Wat doet zelfverwonding nu precies; wat zijn haar betekenissen? Op (korte) termijn zijn er veel (mogelijke) gevolgen. Enkele daarvan staan hieronder, ze beschrijven wat er kan gebeuren.
· Spanning ontladen. Nadat je jezelf hebt verwond, voel je je opgelucht, de spanning is (voor een groot deel) verdwenen en/ of controleerbaar.
· Gevoelens uiten, zoals kwaadheid of verdriet. Omdat er vaak geen 'normale' uitingsmethodes (kunnen) worden gebruikt, blijft het gevoel 'in' je en richt je het op jezelf.
· Zelfbestraffing. Doordat je vindt, dat je iets fout hebt gedaan (ookal is dat - vaak - niet reeel) ga je jezelf pijn doen om jezelf te straffen.
· Een manier om om te gaan met (intense) emotionele pijn. Lichamelijke pijn is 'grijpbaar'; geestelijke pijn daarentegen niet.
· Ontsnappen aan gevoelens van afwezigheid en vervreemding. Door de pijn kom je weer 'met beide benen op de grond' te staan.
· Een manier om hulp of aandacht te vragen (medelijden willen wekken is iets anders!)
· Laten zien dat je iets waard bent omdat je de pijn kunt verdragen.
· Het is een gewoonte geworden: het is het enige/ belangrijkste middel dat je hebt om je te uiten/ met je gevoelens om te gaan (zie bovenstaande punten).
In dit rijtje zie je enkele zaken die je misschien al duidelijk maken dat jezelf beschadigen heel verslavend kan werken. Je kunt er niet 'op bevel' mee ophouden. Vaak is het, zoals eerder gezegd, het enige zogenaamde 'coping-mechanisme' (manier om om te gaan met - bijvoorbeeld - gevoelens) dat je nog gebruikt/ activeert. Ook het feit dat er tijdens het zelfbeschadigen een stofje (endorfinen) in je hersenen vrijkomt dat maakt dat je je beter voelt, is deel van de oorzaak van de verslaving.
Zoals je wel kunt raden, zijn littekens de vervelendste langetermijngevolgen. 'Dunne' littekens zullen op den duur (bijna) geheel verdwijnen, maar de wat grotere littekens zullen waarschijnlijk nooit helemaal verdwijnen. Over littekens kun je meer lezen op de pagina met de gelijknamige titel.
Automutilatie is geen zelfmoordpoging. Hoewel dit over het algemeen te stellen valt, is er toch een zekere tegenstrijdigheid, die je zelf ook ongetwijfeld zult aanvoelen. Globaal kunnen we stellen: automutilatie is een manier om te overleven; mensen die zichzelf beschadigen proberen hun gevoelens draaglijker te maken met behulp van snijden. Bij zelfmoord willen mensen van hun hele leven af. Een citaat hierover, dat me zelf erg aansprak: "Suicide happens when pain exceeds recources for coping with pain". Wel is het zo, dat met zelfbeschadiging zelfmoordideeën op kunnen komen/ worden versterkt.
Misschien is het een gekke of een directe vraag maar zijn hier mensen die hier ervaring mee hebben? Automutilatie maar ook bijvoorbeeld met zelf kastijding?
