[Job 1:6] Eeuwigheid of tijd?

[TKF]

6 Er was nu een dag, als de kinderen Gods kwamen, om zich voor den HEERE te stellen, dat de satan ook in het midden van hen kwam.



Hier staat: Er was nu een dag

En dat terwijl ik altijd geleerd heb dat er na de dood geen tijd meer is in de eeuwigheid... of ervaren mensen die na hun dood in hemel of hel komen eerst wel tijd, en na de oordeelsdag, als alle mensen geoordeeld worden, ook degenen die hier op aarde nog leven, dat dan de tijd definitief in eeuwigheid veranderd?

Kan iemand dit helder krijgen?

[Cathy]

6 Er was nu een dag, als de kinderen Gods kwamen, om zich voor den HEERE te stellen, dat de satan ook in het midden van hen kwam.



Hier staat: Er was nu een dag

En dat terwijl ik altijd geleerd heb dat er na de dood geen tijd meer is in de eeuwigheid... of ervaren mensen die na hun dood in hemel of hel komen eerst wel tijd, en na de oordeelsdag, als alle mensen geoordeeld worden, ook degenen die hier op aarde nog leven, dat dan de tijd definitief in eeuwigheid veranderd?

Kan iemand dit helder krijgen?

Ik begrijp je niet goed; het is toch verleden tijd? Dit speelt zich af ttv Job
+/- 1000 voor onze jaartelling.

[André]

Voor God is 1 dag als 1000 jaar en andersom, maar dat wil nog niet zeggen dat God niet weet wat een aardse dag is.
Als ik dit in de NBV lees heb ik zoiets van, op een dag.........in de zin van vertellende wijs.

[FlirrieSun]

Ik heb nog even andere vertalingen er op na geslagen, in Het Boek wordt erover gesproken dat de engelen voor God komen en dat de satan met hen meekomt. Het Leven schrijft als verklaring erbij:
De Bijbel spreekt van andere hemelse vergaderingen, waar God en de engelen hun activiteiten op aarde plannen en waar van de engelen verwacht wordt dat zij zelf verslag uitbrengen (bijv 1 Koningen 22: 19 -23). Omdat God de Schepper is van alle engelen- die Hem dienen én die tegen Hem opstonden- heeft Hij absolute macht en gezag over hen.

De kanttekenningen en dergelijjke staan beneden en iedereen slaapt al. Ik weet niet of dit dé uitleg is, maar het kan natuurlijk een goede en aannemelijk uitleg zijn. Ik hoop dat je er wat aan hebt.

[Marnix]

Volgens mij worden bij sterven lichaam en ziel gescheiden... Het lichaam blijft op aarde en ervaart geen tijd, de ziel gaat naar de hemel en ervaart dat wel... hoe dat precies zal gaan weet ik niet... Maar in Openbaring lezen we dat zielen onder het altaar roepen: Hoe lang nog Here.

Bij de wederkomst zullen de zielen dan weer een worden met het verheerlijkte lichaam... en opstaan.

Dat lijkt mij bijbels gezien hoe het zal gaan... (maar ik kan er natuurlijk naast zitten )

[Gershwin]

Volgens mij is "Er was nu een dag" een typisch voorbeeld van poëtisch taalgebruik in de bijbel. Vergelijk het met het engelse 'Once upon a time', waarmee alle engelstalige sprookjes beginnen. Het is een vorm van spreken, de nadruk valt niet op dag maar op er was nu een dag. Dus: 'dag' is niet letterlijk bedoeld.

[johannes1]

Hier staat: Er was nu een dag

En dat terwijl ik altijd geleerd heb dat er na de dood geen tijd meer is in de eeuwigheid... of ervaren mensen die na hun dood in hemel of hel komen eerst wel tijd, en na de oordeelsdag, als alle mensen geoordeeld worden, ook degenen die hier op aarde nog leven, dat dan de tijd definitief in eeuwigheid veranderd?

Kan iemand dit helder krijgen?

waar baseer je op dat het stuk uit de bijbel zich afspeelt in de eeuwigheid? misschien is het nu wel op aarde?

[Lana]

Ik denk dat we ook niet moeten vergeten dat de Bijbel de openbaring van God is aan de mensen; de boodschap wordt dus ook op een voor mensen te begrijpen manier gebracht. Wij leven op aarde met het begrip 'tijd'.

'op een dag', is dus een typisch "menselijke/aardse" benadering, dus het zou kunnen (ik heb de waarheid niet in pacht) dat er over een 'moment' gesproken wordt, omdat wij mensen het nu eenmaal altijd tijdsaanduidingen gebruiken als we het over gebeurtenissen hebben.

