

[Aragorn]

mn dochter mag willen wat ze wilt worden
nee dat zeg je niet maar dat zeggen wel heel veel mensen hoa!!
en ik respecteer me pa best... maar ik respecteer niet dat ze altijd lopen te zeuren datik in de zorg moet.. ik heb niks tegen de zorg maar wel als ik dr moet gaan werken...

Idd, het zuigt als ouders denken te moeten bepalen wat je gaat worden. Het is begrijpelijk en niet perse verkeerd als ze waarschuwen voor gevaren ofzo, maar het is fout als ze je een richting op pushen waar je hart niet ligt.

En het gedicht dat sela citeerde is fantastisch.

[joepie]

ik weet niet of ik ga trouwen...
ik wil denk ik geen kinderen.. ligt er ook aan wat mn man word

want sorry maar ik vind het nergens op slaan dat een man een baan van 24 uur per dag moet en een vrouw dan maar het huishouden in moet kan toch ook andersom?
en sorry van gister... was een beetje depri

Natuurlijk weet je niet of je gaat trouwen als je 14 bent.
Maar je weet ook niet of het misschien wel zo is, want misschien kom je wel een hele lieve gast tegen, waar je echt veel van gaat houden.
En ik heb nog nooit een man gezien die 24 uur per dag werkt, meestal is dat 7 of 8 uur per dag.
Als je een baby hebt, ben je wel 24 uur per dag in touw.
En het kan ook andersom, daarom zei ik ook: je kan ook met een huisman trouwen.
Een huisman is een man die niet kan of wil werken, en waar de vrouw voor werkt. En als er kinderen zijn, dan zorgt de huisman zo goed mogelijk voor de kinderen. Alleen is het jammer voor een baby dat een man geen borsten heeft, maar ja, ieder kiest voor zichzelf.
Als je met een man getrouwd bent die niet werkt, dan is het wel jammer, dat je als vrouw heel veel moet missen van de ontwikkeling van je kindje.
Eerst heb je het 9 maanden in je buikje gedragen en daardoor heb je een band met je kindje gekregen, dat wordt dan 8 weken na de geboorte afgebroken, omdat je man dan alles doet, en jij uit werken moet gaan, en dan erg moe bent als je thuis komt, en je hoofd niet staat naar gejank en gezeur. Terwijl als jij uitgerust zou zijn, dan kon je wel makkelijker tegen gejank en gezeur. huismannen kunnen lekker s middags een uurtje een tukkie doen, maar de uithuiswerkende vrouw, moet doorgaan, dus na het eten, zak je als een pudding in elkaar.
Daarbij komt ook nog, dat het heel vermoeiend is om zwanger geweest te zijn. Je bent 9 maanden zwanger en daana moet je lichaam 9 maanden "ontzwangeren" dat betekent: bijkomen. Uitrusten, herstellen, dus ff slapen wanneer de baby s middags slaapt.
Anders wordt je bekaf, zeker als je meer dan 1 kind hebt.
Huismannen zijn slim, en hebben het goed bekeken.
Let wel: ik zal niet oordelen over een man die buiten zijn schuld niet werkt, door een handicap of zo, die kan er niks aan doen, dan moet je wel.
Maar onderschat zwanger zijn, bevalling en moederschap niet.
Het is erg vermoeiend.
Daarom zeiden ze vroeger altijd tegen ons: Zolang je kind nog s middags moet slapen, heb jij het ook nodig.
Maar dat kan in deze maatschappij niet meer.
Nu moeten vrouwen doorgaan.
Werken tot ze niet meer kunnen.
Ik heb me ook kapot gewerkt hoor, alleen vanaf de geboorte van mijn eerste kind tot het 4de jaar van mijn laatste kind was ik fulltime "huisvrouw". Maar ik heb mijn rug en mijn handen, heup, knie, voet, kapot gewerkt, werkelijk kapot, versleten, artrose, niks meer aan te doen. Geeft niks, hoort bij het leven. Maar ik heb het nog makkelijk gehad vergeleken met jonge vrouwen nu, die alsmaar door moeten gaan tot ze erbij neervallen.

]


leuk, geestig, goed stuk!

Maar geloof er niet de helft van want dat is niet waar.

