Homo huwelijk.

[Hiiron]

Je zou een soort referendum kunnen houden om te kijken of zoiets wel of niet mogelijk gaat worden.

En zoals parent al zegt, is het dan niet overdreven om meteen de gemeente te verlaten? Misschien vormt het de basis voor meer tolerantie... wie weet.

[mw]

sorry henkie, maar ik moet ff wat recht zetten:
ik bedoelde niet dat een homo door de duivel geschapen is. Want de mens is en blijft geschapen door God. Maar de geaardheid: homoseksualtieit is wel door de duivel geschapen. Of miss is geschapen het verkeerde woord. Het De duivel heeft het de wereld in gebracht. Miss is dat beter gezegd.

[Optimatus]

sorry henkie, maar ik moet ff wat recht zetten:
ik bedoelde niet dat een homo door de duivel geschapen is. Want de mens is en blijft geschapen door God. Maar de geaardheid: homoseksualtieit is wel door de duivel geschapen. Of miss is geschapen het verkeerde woord. Het De duivel heeft het de wereld in gebracht. Miss is dat beter gezegd.

Waar baseer je dat op?

[parsifal]

Het uitgangspunt is dat het homoseksualiteit tegen de Bijbel ingaat. Dat het uitvoeren hiervan zonde is. Als de kerkenraad ervoor kiest om ondanks dat ze inzien dat het onbijbels is, toch vanuit het oogpunt van de liefde deze relaties in te zegenen, dan zal ik inderdaad de gemeente verlaten. Dan wordt er een ander uitgangspunt gekozen dan God en zijn Woord. Al is men (zoals bijvoorbeeld Zareb hier) er van overtuigd dat homoseksualiteit niet in zichzelf zonde is en dat de meest aangehaalde teksten over homoseksualiteit niet over de homogane relatie van liefde en trouw gaan tussen mensen van hetzelfde geslacht, en gaat men dan over tot het inzegenen van deze relaties, dan zou ik de discussie aangaan, maar niet direct de gemeente verlaten denk ik. Dan ligt het verschil van mening niet aan de fundamenten van het gemeente zijn denk ik.

Vaya con Dios,

parsifal

[cornelis]

Ik heb nu even behoefte,om Zereb te antwoorden.
Waarom deze vraag?
Nu ik zal even iets uitgebreider zijn.
Ik las in mijn kerkbode,dat er binnenkort een plaatselijke regeling zou komen,over het reilen en zeilen van de Gemeente.
En die zou ook op de website komen.
En daar ik weet,dat een een Gemeente avond op komst is over het zegenen van andere verbintenissen,daar ik nog een brief van de kerkeraad in mijn bezit heb,waar melding wordt gemaakt,dat er niets naast het huwelijk komt.
Maar ik was dus heel benieuwd,of men nu dan wel overstag zou gaan,omdat er volgend jaar september een fusie komt met de Geref kerk.
Maar op de website was nog niets hiervan te vinden,wel bij die van de Geref kerk.
En daar stond vermeld,dat de kerkeraad na beraad in de Gemeente besluiten ook andere levensverbintenissen van twee personen als een verbond van liefde en trouw van Gods aangezicht kunnen worden gezegend.
Er komt wel twee weken van te voren een voorafkondiging in het kerkblad en via de kerkdienst.
Toen ik dit las was nogal van slag,daarom het opstarten van deze site.
Inderdaat gaat het geestelijk gehalte hard achteruit.
Maar doordat ik twee weken geleden gevraagd werdt om 10 tot 12 Bijbelse puzzels te maken voor ons kerkblad.
Vind ik het nu moeilijk om de Gemeente te verlaten,want de Bijbelse puzzels bind mij,en het lijkt wel,dat de Here mij hierdoor bij de Gemeente wil houden.
S,middags kerk ik al verschillende jaren bij een buurgemeente,van de Geref bond,die het wel geregeld heeft,dat er geen rare dingen zullen geschiede.
Ik heb de Here al gesmeekt,dat het sluiten van eerder genoemde verbintenissen nooit zal plaats vinden.
Dit wilde ik voor de duidelijkheid even kwijt,met een vr gr van Cornelis.

