Berichtdoor essieee » 13 mar 2005 12:49
In het kader van misbruik......
Hoe zwaar heb ik geledeen?
Mijn angst, mijn verdriet.
Ik heb gebeden, Maar God was er niet.
Mijn leven was nog zo pril,
zo onschuldig en zo mooi.
Niet onderworpen aan een wil
niet gevangen in een kooi.
Ik leef met de gedachten,
wat ik heb moeten doorstaan,
mijn dagen bleven nachten,
die uit de hel waren ontstaan.
Een leven zo verscheurd,
hoe waanzinnig is het idee
in de ellende meegesleurd
mijn gevoelens telde niet meer mee...
Verzwakt en moe gestreden tegen een gewetenloze strijd.
Ik heb gebeden, maar God was er niet op tijd.
Hoe hard heb ik zitten smeken, mijn gebeeden zijn niet verhoord,
mijn jeugd is vergooid, het kind zijn is vermoord,
en niemand, die zich daar nu nog aan stoort!
Ik leef met de gedachten,
wat ik heb moeten doorstaan,
mijn dagen bleven nachten,
die uit de hel waren ontstaan.
Een leven zo verscheurd,
aan wat ik zit te denken, tijdens dit gruwelijk leed.
Een kinderhart zo te krenken,
en slechts jij, jij alleen die dit allemaal weet.
De waarden overschreden, jouw schuld...
We hebben allemaal geleden
toen de waarheid werd onthuld.
De dader weet de waarheid,
en leefde door.....
Maar een kinderziel is verscheurd, heeft geen liefde gekend,
weet zich niet te plaatsten in de maatschappij,
zeg me,
Waarom??????Waarom??????
Waarom was erg geen (h)eerlijke jeugd voor mij?
Nooit kind kunnen wezen, altijd angstig en verward,
Zou degene die dit veroorzaakt heeft,
zich verbonden voelen met wat ik hier verwoord?
Nooit zal ik dat te weten komen,
maar ik weet wel dat ik er mee moet leren leven.!