[nieuwe vriendin] niet gelovig, toch relatie?

[apprentice]

Hallo, ik post weer 's wat, ik kijk meestal alleen meer, vandaar.

Ik heb weer een dilemma. Ik ben een tijdje geleden een leuk meisje tegengekomen waarbij het van twee kanten goed klikt. We vinden elkaar allebei zeker leuk genoeg om "een relatie aan te gaan". Er is 1 ding wat mij tegenhoudt, en dat is dat zij absoluut niet gelovig is (eerder het tegenovergestelde, al kun je niet echt van "anti-christelijk" spreken ofzo, gewoon absoluut niet-gelovig zeg maar). Persoonlijk sta ik qua geloof ook niet zo sterk in mijn schoenen, ik zit al jaren in een twijfel-stadium zeg maar. Maar toch denk ik ergens dat deze vriendin mij een kant op kan duwen die ik eigenlijk niet wil. Heeft iemand ervaring met zoiets? Hoe ga je hiermee om?

Roepen dat ik haar keihard moet laten vallen is geen optie, want we vinden elkaar niet voor niets erg leuk. Ook lijkt het vooralsnog geen bespreekbaar onderwerp met haar (i.v.m. vrijwel geen begrip voor geloof an sich), dat maakt het zo lastig. En omdat ik zelf ook niet heel erg gelovig ben (ik skip best vaak een zondag, maar ik ga zeg maar 10 a 20 keer per jaar wel naar de kerk) sta ik niet sterk genoeg in m'n schoenen om iets "te overrulen" ofzo.

Tips en ervaringen erg welkom!

[Stacie]

Dit is een lastige situatie.
Ik vind t moeilijk om hier iets over te zeggen, maar ik zal voor je bidden

Ik hoop dat God jou duidelijk maakt wat belangrijk is in t leven en wat voor beslissingen je moet maken

Liefs,

[apprentice]

Dit is een lastige situatie.
Ik vind t moeilijk om hier iets over te zeggen, maar ik zal voor je bidden

Ik hoop dat God jou duidelijk maakt wat belangrijk is in t leven en wat voor beslissingen je moet maken

Liefs,

Tjonge... zoals ik al zei is het geloof voor mijzelf op heel veel momenten ook best een "vage bedoeling". Ik heb -ondertussen een jaar terug- echt voor 't laatste gebeden om "duidelijkheid" (noem het 'het geloof'), maar ik "voel soms zo weinig". Anyway, da's een heel ander verhaal en niet echt mijn vraag in deze, maar toch voelt het fijn dat iemand anders -al ken ik die helemaal niet- zoiets in een gebed wil noemen. Thanks dus. En dat meen ik.

[Funlover]

Hee dit is een goede vraag!
Het spreekt me aan om hierop te antwoorden
Maar......ik zit ff de goede woorden te zoeken!
Als ik ze weet en vind ga ik hier reageren of ik stuur je ff een pb...net wat handig is!!

Maar tis iig al heel moeilijk dat je niet sterk in je schoenen staat. Want hoe goed je vriendschap voelt misschien...volgens mij ist niet de bedoeling dat zij de overhand krijgt en je waarschijnlijk nog verder van God vandaan brengt!! Moeilijk Moeilijk!

Kga er over nadenken...en khoop dat ik de juister woorden krijg!

Succes alvast! En je hoort van me!

[P1985]

Heej!!

Lastig als je elkaar leuk vind en het klikt, maar op het gebied van geloof botst met elkaar. Het lijkt me wel dat je er met haar over moet kunnen praten, dat is toch wel heel erg belangrijk. Ik wil je wel een raad geven van wat ik ooit eens heb gehoord:

Gen. 24: 3-4
3 Opdat ik u doe zweren bij den Heere, den God des hemels, en den God der aarde, dat gij voor mijn zoon geen vrouw nemen zult van de dochteren der Kanaänieten, in het midden van welke ik woon;
4 Maar dat gij naar mijn land, en naar mijn maagdschap trekken, en voor mijn zoon Izak een vrouw nemen zult.

Dit is de geschiedenis van Abraham, waarin hij zijn knecht erop uit stuurt om voor zijn zoon Izak een vrouw te halen uit zijn eigen land en hem vermaand om geen vrouw mee te nemen voor Izak van de dochteren der Kanaänieten (afgodendiennaars, ongelovigen). Hier wordt duidelijk bedoeld: kies geen ongelovige. Niet omdat wij beter zijn, dat zeker niet, maar het is wel slimmer.

Lees ook eens Spreuken 31: 10-31
en dan vers 30: De bevalligheid is bedrog, en de schoonheid ijdelheid; maar een vrouw, die den Heere vreest, die zal geprezen worden.

