kiezen voor geloof/en wat als het niet meer lukt?

De Archiefkast van het Forum. Oude discussies zijn hier nog eens na te lezen.

Moderator: Moderafo's

Gebruikersavatar
Raido
Generaal
Generaal
Berichten: 7088
Lid geworden op: 13 dec 2003 14:27
Locatie: Rijsschen
Contacteer:

Berichtdoor Raido » 22 feb 2005 22:07

Ik heb me 4 jaar lang op de hemel blind gestaart, ik verwachte daar verlossing van, van Jezus... maar er kwam niets, ik voelde niks... nopes nada... mijn vriendin overleed, goede vrienden werden vijanden. ik werd zwaar depressief en kreeg suicidale neigingen, en ik werd opgevangen door een aantal mensen die in de wiccan-kringen vertoefden, raar maar die mensen begrepen mij.

En waar was God?

Nu achteraf gezien, heeft dit en nog veel meer allemaal moeten gebeuren, zodat ik mijn vriendin die ik nu heb, kan opvangen met haar vragen en problemen, wat ik anders niet had gekunt..

Ik dank God nu voor die tijd... maar ik neem het hem kwalijk dat het zo gebeurde, er zijn meer mensen die dan de hoop opgeven...
| Progressief reformatorisch | neutraal gereformeerd | neobevindelijk |

Gebruikersavatar
Pierro
Mineur
Mineur
Berichten: 175
Lid geworden op: 11 nov 2002 13:23

Berichtdoor Pierro » 22 feb 2005 22:11

Raido schreef:Ik heb me 4 jaar lang op de hemel blind gestaart, ik verwachte daar verlossing van, van Jezus... maar er kwam niets, ik voelde niks... nopes nada... mijn vriendin overleed, goede vrienden werden vijanden. ik werd zwaar depressief en kreeg suicidale neigingen, en ik werd opgevangen door een aantal mensen die in de wiccan-kringen vertoefden, raar maar die mensen begrepen mij.

En waar was God?

Nu achteraf gezien, heeft dit en nog veel meer allemaal moeten gebeuren, zodat ik mijn vriendin die ik nu heb, kan opvangen met haar vragen en problemen, wat ik anders niet had gekunt..

Ik dank God nu voor die tijd... maar ik neem het hem kwalijk dat het zo gebeurde, er zijn meer mensen die dan de hoop opgeven...


Hoe kun je Hem nu dankbaar zijn en toch iets kwalijk nemen?!

sela

Berichtdoor sela » 22 feb 2005 22:13

levenservaring pierro..

Gebruikersavatar
Pierro
Mineur
Mineur
Berichten: 175
Lid geworden op: 11 nov 2002 13:23

Berichtdoor Pierro » 22 feb 2005 22:15

sela schreef:levenservaring pierro..


Dan zit er toch iets grondig verkeerd lijkt mij..... Want wie zijn wij om boos te zijn op Hem? Geloven we dan wel echt in Hem? Of moet Hij ons maar op onze wenken bedienen en anders nemen we het Hem kwalijk of worden boos?! Is er dan nog wel sprake van een God? Of wensen wij dan dat Hij gelijkgesteld wordt aan ons?!

Riska

Berichtdoor Riska » 22 feb 2005 22:24

Pierro schreef:Dan zit er toch iets grondig verkeerd lijkt mij..... Want wie zijn wij om boos te zijn op Hem? Geloven we dan wel echt in Hem? Of moet Hij ons maar op onze wenken bedienen en anders nemen we het Hem kwalijk of worden boos?! Is er dan nog wel sprake van een God? Of wensen wij dan dat Hij gelijkgesteld wordt aan ons?!


Lees jij de Bijbel? Moet je eens kijken naar bv. Psalm 13, 75 - om maar wat te noemen, zgn. 'woedepsalmen'.
Moet je eens kijken naar de Klaagliederen van Jeremia.

