Na het lezen van de discussie voelde ik me geroepen om te reageren, hoe kan het ook anders als een evangelist van de moderne muziek?
Allereerst wil ik kwijt dat mensen vergeten dat veel dingen om interpretatie draaien. Zo is het voorbeeld van Hotel California m.i. erg zwak. H.C. kan gezien worden als 'duivelsch' maar velen zien het als een metafoor voor het een of ander (bijvoorbeeld Aragorn). Laten we elkaar het hoofd niet inslaan omdat we een andere mening hebben. Laat hen die moeite hebben met dit nummer (e.a.) het nummer boycotten en laat 'ons' als muziekliefhebbers tesamen H.C. luisteren en heerlijk analyseren.
Ten tweede denk ik dat bronnen als J. Vreugdenhil en dhr. Schimmel uiterst slechte bronnen zijn om complete muziekstijlen (inclusief de individuele mensen) te veroordelen.
Beide heren spreken uit eigen ervaring maar zonder duidelijk en gedegen (betrouwbaar) onderzoek. Dit is ongeschikt om mensen mee over te halen, toch gebeurt dit op grote schaal en dat vind ik verontrustend. Indoctrinatie is een woord waar een taboe op rust, maar m.i. zijn dit prima voorbeelden van indoctrinatie. Of hebben de mensen die na 'They Sould Their Souls' en toespraken van J. Vreugdenhil hun cd's hebben weggegooid, hun mening hebben omgegooid, hun bril van intollerantie hebben opgezet ook zelf gedegen onderzoek gedaan? Ik ken weinig voorbeelden waar dit het geval is, helaas.
Zelf ben ik sinds mijn jonge puberjaren de muziekscenes aan het onderzoeken en toetsen aan mijn persoonlijke overtuiging. Bepaalde perioden kenmerkten zich ook door een link met de Bijbel. Hier bedoel ik mee dat ik tijdens sommige perioden de bijbel als uitgangspunt nam. Het is echter zo dat Gods woord vaak onduidelijk is, ook nu geldt dit weer. Een van de dingen waar men echter voor wegloopt is het feit dat ook in de tijd van de Bijbel er al sprake was van 'moderne' muziek zoals wij die kennen (zij het in een iets andere vorm). De joodse feesten waren over het algemeen behoorlijk uitbundig en hadden in ieder geval niet veel weg van een huidige kerkdienst binnen reformatorische en katholieke kringen. Ook wordt vergeten dat David eigenlijk de eerste geniale singer/songwriter was die we kende en die tegenwoordig nog steeds een enorme invloed heeft op de hedendaagse christenen en zelfs buiten die groep. David was een singer/songwriter zoals ik ze graag zie, een die geen blad voor de mond nam. Mensen die tegenwoordig dezelfde twijfels op papier zetten worden vaak op schandalige wijze gedemoniseerd door 'de kerk', door 'mede-christenen'. Dit werkt natuurlijk alles behalve positief.
Goed, verder over onderzoeken. Ik onderzoek de dingen naar mijn eer en geweten en op grond van mijn overtuigingen, daar ben ik me van bewust. Maar vele mensen komen niet tot een bepaald punt op grond van de eigen overtuiging, maar op grond van de manipulerende heren Schimmel, Vreugdenhil, e.a. Zelf nadenken lijkt een doodzonde.
Ik ben mij er absoluut van bewust dat er schandalige dingen gebeuren binnen de verschillende muziek-scenes. Ik ben mij bewust van drank-misbruik (en het promoten daarvan), drugsmisbruik (en het promoten daarvan), seksuele losbandigheid, satanisme, etc. Maar dit zijn allen geen argumenten om complete stijlen te denegreren tot 'niet van God'.
Alle muziek kan tot eer van God zijn, alle soorten muziek! Dat Satan hier misbruik van maakt is een reden om extra waakzaam te zijn, maar niet om je kop in het zand te steken door middel van erg makkelijk, populistisch gepraat.
Ik ben mij bewust van de gevaren maar die baren mij geenszins de grootste zorgen. Wat mij verontrust is het feit dat mensen niet zelf denken en dat op hun kinderen overdragen. Napraten is aan de papegaaien, niet aan mensen. Mensen hebben een geest, mensen hebben een brein, om na te denken. Leer zelf dingen in te delen. Leer inzien dat muziek iets heel persoonlijks is. Leer inzien dat je met een film als "They Sould Their Souls" enorm veel schade kunt aanrichten doordat mensen geshockeerd zijn door de boodschap en vervolgens deze aannemen zonder zelf verder te denken. Leer inzien dat je zelf moet bepalen wat je kunt verantwoorden, tegenover God en jezelf. Leer onderscheiden wat acceptabel is en wat niet en doe dit naar aanleiding van gedegen onderzoek en niet naar aanleiding van populistische praatjes en manipulerend materiaal.
Mensen zijn niet bedoeld als kuddedieren, mensen zijn niet bedoeld als voorwerpen/dieren die aan de hand van de grote leidsmannen dees' de aarde moeten bewandelen. (Leidsmannen als Vreugdenhil, Schimmel en andere pleitbezorgers van de alverdoemenis van alles wat riekt naar goddeloze herrie.) Mensen moeten zelf de paden des levens bewandelen.