Een belangrijke bijbelse raadgeving.

Ik zou zeggen veel bidden tot de Heere en vraag of Hij uitkomst wil geven. Leg het allemaal in Zijn handen, al je zorgen en je twijfels.

[wieb83zd]

Gezien het feit dat jullie elkaar wel degelijk leuk vinden is het misschien toch wél een goed idee om het er met haar over te hebben. Je zei al dat zij helemaal niets heeft wat haar aan geloven in het algemeen en het christendom in het bijzonder bindt, maar toch lijkt me dat ook zij wel vragen heeft en daar antwoorden op zoekt en/of heeft gevonden.

Je zei zelf al niet zo heel sterk te staan in je geloof, maar tegelijkertijd wil je het ook niet zomaar opgeven. Daarom is het misschien goed om samen te kijken hoe en waarom jij de dingen zo ziet en ook hoe en waarom zij bepaalde dingen zo ziet als ze doet.
Mocht het een gespreksonderwerp blijven, dan zou je samen bijvoorbeeld kunnen deelnemen aan een alpha-cursus, om de basisprincipes en jouw standpunt ten opzichte van het christelijk geloof (weer) eens grondig te bekijken.

Succes, Wiebren.

[Raido]

Uhm ja... gewoon doen denk ik, praat er samen wel over, laat elkaar in de waarde, dat gaat echt goed, dat ging met mij toen ook heel goed, ik heb ook verkering gehad met een onkerkelijk iemand en ik twijfelde al wel erg. Nu nog trouwens maar niet harder ofzo

[Tears]

praktijk verhaal:

Goed vriend van mij, zelfde situatie, gaat ongeveer 20x per jaar naar de kerk, en kreeg een niet christelijke vriendin, ook niet anti, maar gewoon naief in de zin van: als jij wil geloven, prima... mij zegt t nix.
Ging eerst best goed, maar toen hij later meer bij het geloof betrokken werdt ging het steeds minder, zij vond hem depri en hij vond haar onbegrijpelijk naief.
Uiteindelijk is het uit gegaan omdat ze met alles op een zelfde golflengte zaten maar uiteindelijk, ook al ging hij weinig naar de kerk, toch dat stukje golflengte miste.

Ik wil hier niets specifieks mee zeggen, gewoon een voorbeeld..

Succes ermee.. !!

[snien]

Ik heb t ergens anders ook al een keer gepost geloof ik maar toch ook hier nog maar even mijn ervaring.
Afgelopen zomer was ik bevriend met een jongen wat nogal erg close er aan toe ging. Ik zeg even niet dat we ook echt een relatie hadden want hij wist eigenlijk niet precies wat hij nu wilde. Verder gingen we wel met elkaar om alsof we verkering hadden. Afijn, dat even terzijde. In ieder geval voelden we ons heel erg tot elkaar aangetrokken en eigenlijk nog wel steeds. We geven nog steeds om elkaar. Hij is ook christen maar beleeft het heel anders/zit er anders in dan dat ik dat doe. We zitten niet op dezelfde golflengte zeg maar. Aangezien het geven en nemen is in een relatie ging ik in bepaalde dingen mee met hem. En toch zat dat me op een gegeven moment niet lekker. Mijn persoonlijke relatie met God leed er onder.
Je zegt dat je zelf al niet zo sterk in je schoenen staat wat betreft je geloof. Toch kom je op me over dat je het ook eigenlijk niet helemaal los wil laten.
Daarom wil ik je graag zeggen...bidt God om wijsheid en om Zijn leiding. Zelf dacht ik eerst ook dat we voor elkaar bestemd waren omdat veel dingen zo goed leken te kloppen. Toch ben ik blijven bidden om Gods leiding omdat je persoonlijke relatie met God nog altijd het belangrijkste is in je leven (althans dat zou als t goed is bij iedereen zo moeten zijn).
Al die maanden stond die jongen in mijn leven op de 1e plaats maar ik wilde weer dat God die eerste plaats in nam.
Uiteindelijk heeft God me geholpen waardoor ik, hoeveel ik ook om die jongen gaf en nog geef.....toch afstand van hem heb kunnen nemen.

Als je in een relatie niet op 1 lijn zit qua geloof....begin er dan niet aan of ga er niet te lang mee door. Het heeft mij veel moeite en verdriet gekost om afstand te nemen van die jongen. Toch zegent God die keus merk ik.

(Ik heb zelf een moeder die gelooft en een vader die dat niet doet...geeft veel onenigheid, frustratie enzo....en t laatste wat ik wil is in het zelfde schuitje als mijn moeder terecht komen)

hm...kweenie of t een duidelijk verhaal is...ik ben nooit zo sterk in die dingen..

ik wens je verder heel veel sterkte in alles enne...hoezeer je ook twijfelt....blijf bidden..God laat geen enkele bidder staan!

