Moderator: Moderafo's
Marnix schreef:Race406 schreef:Marnix schreef:PeterD schreef:Ik ben ook sobere diensten gewend in de Ger Gem. Echter dit zijn geen sombere diensten! Het gesproken Woord staat centraal, en in doopdiensten en / of Avondmaalsdiensten staat het sacrament naast het Woord centraal.
Hierdoor kan zo'n vreugde in je binnenste ontstaan dat je helemaal geen behoefte hebt aan uiterlijk vertoon, en dan kan het soms tot verwondering zijn dat je innerlijk zo vol van vreugde kan zijn. Ook hoeft het niet zo te zijn dat je deze vreugde altijd met iemand zou willen delen.
Sorry maar dit vind ik echt nergens op slaan
Hierdoor kan er zo'n vreugde in je binnenste ontstaan dat je helemaal geen behoefte hebt aan uiterlijk vertoon?
Probeer nou niet dingen die er door de cultuur zijn ingesleten op zo'n manier goed te praten... Als iemand emoties heeft is het normaal dat hij/zij die uit.... als iemand net voor het eerst vader/moeder is geworden zie je hem/haar stralen... als iemand de loterij op tv wint zie je dat hij/zij dolblij is. Als een voetballer een belangrijk doelpunt maakt juicht hij en is ontzettend blij. En als iemand in de kerk een fantastische BLIJDE boodschap hoort blijft hij emotieloos voor zich uitkijken..... maar ja... wel blij in zijn hart. Want bij God heb je geen behoefte om je blijheid te uiten? Raar dat je in de kerk niet kan wat normaal vaak wel kan, je emoties uiten. Zouden we soms vergeten zijn met onze nuchtere kopjes en onze "doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg-stijl" dat de blijde boodschap van verlossing ook een reden is voor ons om blij te zijn?
Maar ja, zal het ooit veranderen? Ik kijk vooruit naar de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. Daar zingen we niet meer met strakke gezichten in hele noten, dat weet ik wel. Ik denk dat we daar juichen en feesten... omdat we dan eindelijk echt snappen hoe mooi het evangelie is.
Ik vind het wel ergens op slaan. Als ik in de kerk zit, word ik soms zo ontzettend geraakt door de indringende boodschap van verlossing voor een verloren zondaar, dat ik er stil van word. Laatst hadden we een doopdienst, en het laatste deel van de preek mondde uit in 1 grote lofzang op Gods oneindige goedheid. Ik werd daar diep door geraakt. Dan heb ik geen zin om tijdens het orgelspel na de preek of tijdens de collecte flink te gaan kletsen en vrolijk te doen. Dan heb ik ook geen zin om uitbundig halleluja te gaan roepen. Dan wil ik alleen maar zitten en alles op me in laten werken. Dus niet zo opgelegd uitbundig, maar het hoeft ook niet opgelegd deftig en ingetogen.
Ik ben het hierin helemaal met je eens hoor... Het een sluit het ander alleen niet uit.... de ene keer ben je heel erg geraakt en wil je alleen maar zitten en stil zijn voor God. Ik zeg niet dat je altijd maar vrolijk moet zijn, dat hangt er helemaal van af wat een preek met je doet... Zoals je inmiddels vast wel weet ga ik regelmatig naar jeugddiensten, daar is op dat punt meer vrijheid... Dat wil dus niet zeggen dat we daar altijd vrolijk staan te doen en halleluja te roepen... Ik heb er regelmatig gezeten en ben stil geweest omdat ik was geraakt door Gods grootheid en liefde. Ik heb er regelmatig mensen zien huilen of voor zich uit zien staren.... Dat zijn allemaal emoties die bij een bepaalde situatie heel menselijk zijn. Die ruimte moet er zijn, net zo goed als dat er ruimte is om blij te zijn als je blij bent omdat je Gods blijde boodschap hebt gehoord, omdat je mag weten dat God je wil verlossen, dat Hij van je houdt. Ik vind dat voor alles ruimte moet zijn en niet voor een bepaalde manier van reageren wel (en dan maakt het niet uit of het gaat om ruimte om stil te zijn of om ruimte om blij te zijn), het moet allemaal mogelijk zijn. Als er voor stil zijn wel ruimte is maar om blij te zijn niet beperk je de mogelijkheden... en dat lijkt me geen goede zaak.
