jas schreef:Voor zover er sprake is van geloof, is er ook sprake van zekerheid. Het geloof bestaat nl. uit een zeker vertrouwen dat mij al mijn zonden door de verdienste van Christus vergeven zijn. Wanneer sprake is van onzekerheid hierover, dient men niet van geloof te spreken, maar van ongeloof. En dit is ook altijd de zuivere leer van de (nadere) reformatoren geweest.
Je weet het weer mooi te brengen in de tale Kanaans maar leg mij dan eens uit HOE een mens, volgens jou, zeker komt te weten dat hij/zij behouden is, Hoe hij/zij aan die zekerheid komt.
Ik heb het idee dat binnen de GerGem (in NL) altijd wordt benadrukt dat je alleen door jarenlange overpeinzing van je zonden behouden kunt worden, toch is dit niet Bijbels, de 'kwaadoener' die naast Jezus aan het kruis hing had daar immers geen gelegenheid voor! Hij geloofde dat Jezus de Christus was en vroeg Jezus Hem te gedenken als Hij in Zijn Koninkrijk gekomen was. Jezus had kunnen zeggen: Ja man, je moet eerst alle fasen nog doorgaan en nog heel veel jammeren over je zonden! Maar dat zij Jezus niet! Hij zei: 'Heden zult gij met Mij in het Paradijs zijn'. Wat een genade! De genade wordt geschonken niet verworven! De enige voorwaarde om de genade te ontvangen is Jezus te erkennen als de Christus en Hem om genade te bidden, Hem vragen om de Koning van je leven te worden. Is dat niet heerlijk?
Bovendien, de opvatting dat we eerst jarenlang zouden moeten kwijnen in onze zonden en ongerechtigheden alvorens we behouden kunnen worden strookt ook niet met Efeze 2:8-9, dan maak je er immers werken van! Dan is de genade een verdienste ten gevolge van je jarenlange ploeterweg, Jezus schenkt Zijn genad aan een ieder die tot Hem nadert en Hem vraagt om Koning van zijn leven te worden.
