waar leef jij voor?

[André]

Ik zie het leven als genadetijd om nog tot God bekeerd te worden.

Mocht het zo zijn dat je b.v. morgen tot God geroepen wordt, heeft God jou dan genoeg "genadetijd" gegeven, m.a.w. ben jij bekeerd?
Of is het ook "voldoende" om te weten dat je een kind van God bent?

[jas]

Ik zie het leven als genadetijd om nog tot God bekeerd te worden.

Mocht het zo zijn dat je b.v. morgen tot God geroepen wordt, heeft God jou dan genoeg "genadetijd" gegeven, m.a.w. ben jij bekeerd?
Of is het ook "voldoende" om te weten dat je een kind van God bent?

Huh? Zijn er dan ook kinderen van God die niet bekeerd zijn?

[André]

Ik zie het leven als genadetijd om nog tot God bekeerd te worden.

Mocht het zo zijn dat je b.v. morgen tot God geroepen wordt, heeft God jou dan genoeg "genadetijd" gegeven, m.a.w. ben jij bekeerd?
Of is het ook "voldoende" om te weten dat je een kind van God bent?

Huh? Zijn er dan ook kinderen van God die niet bekeerd zijn?

Ik probeer ook maar wat gedachte gangen te volgen

[Markie]

Ik zie het leven als genadetijd om nog tot God bekeerd te worden.

Mocht het zo zijn dat je b.v. morgen tot God geroepen wordt, heeft God jou dan genoeg "genadetijd" gegeven, m.a.w. ben jij bekeerd?
Of is het ook "voldoende" om te weten dat je een kind van God bent?

Huh? Zijn er dan ook kinderen van God die niet bekeerd zijn?

Ik probeer ook maar wat gedachte gangen te volgen

Zijn wel erge kromme dit..

[André]

Ik zie het leven als genadetijd om nog tot God bekeerd te worden.

Mocht het zo zijn dat je b.v. morgen tot God geroepen wordt, heeft God jou dan genoeg "genadetijd" gegeven, m.a.w. ben jij bekeerd?
Of is het ook "voldoende" om te weten dat je een kind van God bent?

Huh? Zijn er dan ook kinderen van God die niet bekeerd zijn?

Ik probeer ook maar wat gedachte gangen te volgen

Zijn wel erge kromme dit..

Of je weet het ook niet
Maar als ik de regel "Of is het ook "voldoende" om te weten dat je een kind van God bent" even voor het gemak weglaat wordt het dan duidelijk wat ik wil belichten?

[caprice]

Ik zie het leven als genadetijd om nog tot God bekeerd te worden. Dat de straf op de zondeval niet onmiddelijk intrad, maar God de mens nog een mogelijkheid tot verzoening met Hem gevende, nog omzag naar verloren mensenkinderen. Dáárom leven wij, om de mogelijkheid te hebben met God verzoend te worden.
Het leven is verder niet anders dan een gestadige dood.

Maar caprice, is het niet egoïstisch om slechts te leven met tot doel een mogelijkheid te hebben om met God verzoend te worden? De mogelijkheid hebben is dus een doel op zich? Dus niet de verzoening zelf? Zou ons doel niet moeten zijn, leven tot Gods eer, ongeacht of wij met God verzoend zijn of worden?

Bij die bekering wordt een mens wel geleerd dat het niet meer zo erg is als hij verloren gaat, maar des te erger dat hij tegen God gezondigd heeft, dat God niet aan Zijn eer komt.

Hoe kun je tot eer van God leven als je niet met Hem verzoend bent?

Ik zie het leven als genadetijd om nog tot God bekeerd te worden.

Mocht het zo zijn dat je b.v. morgen tot God geroepen wordt, heeft God jou dan genoeg "genadetijd" gegeven, m.a.w. ben jij bekeerd?
Of is het ook "voldoende" om te weten dat je een kind van God bent?

Ik zal het maar niet hebben over de zin die niet klopt, want dat is al gebeurd. Daarom één ding:

God doet het nooit verkeerd.

[jas]

Hoe kun je tot eer van God leven als je niet met Hem verzoend bent?

Uiteindelijk is alles tot Gods eer. Ook de zonden van de mensen dienen uiteindelijk tot Gods eer, al zal het voor de mensen zelf wel hun ondergang betekenen.