Ik vind dat het tijdens het zingen best een stuk uitbundiger mag. Handgeklap op zijn minst. Vind het wel iritant als er tijdens de preek gereageerd word. Ik vind het op zich geweldig, maar je haald andere mensen er mee uit hun concentratie of maakt de dominee onverstaanbaar. En het draait toch voor een groot deel allemaal om de preek.
Race406 schreef:Marnix schreef:Race406 schreef:Marnix schreef:PeterD schreef:Ik ben ook sobere diensten gewend in de Ger Gem. Echter dit zijn geen sombere diensten! Het gesproken Woord staat centraal, en in doopdiensten en / of Avondmaalsdiensten staat het sacrament naast het Woord centraal.
Hierdoor kan zo'n vreugde in je binnenste ontstaan dat je helemaal geen behoefte hebt aan uiterlijk vertoon, en dan kan het soms tot verwondering zijn dat je innerlijk zo vol van vreugde kan zijn. Ook hoeft het niet zo te zijn dat je deze vreugde altijd met iemand zou willen delen.
Sorry maar dit vind ik echt nergens op slaan
Hierdoor kan er zo'n vreugde in je binnenste ontstaan dat je helemaal geen behoefte hebt aan uiterlijk vertoon?
Probeer nou niet dingen die er door de cultuur zijn ingesleten op zo'n manier goed te praten... Als iemand emoties heeft is het normaal dat hij/zij die uit.... als iemand net voor het eerst vader/moeder is geworden zie je hem/haar stralen... als iemand de loterij op tv wint zie je dat hij/zij dolblij is. Als een voetballer een belangrijk doelpunt maakt juicht hij en is ontzettend blij. En als iemand in de kerk een fantastische BLIJDE boodschap hoort blijft hij emotieloos voor zich uitkijken..... maar ja... wel blij in zijn hart. Want bij God heb je geen behoefte om je blijheid te uiten? Raar dat je in de kerk niet kan wat normaal vaak wel kan, je emoties uiten. Zouden we soms vergeten zijn met onze nuchtere kopjes en onze "doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg-stijl" dat de blijde boodschap van verlossing ook een reden is voor ons om blij te zijn?
Maar ja, zal het ooit veranderen? Ik kijk vooruit naar de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. Daar zingen we niet meer met strakke gezichten in hele noten, dat weet ik wel. Ik denk dat we daar juichen en feesten... omdat we dan eindelijk echt snappen hoe mooi het evangelie is.
Ik vind het wel ergens op slaan. Als ik in de kerk zit, word ik soms zo ontzettend geraakt door de indringende boodschap van verlossing voor een verloren zondaar, dat ik er stil van word. Laatst hadden we een doopdienst, en het laatste deel van de preek mondde uit in 1 grote lofzang op Gods oneindige goedheid. Ik werd daar diep door geraakt. Dan heb ik geen zin om tijdens het orgelspel na de preek of tijdens de collecte flink te gaan kletsen en vrolijk te doen. Dan heb ik ook geen zin om uitbundig halleluja te gaan roepen. Dan wil ik alleen maar zitten en alles op me in laten werken. Dus niet zo opgelegd uitbundig, maar het hoeft ook niet opgelegd deftig en ingetogen.
