Lana schreef:ontzettend herkenbaar die angst...Omdat je weet dat je in sommige dingen je eigen weg wilt gaan terwijl je tegelijkertijd weet dat je God's weg moet gaan..En dan ben je bang dat jouw weg God's weg niet is en besluit je tegen beter weten in dat je "het zelf wel kan", omdat je bang bent dat het niet gaat zoals je zélf wil dat het gaat (je denkt zelf wel te weten wat goed voor je is...).
Hoi Lana,
ik las toevallig je posting en ik moet zeggen dat ik het een en ander wel herken. Mijn angst voor God is echter niet zomaar de angst die je als kind voor je vader kunt hebben als je 'stout' bent geweest. Mijn angst voor God is enorm. Mijn angst voor God heeft er lange tijd voor gezorgd dat ik juist de keuze voor God niet durfde te maken. Enige tijd geleden (enkele weken) heb ik besloten daadwerkelijk op zoek te gaan naar God en wat Hij wil dat ik doe. Zijn wil in mijn leven dus.
Je hebt het over het feit dat je Gods weg moet gaan en dat je bang bent dat jouw weg niet dezelfde weg is. Nu zat ik te denken: is het ondenkbaar dat God uit Zijn liefde geen rekening houdt met persoonlijke ambities, dromen en toekomstplannen? En nog een andere gedachte: hoe zit het met activiteiten waarvan je nooit te weten komt dat ze niet in Gods plan passen? Hoe kom je uberhaupt achter Gods plannen voor in je persoonlijk leven? Ik denk niet dat ik weet wat goed voor me is, ik weet wel wat mijn dromen en idealen zijn en ik hoop van ganser harte dat dit in Gods lijn past.
Ondanks dat je weet dat God's weg dé weg is, ben je bang dat Hij je afneemt wat je denkt niet kwijt te kunnen. Maar uiteindelijk weet ik diep in mijn hart dat Zijn weg dé enige weg is, en heb ik daar tot nu toe altijd vrede in kunnen vinden. Maar inderdaad heel erg herkenbaar (gelukkig wel zou ik zeggen)
Er zijn dingen in een mensenleven die een onschatbare waarde en vaak zelfs een onvervangbare waarde hebben. Zou God die afnemen? Uit liefde? Gods weg is de weg, en ik ben doodsbang voor die weg. Ik ben bang dat dingen die mijn leven zin geven verloren gaan. Ik ben bang dat ik dat niet eens aankan en zal overleven. Ik kan op dit moment geen vrede vinden in God en Zijn plannen (die mij overigen geheel onduidelijk zijn, pure onzekerheid).
Overigens, dit is niet alleen heel persoonlijk richting jou bedoeld, maar je posting sprak me aan.