Kortom: het is niet alleen puur menselijk boos te zijn naar God toe en op God, het komt zelfs - het komt ook - in de Bijbel voor

Gebruikersavatar
Pierro
Mineur
Mineur
Berichten: 175
Lid geworden op: 11 nov 2002 13:23

Berichtdoor Pierro » 22 feb 2005 22:27

Riska schreef:
Pierro schreef:Dan zit er toch iets grondig verkeerd lijkt mij..... Want wie zijn wij om boos te zijn op Hem? Geloven we dan wel echt in Hem? Of moet Hij ons maar op onze wenken bedienen en anders nemen we het Hem kwalijk of worden boos?! Is er dan nog wel sprake van een God? Of wensen wij dan dat Hij gelijkgesteld wordt aan ons?!


Lees jij de Bijbel? Moet je eens kijken naar bv. Psalm 13, 75 - om maar wat te noemen, zgn. 'woedepsalmen'.
Moet je eens kijken naar de Klaagliederen van Jeremia.

Kortom: het is niet alleen puur menselijk boos te zijn naar God toe en op God, het komt zelfs - het komt ook - in de Bijbel voor


Dan mag jij mij vertellen (met de precieze verzen graag) waar er iets gemeld wordt over het feit dat mensen boos zijn op God? En ook in de context als dat kan.....

Aragorn

Berichtdoor Aragorn » 23 feb 2005 01:09

Pierro schreef:
Aragorn schreef:
Pierro schreef:Je wordt dus gedwongen door (nietige) mensen om niet meer te geloven?! Dus je acht God en Zijn dienst minder dan wat mensen je hier aandoen??!! Ik begrijp die gedachte totaal niet! Daarbij komt, dat als je een waar gelovige bent je toch echt vroeg of laat weer terug komt bij God. En als je echt gelovig bent zul je niet zo over het geloof praten! Het is niet mogelijk om echt gelovig te zijn en toch te zeggen dat het geloof je niet gelukkig maakt enz. enz. Kun jij me situaties/voorbeelden noemen uit de (bijbelse) geschiedenis waar ware gelovigen hun geloof afzweren en het afdoen als iets dat je niet gelukkig kunt maken???

Ik had het niet over mensen die dwingen, maar over omstandigheden en je eigen gedachten. Het is niet zo dat je ervoor kiest om het een of het ander te geloven. Hoe graag je het ook zou willen, jij zou jezelf er niet toe kunnen zetten om in Allah te geloven. Of heb jij voor het christendom gekozen omdat je dat wel leuk vond en niet omdat je eigenlijk niet anders kon dan het geloven?


Het gaat erom dat je ook iets kunt willen en jezelf ergens in kunt gaan verdiepen.... Ik kan moslim worden en dan mezelf gaan verdiepen in de leer en naar de moskee gaan en vooral met gelovige moslims gaan praten over hun geloofsbeleving. En hoe zij in contact komen met hun God, hoe ze denken over het leven e.d.
Zo kun je dat ook doen bij het christendom, lijkt mij.... En daarbij komt dat het hier niet gaat of je iets leuk vindt maar of het rust geeft voor je ziel! Het zijn levensbelangrijke vragen!

Precies. Als je naar de moskee gaan je ziel rust geeft dan voel je dat dus als een oplossing, de waarheid. En dan kun je in feite niet anders dan dat geloven. Hetzelfde geldt andersom. Als je geen rust vindt in het christendom, als je alle twijfels en tegenwerpingen aangaande de betrouwbaarheid van dat geloof niet kunt tenietdoen met een 'ik geloof', dan heb je ook geen keus. Dan kun je je daar simpelweg niet aan toevertrouwen, netzomin als jij een onguur uitziend type niet zult kunnen vertrouwen tenzij je positieve ervaringen met hem hebt. (Beetje strange voorbeeld, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel)

En in dit voorbeeld ging het over het geloof dat er wel was, als ik het goed begrijp maar dat door anderen ontmoedigd werd. Op een dusdanige wijze dat er gestopt is met geloven. Maar het geloof was wel dierbaar.... Dat vind ik een aparte redenering. Aangezien het geloof een relatie is met God en boven alles van mensen uitstijgt!

Hm, opzich was het niet de bedoeling om over anderen te praten, maar ik kan me voorstellen dat je ontmoedigd raakt als je gelooft in een reddend God en je krijgt geen antwoord. En als mensen om je heen die zeggen een relatie met die God te hebben ook weinig liefde uitstralen.

