Berichtdoor try » 08 mar 2005 16:48
De startvraag van deze topic was, of de GG zullen gaan scheuren. Mijn persoonlijke overtuiging is, dat het nog niet zover is, maar dat er tekenen zijn, dat de altijd aanwezig gebleven spanning in de GG nu aan het oplopen is.
dat komt door een onverwacht stilzwijgen en door een onverwacht spreken.
Het tot nu toe weinig voorgekomen stilzwijgen is dat van degenen in de GG, die de dienst, zeg maar het beleid uitdragen. Men heeft gekozen voor een tijd van bezinning en intern conclaaf. Waar vroeger openlijk en spontaan van de orthodoxe visie blijk werd gegeven, kiest men nu de voorzichtige weg, kruipt men wat in de schulp en studeert ondertussen op antwoorden en reacties. De publicaties in de Saambinder werpen wel veel stof op, maar zijn in wezen niet zo talrijk. Het zijn ook bijna allemaal reacties. De positieve, eigen inbreng van de orthodoxie wordt gemist. Zij profileert zich alleen in kritische afkeuringen van initiatiefnemers. De orthodoxie in de GG kiest op dit moment voor hergroeperen en stilzwijgen. Strategisch vanwege de recente ontwikkelingen in behoudend gereformeerd Nederland, maar ook vanwege een lamgeslagen zijn door ongedacht spreken binnen het kerkverband.
Veel meer dan tot nu toe roeren individuele gemeenteleden zich, gesteund door een brede achterban, doordat ze veel en snel publiceren. Veel bekende en gestudeerde leden analyseren het eigen kerkverband en de eigen leer en komen niet zelden tot behoorlijk kritische noten. In de geest van deze initiatiefnemers sluiten velen zich in gedachten aan. Ook zij zijn zich aan het hergroeperen, maar zijn daarbij afhankelijk van de durf en de moed van enkelingen die breed publiceren (boeken, internet-sites, fora ed.)
Het is een 'liberaal'spreken, een voor de dag komen van een emanciperende stroming in de GG, die behoorlijk loyaal is, maar geen enkel incasseringsvermogen meer heeft tegen zeer eigenaardige, orthodoxe leringen en praktijken. De kritiek is daarom een mengeling van verontwaardiging en bezorgdheid. Loyaliteity en kritiek strijden om de voorrang.
De mate waarin de sprekers in staat zijn om op intelligente (bewarende) wijze deze bezorgdheid onder de aandacht te brengen, zal mede bepalend zijn voor het voortbestaan van de GG. Zij hebben in principe de sleutel in handen. Door overmaatse kritiek zal de orthodoxe leiding uit de schulp treden en hard ingrijpen. Daarmee wordt loyaliteit niet meer mogelijk voor de grote liberale achterban.
Wanneer de sprekers echter in staat zijn om via officiele kanalen hun agendapunten correct op de agenda te krijgen en ook de inbreng van de vroegere GG daarbij gebruiken (vroeger was de GG niet zo reactionair; er waren veel mildere tonene te beluisteren) kan men een nieuw begin van de GG inluiden.
De toekomst van de GG ligt dus in een voortzetting van de liberale lijn, waarbij men op een liefdevolle en correcte manier blijft omgaan met de orthodoxie. De sprekers moeten echter het stilzwijgen van de leiding blijven doorbreken met nieuwe, genuanceerde publicaties, waar men niet meer omheen kan. Ze moeten echte theologie gaan bedrijven om het privilege van leerstellige uitspraken en gezaghebbend schrijven in de Saambinder niet geheel over te laten aan de orthodoxe bezitters van de Theologische Hogeschool en van de Saambinder.
De orthodoxie moet de werkelijke en concrete aanwas en waarde van de liberale stroming honoreren en een gedeelte van haar invloed prijsgeven.
Alleen op deze manier kan de GG in stand blijven en een nieuwe toekomst opbouwen.
try
