Ellende-Verlossing-Dankbaarheid

[caprice]

Hoe diep de ellendekennis moet gaan?
Zo diep dat het onhoudbaar wordt buiten Christus. Dan is het diep genoeg.

[jas]

Ik vind het een gigantische misvatting wanneer gesteld wordt dat de ellendekennis een voorwaarde is voor de genade in Christus. Als dat zo zou zijn, is de genade dus niet onvoorwaardelijk. Bovendien gaat het projecteren van een dergelijke stelling op elke zondaar gepaard met het veroorzaken van diep menselijk leed. Want er zijn mensen, die die diepe ellendekennis niet hebben, nochthans in hun gemoed verzekerd zijn dat Christus hun Borg is, en nu door anderen verteld wordt dat hun geloof niet echt is. Dat is een onbijbelse leer. De woorden "ken uw ongerechtigheid, dat gij tegen den Heere, uw God, hebt overtreden", zijn zeker waar. Maar de mate van beleving daarvan zijn per persoon verschillend. Zo zal David dit zeer hebben ingeleefd, getuige zijn belijdenissen in psalm 32 en 51, maar van Lydia de purperverkoopster lezen we dit niet, en ook niet van de Moorman.
Ik heb dat helaas wel moeten inleven, en ik ben het met Aragorn eens, dat juist degenen die dit inleven, de minst voorbeeldige levenswandel gehad hebben. En denk maar niet dat dit na ontvangene genade een gemakkelijke weg is; ik wens het in elk geval op die manier niemand toe.

[Marnix]

Hoe diep de ellendekennis moet gaan?
Zo diep dat het onhoudbaar wordt buiten Christus. Dan is het diep genoeg.

En hoe diep mag je blijdschap als je verlossing in Hem hebt gevonden dan zijn

Dat moet vooral niet vergeten worden.... Want Jezus neemt juist je ellende op zich en wil die voor je dragen en er van vrijmaken. Daarom kan het niet anders of als je verlost bent door Hem verandert Hij je ellende in blijdschap. (laatste verzen van psalm 30 geven dat ook aan)

[Pieter]

Ik vind het een gigantische misvatting wanneer gesteld wordt dat de ellendekennis een voorwaarde is voor de genade in Christus. Als dat zo zou zijn, is de genade dus niet onvoorwaardelijk. Bovendien gaat het projecteren van een dergelijke stelling op elke zondaar gepaard met het veroorzaken van diep menselijk leed. Want er zijn mensen, die die diepe ellendekennis niet hebben, nochthans in hun gemoed verzekerd zijn dat Christus hun Borg is, en nu door anderen verteld wordt dat hun geloof niet echt is. Dat is een onbijbelse leer. De woorden "ken uw ongerechtigheid, dat gij tegen den Heere, uw God, hebt overtreden", zijn zeker waar. Maar de mate van beleving daarvan zijn per persoon verschillend. Zo zal David dit zeer hebben ingeleefd, getuige zijn belijdenissen in psalm 32 en 51, maar van Lydia de purperverkoopster lezen we dit niet, en ook niet van de Moorman.
Ik heb dat helaas wel moeten inleven, en ik ben het met Aragorn eens, dat juist degenen die dit inleven, de minst voorbeeldige levenswandel gehad hebben. En denk maar niet dat dit na ontvangene genade een gemakkelijke weg is; ik wens het in elk geval op die manier niemand toe.

Ellendekennis is geen voorwaarde, maar een uiting van het werk van de Heilige Geest. M.a.w. op het moment dat iemand zich bewust wordt van zijn geestelijke ellende, geloof ik stellig dat God's Geest al lang in deze persoon werkt. Het is namelijk de Heilige Geest Zélf die ons in de waarheid leidt en ons aan onze natuurstaat ontdekt. Het kán ook geen voorwaarde zijn, omdat wij uit onszelf nooit oprecht onze ellende kunnen en willen aanvaarden.

Wel geloof ik stellig dat de levendmaking altijd gepaard gaat met het ontdekken van je ellendige staat voor God. Er is echter géén zinnig woord te zeggen over hoe ver of hoe diep dat moet gaan; dat is inderdaad bij iedereen verschillend.

[jas]

Het gaat er om dat onze schuld VOLKOMEN is. Alleen dan is ook Christus verdienste een VOLKOMEN genoegdoening van AL onze zonden.

[sjomer]

Als je er nu moeite mee hebt om de trits EVD aan te houden, waarom denk je niet eens na over een nieuwe, bijvoorbeeld: schepping - zonde - genade.
Die is bijbels gezien veel houdbaarder. Elke daad van God begint met iets te scheppen. Zo ook in de wedergeboorte. Inderdaad niet met ellende. Zowel de catechismus zoekt haar startpunt in de verlossing, alsook Romeinen 1: 17. Gerechtigheid betekent verzoening bij Paulus.

[caprice]

waarom denk je niet eens na over een nieuwe, bijvoorbeeld: schepping - zonde - genade.

Schepping - zonde - herschepping uit genade.

Maar ik mis hier wel de dankbaarheid.

[caprice]

Hoe diep de ellendekennis moet gaan?
Zo diep dat het onhoudbaar wordt buiten Christus. Dan is het diep genoeg.

En hoe diep mag je blijdschap als je verlossing in Hem hebt gevonden dan zijn

Dat moet vooral niet vergeten worden.... Want Jezus neemt juist je ellende op zich en wil die voor je dragen en er van vrijmaken. Daarom kan het niet anders of als je verlost bent door Hem verandert Hij je ellende in blijdschap. (laatste verzen van psalm 30 geven dat ook aan)

Die blijdschap is niet om uit te spreken. Daar is een eeuwigheid voor nodig. En die zal er ook zijn.
Ach ach, om dat zónder zonden. Zonder steeds maar weer weg te lopen. Zonder mijn eigen werken, zonder mijn vlees dát te mogen beleven. Alléén Christus gerechtigheid. Volmaakt God te loven.

Dat is in woorden onmogelijk uit te drukken.