[Zareb]

S,middags kerk ik al verschillende jaren bij een buurgemeente,van de Geref bond,die het wel geregeld heeft,dat er geen rare dingen zullen geschiede.
Ik heb de Here al gesmeekt,dat het sluiten van eerder genoemde verbintenissen nooit zal plaats vinden.
Dit wilde ik voor de duidelijkheid even kwijt,met een vr gr van Cornelis.

Als twee mensen, voor het oog van hun gemeente, hun afhankelijkheid van God, maar tegelijk ook hun dankbaarheid aan God willen neerleggen, noem jij dat "rare dingen"?

Ik kan mij wel vinden in de bijdrage van Parsifal. Als een gemeente besluit andere relatievormen in te zegenen uitsluitend en alleen gebaseerd op “laten we lief zijn voor elkaar”, zou ik mij daar ook niet thuis voelen. Terwijl een goed overwogen standpunt mogelijkheden open laat om met elkaar in dialoog te blijven.
Graag zou ik toch iets dieper op dit onderwerp willen ingaan. Niet omdat het in veel gemeenten speelt, maar omdat het om mensen gaat. Om mede-christenen, dus om broeders en zusters. Het is ook geen exclusief Nederlandse kwestie. Al wordt dit graag gebruikt om de achteruitgang van Nederland aan te tonen. Ook in onze Spaanse kerk is dit een onderwerp van gesprek.
In de kerkorde van de PKN staat: 'De kerkenraad kan - na beraad in de gemeente - besluiten dat ook andere levensverbintenissen van twee personen als een verbond van liefde en trouw voor Gods aangezicht kunnen worden gezegend'
Toch heeft men er voor gekozen om een duidelijk onderscheid te maken tussen het huwelijk en de andere levens-verbintenissen. Als gevolg hiervan is het z.g. homohuwelijk niet in de kerkorde opgenomen. Ook heeft de synode de bijzondere plaats van het huwelijk tussen man en vrouw juist onderstreept. De inzegening van het huwelijk is onderscheiden van het zegenen van hen die een andere relatie aangaan. De kerk stelt duidelijk dat een inzegening van het huwelijk gaat over de relatie tussen man en vrouw.
Het woord inzegenen suggereert overigens dat de kerk over die zegen kan beschikken. Dat geloof ik niet. De Heer betrekt ons in Zijn werk, maar Hij geeft Zijn Zaak niet uit handen. Kijk eens naar de tekst van de priesterlijke zegen in Numeri 6. Door tussenkomst van Mozes wordt aan Aâron en zijn zonen gezegd: 'Zo zult gij de Israëlieten zegenen: De Here zegene u en Hij behoede u; De Here doe zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig; De Here verheffe zijn aangezicht over u en geve u vrede'. De laatste zin ( vers 27) laat het grote wonder in Gods hand: Zo zullen zij mijn naam op de Israëlieten leggen, en Ik zal hen zegenen. God heeft Zijn eigen geheim met mensen, waarbij wij slechts hulpjes mogen zijn. De kerk heeft dus niets te zegenen. Het enigste wat ze mag doen is God’s Naam uitspreken en dan zal Hij het wel afmaken.

[hamlap]

In de kerkorde van de PKN staat: 'De kerkenraad kan - na beraad in de gemeente - besluiten dat ook andere levensverbintenissen van twee personen als een verbond van liefde en trouw voor Gods aangezicht kunnen worden gezegend'
Toch heeft men er voor gekozen om een duidelijk onderscheid te maken tussen het huwelijk en de andere levens-verbintenissen. Als gevolg hiervan is het z.g. homohuwelijk niet in de kerkorde opgenomen. Ook heeft de synode de bijzondere plaats van het huwelijk tussen man en vrouw juist onderstreept. De inzegening van het huwelijk is onderscheiden van het zegenen van hen die een andere relatie aangaan. De kerk stelt duidelijk dat een inzegening van het huwelijk gaat over de relatie tussen man en vrouw.

Dat onderscheid tussen huwelijk en andere levensverbintenissen is in het Dienstboek, een proeve, deel 2 volkomen weggevallen.

[Zareb]

Dat onderscheid tussen huwelijk en andere levensverbintenissen is in het Dienstboek, een proeve, deel 2 volkomen weggevallen.

Dat is ook niet meer dan logisch.Want het z.g. kerkelijk huwelijk word pas een sacrament op het Concilie van Trente in 1563. Het huwelijk is alleen geldig, als de trouwbelofte door de huwenden wordt uitgewisseld in aanwezigheid van de priester als getuige.

