Een kringgebed. Het is voor mij een bekend verschijnsel, maar echt vertrouwd zal ik er nooit mee worden. Ik zie ook nergens in de Bijbel een kringgebed, ik zie ook niet de meerwaarde ervan in. Wel zie ik in de Bijbel dat mensen voor elkaar bidden, of dat er een bidt temidden van velen. Het is eigenlijk net zoiets als het Onze Vader samen opzeggen, ik zie de meerwaarde daarvan ook niet.
Verder komt het nauwelijks nog voor dat het kringgebed spontaan gebeurt. Wel in die zin van: "Hee, zullen we een kringgebed doen (is misschien wel waardevol)?" Maar echt vanuit een zekere behoefte komt het nooit. Ik lees over samen zingen, over elkaar vermanen en met elkaar praten, maar nooit over een kringgebed.
De meerwaarde werd door een iemand hier als volgt gezegd:
Het is supergaaf het idee te hebben om samen tot God te gaan
Afgezien dat ik 'gaaf' nou niet echt vind passen vind ik niet dat je perse meer bemoedigd wordt door een kringgebed, dan wanneer je een aantal gebedspunten opgeeft waarna je een iemand laat bidden. Vaak heb ik het idee dat mensen een kringgebed houden omdat het iets nieuws is, een nieuwe ervaring en niet zozeer vanwege de objectieve meerwaarde.
Een andere meerwaarde is het 'elkaar aanvullen'.
Dit vind ik al wat beter, hoewel je met het 'inleveren' van gebedspunten ook heel ver kan komen. Toch zie je vaak dat men veel hetzelfde bidt en voor hetzelfde dankt en wat dat betreft is er overlapping en zou ik pleiten om het in een gebed te doen. Verder krijgen sommigen in een kringgebed zoiets van: Nou, er zijn zoveel kringgebeden geweest, nou moet ik toch wat zeggen. Ondanks dat er gezegd wordt: Je hoeft niet perse te bidden. Dat lijkt me ook niet zo gezond. Maar toch vind ik dat er in het puntje 'aanvullen' een kleine meerwaarde zit.