Mensen moeten zelf beoordelen wat zij in hun leven laten en wat niet. Het is niet aan de omgeving om vervolgens te oordelen over het christen-zijn. Oordelen is sowieso niet aan mensen.
Het is niet zo dat ik een volledig voorstander ben van de popcultuur (in de breedste zin van het woord, alles wat populair is). Een ieder die mij kent zal dat beamen. Echter, het is een illusie dat het een opdracht van God zou zijn om mensen te indoctrineren, demoniseren en hen de mogelijkheid tot zelf nadenken te ontnemen. Vaak blijkt dit niet alleen bijbels onjuist te zijn maar ook nog eens onterecht. Alle roddels en achterklap geven een compleet verkeerd beeld, schandelijk. Het is een illusie dat het een taak is om mensen te bevrijden van deze 'helse banden' daar het niet gepast is om deze dingen als helse banden te zien.
They Sould Their Souls biedt geen duidelijkheid, alleen een oneerlijke en onjuiste (bovenal ongenuanceerde) boodschap die alleen maar zorgt voor meer verwarring. Zeker onder het jonge publiek. Deze toekomstige generatie (mijzelf daar ook onder rekenend) moet ZELF nog een keuze maken.
Joe Schimmel geeft allerlei voorbeelden, maar doet dat op oneerlijke wijze. 'Informatie' over A. Cooper, zonder te vermelden dat deze artiest al jaren (begin jaren '90 vorige eeuw) christen is. 'Informatie' over David Bowie zonder te vermelden dat deze het occultisme de rug heeft toegekeerd. 'Informatie' over Marilyn Manson zonder zich te hebben verdiept in de geschiedenis van deze man (en dus ook zonder het melden van de geschiedenis van MM).
Voor mensen die het al is opgevallen (mensen die de moeite hebben genomen het artikel van D.A. Butler te lezen): mijn mening komt op veel punten inderdaad overeen met zijn mening. Maar ik denk dat velen zijn artikel niet gelezen hebben (of niet geheel). Dus geef ik mijn mening dit keer niet in een beknopte samenvatting.
Ik quote nu een wijze uitspraak van D.A. Butler:
Nu kan een gedegen studie van popcultuur leiden tot de conclusie dat er allerlei invloeden zijn die de popcultuur een kleur geven. Verschillende religies, ideologieën en denkwijzen beïnvloeden de mensheid en popmuzikanten horen daar gewoon bij. En artiesten vertellen ons wat hen bezighoud, dus zo krijgen we het te horen.
They Sold Their Souls For Rock ‘n Roll presenteert dus niet per definitie allerlei onwaarheden maar laat wel een gruwelijk verstoord beeld zien wat veel mensen, die niet op de hoogte zijn van cultuurgeschiedenis en literatuur, danig in de war kan brengen. Er zijn mensen die publicaties als de genoemde documentaire snel naast zich neer leggen omdat ze aanvoelen dat er van alles niet aan klopt. Maar niet iedereen heeft de culturele bagage meegekregen om zulke dingen goed te kunnen analyseren.
Dit kan ik onderschrijven.
Henkie, jij vond de film goed. Is het je opgevallen dat Joe Schimmel artiesten de schuld van de Columbine-slachtpartij geeft? (Manson bijvoorbeeld). Dat is een grove en pertinent gelogen uitspraak. Dit is niet bewezen, dit is menselijk gezien onwaar, dit is anti-christelijk.
D.A. Butler
De manier waarop in “They Sold Their Souls For Rock ‘n Roll” shock effecten worden gebruikt met een zeer intense en snelle voice over, dit in combinatie met angstaanjagende verhalen over satansaanbidding en abortus die op de kijker afgevuurd worden, doet vermoeden dat de maker ervan; Joe Schimmel, een boze, gefrustreerde en wellicht getraumatiseerde man is. Of dit zo is kan ik onmogelijk zeggen. Maar de manier waarop de presentatie van de documentaire in elkaar gezet is komt opvallend overeen met het gedrag van slachtoffers van allerlei vormen van misbruik. Ook zij maken in hun manier van communiceren gebruik van shock effecten, communiceren op een onrustige manier en eisen de aandacht volledig op. Als ik zijn methode vergelijk met de zorgzaamheid, vaderlijke liefde en gezonde kritische opstelling van de voorganger van de gemeente waar ik sinds 1994 lid van ben zie ik een schril contrast. Ik vind het wel nodig om deze vergelijking te maken omdat de Bijbel mij ook waarschuwt voor mensen die wel over God praten maar een verkeerde motivatie hebben.
Voor nu vind ik het even genoeg en mijn werktijd zit er ook zo op, waardoor ik offline moet. Ik zal binnenkort mijn betoog voortzetten (denk ik).
Ik probeer niemand aan te vallen, alleen tot denken te zetten.
Ik denk dus ik leef.
*kijkt arrogant om zich heen*