Ontzwangeren duurt maar gewoon 6 weken.
En als ze thuis is geweest en voor het huishouden heeft gezorgd, dan zou ik daar niet voor kiezen na het lezen van dit stuk.
Ik heb me ook kapot gewerkt hoor, alleen vanaf de geboorte van mijn eerste kind tot het 4de jaar van mijn laatste kind was ik fulltime "huisvrouw". Maar ik heb mijn rug en mijn handen, heup, knie, voet, kapot gewerkt, werkelijk kapot, versleten, artrose, niks meer aan te doen. Geeft niks, hoort bij het leven.

Als je een baby hebt, ben je wel 24 uur per dag in touw. Maar ze zegt dat je als vrouw elke middag gaat slapen?

En de band met je kind wordt niet afgebroken als je acht weken na de geboorte buitenshuis gaat werken. Dat is gewoon onzin. Die band is er en die blijft.
Een klein voorbeeld in die zin. Ik heb een oppaskindje gehad die kwam bij mij 5 dagen per week van s'morgens 7 uur tot sávonds 18.00u.
De moeder (en vader) zag dat meisje minder dan mij.
Dus je zou denken dat het meisje mij boven haar moeder zou gaan zien.
Niks was minder waar. Als er iets was waar ze verdrietig om was, en haar moeder was er toevallig, dan kon ik wel weg gaan, want dan wilde ze naar haar MOEDER.
Die band is er en die wordt niet verbroken omdat de man voor het huishouden zorgt en voor het kind. Waarom zou hij dat niet mogen als hij tenslotte gewoon de vader is.
En borstvoeding kun je ook afkolven en via de fles geven.
Zodat ze toch de borstvoeding krijgt alleen door de vader gegeven.
Is trouwens ook goed voor de vader/kind binding.

[Raido]

ik durfde het niet te zeggen ben blij dat jij het durft, jij als vrouw

[Mariamagdalena]

Dat had ik er voor over ja... het lijkt me fan-tas-tisch... raar he? ben ik vast een jongen voor, maar ik verlang naar die dingen..

Ja, Trijntjejohanna heeft wel gelijk, dat bij sommige zwangerschappen kan je de eerste maanden heel misselijk zijn.
En het is natuurlijk een soort "parasiet" die alles uit je lichaam wegeet, je wordt wel werg moe.
Daarom is het raadzaam om ook tijdens de zwangerschap s middags een uurtje te spalen, maar veel vrouwen kunnen dat pas met 7 maanden, omdat ze daarvoor moeten werken.
Maar ik had toch wel altijd het gevoel van een heerlijke intieme band met de babys, vooral rond de 18 weken, dan ga je het voelen bewegen.
Bij de eerste meestal met 22 weken, en met latere babys voel je het eerder.
Maar dat is zo heerlijk, in het begin net kleine lieve muizenvoetjes die kriebelen in je buik, heel schattig, en zo'n gevoel zal een man nooit kunnen hebben.
Ook niet het intieme gevoel van borstvoeding, dat geeft ook zo'n band!
Maar daarintegen voelen ze ook niet de pijn van het baren.
Maar voor de zwangeren onder ons wil ik zeggen:
Wees gerust, heb geen angst, het duurt maar 1 dagje en dan voel je niks meer, dan heb je je kindje in je armen, en dan ben je de pijn weer vergeten

Ik ben misschien ouderwets:
Maar mijn vroedvrouw zei altijd: ontzwangeren duurt 9 maanden, en ik heb dat ook zo ervaren, omdat je dan weer meer energie hebt.

Want 6 weken....... bij mij duurde mijn kraamtijd (bloedingen) na elk kind al 8 weken......

Maar waarschijnlijk is het bij iedereen anders.
En tegenwoordig ligt het waarschijnlijk ook anders.
Het ligt er ook aan wat voor bevalling je hebt gehad.

Voorbeeld: mijn eerste was een vacuuum, en het hele gebeuren duurde 14 uur.
Mijn 2de kwam spontaan thuis, het hele gebeuren duurde maar anderhalf uur, haalde het ziekenhuis nog geeneens.
Bij mijn eerste was ik heel erg lang heel erg vermoeid, veel vermoeider dan bij 2de, 3de en 4de.