[TKF]

Hier staat: Er was nu een dag

En dat terwijl ik altijd geleerd heb dat er na de dood geen tijd meer is in de eeuwigheid... of ervaren mensen die na hun dood in hemel of hel komen eerst wel tijd, en na de oordeelsdag, als alle mensen geoordeeld worden, ook degenen die hier op aarde nog leven, dat dan de tijd definitief in eeuwigheid veranderd?

Kan iemand dit helder krijgen?

waar baseer je op dat het stuk uit de bijbel zich afspeelt in de eeuwigheid? misschien is het nu wel op aarde?

Is er na het leven nog tijd? Iemand die overleden is, heeft het tijdige met het eeuwige verwisseld...

[Marnix]

Mag ik nog een andere draai aan de discussie geven?

Zijn eeuwigheid en tijd contrasten? Zo wordt dat daar gebracht....

Bij ons is tijd altijd tijdelijk omdat alles een keer een einde heeft

Ik vind dat wel interessant... is eeuwigheid iets zonder tijd.... of iets met tijd... maar zonder dat er een einde aan die tijd komt?

[Johanne]

Mag ik nog een andere draai aan de discussie geven?

Zijn eeuwigheid en tijd contrasten? Zo wordt dat daar gebracht....

Bij ons is tijd altijd tijdelijk omdat alles een keer een einde heeft

Ik vind dat wel interessant... is eeuwigheid iets zonder tijd.... of iets met tijd... maar zonder dat er een einde aan die tijd komt?

Ja dat is een goeie vraag....

Er staat volgens mij toch nergens dat de eeuwigheid per definitie ook tijdloos is..? Ik bedoel de eeuwigheid duurt eeuwig voort; maar waarom zou er daarin geen sprake meer kunnen zijn van dag of tijd? Je moet toch in de eeuwigheid op een of andere manier ook tijdstippen kunnen aanduiden enzo. Alleen het verschil met het tijdelijke is dat er nu nooit meer een eind aan komt...

*dit is alleen mijn idee hoorr*

[André]

Mag ik nog een andere draai aan de discussie geven?

Zijn eeuwigheid en tijd contrasten? Zo wordt dat daar gebracht....

Bij ons is tijd altijd tijdelijk omdat alles een keer een einde heeft

Ik vind dat wel interessant... is eeuwigheid iets zonder tijd.... of iets met tijd... maar zonder dat er een einde aan die tijd komt?

Ja dat is een goeie vraag....

Er staat volgens mij toch nergens dat de eeuwigheid per definitie ook tijdloos is..? Ik bedoel de eeuwigheid duurt eeuwig voort; maar waarom zou er daarin geen sprake meer kunnen zijn van dag of tijd? Je moet toch in de eeuwigheid op een of andere manier ook tijdstippen kunnen aanduiden enzo. Alleen het verschil met het tijdelijke is dat er nu nooit meer een eind aan komt...

*dit is alleen mijn idee hoorr*

Wij willen het zo graag met ons menselijk vermogen kunnen beredeneren heh, maarre dat lukt niet altijd, omdat je sommige dingen gewoon niet weet, denk ik

[Marnix]

Openbaring heeft het in het nieuwe Jeruzalem over bomen aan de rivier in het nieuwe Jeruzalem... die 12 keer per jaar vruchtdragen, elke maand een keer... en over poorten die de hele dag open zullen staan omdat er geen nacht meer is...

Het wijst volgens mij wel op tijd... En in het paradijs was er toch ook tijd? Als de mens niet in zonde was gevallen zouden ze nog steeds in een volmaakt paradijs leven.... ze zouden eeuwig leven maar wel met tijd.

[caprice]

6 Er was nu een dag, als de kinderen Gods kwamen, om zich voor den HEERE te stellen, dat de satan ook in het midden van hen kwam.



Hier staat: Er was nu een dag

En dat terwijl ik altijd geleerd heb dat er na de dood geen tijd meer is in de eeuwigheid... of ervaren mensen die na hun dood in hemel of hel komen eerst wel tijd, en na de oordeelsdag, als alle mensen geoordeeld worden, ook degenen die hier op aarde nog leven, dat dan de tijd definitief in eeuwigheid veranderd?

Kan iemand dit helder krijgen?

Ik denk dat dit een beeldspraak is om het voor ons als mensen begrijpelijker te doen maken. Er moet toch een 'moment' aangegeven worden waarop het gebeurt? En in de eeuwigheid bestaat de tijd niet, dus kun je het niet zoals wij gewend zijn het zien als tijdsaanduiding.

[Marnix]

Fijn dat je je mening zo goed onderbouwt.... Daar hebben we wat aan....

Caprice, zou je willen onderbouwen waarom er in de eeuwigheid geen tijdsfactor is? Lees even mijn argumentatie waarom ik denk dat dat wel zo is in mijn vorige 2 posts... en ga er dan alsjeblieft op in, in plaats van er alleen ff een schopje tegenaan te geven maar niet te zeggen waarom je dat doet.