joepie schreef:Ik denk dat je dan eerst het woord "kennen" die in de Bijbel daar genoemd wordt goed moet weer geven. Het is niet kennen van kennis, maar kennen van : kennis aan iemand hebben.
Vroeger zeiden ze als je verliefd op iemand was dat je kennis had aan die en die persoon.
En dat is wat Paulus eigenlijk bedoelt.
Hij zegt daarmee niet dat hij te weinig van de Bijbel weet.
Er zijn b.v. mensen die de Bijbel wel uit hun hoofd lijken te kennen, maar niet de liefde voor Chrsitus hebben. Dus denken dat ze met die kennis een kind van Hem zijn en Hem daarmee dienen. Dat het met alleen kennis over de Bijbel wel goed zit, maar je kennis aan God hebben.
Het moet iets met je doen. Als je verliefd ben op iemand dan wil je ook altijd bij die anders zijn, je wilt als het ware wel in de ander kruipen.
Zo moet je "verliefd"worden op God. Hij moet je alles zijn en zonder Hem kun je je geen leven voorstellen.
Die liefde van 1 Cor 13. die moet je in je voelen. Want als je alles wat er te weten valt wist, maar had de liefde niet.....
Dus om met de topic starter te zeggen: misschien moeten we gaan zorgen dat we die kennis eens in de praktijk gaan brengen.
Leven zoals God dat van ons vraagt en geen leven zonder Hem kunnen voorstellen, alles willen doen zoals Hij dat wil. Uit liefde voor Hem.
Want het gaat in het geloof niet om het weten, maar om de liefde tot God en onder elkaar.
Want moeten we niet geloven als een kind? Denk je dat die de Bijbel uit haar hoofd kend en overal een antwoord op weet? Denk je dat die twijfelt aan de waarheid van Gods woord? Die geloofd onvoorwaardelijk dat het waar is wat er staat en dat God van het kind houd. Dat wat er gebeurd goed is.
Ik had het ook niet over 'kennis van de bijbel' maar over godskennis, zelfkennis, christuskennis, enz. Die kennis maakt ons klein enn nederig en geeeft grote gedachten van de Heere.
Anders dan uit enkel genade zal het idd niet gaan Maja. Alles is genade.