De Reformatie heeft de sacramentele visie op het huwelijk volledig afgewezen en de nadruk gelegd op de inspanning van de burgerlijk overheid. Pas in de negentiende eeuw werd de huwelijkssluiting in Nederland door de overheid verplicht gesteld en werd vastgesteld dat de kerk een huwelijk niet mag bevestigen, als de burgerlijke huwelijkssluiting niet heeft plaatsgevonden'. Zowel Luther als Calvijn zijn het niet eens met de sacramentele visie op het huwelijk.

Uiteindelijk is een "wettelijk" huwelijk dus niets meer of minder dan het aangaan van een contract waarvoor de wetgever een aantal kaders heeft neergelegd. Overigens zijn dit ook weer kaders die door middel van een notariele akte gewijzigd kunnen worden.

Het "huwelijk" is dus uitsluitend een juridische overeenkomst.

Het "kerkelijk" huwelijk (voor zo ver dit bestaat) is dus niets meer of minder dan het aan God vragen om een zegen over een verbintenis die twee mensen met elkaar zijn aangaan.

[hamlap]

Het "huwelijk" is dus uitsluitend een juridische overeenkomst.

De Bijbel leert ook één en ander over de verbintenis tussen man en vrouw: ze worden één, door het huwelijk. En daar is niets juridisch aan. Je visie dat het huwelijk uitsluitend een juridische overeenkomst is, is te mager. Je mag het ook theologisch doordenken.

Het "kerkelijk" huwelijk (voor zo ver dit bestaat) is dus niets meer of minder dan het aan God vragen om een zegen over een verbintenis die twee mensen met elkaar zijn aangaan.

Ook hier weer: dit zou je ook theologisch moeten doordenken: het is God die man en vrouw samenbrengt.
Maar kan Hij dan niet twee mannen en twee vrouwen bij elkaar brengen? Ik denk dat het antwoord hier op moet zijn: Nee, dat wil Hij niet mannen met mannen gemeenschap hebben, en vrouwen met vrouwen. Dat gaat tegen Zijn wil en doel van de schepping in.

[spacy]

Uiteindelijk is een "wettelijk" huwelijk dus niets meer of minder dan het aangaan van een contract waarvoor de wetgever een aantal kaders heeft neergelegd. Overigens zijn dit ook weer kaders die door middel van een notariele akte gewijzigd kunnen worden.

Het "huwelijk" is dus uitsluitend een juridische overeenkomst.

Het "kerkelijk" huwelijk (voor zo ver dit bestaat) is dus niets meer of minder dan het aan God vragen om een zegen over een verbintenis die twee mensen met elkaar zijn aangaan.

Ik heb het idee dat hoewel jij het met wat andere woroden omschrijft ik het met je eens ben,

namelijk het huwelijk voor de staat is niks anders dan een notariële bintenis om op die manier hier op papier en financieel samen geregistreerd te staan, tussen officieel samenleven en huwelijk zit in feite voor de staat dan ook niet echt een verschil.

het enige huwelijk wat wel bestaat is een huwelijk met Gods zegen,
zijn niet christenen dan niet met elkaar getrouwd?
lichamelijk en geestelijk zijn ze wel met elkaar samengegaan, maar geestelijk is er hier met aardse woorden vaak geen zegen over geproken.

Mijn voorkeur zou het hebben dat een huwelijk al officieel is als het enkel in de kerk gesloten kan worden, onder Gods aangezicht.

en dat daar voglens de Bijbel grenzen aan zitten wat wel of niet met elkaar in een huwelijk kan treden zou daar ook invloed op moeten hebben.

en een huwelijk is niet alleen samen verder gaan maar als extra samenbindende factor heeft God ook het geschenk van sexualiteit gegeven om zo zowel lichamelijk als geestelijk met elkaar verbonden te worden, en God kan daar enkel zijn zegen over geven wil Hij zichzelf niet tegenspreken als dit op juiste bijbelse gronden gebeurt. Dus een man en een vrouw.

hierbij is het niet verboden dat 2 mannen of vrouwen samen elkaar tot hulp en steun zijn en dus samenleven (overheids geregistreerd), zolang ze zich niet aan door God verboden sexueel verkeer bezondigen zie ik voor een dergelijk samenleven van 2 personen van het zelfde geslacht geen probleem. maar een huwelijkse inzegening van God is mijn inziens niet mogelijk en zal een onjuist gebruik van Zijn naam zijn. en dus een zonde tegen het 2e gebod.

