jas schreef:Wat een overstap moet dat voor je zijn ronson. Hoe ben je daar zo toe gekomen? En waarvandaan is het dat je zo'n behoefte hebt om je te verdiepen in de geloofsleer?
Die overstap is wel een geleidelijke geweest. Na mijn katholieke jeugd kreeg ik op een gegeven moment verkering met een van huis uit gereformeerd-synodaal meisje die echter toen naar een evangelische gemeente ging. Ik ben daar enkele jaren met haar naar toe gegaan, we zijn daar ook getrouwd, maar ik heb me daar nooit helemaal op m'n plaats gevoeld. Ondertussen ontmoette ik een aantal gereformeerden die mij erg aanspraken in hun christen-zijn. Zij kwamen uit diverse reformatorische kerken
De keuze voor de NGK is een gezamenlijke keuze (met wederzijdse compromissen) geweest van mijn vrouw en ik, na een serieuze oriëntatieperiode.
Wat betreft dat verlangen naar het bezigzijn met de geloofsleer: in de gereformeerde belijdenis zoals ik die nu een beetje heb mogen leren kennen is voor mij het Woord van het Evangelie echt opengegaan. Veel zaken die mij tot nu toe, ondanks mijn kerkelijke verleden nog verborgen waren in Gods Woord worden verheldert en geven mij meer zicht op en kennis van God en mijzelf. Ik heb een honger naar Gods Woord, en door meer over het geloof te leren mag ik het Evangelie steeds meer proeven.
Ik kan me voorstellen dat voor mensen die met deze geloofsleer zijn opgegroeid dingen anders liggen. Zo kan ik me ook verbazen over hen die op latere leeftijd bewust een keus hebben gemaakt voor het rooms-kahtolicisme. Hoeveel bewondering ontdek je bij hen voor zaken die mijzelf heel gewoon overkomen.
Misschien is dat de eerste liefde waarover in de Schrift staat geschreven?