En mijn schoonzusje heeft ervoor gekozen om fulltime te blijven werken, en mijn zwager is huisman, maar zij heeft wel het gevoel dat ze een soort vader is.
Want ze werkt in Amsterdam, en moet om kwart over 7 smorgens weg, en komt om 7 uur s avonds weer thuis, soms half 8 en dan ligt Jaapje alweer in bedje.
Dus zij maakt haar kindje alleen in het weekend mee, en s morgens even.
Het knaapje is nu 5 en zij vindt zelf dat ze een hoop gemist heeft. Hij roept ook overal papa voor als er wat is, das ook logisch.

Ik heb respect voor vrouwen die hun borstvoeding nog lang kunnen afkolven, mij is het niet gelukt toen het bij een van mijn kinderen moest, ik hield dat maar 1 weekje vol, afkolven, bovendien vond ik het vreselijk, ik voelde mij net een koe, een onsmakelijk apparaat, dus het zal wel tussen mijn oren hebben gezeten dat het niet zo lang lukte.

Maar zoals mijn schoonzusje: hoe kan je nou voldoende afkolven als je 5 dagen per week 12 tot 13 uur per dag weg bent?

Ik zou zeggen, als een vrouw perse wil of moet blijven werken, doe het dan 20 uur per week, dat je toch nog een voldoende band met je kindje houdt, en geen 36 of 40 uur.
Dan wordt het een vaderskindje, en bij mijn zwager denkt iedereen ook nog dat hij zijn opa is, omdat hij al 50 is, en helemaal grijs en rimpelig.

[Raido]

tja... zucht soms zijn mensen echt baas boven baas nee ik voel de barenspijn niet, maar ik zou het ervoor over hebben als ik een kind zou krijgen.. echt!

[Mariamagdalena]

nee ik voel de barenspijn niet, maar ik zou het ervoor over hebben als ik een kind zou krijgen.. echt!

Ik ook, en stiekem in mijn hart zou ik hopen om nog een keertje zwanger te mogen worden, maar helaas.
De pijn heeft mij ook nooit weerhouden om opnieuw zwanger te worden, want zo erg is het niet, als je je kind ziet, dan voel je het niet meer.

[PeterD]

tja... zucht soms zijn mensen echt baas boven baas nee ik voel de barenspijn niet, maar ik zou het ervoor over hebben als ik een kind zou krijgen.. echt!

Hoewel het absoluut zo is dat de vrouw er het meeste onder lijdt, vind ik wel eens dat er te gemakkelijk in dit verband over de mannen wordt gesproken. Want ook dan is het geen pretje je vrouw zo te zien lijden, en volslagen machteloos te staan.
Aan de andere kant een ervaring die ik ook voor geen goud had willen missen!

[Mariamagdalena]

Een man kan wel heel lief zijn vrouw steunen tijdens de bevalling.
Hij kan ook een vochtig koud washandje op haar voorhoofd leggen, of soms bij de baring de vrouw onder haar armen vasthouden.
Mijn man was er gelukkig altijd bij en heeft heel erg zijn best gedaan.
Het is voor een man idd een hele mooie ervaring zijn eigen kind ter wereld te zien komen.

Alleen bij onze laatste was het ineens mode dat pappie de navelstreng door moest knippen, dat vond mijn man net ietsjes te ver gaan, maar hij houdt niet zo van rituelen.

Mijn oudste zoon is ook bij 2 geboortes geweest, dus als hij binnenkort pappie gaat worden, weet hij nog hoe het ging.

[PeterD]

Die navelstreng heb ik inderdaad ook 2 x doorgeknipt. Toch was dat voor mij niet het hoogtepunt. Puur en alleen al het feit dat je een nieuw leven geboren ziet worden is al te mooi om te beschrijven. Daar heb ik geen woorden voor, zo mooi! En dat ondanks dat je zo machteloos sta omdat je vrouw aan het lijden is.

[Raido]

Dat is toch juist fantastisch om te doen?? maar ja...

[joepie]

Volgens mij gaat dit topic over respect
En niet over het baren van kinderen en de lusten en lasten daarbij, maar kan het mis hebben.

[PeterD]

Volgens mij gaat dit topic over respect
En niet over het baren van kinderen en de lusten en lasten daarbij, maar kan het mis hebben.

Valt het je niet op met hoeveel respect wij praten over het baren van kinderen?