Gebruikersavatar
windekind
Sergeant
Sergeant
Berichten: 492
Lid geworden op: 21 nov 2003 14:27
Locatie: Utrecht

Berichtdoor windekind » 23 feb 2005 08:46

Een lied, een psalm voor de kinderen van Korach, voor den opperzangmeester, op Machalath Leannoth; een onderwijzing van Heman, den Ezrahiet.
O HEERE, God mijns heils! bij dag, bij nacht roep ik voor U.
Laat mijn gebed voor Uw aanschijn komen; neig Uw oor tot mijn geschrei.
Want mijn ziel is der tegenheden zat, en mijn leven raakt tot aan het graf.
Ik ben gerekend met degenen, die in de kuil nederdalen; ik ben geworden als een man, die krachteloos is;
Afgezonderd onder de doden, gelijk de verslagenen, die in het graf liggen, die Gij niet meer gedenkt, en zij zijn afgesneden van Uw hand.
Gij hebt mij in den ondersten kuil gelegd, in duisternissen, in diepten.
Uw grimmigheid ligt op mij; Gij hebt mij nedergedrukt met al Uw baren. Sela.
Mijn bekenden hebt Gij verre van mij gedaan, Gij hebt mij hun tot een groten gruwel gesteld; ik ben besloten, en kan niet uitkomen.

Mijn oog treurt vanwege verdrukking; HEERE! ik roep tot U den gansen dag; ik strek mijn handen uit tot U.
Zult Gij wonder doen aan de doden? Of zullen de overledenen opstaan, zullen zij U loven? Sela.
Zal Uw goedertierenheid in het graf verteld worden, Uw getrouwheid in het verderf?
Zullen Uw wonderen bekend worden in de duisternis, en Uw gerechtigheid in het land der vergetelheid?
Maar ik, HEERE! roep tot U, en mijn gebed komt U voor in den morgenstond.
HEERE! waarom verstoot Gij mijn ziel, en verbergt Uw aanschijn voor mij?
Van der jeugd aan ben ik bedrukt en doodbrakende; ik draag Uw vervaarnissen, ik ben twijfelmoedig.
Uw hittige toornigheden gaan over mij; Uw verschrikkingen doen mij vergaan.
Den gansen dag omringen zij mij als water; te zamen omgeven zij mij.
Gij hebt vriend en metgezel verre van mij gedaan; mijn bekenden zijn in duisternis.

Psalm 88
aan stuurboord liggen kapers
en aan bakboord zwemmen haaien
maar ik houd vannacht het roer wel recht

Riska

Berichtdoor Riska » 23 feb 2005 09:07

Zoals ik al gezegd heb: Psalm 13, en niet - tikfout - Psalm 75, maar 72. Daarnaast Psalm 22.

Ik ga ze niet uittikken, ik ga ervan uit dat je zelf een bijbel hebt.
Ik moet er wel iets bijzeggen: je moet je in kunnen leven inde Psalmist. Dus niet met ogen kijken van de 'zondige mens die God aanroept', maar: de mens die in diepe duisternis zit (door verdriet, depressie, of wat hem/haar is aangedaan).
In de tijd dat ik worstelde met God waren het heerlijke 'woedepsalmen' - ik kon met de Psalmist zeggen wat er in mij omging.

Gebruikersavatar
Raido
Generaal
Generaal
Berichten: 7088
Lid geworden op: 13 dec 2003 14:27
Locatie: Rijsschen
Contacteer:

Berichtdoor Raido » 23 feb 2005 09:27

Hoe kun je Hem nu dankbaar zijn en toch iets kwalijk nemen?!
Heel logisch, gezien op die tijd, vind ik het erg dat ongeveer 10 mensen zijn overleden, wat hoorde in het plan van God, maar in de God die ik geloof, gaat blijkbaar over lijken, dat kun je dan accepteren of niet, maar nu gezien, denk ik: 'Uw wegen zijn ondoorgrondelijk' en dat is denk ik de ultieme omschrijving. In mijn ogen zijn ze alles behalve dan goed, in die tijd, en nog vind ik het erg dat het gebeurd is..

