Hallo allemaal.
Dit onderwerp interresseerd me mateloos en daarom heb ik ook de 10 pagina's met veel belangstelling zitten lezen.
Er zijn een paar dingen waar ik op wil reageren.
Hoe gaat het bij mij?
Bij mij in de gemeente (PKN) zijn er zgn. "Jeugdgerichte diensten". Deze diensten zijn 1 keer per maand, gewoon op zondagochtend. Dit zijn diensten waarin er met een groep jongeren uit de kerk vantevoren nagedacht wordt over de invulling van de dienst. Deze diensten hebben een laagdrempelig karakter en zijn bedoeld om mensen van jong tot oud aan te spreken. Opwekking, psalmen en gezangen worden gewoon door elkaar heen gezongen. In plaats van het orgel wordt meestal een piano gebruikt. Naast de schriftlezing zijn er verduidelijkingen waarbij het thema verduidelijkt wordt d.m.v. een sketch, vragenronde, powerpointpresentatie, klankbeeld of video. In deze verduidelijkingen worden bijbelse gebeurtenissen vaak omgezet naar deze tijd. (zo hebben we om mensen te laten ervaren wat iets vanuit een ander prespectief zien is ze als een soort stoelendans van plaats in de kerk laten wisselen. ook waren er sketches waarin bijvoorbeeld de verloren zoon vanuit het oogpunt van de vader, broer, en zoon werd verteld.) De preek is in normale omgangstaal. Na de dienst is er gelegenheid om bij een kop koffie na te praten/discussiëren.
Ik vind dit erg fijne diensten, vooral omdat je zelf aan het denken gezet wordt. Hoe zou ik zelf in een dergelijke situatie handelen? Was het wel zo onbegrijpelijk wat die persoon deed? Het is interactief.
Daarnaast zijn er de normale en jeugddkerkdiensten die 's avonds gehouden worden.
De reguliere diensten schrikken mij lichtelijk af. Het liturgische vanuit de gereformeerde kerk en het met een zeer grote omhaal uitspreken van woorden komen heel zielig over. De cantorij is niet om aan te horen. Het conservatieve, rechtse van een van de dominees irriteert me mateloos. Psalmen en gezangen zing ik niet mee en ze spreken mij niet aan.
Het orgel
Ik heb een gigantische hekel aan het kerkorgel. Het instrument is lomp, log en de tonen die er uit komen geven me een erg onbehaaglijk gevoel. Het is voor mij alsof mensen met hun nagels over een schoolbord krassen.
Een van de organisten die er bij mij in de gemeente zit speelt daarbij verschrikkelijk slecht. Hij heeft conservatorium en geeft daar ook les, maar het begeleiden van liederen en lukt hem gewoon niet. Harmoniën die niet kloppen, geen ritmegevoel. Verder is hij arrogant t.o.v. de andere organisten omdat zij geen conservatoriumopleiding hebben. Ook kijkt hij neer op andere muziekstijlen dan klassieke en kerkmuziek.
De andere organisten spelen wel goed maar het orgel is iets wat mij erg afstoot in de kerk.
De vorm van de normale kerkdiensten schrikt mij af. Het is dat mijn ouders altijd zo blijven zeuren en doork***eren maar anders zou ik er al lang weg zijn.
Popmuziek en haar oorsprong
jas schreef:Hier maak je een ernstige inschattingsfout. Daar is niets mis mee om God op of met andere instrumenten te loven, integendeel. Het gaat mij om de oorsprong van de muziek. Rock, pop en house vind ik een vinding van de duivel waar hij onze jonge mensen totaal mee verziekt. En heel vroom brengt die oude slang dat in de kerk. Zo kunnen ze en God en de mammon dienen. Dat wil er bij mij niet in. Het is muziek met a-christelijke wortels.
jas schreef:JMvVliet schreef:Nog een vraag, iets dichterbij in de tijd: waaruit is de huidige popcultuur (gevolgd door de rock-, house- en metalcultuur) ontstaan?
uit het brein van satan.
Dit zijn dingen die er bij mij niet ingaan.
Ik doe een geschiedkundige opleiding, dus hier komt een kort geschiedenislesje.