[Zareb]

Het "huwelijk" is dus uitsluitend een juridische overeenkomst.

De Bijbel leert ook één en ander over de verbintenis tussen man en vrouw: ze worden één, door het huwelijk. En daar is niets juridisch aan. Je visie dat het huwelijk uitsluitend een juridische overeenkomst is, is te mager. Je mag het ook theologisch doordenken.

Het "kerkelijk" huwelijk (voor zo ver dit bestaat) is dus niets meer of minder dan het aan God vragen om een zegen over een verbintenis die twee mensen met elkaar zijn aangaan.

Ook hier weer: dit zou je ook theologisch moeten doordenken: het is God die man en vrouw samenbrengt.

Als je kijkt naar de kerkelijke traditie op het punt van de kerkelijke huwelijkssluiting dan blijkt die nogal gecompliceerd te zijn. We moeten dus voorzichtig zijn met stellige uitspraken. We zijn gauw geneigd om onze huidige praktijk tot een manier van doen te verheffen, geheiligd, gesanctioneerd door een eeuwen lange traditie. Om nog maar te zwijgen van een snelle vereenzelviging op deze wijze: wat wij hier en nu praktiseren in en om het huwelijk is een inzetting en dus de wil van God. Feiten vallen ons in de rede en manen tenminste tot bescheidenheid. In het eerste millennium van de kerkgeschiedenis was een kerkelijke huwelijksinzegening niet verplicht.
De huwelijkssluiting wordt geheel 'verkerkelijkt' als in de Middeleeuwse kerk het huwelijk een sacrament wordt. Dit wordt op het Concilie van Trente in 1563 officieel vastgelegd: het huwelijk is alleen geldig, als de trouwbelofte door de huwenden wordt uitgewisseld in aanwezigheid van de priester als getuige. De Reformatie heeft deze sacramentele visie op het huwelijk afgewezen en de nadruk gelegd op de taak van de overheid. Die liet de zaak echter maar al te graag over aan de kerk. Pas in de tijd van Napoleon (begin negentiende eeuw) werd de huwelijkssluiting in ons land door de overheid verplicht gesteld en werd vastgesteld dat de kerk een huwelijk niet mag bevestigen, als de burgerlijke huwelijkssluiting niet heeft plaatsgevonden'. In hun verzet tegen de verheerlijking van het celibaat als hogere vorm van leven noemen zowel Luther als Calvijn het huwelijk een inzetting van God, een goede en heilige ordinantie Gods. Calvijn voegt daaraan toe: 'Maar ook de landbouw, de bouwkunde, de schoenmakers- en barbierskunst zijn wettige ordinantiën Gods, maar daarom noemt men dat toch geen sacramenten?' De aanduiding ordinantie / inzetting Gods is een breed verzamelbegrip dat niet exclusief met betrekking tot het huwelijk gebruikt kan worden.

Maar kan Hij dan niet twee mannen en twee vrouwen bij elkaar brengen? Ik denk dat het antwoord hier op moet zijn: Nee, dat wil Hij niet mannen met mannen gemeenschap hebben, en vrouwen met vrouwen. Dat gaat tegen Zijn wil en doel van de schepping in.

Ja, ik denk dat God, ook in de gebrokenheid van onze samenleving nog mensen tot een heilzame ordening wil leiden. Dat geldt zowel voor een hetero-relatie als voor een homo-relatie.
En dan citeer ik mijzelf voor het gemak maar even:

Het woord inzegenen suggereert overigens dat de kerk over die zegen kan beschikken. Dat geloof ik niet. De Heer betrekt ons in Zijn werk, maar Hij geeft Zijn Zaak niet uit handen. Kijk eens naar de tekst van de priesterlijke zegen in Numeri 6. Door tussenkomst van Mozes wordt aan Aâron en zijn zonen gezegd: 'Zo zult gij de Israëlieten zegenen: De Here zegene u en Hij behoede u; De Here doe zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig; De Here verheffe zijn aangezicht over u en geve u vrede'. De laatste zin ( vers 27) laat het grote wonder in Gods hand: Zo zullen zij mijn naam op de Israëlieten leggen, en Ik zal hen zegenen. God heeft Zijn eigen geheim met mensen, waarbij wij slechts hulpjes mogen zijn. De kerk heeft dus niets te zegenen. Het enigste wat ze mag doen is God’s Naam uitspreken en dan zal Hij het wel afmaken.

