Riska schreef:Doet mij denken aan een Paaswake. Een donkere kerk, waarin de kaars wordt binnengedragen en ieder steekt een eigen kaarsje aan aan de grote kaars. Al die kleine lichtjes samen zetten een kerkzaal in het volle licht! ( mag helaas niet meer van de brandweer, maar goed, jullie begrijpen wat ik bedoel). Kortom: laat dat lichtje schijnen op jouw plek en laat de rest maar aan God over (en dat bedoel ik heel letterlijk!)
Riska
Inderdaad doet de brandweer daar moeilijk over, alhoewel er nog wel manier zijn te bedenken om dit toch te kunnen doen hoor.
Inderdaad is dit zo indrukwekkend mooi.
Bij ons in de gemeente mag het gelukkig wel en ik verheug me er nu al weer een beetje op. Wat kan "licht" toch een gigantisch diep symbool zijn.
Soms denk ik wel eens dat in de behoudende kerken het begrip "goed werken" is weggedrukt als reactie op het begrip "goede werken" binnen de RKK. Wij moeten goede werken doen, iedereen op zijn eigen plaats en binnen het kader van de eigen mogelijkheden.
"Heer, wanneer hebben wij u hongerig gezien en te eten gegeven, of dorstig en u te drinken gegeven? Wanneer hebben wij u als vreemdeling gezien en opgenomen, u naakt gezien en gekleed? Wanneer hebben wij gezien dat u ziek was of in de gevangenis zat en zijn we naar u toe gekomen?”
Een zeer terecht aangehaald citaat door Black Tigger.
Een persoon die 's zondags drie keer in de kerk zit, voor mijn part in de ouderlingenbank of op de kansel, maar die 's maandags een bedelaar voorbij loopt is in mijn ogen geen christen.
En je hebt gelijk hoor, ieder op zijn manier en met de mogelijkheden die God je gegeven heeft. Maar dan ook vanuit de opdracht dat wij als chistenen een lichtend licht en een zoutend zout moeten zijn. Het is niet zo vrijblijvend. Het is een duidelijke opdracht.
onze goede werken brengen ons niet dichter bij God, maar ze zouden best wel eens het middel kunnen zijn Hij wil gebruiken om iemand anders bij Hem te brengen.
Goede werken zijn ook niets om jezelf over te verheffen. "Laat je linkerhand niet weten wat je rechthand doet." Maar in mijn optiek is het je dure plicht als christen om er te zijn voor de mensen om je heen. En dat kan op allerlei manieren. En niet alleen voor die eenzame bejaarde uit je eigen veilige kerkgemeenschap, maar voor iedereen!