[apprentice]

...

Bedankt (de overige "sprekers" ook natuurlijk) voor je verhaal. Ik denk dat 't wel duidelijk is. Blijft moeilijk inderdaad, vooral omdat ik zelf niet zo sterk in m'n schoenen sta. Ook het bidden (en geloof me, dat heb ik echt heel veel gedaan) voelt zo vaak alsof het niets uithaalt. Affijn, dat is een ander verhaal natuurlijk, maar het speelt wel een beetje mee. In elk geval bedankt voor de reacties en misschien dat God dit bericht van mij ook wel als een soort gebed op wil vatten... (dat klinkt stom, maar ik ben wel serieus)

[Aragorn]

Er is 1 ding wat mij tegenhoudt, en dat is dat zij absoluut niet gelovig is (eerder het tegenovergestelde, al kun je niet echt van "anti-christelijk" spreken ofzo, gewoon absoluut niet-gelovig zeg maar). Persoonlijk sta ik qua geloof ook niet zo sterk in mijn schoenen, ik zit al jaren in een twijfel-stadium zeg maar. Maar toch denk ik ergens dat deze vriendin mij een kant op kan duwen die ik eigenlijk niet wil. Heeft iemand ervaring met zoiets? Hoe ga je hiermee om?

Tja, ook al twijfel je zelf erg aan het geloof enzo, het is wel een belangrijk gedeelte van je persoonlijkheid/achtergrond/manier van denken. Ikzelf ben ook niet zo'n die-hard-gelovige, maar als ik verliefd zou worden op een ongelovig meisje zou ik iig willen dat zij begrijpt hoe de wereld er voor een gelovige uitziet, zelf ook dieper over dingen nadenkt en niet van tevoren keihard het atheistische dogma aanhangt. Gewoon omdat er dan een best wel belangrijk deel van je gevoelsleven en ervaringswereld onbespreekbaar is. Ze hoeft zelf misschien niet perse te geloven, maar moet er wel voor openstaan en het als mogelijke realiteit zien. Tenminste, zo zou ik het willen..

Eigenlijk een beetje hetzelfde als wanneer je verkering krijgt met een allochtoon meisje. Dan is het ook bijzonder handig als je je een beetje verdiept in haar culturele achtergrond en probeert je daarin te verplaatsen.

[Shrike]

De Bijbel zegt geen 'juk aan te gaan met een ongelovige'. Ik zou het zelf sowieso niet doen omdat je niet op een lijn ligt over geestelijke zaken. Ik besef tijdens het typen dat ik nogal makkelijk praten, omdat ik het probleem zelf niet ken.

[Lalage]

Ik ken het probleem wel... snuffel anders eens rond in het topic 'twee geloven op een kussen' en laat je niet teveel afleiden door de postings van joepie Het is nogal een keuze en je zult er misschien keihard voor moeten vechten, net zoals snien en ik. Maar als je 't overgeeft aan God, zal Hij wel voor je zorgen.

[Gershwin]

Wat mij persoonlijk verstandig lijkt, is eerst kijken of je God kan vinden. Je klinkt alsof je erg naar God op zoek bent. Ik heb zelf gemerkt dat een relatie bij belangrijke beslissingen erg in de weg kan staan. Dat ging weliswaar niet over geloof, maar toch... probeer eerst te weten wie je zelf bent, wat je identiteit is... daar hoort geloof in een God volgens mij bij. En daarna kan je altijd nog met een relatie beginnen.

[apprentice]

Wat mij persoonlijk verstandig lijkt, is eerst kijken of je God kan vinden. Je klinkt alsof je erg naar God op zoek bent. Ik heb zelf gemerkt dat een relatie bij belangrijke beslissingen erg in de weg kan staan. Dat ging weliswaar niet over geloof, maar toch... probeer eerst te weten wie je zelf bent, wat je identiteit is... daar hoort geloof in een God volgens mij bij. En daarna kan je altijd nog met een relatie beginnen.

Ja, dat klinkt heel logisch. Maar nu even praktisch en realistisch. Er is NU een situatie dat een meisje mij leuk vindt en ik dat meisje leuk vind. Ik ben al een jaar of 4 "zoekende" (en daar hoort op z'n tijd ook vragend bidden bij, maar het blijft "duister" en "vaag" voor mij wat ik met "God" en mijn geloof aan moet), dus dat ik binnen nu en twee maanden wel God kan vinden, dat kan ik nergens op baseren. Dus wat ik moet ik dan NU doen? Meisje aan de kant schoppen en zeggen "ik moet eerst een zoektocht in mezelf afronden"? Dat werkt toch niet?