Ik ben het hierin helemaal met je eens hoor... Het een sluit het ander alleen niet uit.... de ene keer ben je heel erg geraakt en wil je alleen maar zitten en stil zijn voor God. Ik zeg niet dat je altijd maar vrolijk moet zijn, dat hangt er helemaal van af wat een preek met je doet... Zoals je inmiddels vast wel weet ga ik regelmatig naar jeugddiensten, daar is op dat punt meer vrijheid... Dat wil dus niet zeggen dat we daar altijd vrolijk staan te doen en halleluja te roepen... Ik heb er regelmatig gezeten en ben stil geweest omdat ik was geraakt door Gods grootheid en liefde. Ik heb er regelmatig mensen zien huilen of voor zich uit zien staren.... Dat zijn allemaal emoties die bij een bepaalde situatie heel menselijk zijn. Die ruimte moet er zijn, net zo goed als dat er ruimte is om blij te zijn als je blij bent omdat je Gods blijde boodschap hebt gehoord, omdat je mag weten dat God je wil verlossen, dat Hij van je houdt. Ik vind dat voor alles ruimte moet zijn en niet voor een bepaalde manier van reageren wel (en dan maakt het niet uit of het gaat om ruimte om stil te zijn of om ruimte om blij te zijn), het moet allemaal mogelijk zijn. Als er voor stil zijn wel ruimte is maar om blij te zijn niet beperk je de mogelijkheden... en dat lijkt me geen goede zaak.
Ik kan je goed volgen in je reactie. Ik wil ook niet zeggen dat vreugde niet mag, maar volgens mij moet je wel oppassen dat je geen opgelegde vreugde gaat krijgen zoals ik weleens meemaak tijdens een optreden van een of andere gospelgroep. Dan roept de hele menigte halleluja, en doet vrolijk mee. Maar als dat kudde-gedrag is (iedereen doet mee, dus ik ook maar) dan is het in mijn ogen niet goed. Echt gemeend mag het van mij natuurlijk wel. Bij ons in de kerk zit een oude man. Hij zit altijd vooraan in z'n wagentje. Als de dominee na de preek of het gebed amen zegt, dan beaamt hij dat hardop door hardop amen te zeggen. Hij bedoelt hiermee te zeggen dat het Woord door hem heen is gegaan, en hem heeft geraakt. Nu, dat is in mijn ogen goed. Maar als nu de hele gemeente amen gaat roepen omdat die oude man het ook doet, dan krijg je kudde-gedrag. En daarvoor moet je blijven waken!
Marnix schreef:Dat is denk ik een waarschuwing tegen mooie vormen en een slechte inhoud...
Helaas gaat dit gezegde lang niet altijd op... er zijn ook kerken van goud met gouden dominees... En was de tempel die vol goud hing soms bemand met houten priesters? Waarom dan die pracht en praal in de tempel, op bevel van God?
En er zijn ook genoeg kerken van hout waar de dominee zich helemaal aan de bouwmaterialen aan heeft gepast.... een kerk van hout... met een dominee van hout.
Deze vlieger gaat dus niet op, in sommige gevallen zal het kloppen maar in veel gevallen ook niet... Deze dingen zijn niet zo makkelijk even aan elkaar te koppelen, Caprice.
caprice schreef:Optimatus schreef:Persoonlijk vind ik de Anglicaanse wijze van vieren heel mooi: allerlei liturgische gewaden, kleuren, aankleding. Zo maakt het Woord furore.
Kerken van goud, dominee's van hout.
Kerken van hout, dominee's van goud.
alex leusink schreef:
Dat over die tempels deed me toch denken aan de twee tempels die Israël heeft gehad. Hoewel de eerste tempel qua uitstraling en rijkdom veel mooier was dan de tempel van de herbouw, was die veel heerlijker omdat de Heere Jezus er eens zou wandelen.
caprice schreef:Optimatus schreef:Persoonlijk vind ik de Anglicaanse wijze van vieren heel mooi: allerlei liturgische gewaden, kleuren, aankleding. Zo maakt het Woord furore.
Kerken van goud, dominee's van hout.
Kerken van hout, dominee's van goud.
Aragorn schreef:caprice schreef:Optimatus schreef:Persoonlijk vind ik de Anglicaanse wijze van vieren heel mooi: allerlei liturgische gewaden, kleuren, aankleding. Zo maakt het Woord furore.
Kerken van goud, dominee's van hout.
Kerken van hout, dominee's van goud.
Wederom een fantastische zinsnede!
Inhoudelijk kunnen we er natuurlijk niks mee, maar wat geeft het?
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 58 gasten