Nu ben ik hem dankbaar dat ik mijn vriendin kan begrijpen, (wazig verhaal, ik hoop dat iemand het begrijpt), wil alleen aangeven dat je alles in het geheel moet zien, dat kun je niet vanvoren, en op dat moment kun je niet in een goede God geloven, en zoals sela zegt: daar heb je ervaring voor nodig.
| Progressief reformatorisch | neutraal gereformeerd | neobevindelijk |

Gebruikersavatar
Annemieke86
Luitenant
Luitenant
Berichten: 614
Lid geworden op: 09 jan 2005 16:30
Locatie: Maarssen

Berichtdoor Annemieke86 » 23 feb 2005 10:58

gurl schreef:Ik kan heel goed begrijpen dat mensen het geloof verliezen. In jou geval zou je zeggen dat wat je leraar en je school je aandeed al bijna niks meer met het (echte) christelijke geloof te maken heeft.
Ik heb zelf ook wel het nodige meegemaakt enne heb ook bijna mijn geloof eraan verloren. Heb ooit eens een paar weken geprobeerd niet in God te geloven maar dit lukte niet echt. Gelukkig is bij mij de basis in mijn kinderjaren zeg maar wel goed en ik denk ook dat dat me wel geredt heeft.
Maar goed ik denk dus dat uiteindelijk iedereen wel kan geloven maar dat voor sommige mensen wel moeilijker is als voor anderen.
En je kan wel echt geloven en toch niet gelukkig zijn. Dat je gelooft betekent niet altijd dat het je gelukkig maakt. Christenen hebben het net zo goed moeilijk als anderen en soms lijkt het of God er niet is. Maar juist dan komt het op je geloof aan denk ik. Maar het kan echt heel erg moeilijk zijn...

Het geloof verliezen is menselijk. Wij zijn makkelijk te beïnvloeden en we kiezen makkelijk de verkeerde weg. Dat hebben wij zelf niet in de hand. Ik ben het met je eens als je zegt dat je met het geloof niet altijd gelukkig bent. Het is een (persoonlijke) strijd, maar als ik mij niet vergis staat het in de Bijbel dat het een strijd is. Kijk maar naar ons Voorbeeld: Jezus. Hij heeft de grootste strijd geleden op Aarde: Zichzelf zo vernederen om ons het eeuwige leven te kunnen geven. Ik denk dat Hij ons Grote Voorbeeld is.
Afbeelding

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 24374
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Berichtdoor Marnix » 23 feb 2005 14:22

Pierro schreef:
Aragorn schreef:
Pierro schreef:
Aragorn schreef:Inderdaad. :|

Heb jij wel enig idee van wat het leven inhoudt, Pierro? Weet je wel wat termen als 'dierbaar' betekenen en wat het is om te geloven en om niet te (kunnen) geloven?


Niet te kunnen geloven is onmogelijk! Iedereen kan geloven! Maar niet iedereen wil geloven. Daar ligt de kern van de zaak! En ik blijf van mening dat als je oprecht je zonden aan God belijdt en Hem bidt om geloof dat Hij dat ook zal geven. En ik ben het er zeker mee eens dat er donkere tijden kunnen zijn, maar ondanks dat moeten wij het nooit hier in dit leven of bij mensen zoeken maar alleen bij God!
Trouwens, wat bedoel je met de vraag of ik weet wat leven inhoudt?

Daarmee bedoel ik dat het erop lijkt dat je geen enkel idee hebt van de hoogten en diepten die je kunt meemaken en dat 'je moet blijven geloven, dan komt het goed' dan niet meer dan een holle frase is.

En niet iedereen kan geloven, dat is onzin. Je kunt er meestal niet voor kiezen om ergens wel of niet in te geloven en niemand doet zomaar even afstand van z'n geloof omdat dat beter uitkomt. Dat doet pijn en dat doe je niet zomaar, je wordt ertoe gedwongen.