[hamlap]

Ik hou mijn hart vast,als de Gemeente,waartoe ik behoor over zal gaan tot het zegenen van levensverbintenissen van twee van het zelfde geslacht.
Hoe kan nu de Gemeente van Christus,dit doen ?.
Zegenen wat God niet wil.
De Bijbel laat mij dit duidelijk zien.
Moet ik dan nog langer lid blijven van zo,n gemeente?
Ik hoop,dat julie Bijbels denken?
Een vr gr van Cornelis.

Mijns inziens kun je niet in zo'n gemeente blijven en wel om de volgende redenen:
Al kan het Woord van God nog zo recht en zuiver gepredikt worden, het moet ook ontvangen worden als Woord van God. Er ligt dus een taak voor voorganger EN gemeente. Hetzelfde geldt van de sacramenten van Doop en Avondmaal. Die moeten niet alleen op zuivere wijze bedient worden, ook op rechte en zuivere wijze gevierd worden. Weer een taak voor voorganger EN gemeente.
Nu verspeel je volgens mij als gemeente de waardigheid om het sacrament van het Avondmaal te vieren als je homosexualiteit toestaat! Ja, de GEMEENTE verliest dan haar waardigheid!

[Zareb]

Inderdaat gaat het geestelijk gehalte hard achteruit.

Uit jouw verduidelijking van je vraagstelling blijkt dat je niet gelukkig bent met de gang van zaken binnen je gemeente. Het al dan niet zegenen van alternatieve relatievormen is volgens mij dan ook niet het breekpunt. Maar jij ziet dit kennelijk als het ultieme bewijs van de achteruitgang van jouw gemeente.

Dat is het punt waar ik het best moeilijk mee heb. Steeds als men de achteruitgang van een kerk of een land wil aantonen, sleept men er homoseksualiteit bij. Alsof dit de personificatie van het kwaad in de wereld is. Er is niets erger. “Jouw kerk is niet de juiste kerk want in jouw kerk mogen homo’s ook dominee worden.” “Jouw kerk is waardeloos want in jouw kerk mogen homo’s aan het Avondmaal.” Het Sodom en Gomora syndroom in optima forma. Waardoor dus elke keer al die jongens en meisjes, mannen en vrouwen die met deze geaardheid leven, in het verdomhoekje getrapt worden. Letterlijk en figuurlijk aan de “verkeerde kant” gezet worden.

Nu verspeel je volgens mij als gemeente de waardigheid om het sacrament van het Avondmaal te vieren als je homosexualiteit toestaat! Ja, de GEMEENTE verliest dan haar waardigheid!

Ook hier blijkt dit weer. De kerk verliest haar waardigheid als ze homoseksualiteit toestaat. Hoe krijg je het met droge ogen uit je keel. Hoe kun je zo maar 5 tot 10 % van de mensen waarmee je “gemeente” bent afschrijven?

Daarbij, misschien toch ook iets om eens over na te denken. Het aangaan van een homoseksuele relatie is niet iets dat zomaar gebeurt. Vaak worstelen mensen hier enorm mee. Heel simpel word voorbij gegaan aan de moeite en het verdriet dat vaak schuilgaan achter het besluit tot een homoseksuele relatie te komen. Er mag dan vandaag de dag (te) veel vrijheid zijn in relatievormen, maar het besluit om een gelijkgeslachtelijke relatie aan te gaan wordt niet zomaar genomen. Des te pijnlijker is het voor een christelijke homo dat zijn relatie die niet lichtvaardig of gedachteloos is aangegaan, maar eerbiedig, dankbaar en in de vreze des Heren, nog onderwerp van discussie moet zijn. Als twee mensen elkaar na jaren pijn, moeite en zelfs zelfverachting eindelijk vinden, is zo’n relatie op zichzelf al een zegen. Een heilzame ordening in een wereld vol gebrokenheid.
En mag je dan die mensen tegenhouden als ze hun relatie voor het oog van de gemeente aan God mogen opdragen?

[henkie]

Het topic over homoseksualiteit kun je hier vinden:
http://forum.refoweb.nl/viewtopic.php?t=10447

Hier graag on topic...