waarom wilde God dit?

De Archiefkast van het Forum. Oude discussies zijn hier nog eens na te lezen.

Moderator: Moderafo's

joris

Berichtdoor joris » 12 dec 2004 12:39

mooi doorleefd antwoord, riska.

zo bedoel ik het ook. De pijn blijft, maar je kan het een plek geven. En zodra je pijn als pijn kan voelen en het niet omzet in kwaadheid of zelfs wraakgevoelens, kan je bmet God doorleven en kan je weer tot zegen zijn.

God zegt nooit dat we de pijn moeten verdoezelen, juist niet. daarom moest zijn Zoon ook aan het kruis: de pijn was een feit en daar moest Hij doorheen. Dat hoorde er nu bij nu eenmaal de geschiedenis zo gelopen was als die gelopen is.

Net als met vergeven: eerst alle pijn onder ogen zien en het dan vastpakken en wegdoen. Dan pas kan je vergeven, Dan pas kan je de ander weer in liefde tegemoettreden.

Als je maar in jouw pijn ook Gods pijn voellt. En niet alleen verder gaat en wraakgevoelens koestert. Mensen kunnen van kwaadheid houden, omdat als die kwaadheid verdwijnt ze dan helemaal nergens meer zijn. Dat is een gevoel, een zeker weten dat je niet zonder dat gevoel kunt. heel ingewikkeld, maar zo werkt het vaak. Terwijl, als je die pijn aan Jezus geeft, dat Hij je een nieuw gevoel geeft waaruit je kan leven: liefde en vertrouwen.

mini
Sergeant
Sergeant
Berichten: 282
Lid geworden op: 08 nov 2002 14:22

Berichtdoor mini » 12 dec 2004 14:03

Joris,

Ook hier ben ik het niet volledig met je eens. Waarom zou een mens geen kwaadheid mogen voelen? Ik geloof niet dat God onmenselijke opdrachten aan ons geeft zoals "geen kwaadheid voelen". En kwaadheid kan je inderdaad soms op de been houden. Nou en? Uit het maar in plaats van te zeggen: "doe je kwaadheid weg en zorg dat je alleen de pijn overhoud". De mens is geen machine.

Eens dat je met alles het beste naar God kan gaan. Het een sluit het ander niet uit volgens mij.
Daarnaast klinkt het mij ook wat simpel in de oren als je zegt: geef de pijn maar aan Jezus en Hij geeft je een nieuw gevoel waaruit je kunt leven.
Hokespokes ik geef het nu over en weg is de pijn. Dacht t niet. Natuurlijk zul je het zo niet bedoelen dat dit in 2 seconden gebeurt, maar toch komt het wat simpel over. Pijn gaat soms niet over, hooguit de scherpe kantjes eraf.

joris

Berichtdoor joris » 12 dec 2004 14:11

mini schreef:Joris,

Ook hier ben ik het niet volledig met je eens. Waarom zou een mens geen kwaadheid mogen voelen? Ik geloof niet dat God onmenselijke opdrachten aan ons geeft zoals "geen kwaadheid voelen". En kwaadheid kan je inderdaad soms op de been houden. Nou en? Uit het maar in plaats van te zeggen: "doe je kwaadheid weg en zorg dat je alleen de pijn overhoud". De mens is geen machine.

Eens dat je met alles het beste naar God kan gaan. Het een sluit het ander niet uit volgens mij.
Daarnaast klinkt het mij ook wat simpel in de oren als je zegt: geef de pijn maar aan Jezus en Hij geeft je een nieuw gevoel waaruit je kunt leven.
Hokespokes ik geef het nu over en weg is de pijn. Dacht t niet. Natuurlijk zul je het zo niet bedoelen dat dit in 2 seconden gebeurt, maar toch komt het wat simpel over. Pijn gaat soms niet over, hooguit de scherpe kantjes eraf.
heb je t al eens geprobeerd?

mini
Sergeant
Sergeant
Berichten: 282
Lid geworden op: 08 nov 2002 14:22

Berichtdoor mini » 12 dec 2004 14:34

Ja.

even tussen haakjes met kwaadheid uiten bedoel ik niet dat je dat naar de ander toe moet uiten. Maar voor jezelf eruit moet laten komen.

Riska

Berichtdoor Riska » 12 dec 2004 16:20

Mini,

Je beschrijft precies wat ik bedoel. In mijn bijdrage een stukje eerder schrijf ik over Psalm 13 - zoals Marnix dat ook deed. Dat is een pure "woedepsalm" en er zijn er meer. Waar de mens dus ook zijn/haar woede naar God toe tot uiting brengt.