Je wordt dus gedwongen door (nietige) mensen om niet meer te geloven?! Dus je acht God en Zijn dienst minder dan wat mensen je hier aandoen??!! Ik begrijp die gedachte totaal niet! Daarbij komt, dat als je een waar gelovige bent je toch echt vroeg of laat weer terug komt bij God. En als je echt gelovig bent zul je niet zo over het geloof praten! Het is niet mogelijk om echt gelovig te zijn en toch te zeggen dat het geloof je niet gelukkig maakt enz. enz. Kun jij me situaties/voorbeelden noemen uit de (bijbelse) geschiedenis waar ware gelovigen hun geloof afzweren en het afdoen als iets dat je niet gelukkig kunt maken???


Ik ga niet het hele topic doorlezen... dus misschien is het al genoemd.... Maar denk eens aan Petrus, hij hield ontzettend veel van Jezus, hij was altijd bij Jezus, in moeilijke en goede tijden... Hij maakte met Hem ontzettend veel mee.... Maar uit angst verloochende hij Jezus wel 3x en ontkende hij Hem te kennen. Je moet niet doen alsof het uitzonderlijk is als iemand dat doet... er zijn nog genoeg voorbeelden van te bedenken in landen waar mensen vervolgd worden om het geloof. Durf jij over hun geloof te oordelen?
“We need leaders not in love with money but in love with justice. Not in love with publicity but in love with humanity.
― Dr. Martin Luther King, Jr.”

Gebruikersavatar
Pierro
Mineur
Mineur
Berichten: 175
Lid geworden op: 11 nov 2002 13:23

Berichtdoor Pierro » 23 feb 2005 18:13

Riska schreef:Zoals ik al gezegd heb: Psalm 13, en niet - tikfout - Psalm 75, maar 72. Daarnaast Psalm 22.

Ik ga ze niet uittikken, ik ga ervan uit dat je zelf een bijbel hebt.
Ik moet er wel iets bijzeggen: je moet je in kunnen leven inde Psalmist. Dus niet met ogen kijken van de 'zondige mens die God aanroept', maar: de mens die in diepe duisternis zit (door verdriet, depressie, of wat hem/haar is aangedaan).
In de tijd dat ik worstelde met God waren het heerlijke 'woedepsalmen' - ik kon met de Psalmist zeggen wat er in mij omging.


Toch leid ik nergens uit die psalmen af dat de dichter boos is op God, of Hem ergens van beschuldigt. Wel is het zo dat hij zijn klacht bij Hem neerlegt... En daar ben ik het ook van harte mee eens. Als het voor ons donker en duister is mogen we dat altijd bij God brengen...
Het zijn klachten in de psalmen maar geen beschuldigingen of woedende verwijten. En dat kan ook niet de bedoeling zijn lijkt mij. Dat je boos bent op God zou in een periode kunnen maar als het goed is zul je toch vroeg of laat spijt krijgen dat je boos was op Hem. Daar ben ik van overtuigd!

Gebruikersavatar
Pierro
Mineur
Mineur
Berichten: 175
Lid geworden op: 11 nov 2002 13:23

Berichtdoor Pierro » 23 feb 2005 18:16

Marnix schreef:
Pierro schreef:
Aragorn schreef:
Pierro schreef:
Aragorn schreef:Inderdaad. :|

Heb jij wel enig idee van wat het leven inhoudt, Pierro? Weet je wel wat termen als 'dierbaar' betekenen en wat het is om te geloven en om niet te (kunnen) geloven?


Niet te kunnen geloven is onmogelijk! Iedereen kan geloven! Maar niet iedereen wil geloven. Daar ligt de kern van de zaak! En ik blijf van mening dat als je oprecht je zonden aan God belijdt en Hem bidt om geloof dat Hij dat ook zal geven. En ik ben het er zeker mee eens dat er donkere tijden kunnen zijn, maar ondanks dat moeten wij het nooit hier in dit leven of bij mensen zoeken maar alleen bij God!
Trouwens, wat bedoel je met de vraag of ik weet wat leven inhoudt?

Daarmee bedoel ik dat het erop lijkt dat je geen enkel idee hebt van de hoogten en diepten die je kunt meemaken en dat 'je moet blijven geloven, dan komt het goed' dan niet meer dan een holle frase is.

