Berichtdoor phox » 08 jan 2005 20:05
Zelf merk ik ook dat contact leggen met een meisje dat ik écht leuk vind me veel moeilijker af gaat dan normaal. "Gewoon" schijnt dan ineens niet meer goed genoeg te zijn, in mijn eigen beleving dan.
Waar ik me in het verleden ook nog weleens door heb laten weerhouden was de vrees dat de gevoelens niet wederzijds zouden zijn.
Dat had ik eigenlijk wel een beetje met alles: ik was banger voor de "mislukking" en het nare gevoel dat daarbij hoort, dan dat ik uitzag naar al het positieve dat me te wachten staat als ik wél ergens in zou slagen.
Foute gedachte, want als je besluit dan maar de veilige weg te kiezen en niets te ondernemen, dan blijf je je uiteindelijk toch maar afvragen wat er zou kunnen zijn gebeurd als je het wél had geprobeerd. En dát geeft al helemáál geen lekker gevoel!
Bovendien:
Als je iets wél probeert, dan heb je in ieder geval een kans (ook al is die wellicht klein) om er wat bij te winnen! Terwijl, als iets niets lukt, dan verlies je ook niets. Je weet nu alleen zeker dat je niets hebt gewonnen. Eigenlijk stond dat van tevoren al vast, alleen je wist het nog niet. Je hebt nu in ieder geval wel zekerheid en kunt zonder de ballast van de "wat-als-gedachte" verder gaan met iets (en in het geval van dit topic, lees: iemand) anders.
Wat ik nog weleens een belemmering vind is dat ik zelf niet helemaal weet of een meisje de ware voor mij is. Nu zal iedereen zeggen: dat is gewoon een kwestie van elkaar leren kennen en dan merk je vanzelf wat je echt voor ze voelt. Dat zal dan wel zo zijn, maar het voelt toch een beetje asof ik niet helemaal eerlijk ben. Het idee dat ik het na een tijdje uit zal moeten maken, terwijl ik nu al wist dat die kans erin zou zitten, knaagt dan toch op een of andere manier.
Vreemd eigenlijk, want die kans bestaat altijd! Dat weet zij ook op het moment dat ze eraan begint. Maar toch...
Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid. (Galaten 5:22)