En waar ik altijd woedend om word is het: "ik was verdrietig, depressief' etc. etc. (vul zelf maar in) en toen kwam God (of toen ging ik naar Jezus) en toen was alles over.
Nou, niet dus.
Pijn en gemis worden niet minder. Uiteindelijk kunnen de scherpe kantjes er af gaan, maar meer ook niet. Precies zoals jij het verwoordt.
Ik heb wel mijn geloof altijd gezien als de dragende kracht. Zelfs als de hemel van koper leek ben ik onverwoestbaar blijven geloven in Pasen, waarin God heeft gezegd: "En toch...! Het kwaad, het verdriet, de pijn, de dood heeft niet het laatste woord..." Dat, en dat alleen is de kracht geweest in mijn leven en blijft de kracht!

En wij moeten zeer oppassen dat wij niet met woorden, of met te zeggen hoe wij zouden moeten handelen in geloof, een vorm van ontzettend goedkope troost weggeven.

Riska

joris

Berichtdoor joris » 12 dec 2004 16:37

dat vind ik een foute angst. Als je leeft voglens de bijbel en je hebt troost bij God dan kan je dat prima aan anderen vertellen. Je hoeft neit bang te zijn om anderen pjn te doen volgens mij, want als God jou troosten wil, wil hij ook een nader troosten toch?

Ik bedoel niets goedkoops, helemaal niets. Maar ik geloof dat God troost biedt, hij zegt immers, leg je last op mij? We durven dat alelen vaak niet te doen.

Riska

Berichtdoor Riska » 12 dec 2004 16:42

Joris,

Wat jij bedoelt is goed - ik begrijp dat. Alleen het kan zo gauw een vorm van goedkope troost worden, omdat de ander het alleen maar ervaart als 'vrome praatjes', maar het niet kan beleven en doorleven.

Iemand die iets ervaren heeft en zelf zegt dat God troost biedt is wat anders dan dan de ander dat zegt.
Misschien is de beste troost wel: gewoon zwijgen en doen. Dus aanwezig zijn, hand vast houden, of arm om de schouder, of een bakkie zetten en aanbieden. Kortom: door voor te leven wat voor jou geloof inhoudt... en alleen op vrágen te spreken.

Riska

joris

Berichtdoor joris » 12 dec 2004 17:18

llemaal goed. als je maar wel op tijd ingrijpt in de gedachtenwereld van de ander, voordat het een grote misere wordt.

mini
Sergeant
Sergeant
Berichten: 282
Lid geworden op: 08 nov 2002 14:22

Berichtdoor mini » 12 dec 2004 17:26

Anderen willen troosten en voor de pijn een ander gevoel willen geven zijn 2 verschillende dingen. En inderdaad Riska, jouw ervaring is geen eis voor de ervaringswereld van de ander.

gijsbertovereem

Berichtdoor gijsbertovereem » 22 dec 2004 20:45

Dat er een geliefde sterft is heel triest. Het is wel begrijpelijk dat je het niet kunt begrijpen en de schuld legt bij God. Maar is God de schuld wel???
Ook die geliefde deed zonde, dus had de dood verdient. Gelukkig is Christus gekomen voor de zonde van Zijn kinderen. Wat een groot wonder als je mag weten dat een geliefde bij Hem is.

Ik heb zelf in andere situaties ook veel gewosteld met de "Waarom??" vraag, totdat ik van een ouderling het advies kreeg om eens naar de "Waartoe?" vraag te kijken. En me af te vragen: "Wat is het doel dat God mij dit laat meemaken?" Dit hielp mij door een groot aantal problemen heen

Riska

Berichtdoor Riska » 22 dec 2004 20:50

gijsbertovereem schreef:Dat er een geliefde sterft is heel triest. Het is wel begrijpelijk dat je het niet kunt begrijpen en de schuld legt bij God. Maar is God de schuld wel???
Ook die geliefde deed zonde, dus had de dood verdient. Gelukkig is Christus gekomen voor de zonde van Zijn kinderen. Wat een groot wonder als je mag weten dat een geliefde bij Hem is.

Ik heb zelf in andere situaties ook veel gewosteld met de "Waarom??" vraag, totdat ik van een ouderling het advies kreeg om eens naar de "Waartoe?" vraag te kijken. En me af te vragen: "Wat is het doel dat God mij dit laat meemaken?" Dit hielp mij door een groot aantal problemen heen


Met permissie gezegd: ik ben blij dat die ouderling de mijne niet is. Waartoe? Dat betekent dat ik dus heel veel dingen wel in de schoenen van God zou schuiven. Want het "zal wel ergens voor dienen"...
En als er een geliefde sterft dan zou ik niet durven zeggen dat die dood verdiend was. Het zal je vader, moeder, kind, broertje of zusje maar zijn.
Misschien reageer ik nu fel, maar ik heb dit zo vaak in mijn leven meegemaakt dat dit gezegd werd en ik heb me altijd zo verschrikkelijk "genomen" gevoeld... God is anders en groter dan wij denken!