[André]

Ik zal het maar niet hebben over de zin die niet klopt, want dat is al gebeurd. Daarom één ding:

God doet het nooit verkeerd.

Misschien begrijpen wij elkaar niet helemaal, ik zal iets duidelijker zijn.
Als jij morgen overlijd, heb jij dan genoeg genadetijd gehad?
Ben jij nu op dit moment al een kind van God en kun je dat hardop belijden?

[jas]

Als jij morgen overlijd, heb jij dan genoeg genadetijd gehad?
Ben jij nu op dit moment al een kind van God en kun je dat hardop belijden?

Kijk, dat is nou waar het om gaat. Zolang we daarop niet volmondig ja kunnen zeggen, is het foute boel.

[Aragorn]

Bij die bekering wordt een mens wel geleerd dat het niet meer zo erg is als hij verloren gaat, maar des te erger dat hij tegen God gezondigd heeft, dat God niet aan Zijn eer komt.

Dat vind ik altijd zo'n rare redenatie.. Alsof God een of andere eerverslaafde is die dagelijks z'n benodigde dosis eer moet hebben.

God heeft legers van engelen en heiligen en weet ik al wat niet meer om Zich heen die Hem constant eren, zou de zonde van 1 mens daar veel aan af doen? Mi. is het bijeensprokkelen van eer nu niet bepaald God's eerste motivatie voor het redden van mensen.

[liezel]

Ik vraag me dat wel eens af ja...waar leef je eigenlijk voor...maar dat moet denk ik voor God zijn...

[caprice]

Ik zal het maar niet hebben over de zin die niet klopt, want dat is al gebeurd. Daarom één ding:

God doet het nooit verkeerd.

Misschien begrijpen wij elkaar niet helemaal, ik zal iets duidelijker zijn.
Als jij morgen overlijd, heb jij dan genoeg genadetijd gehad?

Als ik morgen zou komen te overlijden, heb ik genoeg genadetijd gehad, want God doet het nooit verkeerd.

Ben jij nu op dit moment al een kind van God en kun je dat hardop belijden?

Ik kan me er niet over uitspreken, maar mag wel hoop hebben.

[André]

Caprice, toch hoop ik dat jij ook andere "genoegens" hebt om voor te leven, want het onderdeel genadetijd is een relatief begrip, immers het is altijd genoeg.

En dit meen ik serieus wat zal het beangstigend zijn dat je niet zeker weet dat je een kind van God mag zijn.
Je hebt immers je hand opgehouden en God heeft jou het geloof in Hem gegeven.
En Hij vertelt ons dat wij Zijn kinderen zijn en de engelen Zijn knechten, dat is toch prachtig om zo'n God als je Vader te hebben!!
Nog iets simpeler, wij noemen God onze Vader b.v. in het gebed Onze Vader, wie of wat zijn wij dan...................

Ik had btw niet van jou verwacht dat je over zinsopbouw zou gaan vallen.

[caprice]

Caprice, toch hoop ik dat jij ook andere "genoegens" hebt om voor te leven, want het onderdeel genadetijd is een relatief begrip, immers het is altijd genoeg.

Ja, werk bijvoorbeeld, een opdracht van God.

En dit meen ik serieus wat zal het beangstigend zijn dat je niet zeker weet dat je een kind van God mag zijn.
Je hebt immers je hand opgehouden en God heeft jou het geloof in Hem gegeven.
En Hij vertelt ons dat wij Zijn kinderen zijn en de engelen Zijn knechten, dat is toch prachtig om zo'n God als je Vader te hebben!!
Nog iets simpeler, wij noemen God onze Vader b.v. in het gebed Onze Vader, wie of wat zijn wij dan...................

Zie pb.

Ik had btw niet van jou verwacht dat je over zinsopbouw zou gaan vallen.

Nee, maar ik zag tegenstrijdigheden, en daar kan ik niet zo goed tegen.
Het geeft verder niet, hoor.

[Collateral]

Ik kan me er niet over uitspreken, maar mag wel hoop hebben.

Gezien je stelligheid over een aantal godsdienstige zaken had ik wel verwacht dat je jezelf een kind van God zou noemen. Waarom kun je je daarover niet uitspreken, en waarom heb je wel hoop? (Ik dacht dat veel oudvaders van mening zijn dat er zonder waarachtige bekering (=zekerheid) geen hoop is...)