God aanspreken met 'jij' en 'jou'

[Aragorn]

Ik vind dat ik God niet aan mag spreken met jij. Hij is Koning over alle koningen en aangezien ik de koningin al niet aan zou spreken met jij en jou, zal ik dat bij God zeker niet doen.
Ik vind dat er ook een bepaalde gezagsverhouding te zien moet blijven in je relatie met God. Hij wil je Vader zijn, niet je broertje. God staat dus misschien wel dicht bij je, maar Hij is niet gelijk aan ons.

Toch is het een beetje dubbel. Enerzijds is Hij natuurlijk heilig en machtig God, maar anderzijds wil Hij ook intiemer zijn dan je eigen vrouw en kinderen. Bij dat laatste past misschien weer meer 'je' en 'jij'. Maar ik prefereer vooralsnog gewoon 'u'.

[groenrondballetje]

Het stoort mij om de een of andere reden wanneer God met "je" en "jou" wordt aangesproken. Ik ervaar het als een gebrek aan eerbied, ik kan het niet helpen.
Mijn kinderen zeggen "je" en "jou" tegen mij, tegen hun vader, tegen vrienden. Maar het grappige is dat ze bijna automatisch "u" zeggen als ze bij hun ooms en tantes komen (die allemaal stukken ouder zijn dan zij, daar zitten bijna twee generaties tussen) en bij bepaalde mensen als predikant of arts... Dat heb ik ze niet geleerd, ze doen het gewoon. Het getuigt van respect.
En dat getuigt het voor mij als God wordt aangesproken met "U". Iets in me wordt negatief geraakt als er "je" en "jou" gebruikt wordt, ik kan het niet helpen...
Riska

Ik gebruik soms ook "u" als aanspreek-vorm als ik boos ben (bv op een student van me) dan is het formeel afstandelijk ...


Ik denk dat de woordkeuze minder belangrijk is dan de bedoeling die je er mee hebt

[Marnix]

Ik vind dat ik God niet aan mag spreken met jij. Hij is Koning over alle koningen en aangezien ik de koningin al niet aan zou spreken met jij en jou, zal ik dat bij God zeker niet doen.
Ik vind dat er ook een bepaalde gezagsverhouding te zien moet blijven in je relatie met God. Hij wil je Vader zijn, niet je broertje. God staat dus misschien wel dicht bij je, maar Hij is niet gelijk aan ons.

Toch is het een beetje dubbel. Enerzijds is Hij natuurlijk heilig en machtig God, maar anderzijds wil Hij ook intiemer zijn dan je eigen vrouw en kinderen. Bij dat laatste past misschien weer meer 'je' en 'jij'. Maar ik prefereer vooralsnog gewoon 'u'.

Ja inderdaad, dat dubbele is herkenbaar... Maar op zich vind ik "U" niet echt afstandelijk.... ik spreek mijn ouders ook meestal aan met u en merk niet iets van een afstand... sommige leraren spreek ik ook met u aan... dat zorgt niet voor afstandelijkheid denk ik. Het geeft alleen een verschil in "rang" aan, iemand staat boven je zoals God boven mensen staat. Gevaar is dat je zo eerbiedig wordt dat er wel afstandelijkheid komt... dan denk ik dat je moet uitkijken... want God wil inderdaad wel een intieme relatie met je, en afstandelijkheid wil Hij niet. Ik denk dat Hij liever zou willen dat je "Je" zegt en dicht bij Hem bent, dan dat je U zegt en er afstandelijkheid is... maar zoals ik aangeef kan U zeggen ook zonder dat die afstandelijkheid er is.

[bloempie]

Ik ben het helemaal met je eens Marnix!

[Gerdien B.]

Ik ben het helemaal met je eens Marnix!

en ik ook!

[Optimatus]

Ik denk dat het de reden is dat het vroeger Gij was. Dat klonk heel statig. En de refo-cultuur houdt enorm van tradities en wil deze niet opgeven.

Daarin verschillen ze niet van de Rooms-Katholieken...

Even serieus, gisteren had ik een discussie met een jongerenwerker die hier in Berkenwoude de hangjeugd eenmaal in de week opvangt in een JipJopBus. Die zei het volgende:

Het gaat er niet om hoe ik iemand aanspreek, ik toon respect door op een fatsoenlijke manier met iemand spreek. Als ik zeg: U bent een grote *censuur* en U maakt er een puinhoop van, klinkt dat een stuk minder respectvol dan als ik zeg: Jij heb hier goed werk verricht.

Ik moest er even over nadenken, maar ik vind dat de man gelijk heeft.

[Gerdien B.]

Daar zit inderdaad wat in. Je kan niet aan 1 klein woordje zien of iemand respect heeft voor en ander.
Toch blijft het een persoonlijke zaak. Als jij denk voor God te kunnen verantwoorden dat je Hem met jij aan spreekt mag je het van mij doen. Als je dat niet kan, laat het dan ook!

[Marnix]

Uiteraard.... dat is net zo met kleding in de kerk, muziek in combinatie met eerbiedigheid etcetera. Ik vind dus ook dat eerbiedigheid allereerst in je houding zit... en niet in formaliteiten, doordat die vaak gewoon zijn geworden zijn mensen allang vergeten dat die uit eerbied ontstonden.

[JialiKelly]

Ik ben het ook met Marnix eens.
U hoeft helemaal niet afstandelijk te zijn!

[essieee]

Ik ben het ook met Marnix eens.
U hoeft helemaal niet afstandelijk te zijn!

inderdaad!