Riska

gijsbertovereem

Berichtdoor gijsbertovereem » 22 dec 2004 21:01

Riska schreef:
Met permissie gezegd: ik ben blij dat die ouderling de mijne niet is. Waartoe? Dat betekent dat ik dus heel veel dingen wel in de schoenen van God zou schuiven. Want het "zal wel ergens voor dienen"...
En als er een geliefde sterft dan zou ik niet durven zeggen dat die dood verdiend was. Het zal je vader, moeder, kind, broertje of zusje maar zijn.
Misschien reageer ik nu fel, maar ik heb dit zo vaak in mijn leven meegemaakt dat dit gezegd werd en ik heb me altijd zo verschrikkelijk "genomen" gevoeld... God is anders en groter dan wij denken!

Riska


Sorry volgens mij begrijp je het verkeerd. Nadat ik dit ging bidden, liet God mij zien dat ik een verkeerd leven lijden. Hij liet mij dus problemen meemaken om mij terug te brengen bij de bijbel

Riska

Berichtdoor Riska » 22 dec 2004 21:10

gijsbertovereem schreef:Sorry volgens mij begrijp je het verkeerd. Nadat ik dit ging bidden, liet God mij zien dat ik een verkeerd leven lijden. Hij liet mij dus problemen meemaken om mij terug te brengen bij de bijbel


Dat betekent dus dat je je in die zin wat voorzichtiger moet uitdrukken, dat mensen je begrijpen.
Jij ervaart misschien dat er dingen gebeurd zijn om jou op de goede weg te brengen. Maar dat is nooit de dood van een mens, om maar wat te zeggen. God mag dan straffen, Hij mishandelt niet...

Riska

gijsbertovereem

Berichtdoor gijsbertovereem » 22 dec 2004 21:14

Riska schreef:Dat betekent dus dat je je in die zin wat voorzichtiger moet uitdrukken, dat mensen je begrijpen.
Jij ervaart misschien dat er dingen gebeurd zijn om jou op de goede weg te brengen. Maar dat is nooit de dood van een mens, om maar wat te zeggen. God mag dan straffen, Hij mishandelt niet...

Riska


Misschien zag ik die problemen op het moment waarop ik ze had ook wel als een mishandeling.............

caprice

Berichtdoor caprice » 23 dec 2004 16:52

Riska schreef:
gijsbertovereem schreef:Dat er een geliefde sterft is heel triest. Het is wel begrijpelijk dat je het niet kunt begrijpen en de schuld legt bij God. Maar is God de schuld wel???
Ook die geliefde deed zonde, dus had de dood verdient. Gelukkig is Christus gekomen voor de zonde van Zijn kinderen. Wat een groot wonder als je mag weten dat een geliefde bij Hem is.

Ik heb zelf in andere situaties ook veel gewosteld met de "Waarom??" vraag, totdat ik van een ouderling het advies kreeg om eens naar de "Waartoe?" vraag te kijken. En me af te vragen: "Wat is het doel dat God mij dit laat meemaken?" Dit hielp mij door een groot aantal problemen heen


Met permissie gezegd: ik ben blij dat die ouderling de mijne niet is. Waartoe? Dat betekent dat ik dus heel veel dingen wel in de schoenen van God zou schuiven. Want het "zal wel ergens voor dienen"...

Dan zie je dat verkeerd, want God laat al de dingen niet zomaar gebeuren. Lees zondag 10 van de Heidelberger catechismus nog maar eens.

Denk ook eens aan de geschiedenis van Jozef. Die weg vol raadselen moest hij gaan naar Egypte om van daar zijn vader en broeders te kunnen onderhouden in de jaren van hongersnood. Wat was er anders van dat volk van Israël terechtgekomen?
Het kwaad dat de broeders van Jozef gedaan hadden was nodig:

Genesis 50:
20 Gijlieden wel, gij hebt kwaad tegen mij gedacht; doch God heeft dat ten goede gedacht; opdat Hij deed, gelijk het te dezen dage is, om een groot volk in het leven te behouden.

Hoe bedoel je het 'heel veel dingen in de schoenen van God schuiven' n.a.v. de waartoe-vraag?
Alle dingen komen ons toch toe uit Gods hand, zowel de goede als de kwade dingen? Daar moeten we juist dankbaar voor zijn.


Terug naar “Archief”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 24 gasten