Henkie schreef:Het voert te ver om op ieder voorbeeld in te gaan. Pik er anders even 2 uit of zo.
Het zijn er iets meer, omdat ik deze allen belangrijk acht, ik hoop dat, als je de tijd hebt, de moeite neemt om er toch op in te gaan (ik heb het wel binnen perken gehouden
)*“They Sold Their Souls For Rock ‘n Roll” wordt door de presentator “the true history of rock ‘n roll” genoemd, dat is op zijn zachtst gezegd een grote zelfoverschatting.
Wat geeft hen het recht om het als absolute waarheid te presenteren?
De docu. zegt het een en ander over de link tussen Columbine Highschool en Marilyn Manson/Rammstein, reactie hierop:
*(...)Muziek, als die al een rol speelt, is een van de kleinere factoren in een complexe samenloop van omstandigheden. (...) Maar geen woord wordt gezegd over de invloed van verkeerd ouderschap, manipulatieve religie en het goddeloze wereldsysteem in het algemeen, terwijl het juist die dingen zijn die jongeren vaak tot het uiterste drijven. Waarom wordt er niet op de rol van satan achter juist die dingen ingegaan.
*De sporen van God en de invloed van Jezus’ volgelingen zijn overal te vinden in de popgeschiedenis, maar hierover wordt niets gezegd.
(...) Misschien moeten we eens stoppen met het wijzen van de vinger en gaan luisteren naar jongeren die zo in de war zijn als die twee jongens op de Columbine school. (...) Christenen die wel willen oordelen maar niets doen om echt te helpen hebben geen recht van spreken.
Bijbelteksten worden manipulatief gebruikt onder het mom van 'God heeft de Bijbel geinspireert':
*(...) In “They Sold Their Souls For Rock ‘n Roll” worden een aantal bijbelverzen gebruikt om de kijker het idee te geven dat wat in de documentaire wordt verkondigt geheel bijbels is. Ook word verteld dat de kijker een hard hart heeft als hij of zij niet reageert volgens de verwachting van de makers.
*De quotes zijn sowieso verknipte stukjes uit interviews die zodanig worden verkort en verdraaid dat het de mening van de makers lijkt te bevestigen. De voice over maakt snelle conclusies en verbindingen worden gelegd tussen allerlei interpretaties met een intensiteit die geen ruimte laat voor een weerwoord of eigen mening. Er worden bedenkelijke links gelegd tussen allerlei losstaande onderwerpen (b.v. Garth Brooks en Queen’s Bohemian Rhapsody).
*KISS wordt zonder meer een satanische band genoemd terwijl het net zo goed kan zijn dat de show en teksten van de band als puur fantasie bedoeld zijn. Om meer mysterie te creëren rond de band is het duistere aspect interessant voor de pers maar de band heeft zelf gezegd dat het allemaal een grap was.
En dat hoor je weer niet terug in de film... Net als de eerder genoemde voorbeelden van Cooper (die christen is, al jaren), Bowie (die het occultisme de rug heeft toegekeerd en het onze vader bad tijdens een groot concert n.a.v. F. Mercurry.)
*Over een onderwerp zingen staat niet synoniem met het verheerlijken ervan. Een zanger beeld een onderwerp soms uit zoals een acteur een rol speelt. Dat Eminem erg ver gaat met het uitbeelden van zijn slechte kant in zijn rapmuziek is zeker iets waar je vragen bij mag stellen en het zou mooi zijn als hij wat meer vrede met God en zijn afkomst zou hebben. Maar het gaat te ver om te suggereren dat mensen als hij er opzettelijk op uit zijn om jongeren te misleiden. De blinden leiden de blinden.
*De voice over verteld een aantal dingen die gevolgd worden door beelden van rock artiesten die dit lijken te bevestigen. Dit komt geloofwaardig over maar is manipulatief omdat de makers van de documentaire de voice over tekst gebaseerd hebben op de uitspraken van de artiesten. Door ze in omgekeerde volgorde te laten zien lijkt het alsof de artiesten bevestigen wat in de documentaire gesteld wordt. Dit is een techniek die ook door roddelbladen wordt gebruikt.
*De beeldmanipulaties bij verschillende rocknummers (o.a. Running With The Devil) zijn erg manipulatief. Er wordt zo op een slinkse manier van alles gesuggereerd (o.a. dat popmuzikanten er voornamelijk op uit zijn om jonge mensen te recruteren voor satan) dat niet overeenkomt met de werkelijkheid.
*Alice Cooper zou gezegd hebben dat hij zijn artiestennaam via een seance heeft verkregen. Alice Cooper heeft zelf gezegd dat een vrouw die de band kende ooit heeft beweerd dat ze de naam Alice Cooper spelde op een Ouija bord, en dat toen de naam Vincent Furnier terug kwam. In de documentaire wordt gesteld dat de geest die Alice/Vincent zou hebben opgeroepen invloed uitstraalt en de acties en zang van Alice/Vincent overneemt. Dat de makers van “They Sold…” niet eens genoeg onderzoek hebben gedaan om te ontdekken dat het seance verhaaltje niet meer is dan een uit de hand gelopen roddel is jammer. Nog erger wordt het als je bedenkt dat ze niet eens op de hoogte zijn van het welbekende feit dat Alice Cooper al jaren een toegewijde christen is die zich er niet voor schaamt om daar publiekelijk voor uit te komen. Maar de makers van deze documentaire willen blijkbaar alleen duisternis zien, en ze hopen wellicht dat de kijkers dit overnemen.
*Door Bill Haley als het Paard van Troje voor de rock & roll te omschrijven wordt gesuggereerd dat rock & roll per definitie kwaadaardig is. Dat is een leugen. Veel van de mensen die tegen rock & roll waren in de jaren 50 wilden simpelweg niets met muziek van zwarten te maken hebben. We zien het fragment van de disc jockey die een plaat aan stukken slaat en uitroept dat zijn radiostation geen rock & roll meer zal draaien. Wat we niet te zien krijgen is het fragment waarin een andere disc jockey (het zou ook dezelfde man kunnen zijn maar dat kan ik nu niet controleren) een plaat kapot slaat en uitroept “no more nigger music!”
Ik weet dat het er meer dan twee zijn, maar ik hoop echt dat je er een aantal behandelt... (Het liefst allemaal
)
In dit nummer wordt de weg buiten God verheerlijkt. Ik kan er niet bij dat je dat niet veroordeeld. Je reactie is me te gemakkelijk. 
Kijk maar eens een uurtje TMF.