We gaan terug naar het eind van de 19e / begin van de 20e eeuw. In Amerika worden slaven gedwongen om op de plantages te werken. Zij mogen niets, maar om het werk wat te verlichten zingen zij. Ze zingen van alles wat hen bezighoudt, het zware werk maar vooral veel de hoop op een beter leven. Een groot deel gaat over de komst, het leven en de verlossing door en van Jezus. Ook zingen ze veel psalmen, maar dan op een zeer ritmische, bluesy manier. Het zijn lofliederen. Uit deze workersongs en gospels komt de blues en jazzmuziek voort.
Het grootste deel van de bluesmuziek is vrij christelijk.
De blues verspreid zich en komt ook in de steden terecht. De Jeugd uit die steden neemt het op in hun eigen cultuur. Het is simpel te spelen en met een gitaar en wat potten en pannen kom je al een heel eind. Ook wordt in de kerken in de achterbuurten dit veel gebruikt (denk aan de blueschurches in de buurt van chicago).
Uit de blues kwam de rock voort (rock is een brede verzamelnaam waaronder muziek van de Shadows tot Van Halen kan vallen). De hedendaagse muziek steunt hier op.
Het is dus erg kort door de bocht om te zeggen dat populaire muziek van de satan afkomt. Satan gebruikt de muziek om mensen voor zich te krijgen, maar doet hij dat niet met alles? Waarom zou je geen rockmuziek mogen gebruiken om God te prijzen?
Haal het binnen en gebruik het om mensen over God te vertellen. Of wilde jij een heavy-metalfan proberen te bekeren met een kerkorgel?

De Matthaus Passion was in de tijd dat ze geschreven werd moderne muziek.
Jezus dicipelen waren eenvoudige mensen. Ze spraken de taal van eenvoudige mensen. Het was voor iedereen begrijpelijk wat ze wilde vertellen. Spreek de taal van de vissers. Spreek mensen aan in normale taal.
De electrische gitaar:Aragorn schreef:een electrische gitaar IS gewoon rock. Nouja, je zult er allicht ook wat klassiek op kunnen pingelen, maar dan ga je voorbij aan de essentie van het instrument.
Ik weet niet of je zelf gitaar speelt Aragorn. Heb je weleens een klassieke gitaar en een electrische gitaar vastgehouden?
Zelf heb ik van beide instrumenten meerdere exemplaren in huis.
Beide spelen ze verschillend en klinken ze verschillend. Dit wil niet zeggen dat je er geen andere muziek op kan spelen.
Een electrische gitaar is niets anders dan een plank met snaren waar een paar toneopnemers (pickups) op zitten, het geluid wordt voortgebracht door een electrische versterker die het zwakke signaal van de elementen versterkt.
Een klassieke gitaar is een kist met snaren waarbij het geluid akoestisch wordt voortgebracht door de projectie van de snaartrilling door de klankkast.
Het enige verschil is de manier van geluidsversterking.
Band in de kerk
Zelf speel ik electrische gitaar in een bandje.
We zijn begonnen met het spelen van rocknummers (beatles, queen, Jimi hendrix, golden earring).
Later zijn we er ook opwekkingsliederen bij gaan spelen. Deze spelen we in rock stijl.
Een paar weken geleden moesten we spelen tijdens een jeugdgerichte dienst. We stonden daar voor in de kerk met een basgitaar, (scheurende) electrische gitaar, drumstel en zanger.
Het spelen ging goed ondanks de zenuwen. Bij de eerste nummers voelde je een soort spanning onder de mensen. Eerst keken ze ronduit vijandig en kwaad. Later vroegen we ze mee te zingen en klappen. De mensen gingen de tekst hierdoor beter lezen. Ook ging het spelen beter. Het rappen van Samen in de naam van Jezus werd bijzonder goed ontvangen.
Bij het laatste nummer (in de bergen door de dalen) schoten de tranen in m'n ogen, de tekst raakte me diep. Op een gegeven moment leek het alsof ik niet zelf meer aan het spelen was. Ik ervaarde een enorme rust en kracht. Het nummer speel ik elke dag, maar toen voelde het gewoon heel anders.
Achteraf kregen we overwegend goede reacties. De mensen zagen wat een kracht we kregen en voelde die door de muziek heen. Ouderen en jongeren, allemaal waren ze positief.[/code]