En niet iedereen kan geloven, dat is onzin. Je kunt er meestal niet voor kiezen om ergens wel of niet in te geloven en niemand doet zomaar even afstand van z'n geloof omdat dat beter uitkomt. Dat doet pijn en dat doe je niet zomaar, je wordt ertoe gedwongen.


Je wordt dus gedwongen door (nietige) mensen om niet meer te geloven?! Dus je acht God en Zijn dienst minder dan wat mensen je hier aandoen??!! Ik begrijp die gedachte totaal niet! Daarbij komt, dat als je een waar gelovige bent je toch echt vroeg of laat weer terug komt bij God. En als je echt gelovig bent zul je niet zo over het geloof praten! Het is niet mogelijk om echt gelovig te zijn en toch te zeggen dat het geloof je niet gelukkig maakt enz. enz. Kun jij me situaties/voorbeelden noemen uit de (bijbelse) geschiedenis waar ware gelovigen hun geloof afzweren en het afdoen als iets dat je niet gelukkig kunt maken???


Ik ga niet het hele topic doorlezen... dus misschien is het al genoemd.... Maar denk eens aan Petrus, hij hield ontzettend veel van Jezus, hij was altijd bij Jezus, in moeilijke en goede tijden... Hij maakte met Hem ontzettend veel mee.... Maar uit angst verloochende hij Jezus wel 3x en ontkende hij Hem te kennen. Je moet niet doen alsof het uitzonderlijk is als iemand dat doet... er zijn nog genoeg voorbeelden van te bedenken in landen waar mensen vervolgd worden om het geloof. Durf jij over hun geloof te oordelen?


Uiteraard doe ik dat niet. Ik zou nog niet weten wat ik zou doen als ik in zware verdrukking en vervolgingen terecht kwam... Dan zou het voor mij ook duister en moeilijk zijn. Maar dat wil niet zeggen dat je daar later geen berouw van krijgt. Zo ook met Petrus.... Hij verloochende de Heere Jezus wel maar kreeg daar (vrij snel) toch berouw van... Het berouwde hem wat hij gedaan het. En dat probeer ik steeds aan te geven. Bij een oprecht geloof zul je daar altijd spijt van krijgen dat je God verdriet deed/doet door Hem te verloochenen, beschuldigen verwijten enz. enz.
En dan zul je niet je hele geloof afzweren en boos blijven op God. Dat kan zeker voor een tijd, heel lang zelfs, maar bij een oprecht geloof zul je toch in dit leven nog met God verzoend worden.....

Gebruikersavatar
Pierro
Mineur
Mineur
Berichten: 175
Lid geworden op: 11 nov 2002 13:23

Berichtdoor Pierro » 23 feb 2005 18:23

Raido schreef:
Hoe kun je Hem nu dankbaar zijn en toch iets kwalijk nemen?!
Heel logisch, gezien op die tijd, vind ik het erg dat ongeveer 10 mensen zijn overleden, wat hoorde in het plan van God, maar in de God die ik geloof, gaat blijkbaar over lijken, dat kun je dan accepteren of niet, maar nu gezien, denk ik: 'Uw wegen zijn ondoorgrondelijk' en dat is denk ik de ultieme omschrijving. In mijn ogen zijn ze alles behalve dan goed, in die tijd, en nog vind ik het erg dat het gebeurd is..

Nu ben ik hem dankbaar dat ik mijn vriendin kan begrijpen, (wazig verhaal, ik hoop dat iemand het begrijpt), wil alleen aangeven dat je alles in het geheel moet zien, dat kun je niet vanvoren, en op dat moment kun je niet in een goede God geloven, en zoals sela zegt: daar heb je ervaring voor nodig.


Oke, ben ik mee eens. Misschien kom ik ook nog wel in zulke situaties terecht. Maar toch blijf ik ervan overtuigd dat je vroeg of laat wel inziet dat het verkeerd was om boos (geweest) te zijn op God. Als het een oprecht geloof is dan kan dat mijns inziens niet. Dan kun je wel dingen hier niet begrijpen maar nooit God blijven beschuldigen....


Terug naar “Archief”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 12 gasten